已经是第一章了
ตอนที่ 269 นับวันยิ่งไม่เข้าใจ
ตอนที่ 269 นับวันยิ่งไม่เข้าใจ
เมื่อคิดไปถึงหัวใจที่บาดเจ็บของนภนต์และท่าทางที่เมามายเสียการควบคุมแล้ว เธอก็อดที่จะรู้สึกสงสารขึ้นมาไม่ได้
นี่ก็เป็นหนึ่งในเหตุผลที่เธออยากหนีล่ะนะ แต่ยังมีอีกเหตุผลก็คือเธอต้องหนีไปก่อนที่จะเช้า ไม่อย่างนั้น ถ้าเอาเวลาที่ใช้รอยยิ้มของนางฟ้าเมื่อวานมาคำนวนดูแล้ว ผ่านเช้าตรู่นี้ไป ไม่นานอาการเสพติดของเธอต้องกำเริบแน่ๆ และเธอ ไม่อยากให้คนที่นี่รู้ ยิ่งคนรู้น้อยเท่าไหร่ยิ่งดี
แต่เธอก็รู้ดีว่าความยากของการหนีออกจากที่นี่มันมีมากแค่ไหน ปุริมเพิ่มการคุ้มกันไว้แล้วแน่ๆ อีกอย่าง ตอนนี้แค่จะผลักเขาออกยังยากเลย
มือค่อยๆวางลงบนหลังมือของเขา เพราะนอนไปเยอะ เธอถึงได้กลับมามีแรงกำลังแล้ว “ปุริม....” เธอลองเรียกเขาออกไปเบาๆ ถ้าเขาไม่ตอบ งั้นก็แสดงว่าเขากำลังหลับ
ชายหนุ่มไม่มีการเคลื่อนไหวจริงๆด้วย แต่ว่ามือที่วางอยู่ที่เอวของเธอกลับไม่ยอมละไปไหน ดูท่า เมื่อวานเขาก็คงเหนื่อยเหมือนกัน
เมื่อคิดไปถึง ‘การออกกำลังกาย’ ที่กินเวลาไปนานมาก ใบหน้าของเธอก็กลายเป็นสีแดงอย่างช่วยไม่ได้
ยื่นมือไปแกะมือของเขาออก เธอไม่มีเวลามากแล้ว เธอต้องลองดูสักครั้ง ต้องหนีจากที่นี่ก่อนที่จะสว่าง แต่ตอนคิดวิธีที่เธอจะหนีจากเขาไป เธอก็ยังมีความหวังอีกอย่าง นั่นก็คือการหวังว่าจะได้พบทิพย์สักครั้ง เธอ สบายดีหรือเปล่า?
ค่อยๆเลื่อนมือของปุริมออกช้าๆ แต่ว่าทันทีที่มือเลื่อนออก มืออีกข้างของเขาก็ส่งกลับไปรวบกอดใหม่ “เพ็ญนีติ์ คนดี นอนนะ ไม่ต้องกลัวผม ไม่ต้องกลัว.....”เขาพึมพำ ถึงจะเบาแต่ก็ชัดเจน ทำให้หัวใจของเธอชะงัก ตกลงในใจของเขาเป็นยังไงกันแน่ นับวันเธอยิ่งดูเขาไม่ออก
รอจนกระทั่งเขาไม่ขยับเคลื่อนไหว เธอถึงได้ลองเลื่อนมือของเขาออกอีกครั้ง ครั้งนี้ เป็นไปอย่างราบรื่น เลื่อนมือเขาออกได้เขาก็ไม่ได้กลับมากอดเธออีก แค่พลิกกายกลับไปนอนต่อ
เพราะอยู่ในความมืด เธอถึงได้เห็นหน้าเขาไม่ชัด แค่รู้สึกถึงลมหายใจที่สม่ำเสมอของเขารินลดอยู่ใกล้ๆเธอ เธอค่อยๆลุกขึ้นอย่างแผ่วเบาราวกับแมวย่องเบา เดินมาถึงประตูห้องอย่างระมัดระวัง ตอนมาเป็นเขาที่อุ้มเธอเข้ามา แต่ถึงอย่างนั้น เธอก็ถึงกับนับได้ว่ามีบันไดกี่ขั้น ตอนที่จะหนีจะต้องไม่ให้เกิดเสียงหรืออะไรผิดพลาดแม้แต่น้อย
ดึงประตูให้เปิดออก ทางเดินว่างเปล่าไม่มีคน ตอนมาก็เป็นอย่างนี้ ในตึกนี้น่าจะมีกล้องวงจรปิด ในเมื่อมีกล้องก็ไม่จำเป็นต้องมีคนมาเฝ้าอะไรมากมาย เพียงแค่มีเรื่องเกิดขึ้นก็จะส่งสัญญาณแจ้งเตือน จากนั้น คนทั้งหมดถึงจะรีบไปยังที่เกิดเหตุ
เพ็ญนีติ์ขมวดคิ้ว ถ้าเป็นแบบนี้ แล้วเธอจะออกไปได้อย่างไร?
ทันใดนั้น ในหัวก็มีความคิดหนึ่งแวบขึ้นมา ถึงแม้อาจจะมีความเสี่ยงอยู่บ้าง แต่เธอก็อยากลองดู บางทีอาจจะหลอกคนที่นี่ได้
คิดได้ดังนั้น เพ็ญนีติ์ก็เดินออกจากห้องอย่างมั่นใจ จากนั้นก็ปิดประตูลงอย่างระวัง ปุริมก็ยังคงหลับลึกอยู่ในห้อง จู่ๆก็รู้สึกดีใจขึ้นมาที่เมื่อวานเขาก็เหน็ดเหนื่อยเหมือนกัน ไม่อย่างนั้น ตอนที่เธอลุกเขาคงจับเธอได้แล้ว
เดินไปไม่ช้าไม่เร็ว แม้กระทั่งมองรอบๆก็ไม่มอง ความเป็นธรรมชาติทำให้ผู้ชายที่นั่งคุมกล้องวงจรปิดรู้สึกฉงน แต่ก็ส่งสัญญาณสั่งให้คนที่เฝ้าอยู่ชั้นหนึ่งรีบขึ้นไปชั้นบน
“คุณเพ็ญนีติ์ ไม่ทราบว่าคุณจะไปไหนครับ?” เพ็ญนีติ์เดินได้ไม่กี่ก้าว ก็มีคนเดินตรงขึ้นมาจากบันไดแล้ว
“นอนไม่หลับ แล้วปุริมก็อนุญาตให้ฉันไปเจอทิพย์ได้” ตอนที่เธอกล่าวถึงปุริม เธอตั้งใจเพิ่มความสนิทสนมลงไปในน้ำเสียง อีกทั้งเธอยังเป็นคนที่ปุริมอุ้มเข้ามาเองกับมือ เธอจึงเชื่อว่าผู้ชายคนนี้ต้องเชื่อเธอแน่ๆ
“แล้วทำไมนายไม่มากับคุณล่ะครับ?” ชายคนนั้นยังคงถามขึ้นอย่างระแวดระวัง
“แหะๆ เมื่อวานเขาเหนื่อยน่ะ เพราะงั้นตอนนี้ก็เลยหลับอยู่ ฉันไปเองดีกว่าไม่อยากปลุกเขา”
ชายหนุ่มยักไหล่ และกำลังจะเดินผ่านเธอไปเพื่อไปรายงานปุริม
เพ็ญนีติ์ยิ้มออกมา “ทำไม ผู้ชายอย่างนายยังจะกลัวว่าฉันจะก่อเรื่องอะไรอีกหรอ? นายดูนี่ ในมือฉันไม่มีอาวุธเลยสักอย่าง แรงก็แค่มีน้อยนิด “ เธอพูดพร้อมแบมือออก จากนั้นก็มองชายหนุ่มอย่างดูแคลน “ที่แท้ นายก็กลัวแม้แต่ผู้หญิงตัวเล็กๆแบบฉันหรอกหรอ?”
จากการยุแหย่นี้ ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกไม่พอใจเท่าไหร่ คิดๆไปเธอก็พูดถูกของเธอ ปุริมอุ้มเธอเข้ามาเองทุกคนก็เห็นกับตา “งั้นก็ได้ เดี๋ยวผมพาไป”
เพ็ญนีติ์มาถูกทางแล้ว ดีที่ไม่ได้ออกจากห้องมาอย่างลับๆล่อๆ ไม่อย่างนั้น ไม่ใช่แค่จะถูกจับได้ พวกเขาอาจจะถึงขั้นสงสัยเธอเข้าให้ แต่ตอนนี้คงไม่แล้วล่ะ
ไม่นาน เพ็ญนีติ์ก็ถูกพาไปยังห้องใต้ดิน ที่นี่ทำให้เธอคิดย้อนไปถึงประสบการณ์อันเลวร้ายที่อูข่าน คิดไม่ถึงเลยว่าทิพย์จะมีสภาพเหมือนเธอในตอนนั้นขนาดนี้
ประตูเปิดออก ความชื้นลอยเข้ามาตีหน้าทันที ในแสงสว่างจางๆ ทิพย์นอนขดตัวอยู่บนเตียงหลังหนึ่ง ในห้องมีคอมพิวเตอร์ มีหนังสือประปราย ดูเหมือนว่า ปุริมจะยังมีความเป็นคนกว่าณภัทรอยู่บ้าง อย่างน้อยก็ให้เธอได้มีของเล่นฆ่าเวลา
แต่เธอก็รู้ว่า คอมพิวเตอร์เครื่องนั้นคงเล่นอินเตอร์เน็ตไม่ได้ ปุริมคงไม่มีทางให้ทิพย์ได้ติดต่อกับโลกภายนอกแน่ๆ
已经是最新一章了
加载中
