บทที่ 245 นี่คือนางฟ้า

บทที่ 245 นี่คือนางฟ้า “พวกเธอลองดูหน้าของนมิดาสิ มืดคล้ำคล้ายถ่านแล้วหรือไม่ หากมีทรัพยากรเหล่านั้นมาอยู่ในมือ ตอนนี้จิดาภาแซงเธอไปแล้ว” “นมิดาแพ้แล้ว แค่ร่างกายก็...” “นมิดาใส่ชุดจิดาภาไม่ได้หรอก เพราะรูปร่างไม่ได้น่าตื่นตาตื่นใจอะไร แต่จิดาภาใส่ชุดนมิดาได้นะ และคงดูสวยยิ่งกว่าแน่ๆ” ทุกคนต่างคิดเหมือนกัน ท้ายที่สุดจิดาภาก็คือผู้ชนะ นมิดาได้ร่วมงานรับรางวัลและงานเลี้ยงมาหลายงาน ตอนที่เห็นจิดาภาปรากฏตัวขึ้น ในใจของเธอเองก็มีคำตอบ แต่เธอไม่อยากจะยอมรับ แต่ก็ต้องยอมรับมันอย่างเสียไม่ได้ สายตาอิจฉาของทุกคนที่จับจ้องไปยังร่างของจิดาภา พวกเขาต่างชื่นชมกับความงามของเธออย่างแท้จริง จิดาภาเดินไปหาจิรภาสอย่างอ่อนช้อย ก่อนจะเอ่ยถาม “เป็นอย่างไรบ้างคะ” ยามนั้นไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นใครที่พูดขึ้นมา “ฉันนึกออกแล้ว เดรสนั่นเป็นชุดลิมิเต็ดของ ElieQueen ราคาแปดหลัก และไม่ใช่ว่าใครก็จะซื้อสินค้าแบรนด์นั้นได้ ได้ยินมาว่าไม่กี่ปีมานี้ได้เป็นนักออกแบบให้กับราชวงศ์เสียด้วย” “ว้าว... ชุดสวยมาก คนก็ยิ่งสวย หากเปลี่ยนคนใส่ ก็คงจะไม่ให้ความรู้สึกแบบนี้หรอก” ทำไมกัน เธอพลาดตรงไหนไป นมิดายืนมองจิดาภาอยู่ที่เก่าอย่างนิ่งงัน กว่าที่เธอจะเดินมาถึงวันนี้ เธอชนะมานับไปถ้วน แต่ดันมาแพ้ให้กับจิดาภา และเป็นการพ่ายแพ้ที่น่ากังวล เพราะไม่ใช่เพียงแค่รูปร่าง แต่ยังมีเรื่องของรูปลักษณ์ด้วย ทั้งยังมีเอกลักษณ์ของแต่ละคน... เธอเทียบกับจิดาภาไม่ได้ เธอมีสิ่งที่จิดาภามี แต่เสน่ห์อันเป็นเอกลักษณ์ของจิดาภา มันไม่สามารถเลียนแบบได้ สายตาต่างจับจ้องไปที่จิดาภา ทุกคนต่างจับจ้องเธอทุกฝีก้าว ต่างประทับใจในความงามของเธอ นมิดาล้มลงไปที่พื้นอย่างอ่อนแรง ไม่มีใครเข้าไปดูเธอ เธอที่ดูน่าอดสูในตอนนี้เป็นเพราะทำตัวเองทั้งนั้น “เธออวดดีนัก คิดไปว่าดาราหญิงในเค.เอฟไม่มีใครสู้กับเธอได้ ตอนนี้ตะลึงไปเลยสิ” “หากไม่มีคู่แข่ง ก็คงไม่มีวันรู้คำตอบ ผ่านวันนี้ไป เธอคงจะเข้าใจฐานะของตัวเองมากขึ้น” ทุกงานเลี้ยงที่นมิดาเข้าร่วม การแต่งหน้าและการแต่งกายของเธอมักเป็นที่สะดุดตา เพราะเธอมักจะมาในแนวเซ็กซี่ ช่างแต่งหน้าและช่างแต่งกายจะเข้าใจความชอบของเธอดี ดังนั้นจึงมักจะหาชุดในแนวนั้นมาสนับสนุนเธอเสมอ แต่จิดาภาไม่เหมือนกัน หลังจากที่จิดาภาใส่ชุดนี้ มันก็แสดงให้เห็นแล้วว่าชุดนี้เป็นเอกสิทธิ์ของจิดาภา เธอสามารถควบคุมได้ทุกรูปแบบ โดยไม่ต้องพึ่งเครื่องสำอางเลยด้วยซ้ำ ไม่ใช่ว่าจิดาภาเทียบกับนมิดาไม่ได้ แต่เธอประเมินตัวเองอยู่ในระดับต่ำเสมอ... หากจิดาภาแสดงอย่างภาคภูมิ ใครจะเทียบได้กัน ได้มีคนแอบถ่ายภาพของพวกเธอทั้งสองคน การแข่งครั้งนี้ เห็นผลชัดเจนแล้ว จิรภาสหลุบตามอง ก่อนจะตอบจิดาภา “ผมรู้สึกเสียใจที่ซื้อชุดนี้เสียแล้ว เพราะนอกจากผม ผมก็ไม่ต้องการให้ใครได้เห็นความงดงามของคุณทั้งนั้น ตอนนี้ผมสามารถห่อคุณกลับเลยได้หรือไม่” จิดาภายิ้มอย่างขัดเขิน เมื่อเรื่องราวดำเนินมาถึงจุดนี้ ก็สมควรแก่เวลาที่ต้องจบลงแล้ว จิรภาสกล่าวกับผู้จัดการทีมรักษาความปลอดภัย “นำตัวคุณนมิดาออกไป” นมิดาเงยหน้ามองจิรภาส ก่อนจะปฏิเสธการ์ดรักษาความปลอดภัย “ไม่ต้อง ฉันเดินเองได้” เธอทบความอัปยศในค่ำคืนนี้ไว้ในใจทั้งหมด และเธอจะไม่ปล่อยมันเด็ดขาด เธอกล้ำกลืนความคับข้องใจ และเดินออกจากงานเลี้ยงของเค.เอฟไป “ฉันอายแทนเธอจัง” “วันหลังคงไม่มีหน้ามาบริษัทแล้วกระมัง ไม่มีเธอ เค.เอฟคงรวมเป็นหนึ่งได้อีกครั้ง ดีจริงๆ” เมื่อนมิดาออกไป ทุกคนต่างรู้สึกว่าบรรยากาศงานเลี้ยงเริ่มดีขึ้น พวกเขาไม่จำเป็นต้องทนอัดอั้นกับท่าทีภาคภูมิใจของเธออีก มีผู้คนมากมายต่างเดินเข้ามาคุยกับจิดาภา พวกเขาต่างประหลาดใจในตัวรุ่นน้องคนนี้ แต่ไม่ทันรอให้จิดาภาได้เอ่ยตอบคำถาม ไหล่ของเธอก็ถูกคลุมด้วยเสื้อคลุม จิรภาสถอดชุดคลุมของตัวเองไปคลุมไหล่ของจิดาภาไว้ เพื่อบดบังไหลและไหปลาร้าของเธอ ทุกคนต่างเห็นกันถ้วนหน้า... ประธานของพวกเขาไม่ใช่ว่าเกิน... เพราะรู้สึกว่าจิดาภาแต่งตัวได้เซ็กซี่มากเกินไป ดังนั้นจึงต้องใช้วิธีนี้บังเธอไว้ ดูเหมือนในภายภาคหน้าคงไม่ได้เห็นจิดาภาใส่ชุดเซ็กซี่บนจอเงินอีกแล้ว เพราะนายหน้าของเธอคงไม่ยินยอม “ไม่ต้อง...” จิดาภาเอ่ยประท้วงเบาๆ “สวยออก” จิรภาสตอบกลับเสียงประท้วงของเธอด้วยหนึ่งประโยคว่า “ตอนนี้คุณเป็นดารา ส่วนผมเป็นนายหน้าของคุณ ดาราต้องฟังนายหน้านะครับ” เมื่อได้ยินเช่นนี้บรรดานักแสดงต่างก็หลุดยิ้ม ดูเหมือนภายภาคหน้าชุดราตรีเช่นนี้คงได้ออกหน้างานน้อยลง งานเลี้ยงยังคงดำเนินต่อ จิรภาสกระซิบข้างหูของจิดาภา “ห้องพักชั้นสอง” กล่าวจบ เขาก็ทำเหมือนมีเรื่องเร่งด่วนและรีบออกไป จิดาภานั่งเพียงลำพังไม่กี่นาที ก็พูดขึ้นมาว่าเหนื่อย และขอตัวไปพักสักครู่ ก่อนจะเดินขึ้นชั้นสองไป เพียงเธอเปิดประตูเข้าไป ก็ถูกดึงเข้าไปในอ้อมกอดทันที เขากดล็อกประตู แขนแกร่งโอบกอดอยู่ที่เอวคอดของจิดาภา กดจูบอย่างเร่าร้อน... จิรภาสกอดเธออย่างรักใคร่ จนพวกเขาเริ่มหมดลมหายใจ จึงผละออกจากกัน... “ผมรู้สึกเสียใจที่ซื้อชุดนี้มา” จิดาภาอดหัวเราะไม่ได้ มือยกขึ้นวางอยู่ตรงลำคอของเขา “แล้วคืนสินค้าได้หรือไม่คะ” จมูกของจิรภาสก้มลงไปสัมผัสกับแก้มของเธอ “ล่อตาล่อใจขนาดนี้ ใส่ให้ผมดูคนเดียวที่บ้านจะดีกว่า...” บรรยากาศที่อยู่กันตามลำพังและเสียงที่น่าดึงดูดของเขา ใจของจิดาภาเองก็เริ่มสั่นไหว “งานเลี้ยงยังไม่จบเลยนะคะ...” เธอยื่นมือไปผลักจิรภาส “ตอนกลับบ้านคืนนี้...” จิรภาสกอดเธออย่างแนบแน่น ตอบมาว่าดีเพียงหนึ่งคำ จูบที่หลังหูของเธอเพียงแผ่วเบา ก่อนจะปล่อยเธออย่างจำยอม “ผมเข้าไปก่อน” ไม่กี่นาทีต่อจากนั้น จิรภาสก็กลับเข้าไปในงานเลี้ยงก่อนจิดาภา ตอนนี้ในโลกโซเชียลได้มีการเผยแพร่ภาพชุดหนึ่ง เป็นภาพจิดาภาและนมิดาในค่ำคืนนี้นั่นเอง คนหนึ่งสวยราวกับนางฟ้า ส่วนอีกคนดูแทบไม่ได้ เมื่อเทียบกันเช่นนี้ ไม่มีใครคิดว่านมิดาสวยเลยสักคน “ฉันตาบอดไปจริงๆ ทำไมถึงไปตามเธอกัน” “นมิดาก็แต่งแต่แบบนี้ ทุกคนก็เห็นจนเอียนแล้ว พอเหอะ” “จิดาภาสวยจริงๆนะ ขนาดไม่ได้ไปเห็นด้วยตายังดูออกเลยว่าผิวของเธอดีขนาดไหน นี่คือนางฟ้าใช่หรือไม่” “ขอโทษด้วย ทางเราขอพาพี่จิดาภาไปก่อน ขอให้คนที่ไม่ใช่แฟนคลับเลิกพูดถึงได้แล้ว แฟนคลับอย่างพวกเรายังดูไม่พอเลย” “จิดาภายืนหนึ่ง”