ตอนที่ 276 เด็กคนนี้เอาไว้ไม่ได้แล้ว

ตอนที่ 276 เด็กคนนี้เอาไว้ไม่ได้แล้ว “คือ...ฉันไม่มีที่อยู่” ในตัวเธอก็ไม่มีเงินแม้แต่แดงเดียว เงินถูกพวกนักล้วงกระเป๋าขโมยไปหมดแล้ว ช่วงนี้เธอโชคร้ายจริงๆ ไม่มีโชคในเรื่องใดๆ เลย ดังนั้นเธอจึงต้องทำงานที่นี่ให้ได้ ผู้จัดการหล่อขนาดนี้ ได้ทำงานกับผู้จัดการแบบนี้ทุกวันช่างเป็นเรื่องที่สุขใจยิ่งนัก เธอมีความคาดหวังในงานนี้มาก นภนต์รู้ว่าไม่ว่าใครก็ตามก็ไม่อาจอยู่ที่นี่ได้ตามลำพัง ของที่อยู่ในห้องชั้นใต้ดินนั้นเหมือนไม่ปลอดภัยราวกับลูกระเบิด เมื่อเห็นปัณฑาดึงดันจะรออยู่ที่นี่ให้ได้ เขาจึงพูดได้เพียงว่า “งั้นก็ไปรอที่บันไดด้านนอกเถอะ ไม่นานคงมีคนมา พอถึงตอนนั้นคุณค่อยเข้ามาใหม่” “ผู้จัดการนภนต์ คุณพูดแบบนี้แสดงว่าฉันก็มีความหวังแล้วใช่ไหมคะ?” ปัณฑาเปลี่ยนความเศร้าหมองเป็นดีใจ หน้าบานราวกับดอกไม้ ในชั่วพริบตานั้นนภนต์ก็ตกตะลึงกับใบหน้านี้ ความสดใสและอ่อนเยาว์ของเธอ ทำให้สิ่งรอบกายเขาพลอยสว่างไสวไปด้วย “นี่ ใช่หรือเปล่า?” เห็นเขากำลังมองตัวเอง ปัณฑาก็รู้สึกขัดเขิน เธอก้มหน้าคาดคั้นถาม นภนต์ได้สติกลับมาทันที เพิ่งรู้ว่าตนเองจิตใจล่องลอยไป “โอเค ถ้าคุณพอใจก็อยู่รอ เดี๋ยวฉารามาคุณค่อยเข้าไปแล้วกัน” “ได้ค่ะ ได้ค่ะ ฉันจะไปรอข้างนอก” ปัณฑาไม่ถือสาความไม่ไว้ใจตนเองของนภนต์เลยแม้แต่นิดเดียว ที่นี่เป็นอาณาเขตของเขา เธอเองก็ยังไม่ใช่พนักงานประจำ เขาไม่ให้เธออยู่ข้างในก็นับว่าเป็นเรื่องปกติ เธอเดินตามทั้งสองออกมายังโถงใหญ่ นภนต์ล็อคประตูด้านหน้าจริงๆ ก่อนจะพูดกับปัณฑาที่หยุดอยู่บนบันไดว่า “เดี๋ยวผมจะโทรหาฉารา เธอน่าจะมาถึงในไม่ช้า” ว่าแล้วเขาก็ขึ้นรถไปกับเพ็ญนีติ์ เพ็ญนีติ์สงบเยือกเย็นมาก ราวกับสถานที่ที่ต้องไปเป็นเพียงสถานที่ธรรมดาทั่วไป แต่เมื่อคืนเขาค้นหาในอินเตอร์เน็ต ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ไม่กลัวการไปทำแท้ง คำนวณดูแล้วว่าอาการเสี้ยนยาของเธอคงจะแสดงออกมาในไม่ช้า นภนต์ยื่นห่อของสั้นให้เธอ “เอาสิ อย่าให้ใครสังเกตเห็นในโรงพยาบาล” “โอเค” เธอทำตามอย่างว่าง่าย แต่กลับมองห่อของนั้นอย่างเกลียดชัง “ได้ผลตรวจสอบส่วนผสมแล้วหรือยัง?” “ใกล้แล้ว” สายตาของนภนต์เหม่อมองไปด้านหน้ารถ ทุกอย่างกำลังจะได้ข้อสรุป เมื่อถึงเวลานั้น เขากับเธอจะเลิกยานี้ด้วยกัน เมื่อคิดถึงเรื่องนี้เขาก็รู้สึกมีความสุขขึ้นมา เพ็ญนีติ์เคยเสพของสิ่งนั้นมาแล้ว สีหน้าเลื่อนลอยราวกับพร่ามัวไปด้วยหมอกควัน “นภนต์ ทำไมดูมีความสุขจัง?” “อ้อ เปล่า...ไม่มีอะไร” สีหน้านภนต์แดงระเรื่อขึ้น ถ้าหากเพ็ญนีติ์รู้ว่าเขาดีใจเพราะจะเลิกรอยยิ้มของนางฟ้าด้วยกันกับเธอ เขาจะต้องทำตัวไม่ถูกแน่ เพ็ญนีติ์วางมือลงบนหน้าท้อง ลูกน้อยของเธอ เธอเจ็บปวดใจเป็นอย่างมาก เมื่อถึงโรงพยาบาล ทุกอย่างก็จะได้รับการคลี่คลาย แต่ภายใต้การคลี่คลายนั้น หัวใจของเธอจะเหลือเพียงความเจ็บปวด เมื่อมองเห็นถนนเส้นนั้นที่ดูเหมือนจะไม่มีที่สิ้นสุด หัวใจของเธอก็ล่องลอยไปอย่างไม่รู้ตัว ไม่อาจกลับสู่ความเป็นจริงได้เลย... หน้าประตูสถานีตำรวจ ปุริมเดินออกมาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยหนวดเครา “นรวร มีเรื่องอะไร?” เช้าแบบนี้ ปุริมรู้สึกว่าที่นรวรโทรศัพท์มาหาต้องมีเรื่องจะบอกกับเขาแน่นอน “ท่านประธาน คุณเพ็ญนีติ์ไปโรงพยาบาลแล้วครับ” “คุณว่าอะไรนะ?” ปุริมย้ายมือถือไปไว้อีกข้างหนึ่งอย่างหงุดหงิด เพ็ญนีติ์ป่วยงั้นหรือ? “คุณเพ็ญนีติ์ไปโรงพยาบาลแล้วครับ” นรวรได้แต่พูดซ้ำอีกครั้ง “คนเดียวเหรอ?” “ไปกับคุณนภนต์ครับ” “โรงพยาบาลไหน?” “เป็นโรงพยาบาลเล็กๆ ผมกำลังเช็ค อ้อ น่าจะเป็นโรงพยาบาลแม่และเด็กครับ” โรงพยาบาลแม่และเด็ก? ปุริมขมวดคิ้ว “ระบุให้ผมหน่อยว่าโรงพยาบาลไหน ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้” เพ็ญนีติ์ต้องเกิดเรื่องขึ้นแน่นอน ถ้าไม่เช่นนั้น เธอจะไม่มีทางไปโรงพยาบาล ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงโรคเลือดของเธอ ถึงแม้วีนจะบอกว่ายาของคุณลุงสามารถรักษาอาการป่วยของเพ็ญนีติ์ได้ แต่ทุกอย่างก็สามารถเป็นไปได้ก่อนที่จะได้รับการตรวจสอบอย่างละเอียด และนี่ก็ทำให้เขาเกิดเป็นกังวลขึ้นมาอย่างกะทันหัน ต้องไปหา ไม่ว่าเธอจะเต็มใจหรือไม่ก็ตาม ยังไงเขาก็ต้องไปหาเธออยู่ดี ตอนที่เปิดประตูขึ้นรถ ทันใดนั้นก็นึกถึงตอนที่เธอเผชิญหน้ากับตนเองที่บริษัทเพ็ญภนต์นั้นมีสีหน้าซีดเผือด หัวใจก็เต้นแรงขึ้นมาทันที ถ้าเธอป่วยด้วยโรคเลือดก็ไม่น่าจะไปโรงพยาบาลแม่และเด็ก ทันใดนั้น เขาก็นึกถึงตอนที่เธออาเจียนในมื้ออาหารค่ำเมื่อคืนวาน สีหน้าปุริมขรึมลงทันที หรือว่า เธอจะเกิดตั้งครรภ์ขึ้นมาจริงๆ? หรือว่า เธอต้องการไปทำแท้ง? เปิดหน้าต่างรถขึ้น ลมพัดเข้าไปด้านใน แต่อย่างไรก็ไม่สามารถพัดเอาความสับสนวุ่นวายที่อยู่ภายในใจของเขาให้กระจายออกไปได้ มันว้าวุ่นเหมือนใยสำลีที่ล่องลอย... การตรวจอัลตร้าซาวด์ ปัสสาวะ นภนต์ล้วนเป็นคนจัดการนัดหมายให้ ดังนั้นการตรวจจึงดำเนินไปอย่างรวดเร็ว เพิ่งจะมาถึงโรงพยาบาลได้เพียงครึ่งชั่วดมง การตรวจทั้งหมดก็ยืนยันออกมาได้แล้วว่าเพ็ญนีติ์กำลังตั้งครรภ์ร้อยเปอร์เซ็นต์ “คุณเพ็ญนีติ์ คุณยืนยันหรือไม่ว่าต้องการทำแท้ง?” แพทย์ดูผลการตรวจ ก่อนจะถามเธออย่างจริงจัง เพ็ญนีติ์พยักหน้าอย่างหนักแน่น ไม่ว่าเธอจะเต็มใจหรือไม่ เด็กคนนี้ก็เอาไว้ไม่ได้ เพียงเพราะว่า เธอแปดเปื้อนสิ่งนั้นแล้ว