บทที่ 238 ขอโทษด้วยฉันรีบ

บทที่ 238 ขอโทษด้วยฉันรีบ เห็นพนักงานเปลี่ยนท่าทีอย่างกะทันหันพี่นัฎที่ดีใจอยู่เงียบ ๆ ก็พูดว่า “คิดไว้แล้วว่า BOSS ต้องเตรียมการไว้อย่างดี ไม่อย่างนั้นการ์ดใบนั้นคงไม่น่ามีประโยชน์อะไร” จิดาภาหัวเราะ ไม่ได้พูดอะไร พนักงานพาพวกเธอมาที่โซนวีไอพีอย่างกระตือรือร้น “ทั้งสองท่านกรุณานั่งพักสักครู่ ดิฉันจะไปเรียนคุณนิศจัย เนื่องจากการ์ดที่ให้มาเป็นโกลด์แบล็คการ์ดของทางร้าน ดังนั้นสไตลิสท์อันดับหนึ่งของเรา คุณนิศจัยจะมาดูแลพวกคุณ” ที่แท้บัตรใบนี้ดีอย่างนี้เอง! จิดาภาดูเวลา งานเลี้ยงจะเริ่มในอีก 2-3 ชั่วโมง แต่งหน้าทำผมเสร็จแล้วไปเปลี่ยนชุด ยังมีเวลา ถึงแม้ว่าพวกเธอจะนั่งอยู่ในโซนวีไอพีแต่ก็ยังได้ยินเสียงพูดคุยจากด้านนอก “นั่นใช่จิดาภาไหม? เพิ่งเซ็นกับบริษัทใหม่ก็เย่อหยิ่งขนาดนี้ เอาโกลด์แบล็คการ์ดมาแต่งหน้าทำผม เวอร์สุด ๆ” “ตายแล้ว เมื่อสิบกว่านาที่ก่อนฉันเห็นนมิดาเพิ่งเข้ามา เกิดพวกเธอเจอกันเข้ายิ่งสนุกเข้าไปอีก” “สองคนนั้นจะไม่จิกผมตบกันใช่ไหม?” จิดาภาได้ยินแล้วก็ทำเป็นไม่ได้ยิน แต่เธอต้องระวังหน่อยว่านมิดาก็อยู่ที่นี่ หรือนี่อาจจะเป็นเหตุผลที่จิรภาสอยากให้มาแต่งหน้าทำผมเวลานี้ พนักงานร้านกลับมาอย่างรวดเร็ว เอ่ยขอโทษจิดาภา “ขออภัยด้วย ขณะนี้คุณนิศจัยกำลังแต่งหน้าให้ลูกค้าอยู่ หากคุณรีบทางเราจะขอให้ลูกค้าท่านนั้นรอก่อน” ที่แท้การ์ดในมือของจิดาภาคือบัตรโกลด์แบล็คที่มีอภิสิทธิ์สูงสุด “ถ้าคุณรอได้ จะประมาณสองชั่วโมงกว่า” จิดาภาคิดแล้วก็ถาม “ลูกค้าท่านนั้นคือใคร?” “คือคุณนมิดา” “งั้นรบกวนให้คุณนิศจัยมาที่นี่ก่อน ฉันรีบ” จิดาภาได้ยินคำว่านมิดาก็รีบออกปากแย่งคน พี่นัฎกลั้นยิ้มรอให้พนักงานออกไปแล้วรีบปรบมือ พูดว่า “เยี่ยมไปเลย ต้องมาแย่งกับนมิดา!” จิดาภาเปิดนิตยสารด้วยสีหน้าเรียบนิ่งประหนึ่งไม่มีอะไรแอบแฝง “ฉันก็แค่ถามชื่อลูกค้าดู ที่อยากให้เขามาที่เราก่อนก็เพราะรีบจริง ๆ ......” มีสิทธิ์ใช้บริการแต่งหน้าก่อนทั้งทีทำไมจะไม่ใช้ล่ะ? ไม่งั้นการ์ดใบนี้ก็ทำมาเสียเที่ยวสิ? จู่ ๆ พี่นัฎก็นึกขึ้นมาได้ว่าการ์ดใบนั้นจิรภาสเป็นคนให้ ทั้งยังจัดให้มาเวลานี้......ที่แท้ สองสามีภรรยาคู่นี้ก็ต่อหน้าอย่างลับหลังอีกอย่างไม่แพ้กันเลย ที่ต้องการก็คือให้จิดาภามีโอกาสในการสร้างแรงกดดันแก่นมิดา หลงเมียจนออกนอกหน้าเกินไปแล้ว ไม่ช้า จิดาภาก็เดินตามพนักงานเข้าไปที่ห้องแต่งหน้าพอดีกับที่นมิดาเดินออกมาพร้อมกับผู้ช่วย นี่คือครั้งแรกที่ทั้งสองคนได้พบหน้ากันแต่ต่างก็ไม่ได้รู้สึกแปลกหน้า พบกันครั้งแรกทั้งสองต่างก็ส่งสายตาฟาดฟันใส่อีกฝั่งดั่งจะใช้สายตาเป็นมีดแทงเข้าใส่ร่างกายของฝั่งตรงข้าม “เธอนี่เอง......” คนอื่นได้ยินเสียงนมิดาพูดขึ้นมาก็ค่อย ๆ ล้อมเข้ามาเพื่อรอดูว่าทั้งสองคนจะทำตอบโต้กันอย่างไร “งั้นฉันก็ไม่จำเป็นต้องไป เธอเป็นรุ่นน้อง ให้ฉันก่อนเป็นเรื่องที่สมควรแล้ว” นมิดาพูดขึ้นมาอย่างเป็นธรรมชาติ หมุนตัวอย่างเย่อหยิ่งเตรียมกลับไปนั่งใหม่ เธอใช้บริการสไตลิสท์ท่านนี้มาตลอด ไม่เคยรู้ว่ามีอภิสิทธิ์โกลด์แบล็คการ์ดอะไรนั่น ตอนที่พนักงานมาอธิบาย เธออยากรู้เหลือเกินว่าใครมาแย่งสไตลิสท์ไป! อยู่ ๆ ก็ให้เธอออกไปรอ? สำหรับนมิดาไม่มีคำว่ารออยู่ในพจนานุกรม เปรียบเทียบระหว่างสองคน จิดาภาเพิ่งเข้าเค.เอฟ สถานะในวงการบันเทิงก็สู้นมิดาไม่ได้ ทำให้คนที่คิดว่าจิดาภาจะยอมรู้สึกประหลาดใจ...... จิดาภาก็พูดอย่างเป็นธรรมชาติว่า “ขอโทษด้วย ฉันรีบ” ทุกคนตกตะลึงจนอ้าปากค้าง โดยรอบเงียบสนิท จิดาภาใจเย็นในสถานการณ์แบบนี้ได้ยังไง! คนที่ยืนอยู่หน้าเธอตอนนี้คือนมิดา! นักแสดงภาพยนตร์หญิงที่ดังที่สุดของเค.เอฟ! ทั้งวงการบันเทิงไม่มีใครกล้าแย่งคนจากนมิดาซึ่ง ๆ หน้า...... การเดินของนมิดาหยุดชะงัก หมุนตัวกลับมาช้า ๆ มองจิดาภาหัวจรดเท้า ความเดือดดาลปรากฏขึ้นในดวงตาของเธอทันใด ก้าวขึ้นไปข้างหน้าพร้อมยกมือเตรียมจะตบจิดาภา ทว่าจิดาภาจับข้อมือเธอไว้แล้วตบหน้าเธอกลับหนึ่งที ผู้คนต่างตะลึงงัน นมิดาเบิกตากว้างมองจิดาภาอย่างไม่อยากจะเชื่อ จิดาภาที่ตอนนี้ถอนมือกลับแล้วนวดเบา ๆ รู้สึกเสียใจที่ตัวเองตบแรงเกินไป จิดาภาตบนมิดาต่อหน้าสาธารณะ! แย่แล้ว เธอ...... นมิดาไม่ยอมแพ้ยกมือขึ้นเตรียมจะตบจิดาภาแต่ถูกจิดาภารวบมือไว้ทั้งสองข้างแล้วออกแรงผลัก “งานอดิเรกของคุณคือตบคนเหรอ?” “จิดาภา!” นมิดาขบเขี้ยวเคี้ยวฟันตะโกนออกมา แต่จิดาภาที่อยู่ต่อหน้าเธอไม่แสดงอาการหวาดกลัวหรือตื่นตกใจทั้งสิ้น อีกทั้งน้ำเสียงของเธอยังเย็นเยียบยิ่งกว่านมิดาเสียอีก “นี่เพียงแค่เริ่มต้น จาริณีเจ็บตัว คุณก็จะต้องเจ็บแบบเดียวกัน” “อ๋อ เห็นว่าจิรภาสเป็นผู้จัดการตัวเองแล้วจะทำตัวป่าเถื่อนได้งั้นเหรอ?” จิดาภาพยักหน้าอย่างไม่เกรงใจ ยิ้มแล้วหยิบโกลด์แบล็คการ์ดใบนั้นออกมา “ใช่สิ เธอมีปัญหาเหรอ?” วันนี้จิดาภาไม่เพียงแต่ตบหน้านมิดาทั้งยังยั่วโมโหต่อหน้า! คนที่ดูอยู่โดยรอบต่างมองหน้ากันอย่างงุนงง จากนิสัยและสถานะของนมิดาพวเขาต่างคิดว่าจิดาภาจะแพ้ แต่การตอกกลับของจิดาภาก็ทำให้ทุกคนชื่นชม...... ในการออกกำลังกายและฝึกความยืดหยุ่นของจิดาภา จิรภาเน้นให้เธอฝึกกำลังกล้ามเนื้อเมื่อเธอพบเจออันตรายจึงสามารถปกป้องตนเองได้ ซึ่งตอนนี้ก็ได้ใช้กับนมิดา นมิดามองคนที่มุงดูด้วยความเคียดแค้น ไม่มีหน้าจะอยู่ต่อได้แต่รีบหนีออกไป จิดาภาเก็บการ์ดใบนั้นนิ่ง ๆ เธอไม่ใช่คนที่ใครจะมารังแกได้ง่าย ๆ ซ้ำครั้งนี้สามีของเธอเองเป็นคนเปิดโอกาสให้ หากไม่ใช้ก็น่าเสียดายแย่ พี่นัฎเห็นว่าคนยังไม่แยกย้ายไปก็กระตุกเสื้อของจิดาภา จิดาภาเข้าใจความหมายก็ยิ้มแล้วพูดกับพวกเขาว่า “ถึงแม้ฉันกับนมิดาจะอยู่บริษัทเดียวกัน วิธีการของเธอค่อนข้าง......ถ้าหากเรื่องที่เพิ่งเกิดปรากฏบนอินเตอร์เน็ท เธอจะต้องเป็นเดือดเป็นร้อนแน่นอน เพราะฉะนั้น......” “พวกเราไม่สิ้นคิดแบบนั้นหรอก! อีกอย่าง พวกเราไม่เห็นอะไรเลย!” ทุกคนต่างแสดงท่าทีว่าไม่มีทางทำให้เรื่องรั่วไหล จิดาภาแย้มยิ้ม พาพี่นัฎเดินเข้าห้องแต่งหน้าแล้วปิดประตู คนที่อยู่ข้างนอกเริ่มวิพากษ์วิจารณ์อย่างเผ็ดร้อน “เกิดอะไรขึ้นกันแน่? ฉันมีความรู้สึกว่าจิดาภากำลังแก้แค้นแทนจาริณี! งั้นที่จาริณีถูกทำร้ายก็เพราะนมิดาสิ?” “คนที่ทำร้ายจาริณีตอนนั้นยังหาตัวไม่เจอ แต่ที่จิดาพาเพิ่งพูดไปนมิดาก็ไม่ได้ปฏิเสธเพราะงั้นเธอน่าจะเกี่ยวข้องกับเรื่องนั้น ไม่แปลกใจที่จิดาภาจะใช้โอกาสนี้สั่งสอนนมิดา” “ไม่ว่าจะเพราะอะไร แต่จากท่าทางที่สง่างามขนาดนั้นของจิดาภา ฉันสนับสนุนเธอ!” “สามารถอยู่ในวงการบันเทิงแล้วทำเพื่อเพื่อนสนิทได้ขนาดนี้ จิดาภาคนนี้ไม่เลวเลยจริง ๆ”