บทที่ 33ผีเสื้อดอกไม้

บทที่ 33ผีเสื้อดอกไม้ “นายพาฉันมาห้างทำไม” รินรดาจงใจถามทั้งๆที่เธอรู้อยู่แก่ใจ เธอยิ้มแห้งๆ ติณห์มองเธออย่างรำคาญ “เช็ดน้ำลายที่ปากซะ” รินรดาจึงถูๆปากของตัวเอง ถึงได้รู้ว่าตัวเองถูกหลอกแล้ว เธอเขินหน้าแดงจนอยากจะตีติณห์ แต่กลับเป็นเธอที่ไม่ระวังแล้วถูกเขาคว้าข้อมือไว้แทน เธอโดนลากเข้าไปในร้านเสื้อสำเร็จรูป “ ช่วยเธอหาเสื้อผ้าที่เหมาะสมหน่อย “ ติณห์เดินเข้าไปอย่างกับเป็นคุณลุงคนหนึ่ง กำชับพนักงานเสร็จแล้ว เขาก็นั่งลงรอตรงนั้น “ สวัสดีค่ะคุณหนู ตามฉันมาค่ะ “ รินรดาที่หอบช่อดอกไม้ไว้อยู่ไม่รู้ว่าต้องทำยังไง “ สักครู่นะคะ “ เธอเดินไปหาติณห์ แล้วโยนดอกไม้ไว้ในอกของเขา “ ช่วยฉันถือหน่อย” หลังจากนั้นถึงเดินไปกับพนักงาน ติณห์มองช่อดอกไม้ เราเริ่มรู้สึกไม่สบอารมณ์ ผู้หญิงคนนี้นับวันจะยิ่งใจกล้ามากขึ้นทุกวัน ดูท่าคืนนี้คงจะต้อง... ติณห์ลูบคางของตัวเองที่ไม่เหลือหนวดเคราพลางคิดว่าคืนนี้จะจัดการกับยัยปีศาจคนนี้ยังไง เบื้องหลังที่ทำให้รินรดาพูดไม่ออก “คุณหนู เป็นอะไรคะ” พนักงานถามรินรดาที่อยู่ๆก็หยุดเดิน เธอหันกลับมามอง “ อ่อ ไม่มีอะไร ไปเถอะ”รินรดามองกองเสื้อผ้าที่พนักงานถือมาในมือ พอคิดว่าอีกเดี๋ยวตัวเองจะต้องลองเสื้อผ้ามากมายขนาดนี้ ก็รู้สึกปวดหัวหน่อยๆ “ ลองแค่ไม่กี่ชุดได้ไหม “ รินรดาไม่อยากจะใส่ๆถอดๆทีละชุดจริงๆ คนขี้เกียจแบบเธอลองแค่ชุดเดียวก็พอแล้ว “คุณรินรดา ลองแค่ชุดเดียวก็พอแล้ว เราแค่ต้องการยืนยันไซส์” รินรดาได้ยินอย่างนี้ก็โล่งใจ “อ๋อ งั้นรีบลองกันเถอะ” เธอเองยังมีเรื่องที่ต้องทำตอนเย็น อย่าให้เรื่องนี้มาทำให้เสียเวลาเลย “ใช่สิ “ จู่ๆเธอก็คิดเรื่องหนึ่งได้ “ร้านของเธอพอจะมีอันที่เซ็กซี่นิดหน่อยมั้ย...” พนักงานเข้าใจทันที “มีค่ะรอสักครู่นะคะ” “เดี๋ยวกลับมาก่อน” เธอเรียกพนักงานคนนั้นกลับมา “ไม่ต้องบอกคนที่อยู่ข้างนอกนะ” หน้าของเธอบ่งบอกว่าเข้าใจ ทำให้รินรดาอายหน้าแดงไปหมด เธอเลือกตัวที่ดูเจ้าเล่ห์ขี้โกงเข้าไปลองหนึ่งชุด แล้วพบว่าขนาดกำลังพอดีเลย เธอโล่งใจ เธอนี่มีโชคดีจริงๆ ลองแค่ครั้งเดียวก็ได้แล้ว รินรดาสวมชุดที่เธอลองใส่ออกไปโยกๆอยู่ด้านหน้าติณห์ “เป็นไงบ้าง เป็นไงบ้าง” ในตอนนั้นที่ติณห์กำลังก้มมองโทรศัพท์ จู่ๆก็รู้สึกว่ามีดอกไม้อยู่ข้างหน้า เขาเงยหน้ามอง ที่แท้ก็เป็นผีเสื้อดอกไม้ นี่เอง “ไม่เลว “ ในที่สุดเขาก็ชม เสื้อตัวนี้ช่วยขับผิวขาวของเธอให้เด่นมากขึ้น ผิวขาวๆด้านหลังก็ถูกเปลือยออกมาให้เห็นจนหมด เขาได้ยินเสียงตัวเองกำลังกลืนน้ำลาย ถ้าไม่ใช่...เขาอยากจับเธอทำเสียตรงนี้ มีหรือที่รินรดาจะไม่เข้าใจ เธอมองสายตานั้นแล้วยิ้มชอบใจ แล้ววิ่งหนีไป ตอนนั่งรถขากลับ เธอก็รู้สึกว่าบรรยากาศฉลองเทศกาลรอบข้างก็ทำให้เธออินขึ้นมาเฉยๆ เธอมองช่อดอกไม้ในอกพลางคิดว่าตกลงที่ติณห์ทำมันหมายความว่ายังไงกันแน่ เขาแค่โอ้อวดหรือมันมีความหมายอื่นกันแน่ คิดได้อย่างนี้เธอก็หันไปมองถุงช็อปปิ้งที่วางเรียงรายกันเต็มอยู่ด้านหลัง วันนี้ไม่เพียงแต่ความคิดของเธอที่มันผิดปกติ พฤติกรรมของติณห์ก็แปลกๆเหมือนกัน ยิ่งคิดถึงตอนที่พนักงานในร้านเอาชุดมาให้เธอลอง เธอก็ยิ่งเขินจนหน้าแดง เอาเป็นว่าเธอไม่ใส่ดีกว่า รถขับไว ไม่นานเท่าไหร่พวกเขาก็ถึงที่พักที่เขาอยู่ คฤหาสน์ทางด้านตะวันตกของชานเมือง รินรดายืนอยู่หน้าประตู มองพิจารณาคฤหาสน์หลังนี้ พบว่ามันใหญ่กว่าที่เธอจินตนาการไว้เสียอีก แต่แค่ทำไมติณห์ถึงมาซื้อบ้านที่นี่ล่ะ คิดยังไงของเขา รินรดาคิดหาเหตุผลเป็นร้อยเป็นพัน ทางตะวันตกของชานเมืองค่อนข้างห่างไกล ทำไมติณห์ไม่รู้จะเอาสายตามาลงทุนในเรื่องแบบนี้บ้าง แถมยัง... รินรดาคิดถึงเรื่องที่ป้าอ้อยพูดเมื่อเช้า “ทางตะวันตกของชานเมืองเนี่ย ป้าก็ไม่ได้มาหลายปีแล้ว เมื่อก่อนเวลาคุณชายพาผู้หญิงกลับมาเนี่ย เขาก็ปล่อยไว้ไปเรื่อย ไม่เคยพาใครทาที่นี่เลย “ ป้าอ้อยพูดกับเธอแบบนี้ต้องการจะสื่ออะไร คิดอย่างนี้ เธอเลยแอบมองติณห์ที่ยืนอยู่ข้างๆเธอ เธอวิจารณ์เงียบๆ วันนี้ที่นายคนนี้เอาหน้ากากออก เขาหล่อกว่าที่เธอคิดไว้เยอะเลย ปากแดงฟันขาว “ เข้าไปเถอะ ยังจะยืนใจลอยอยู่หน้าประตูอีกหรอ” เสียงของติณห์โผล่ออกมาจากด้านหลังของรินรดาอย่างเงียบๆ ทำเอาเธอตกใจจนสั่นไปเลย ช่วงนี้เป็นช่วงที่ร้อนที่สุดของปีแท้ๆ แต่กลับโดนเขาแกล้งให้ตกใจจนมือเท้าเย็นไปหมด เก่งจริงๆ