已经是第一章了
บทที่ 35 นายมันอันธพาล
บทที่ 35 นายมันอันธพาล
“รีบขนาดนี้เลยหรอ หิวแย่เลยสิ” ติณห์พูดเบาๆอยู่ข้างหลังเธอ รินรดาที่ยังไม่ลืมรสสัมผัสเมื่อครู่ พอโดนติณห์แกล้งแบบนี้ ทั้งตัวเธอก็สั่นไปหมด คุณพ่อฉันผิดไปแล้ว ฉันแค่กัดนายไปไม่กี่ทีเองนะ ถึงกับต้องอาฆาตกันแบบนี้เลยหรอ รินรดากัดตะเกียบอย่างช่วยไม่ได้ในใจพลางคิดแขวะ แต่ใบหน้ากลับต้องแสดงรอยยิ้มมื่นชื่นออกมา
“นี่ฉันก็กำลังหิวอยู่นี่ไง คุณชายติณห์” เรื่องสนุกชั่วร้ายของติณห์ถึงขั้นที่เขาพอใจแล้ว เขาจึงปล่อยรินรดาไปอย่างพอใจแล้วนั่งลงตรงข้ามเธอ เพื่อกินข้าว
“ป้าอ้อย มากินด้วยกันสิคะ” รินรดาคว้ามือเล็กของป้าอ้อยๆที่ยืนอยู่ข้างๆ เพื่อให้เธอมา
“คุณหนู ป้ากินเสร็จแล้วค่ะ คุณหนูกับคุณชายค่อยๆทานนะคะ ป้ากลับไปพักผ่อนก่อน” รินรดาถึงนึกขึ้นได้ว่าอ้างล้างจานเมื่อกี้มีถ้วยกับตะเกียบอยู่หนึ่งคู่ที่ล้างเสร็จแล้ว พอคิดว่าตัวเองกับติณห์เมื่อกี้ทำอะไรเหลวไหลลงไปบ้าง รินรดาก็ห้ามให้ตัวเองหน้าแดงไม่ได้
“กินข้าวก็กินข้าวสิ จะหน้าแดงทำไม” พอป้าอ้อยออกไปแล้ว ติณห์ก็แขวะเธอ รินรดาได้ยินก็ทำตาถลึง นาย! เพราะนาย! ติณห์! นายยังจะกล้าถามอีกนะ! แต่คำพวกนี้เธอก็ไม่กล้าพูดออกไป ได้แต่ว่าเขาอยู่ในใจ ถ้าเธอพูดออกมาจริงๆ นอกเสียจากว่ามีวันหนึ่งชีวิตของเธอจะน่ารำคาญ
“ใช่แล้ว พรุ่งนี้จะมีคนมาที่บริษัท” ติณห์กินข้าวไปด้วยแล้วเอ่ยปากพูดเหมือนไม่ได้ใส่ใจเท่าไหร่
“ใครหรอ” รินรดาก็ถามส่งๆไป
“อธิชา” และลูกเขยของเธอชฎายุ
“เข้าใจแล้ว งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันหลบๆเขาก็แล้วกัน” รินรดาคิดว่าเธอเข้าใจที่ติณห์สื่อ แต่คิดไม่ถึงว่าเขาจะส่ายหัว
“ไม่จำเป็น” ตกลงเขาคนนี้หมายความว่ายังไง รินรดาพบว่าสมองของเธอไม่เหมาะกับการแก้แค้นเลยสักนิด ถ้าไม่เจอติณห์ล่ะก็ เกรงว่าตัวเธอคงจะถือมีดสู้กับสองแม่ลูกนั่นไปแล้ว
“พรุ่งนี้ แค่ยืนอยู่ข้างๆฉัน” ติณห์ออกคำสั่ง วันที่สองติณห์จงใจให้รินรดาสวมชุดใหม่ที่เขาซื้อให้เธอ ทั้งสองคนสวมชุดเหมือนกันราวกับแกะ ใส่อย่างสง่าผ่าเผยออกจากบ้านไป เดิมทีเธอคิดว่าถ้าเจออธิชาอีกรอบ เธอก็คงจะกังวลไม่น้อย แต่พอเธอได้ยืนอยู่ข้างๆติณห์ ไม่รู้ทำไม ความกลัวพวกนั้นมันมลายหายไป คิดได้อย่างนี้ ตอนที่เธอกำลังเดินไป ก็ขยับเข้าไปอยู่ใกล้ติณห์อย่างลืมตัว รินรดาคิดไว้มากว่าจะเจออธิชาอีกครั้งแบบไหน แต่ไม่เคยคิดเลยว่าจะต้องมาเจอกันอีกครั้งแบบนี้ อธิชาถึงไวกว่าพวกเขาทุกคน ข้างๆเธอยังมีชฎายุ ลูกเขยอยู่อีกคน พอรินรดามองเห็นเขา สายตาของเธอก็หันไปมองขวางใส่ติณห์คมราวกับมีดทันที นายคนนี้เมื่อวานบอกเธอแค่ครึ่งเดียว ไม่ยอมบอกว่าชฎายุจะมาด้วย ถ้าเธอรู้ว่าเขาจะมาล่ะก็ เธอคงไม่มีทางมาอยู่ตรงนี้แน่ๆ จะต้องทำให้การย้ายเข้าย้ายออกครั้งนี้ดูจริงจังถึงจะใช้ได้ แต่ติณห์กลับไม่สนความคิดเล็กๆน้อยๆของเธอหรอก เขาโอบเอวของรินรดา หันไปทางสองคนนั้นแล้วเชิดค้างขึ้นลง
“นั่งสิ” อธิชาไม่เข้าใจว่าทำไมผู้ชายคนนี้ถึงได้ดูน่าเกรงขาม แถมเธอยังนั่งลงตามที่เขาพูดโดยไม่รู้ตัวไปเสียแล้ว มองหน้าเขาตอนที่ไม่ได้ถอดหน้ากากออก เธออดไม่ได้ที่จะคิดแปลกใจ
“คุณติณห์ วันนี้ที่ผมมาเพราะผมต้องการปรึกษากับคุณว่าที่คุณเคยทำสัญญากับบริษัทบีแอมเค งั้นครั้งนี้ก็เป็นกรรมสิทธิ์ของพวกเราแล้วใช่ไหม” รินรดาที่อยู่ข้างๆได้อยู่ก็รู้สึกตกใจนิดหน่อย ที่แท้ที่อธิชามาวันนี้ก็เพราะมีจุดมุ่งหมายอย่างนี้นี่เอง บริษัทบีแอมเคนั่นเป็นบริษัทข้ามชาติที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงเลยทีเดียว คิดไม่ถึงว่าบริษัทกระดองหอยทากของติณห์จะมี่ความสามใรถถึงขั้นทำสัญญากับบริษัทบีแอมเค แต่ว่าครั้งนี้มันก็ไม่เกี่ยวกับติณห์แล้ว ที่อธิชามาวันนี้ถ้ามันเป็นเพราะเหตุผลนี้ล่ะก็ เธอมีประสบการณ์ในสถานการณ์แบบนี้จะตาย ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ บริษัทกระดองหอยทากของติณห์คงจะต้องเสียสัญญาร่วมกันกับบริษัทบีแอมเคแน่ๆ สุดท้ายแล้วคงจะโดนบริษัทวาโรเขมือบกินทีละน้อยๆจนหมดเป็นแน่ รินรดาคิดแบบนี้ในใจ เรื่องที่เธอคิดได้ ทำไมติณห์ถึงคิดไม่ได้นะ ติณห์ยิ้มจางๆ
“ที่ผู้จัดการพูดมา ผมเข้าใจ ผมแค่หวังว่าหลังจากที่เราแสดงความจริงใจแล้ว บริษัทวาโรจะให้โอกาสกับบริษัทน้อยๆอย่างพวกเรามีที่ว่างในการทำธุรกิจ อธิชาเมื่อเห็นเขาตกลงแล้ว แน่นอนว่าอะไรๆก็ง่ายไปเสียหมด เธอเห็นรินรดาที่อยู่ข้างหลังติณห์ตั้งนานแล้ว เห็นว่าเธอจงใจใส่เสื้อใหม่ทั้งตัว จึงอดไม่ได้ที่จะแสดงสีหน้าเยาะเย้ย ต่อให้ทรมานอีกยังไง เธอก็จบเห่แล้ว นายติณห์คนนี้ยังจะเอาตัวเองไม่รอดอยู่แล้ว เธอคิดว่าตัวเองหาคนที่พึ่งพาได้แล้วอย่างนั้นหรอ แต่อีกด้านหนึ่งชฎายุไม่ได้คิดอย่างนี้ เขามองรินรดาผู้หญิงที่จากตัวเองไปที่ดูเข้มแข็งมากขึ้น ความไม่ยินยอมเต็มใจยิ่งชัดเจนมากขึ้น ถึงแม้ว่าจะไม่สามารถรับได้ เล่นกับผู้หญิงที่เคยเล่นกับคนอื่นมาก่อน มันก็คือการหาความสนุกอย่างหนึ่งไม่ใช่หรอ คิดได้อย่างนี้ ใบหน้าของชฎายุก็แสดงรอยยิ้มชั่วร้ายออกมา ติณห์มองรอยยิ้มนี้ออกอย่างทะลุปรุโปร่ง ในดวงตาของเขามีม่านหมอกเย็นปรากฏออกมา นี่นายกำลังรนหาที่ตายใช่มั้ย ชฎายุ คนที่ปกติที่สุดในนี้คงจะเป็นรินรดา เธอรู้สึกได้ว่าสองคนตรงหน้ากำลังมองไปรอบๆตัวเธอ แถมยังเป็นสายตาที่ทำให้คนรู้สึกไม่สบายใจอีกด้วย ตอนนั้นเธอจึงขยับตัวเข้าไปหาติณห์ทีละนิดๆ
已经是最新一章了
加载中
