ตอนที่ 282 ศัตรูที่เขาไม่สามารถเอาชนะได้

ตอนที่ 282 ศัตรูที่เขาไม่สามารถเอาชนะได้ เธอขับรถของปุริม ไม่ว่าเมื่อก่อนเธอเคยทำอะไรมา แต่คนที่นี่รู้จักรถของปุริม ดังนั้นรถจึงผ่านเข้าไปได้โดยไม่ต้องหยุดตรวจ ก่อนจะจอดลงที่หน้าประตูล็อบบี้ และมีคนเข้ามาห้อมล้อมอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นเพ็ญนีติ์ทุกคนต่างมีท่าทีระมัดระวัง เพราะเมื่อก่อนเธอเคยขับรถชนประตูใหญ่ของที่นี่จนพัง “อย่ามัวแต่มองฉัน รีบช่วยคุณปุริมเร็ว” เพ็ญนีติ์ชี้ไปที่ปุริมที่เบาะด้านหลังแล้วตะคอกใส่ ทุกคนถึงได้สังเกตเห็นปุริม เมื่อครู่พวกเขาต่างแปลกใจว่าทำไมเพ็ญนีติ์ถึงขับรถของปุริม แต่ในตอนนี้พวกเขาเข้าใจแล้ว ทุกคนต่างกุลีกุจอพาปุริมขึ้นไปยังห้องของเขา นั่นเป็นห้องที่เพ็ญนีติ์คุ้นเคยเป็นอย่างดี เมื่อคืนวานเธอยังเข้ามาที่นี่ และหนีไปจากเขาที่นี่เช่นกัน ในเวลานั้น เขานอนหลับสนิท เดี๋ยวหมอก็มาถึงแล้ว เพ็ญนีติ์คอยเฝ้าอยู่ข้างกายปุริมตลอดเวลา ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เธอต้องอยู่เป็นเพื่อนเขาเพื่อผ่านพ้นภยันอันตรายครั้งนี้ไปให้ได้ ไม่ว่าจะรอดหรือตายเธอก็จะอยู่ด้วย และในเวลานี้อีกเช่นกันที่เธอเพิ่งพบว่าต่อให้เกลียดเขาสักเท่าไร แต่เธอก็ไม่อยากเห็นเขาเสียเลือด ไม่อยากเห็นเขาเสียใจ บางที เธออาจจะยังรักเขาอยู่ก็ได้ อุบัติเหตุรถยนต์คราวนั้น เธอไม่เคยลืมเลยว่าเขาช่วยชีวิตเธอไว้ ก็เพราะแบบนี้ถึงทำให้เธอมักจะใช้ชีวิตอยู่ในความขัดแย้งภายในตัวเอง “เป็นยังไงบ้างคะ?” เธอรีบถามขึ้นเมื่อเห็นว่าหมอตรวจบาดแผลของปุริมอย่างละเอียดไม่ต่ำกว่า 5 ครั้งแล้ว “ไม่น่าเชื่อว่าเขาไม่ได้รับบาดเจ็บตรงจุดสำคัญ อีกนิดเดียวก็จะถูกไตแล้ว เขานี่ช่างโชคดีจริงๆ แต่อย่างไรก็ตาม กระสุนนัดนี้จำเป็นต้องเอาออก ตอนนี้เริ่มเตรียมการแล้ว อีกสิบนาทีก็จะเริ่มทำการผ่าตัด คนที่ไม่เกี่ยวข้องต้องออกไปได้แล้ว” หมอได้ตัดสินใจแล้ว จึงต้องพูดไล่ให้ทุกคนออกไป นรวรคอยอยู่เฝ้า ผู้ชายคนอื่นๆ ทยอยออกไป เพ็ญนีติ์นิ่งไม่ขยับ เธอคุกเข่าลงที่หน้าเตียงมองดูปุริมที่มีสีหน้าหม่นหมอง เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นปุริมในสภาพซีดเซียวไร้แรงกำลังเช่นนี้ แต่ถึงจะเป็นเช่นนี้ แต่ร่างกายของเขาที่นอนสลบอยู่กลับแผ่รังสีแห่งความตายที่สุดจะบรรยายได้ออกมา ซึ่งดึงดูดสายตาของเธอไม่ให้หนีไปจากร่างกายของเขาได้เลย “ปุริม คุณตื่นสิ ทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดี ไม่ได้รับบาดเจ็บที่จุดสำคัญนั่นก็ดีมากแล้ว” เขาโชคดีมาก หยาดน้ำตาหยดลงบนหลังมือของปุริมในขณะที่เธอกำลังพูด มันช่างร้อนและเผาไหม้ ปุริมตื่นอยู่ตลอดเวลา เพียงแต่เขาขยับเขยื้อนไม่ได้ เมื่อได้ยินเสียงของหญิงสาวกระซิบอยู่ข้างหูเขา เขาก็ยิ่งรู้สึกยินดีที่ตัวเองโดนยิงนัดนี้ ถ้าไม่เช่นนั้นก็จะไม่ได้รู้ความจริงอีกหลายอย่าง “ปุริม คุณช่วยกระพริบตาให้ฉันรู้ว่าคุณยังมีชีวิตอยู่ได้ไหม?” น้ำตาไหลพรั่งพรูออกมาตลอดเวลา เลือดของเขาหยุดแล้ว แต่เมื่อคิดถึงการผ่ากระสุนออก เธอก็อดกลัวไม่ได้ว่ามันจะเจ็บปวดสักเพียงไหน หมอที่อยู่ข้างๆ ได้ตระเตรียมการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว อุปกรณ์ทุกอย่างถูกฆ่าเชื้อ การผ่าเอากระสุนออกพูดเหมือนเป็นเรื่องง่าย แต่ปฏิบัติไม่ง่ายเลยแม้แต่นิดเดียว “คุณหมอณัฎฐ์ ยาชาหมดแล้ว ฉันสั่งให้คนไปเอามาแล้ว เราเลื่อนการผ่าตัดให้ช้าออกไปหน่อยได้ไหม?” ลูกน้องคุณหมอณัฎฐ์เดินเข้ามาแล้วเอ่ยขึ้น คุณหมอณัฎฐ์ขมวดคิ้ว เขานึกว่าปุริมสลบไปแล้ว ดังนั้นจึงพูดขึ้นมาอย่างไม่ได้สนใจ “รออีกไม่ได้แล้ว เมื่อครู่เสียเลือดไปมาก คุณปุริมอาจจะเป็นอันตรายแก่ชีวิตได้ทุกเมื่อ อีกอย่างเขาก็สลบไปแล้ว เขาจะไม่รู้สึกเจ็บ ผมไม่แนะนำให้รอ” “ไม่ได้ มันน่าจะเจ็บมาก ผมขอคัดค้าน” คนแรกที่คัดค้านก็คือนรวร นั่นทำให้เพ็ญนีติ์โล่งอก เธอเองก็รู้สึกว่ามันต้องเจ็บปวดมาก ถึงแม้ปุริมจะสลบไปแล้วก็ตาม แต่เธอก็ทนไม่ได้ “อันนี้...เฮ้อ งั้นก็รอแล้วกัน แต่ว่าหากเกิดอะไรขึ้นกับคุณปุริมเพราะต้องรอการผ่าตัดล่ะก็ พวกคุณอย่ามาโทษผมก็แล้วกัน” คุณหมอณัฎฐ์พูดอย่างไม่เต็มใจ บรรยายกาศภายในมีแต่ความเงียบงัน ความจริงที่คุณหมอณัฎฐ์พูดมาก็ถูก แต่หากไม่ฉีดยาชาจริงๆ... ขณะที่ทุกคนกำลังโต้เถียงกันอยู่นั้น ปุริมที่นอนอยู่บนเตียงก็ค่อยๆ พยายามลืมตาขึ้นมา “ผ่าเลย ไม่ต้องใช้ยาชา...” เขาพูดออกมาด้วยความยากลำบาก เขาอ่อนเพลียจนเหงื่อผุดออกมาจากหน้าผากเรื่อยๆ “คุณว่าอะไรนะ?” เพ็ญนีติ์ยิ้มด้วยความตกใจ เมื่อครู่เธอเหมือนได้ยินเสียงของปุริม “ผ่าเลย ไม่ต้องใช้ยาชา...” ปุริมพูดอีกครั้ง เขาต้องการผ่าตัด เขาต้องการมีชีวิตอยู่ต่อไป เรื่องที่ผ่านไปแล้วมักจะมีวีธีแก้ไขเสมอ ก็เหมือนที่เขาเชื่อมาตลอดว่าภัทร์จะต้องปรากฏตัวขึ้นแน่นอน หูของเพ็ญนีติ์แนบเข้าที่ริมฝีปากของเขา ในที่สุดเธอก็ได้ยินอย่างชัดเจน จึงรีบหันกลับมาอย่างรวดเร็ว “เตรียการผ่าตัด ปุริมบอกว่าไม่ต้องใช้ยาชา” “โอเค” คุณหมอณัฎฐ์ส่งสัญลักษณ์มือเริ่มการผ่าตัด และเริ่มปฏิบัติการกับผู้ช่วยของเขา สุดท้ายเขาก็กวาดสายตาไปที่ เพ็ญนีติ์ “คุณผู้หญิงท่านนี้ ผมว่าคุณต้องออกไปในตอนนี้” ถ้าไม่เช่นนั้น ภาพการผ่าตัดมันน่าสะพรึงกลัว หากมีคนตกใจเป็นลมไปจะทำให้มีผลกระทบต่อการผ่าตัดและไม่ได้ช่วยเหลืออะไรเลย