บทที่88 สับสนวุ่นวาย（2）

บทที่88 สับสนวุ่นวาย（2） ฉัตรฤดีเมื่อพูดยุงแบบนี้ปรพลสีหน้าเคร่งขรึมลงในทันที ทางด้านจรินทร์เหมือนถูกไฟแห่งความโกรธสุ่มหัวเสียงดังปฏิเสธอย่างไม่แยแสสิ่งใดว่า“ต้องการให้ฉันขอโทษไม่มีทาง！ โกรธจนปรพลเกิดความลืมตัวฝ่ามือนั้นตบลงไปอย่างไม่รู้ตัว “เพี้ยะ”เสียงดังขึ้น。 เงาของคนผู้หนึ่งเข้ามาอ