บทที่ 29 ใจกล้าแล้วหรอ

บทที่ 29 ใจกล้าแล้วหรอ ติณห์ไม่พอใจที่เธอเรียกเขาว่าพี่ชาย ส่วนรินรดาก็คิดว่าเขาไม่เข้าใจในความพยายามของเธอ “รินรดา ช่วงนี้เธอใจกล้าแล้วหรอ” ติณห์ถามเสียงทุ้ม ประกอบกับหน้ากากเย็นชาของเขาทำให้รินรดาจู่ๆรู้สึกกลัวขึ้นมาเฉยๆ “พี่ พี่ชายคะ ฉัน ฉันผิดไปแล้ว” รินรดารู้ว่าเธอจำเป็นต้องขอร้องเขา น้ำเสียงของเธอจึงเปลี่ยนไปเร็วจนสามารถรับรู้ได้ ตัวเธอเองเมื่อกี้ก็คงไม่มีสติ ลืมตำแหน่งสถานะของคนตรงหน้าไป มากกว่านั้น เขายังเป็นผู้ลงสมัครเลือกตั้งของบริษัทสัวเทียน(น่าจะเป็นอย่างนั้นแหละ) พอสมองแยกแยะข้อดีข้อเสียได้แล้ว ท่าทางของรินรดาก็เปลี่ยนไปอย่างมากแบบ 180 องศาเลยทีเดียว มือสองข้างของเธอถึงกับวางไว้หน้าหน้าอก พูดกับติณห์อย่างอ่อนน้อม “ขอโทษค่ะ คุณผู้ชาย ทั้งหมดเป็นความผิดของฉันเอง โปรดลงโทษข้อน้อยเถอะ” ติณห์ยิ้มออกมาอย่างพอใจที่ตัวเองถูกยอ เขาหันหน้ากลับมาอย่างทะนงตัว “ยังเรียกฉันว่าพี่ชายอีกหรอ เธอเคยเจอพี่ชายน้องสาวแบบนี้มั้ย” รินรดาหน้าแดงไปหมด อีกนิดเธอก็เกือบจะกระทืบเท้าด้วยความโกรธแล้ว “เรื่องนี้ก็ปล่อยๆมันไปเถอะ ไม่ได้หรอ” ติณห์พ่นลมใส่หูแล้วพูดกระซิบเบาๆ “แล้วถ้าฉันบอกไม่ได้ล่ะ น้องสาว” รินรดาโดนหยอกแบบนี้ หน้าเธอก็แดงขึ้นมา เธอถอยหลังไปสองก้าวแล้วเอามือปิดหูตัวเองไว้ “อย่าแกล้ง” เห็นเธอเริ่มจะโมโหแล้ว ติณห์เลยหยุดแกล้งเธอ “กลับกันเถอะ” “พะย่ะค่ะ” รินรดาขานรับเหมือนขันทีในวัง ฟังคำขานรับของเธอแล้ว ติณห์ก็ไม่ได้สังเกตเห็นรอยยิ้มของตัวเขาเอง พอตกดึกถึงเวลาเข้านอน รินรดายังคงกังวลเรื่องจะนอนยังไงตามเดิม แต่ไม่รู้ว่าหลายวันมานี้ติณห์กินยาผิดประเภทหรือเปล่า ทุกครั้งก่อนนอนจะมองเธออย่างเก๊กๆ หลังจากนั้นเธอก็ไม่เข้าใจในความหมายของเขา จึงหันหน้าเก๊กๆกลับห้องตัวเองไป ทิ้งรินรดาให้ยืนสับสนอยู่ที่หน้าประตู นี่ฉันทำอะไรผิดอีกแล้วหรอ วันรุ่นขึ้นตอนตื่นขึ้นมา รินรดาเปิดประตูก็เห็นติณห์ออกมาจากห้อง เธอเลยอยากจะทักทาย คิดไม่ถึงว่าจะได้ยินเสียง เฮอะ จากเขา ตกลงนี่มันคืออะไร ตอนนี้เธอจับจุดไม่ถูกเลยว่ามันเกิดอะไรขึ้น เธอไม่รู้เลยจริงๆว่าติณห์กำลังคิดอะไรอยู่ เพราะติณห์อารมณ์ไม่ดีแต่เช้า รินรดาจึงนั่งกินข้าวแบบเงียบๆ ไม่กล้าส่งเสียงสักแอะ ป้าอ้อยที่อยู่ข้างๆเห็นสองคนเป็นแบบนี้ก็นึกว่าทั้งคู่กำลังทะเลาะกัน มองคนนี้แล้วก็มองคนนั้น สุดท้ายก็ได้ผลสรุป เหตุผลก็คือคุณหนูรินรดา พอเธอกินข้าวเสร็จป้าอ้อยจึงถือโอกาสดึงรินรดามาที่ห้องครัว “คุณรินรดา ถึงแม้ว่านี่เป็นสิ่งที่ป้าไม่ควรจะพูด แต่มันเกิดอะไรขึ้นกับคุณทั้งสองหรอคะ ทำไมถึงแยกห้องนอนกันล่ะ” พูดถึงแยกห้องนอน รินรดาก็เหมือนจะเริ่มเข้าใจแล้ว เข้าใจแล้วว่าทำไมช่วงนี้ติณห์ทำท่าทีแปลกๆ คงจะไม่ใช่อึดอัดใจใช่มั้ย “เร็วหน่อย จะสายแล้ว” ไม่ทันให้เธอได้คิด ติณห์ที่ยืนอยู่ตรงประตูก็เร่งเธอแล้ว รินรดาหมดหนทาง จึงได้แต่ก้มหัวเล็กน้อยให้ป้าอ้อย แล้วเดินออกไปปรนนิบัติคุณชาย ตลอดทาง รินรดากำลังคิดถึงเรื่องนี้ เธอจึงไม่รู้ตัวเองว่าเผลอจ้องติณห์ไปนานมาก จนกระทั่งติณห์พูดออกมา “จ้องฉันตั้งนาน มีดอกไม้ผุดออกมาหรือไง” “หา? อ้ะ อ่อ ไม่ๆ เธอฟังฉันพูดก่อน” รินรดาโดนจับได้อย่างงงๆ แถมยังถูกถามว่าทำไมถึงมองคนอื่นอย่างนี้ ไม่รู้ทำไม เธอรู้สึกว่าตัวเองก็อธิบายไม่ได้เหมือนกัน “อยากมองก็มองเถอะ” ติณห์พูดจบก็ประสบความสำเร็จในการทำให้รินรดายื่นแข็งทื่ออยู่ตรงนั้น ถ้าเธอไม่ได้ฟังผิดล่ะก็ เขากำลังบอกว่าอยากมองเขาก็มองได้เลยใช่มั้ย คิดได้อย่างนี้ เธอก็ค่อยๆแอบมองเขาอีกครั้ง คนๆนี้ เหมือนจะมีอะไรไม่เหมือนเดิม ถ้ารอบนี้มีคนถามเธอว่ามันมีอะไรที่ต่างไปล่ะก็ รินรดาก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน ก็แค่รู้สึกเหมือนว่าติณห์ค่อยๆมีออร่าขึ้นยังไงไม่รู้ สักพักเธอก็ตกใจในความคิดของตัวเอง ฉันไม่ได้ชอบเขาสักหน่อย เปร่งออร่าอะไรกัน คิดได้อย่างนี้เธอรีบส่ายหัวไปมา ไล่ความคิดฟุ้งซ่านของเธอออกไปจากหัวซะ ความคิดนี้มันมากเกินไป มากเกินไป ตลอดทาง รินรดาปฏิเสธกับตัวเอง ผ่านไปช้าๆ รถก็มาจอดอยู่ที่หน้าประตูบริษัท รินรดาจำบริษัทที่เหมือนกระดองหอยทากนี้ได้ เธอถอนหายใจอยู่ในใจ เธอก็ไม่รู้ว่าติณห์จะสร้างความวุ่นวายนี้ยังไง แต่เมื่อรินรดาเดินไปถึงหน้าห้องทำงานแล้ว เธอก็เหมือนจะเข้าใจนิดหน่อยแล้ว เพราะเธอเจอคนที่เธอสนิทสนม “ธีรโรจน์!” เธอพูดแล้วโพล่งหน้าออกมา ธีรโรจน์เพิ่งจะย้ายของมาที่ห้องทำงาน ไม่คิดว่าจะมีคนมาเรียกเขาตอนเช้าขนาดนี้ หันกลับไปมองยังเป็นคนที่รู้จักอีกด้วย “คุณหนูใหญ่” เขาก้มหัวลงนิดหน่อย แล้วก็มองอย่างไม่แปลกใจที่เห็นติณห์อยู่ นา ข้างๆรินรดา “ย้ายของเสร็จหมดแล้วใช่ไหม” ติณห์ถามเสียงทุ้ม รินรดาพบว่าเธอเองไม่เข้าใจสองคนตรงหน้าเลยจริงๆ แล้วก็ไม่รู้ว่าพวกเขาไปสมคบคิดกันตอนไหน ธีรโรจน์พยักหน้า “ตอนนี้รอแค่คำสั่งของคุณติณห์แล้วครับ” ติณห์พยักหน้า หลังจากนั้นก็ส่งสัญญาณให้เขาไปที่ห้องทำงาน “ถ้าอย่างนั้นฉัน” รินรดากำลังคิดจะบอกว่าเธออยากจะขอตัวก่อน ก็โดนติณห์ดักเอาไว้ทันที