บทที่ 247 แก้แค้น

บทที่ 247 แก้แค้น ในตอนที่จิดาภาไปร่วมงานเลี้ยง พี่นัฎก็มาทานข้าวเย็นกับตฤณที่ร้านอาหารริมผา และที่นั่งข้างหน้าต่างที่ก็ทำให้เห็นทัศนียภาพที่สวยงามเป็นอย่างมาก ตฤณรับปากพี่นัฎแล้วว่าจะไม่ให้พ่อกับแม่ของเขามา เธอจึงไม่ได้รู้สึกอึดอัดใจ... เพียงแค่เมื่อพี่นัฎนึกถึงสิ่งที่ตฤณเพิ่งจะพูด ว่าเมื่อทานข้าวเสร็จก็จะพาเธอไปพบกับพวกเขา เธอก็ยิ่งตื่นเต้น เธอรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้มีความพร้อมที่จะไปพบพ่อกับแม่ของเขาเลย พี่นัฎไม่อยากให้ตฤณรู้ว่าตัวเองไม่สบายใจ ดังนั้นจึงทานข้าวไปพร้อมกับดูโซเชียลไปด้วย เมื่อเห็นภาพเปรียบเทียบรูปนั้น ก็เริ่มรู้สึกผ่อนคลาย และไม่พลาดที่จะเลื่อนไปดูข่าวลือที่เบญญาถูกตี “นี่คือฝีมือบอสหรือคะ” เธอถามตฤณ ตฤณพยักหน้า “วิธีหาข้อมูลของคุณในตอนนี้ค่อนข้างเร็วทีเดียว” “เป็นคุณที่สอนทั้งนั้นค่ะ และฉันจะเรียนรู้จากคุณให้มากขึ้น” พี่นัฎเยินยอตฤณอย่างใจกว้าง ดันของหวานหลังอาหารไปให้กับเขา “ดูเหมือนว่าข้อมูลของค่ำคืนนี้จะอยู่ในมือของพวกคุณหมดแล้ว” ทักษะการหาข้อมูลของพี่นัฎในตอนนี้ก็ได้มาจากตฤณทั้งนั้น “เบญญาติดต่อนักข่าว และส่งรูปที่เธอถูกตีไปให้ เป็นการกระทำที่โง่นัก คิดว่าจะมีใครเห็นใจเธออย่างนั้นหรือ” “ตอนนี้เธอขึ้นหลังเสือแล้วก็ยากที่จะลง ไม่สามารถปัดความทุกข์ที่นมิดามอบให้ และไม่กล้าที่จะฉีกหน้าเค.เอฟ เพื่อไม่ให้ช่องบลูไลท์ทอดทิ้งหมากเช่นเธอ เธอจึงทำได้เพียงขยายเรื่องให้ใหญ่และก่อให้เกิดความเห็นอกเห็นใจ” ตฤณวิเคราะห์อย่างเป็นเหตุเป็นผล ก่อนจะเสริมขึ้นมาอีกหนึ่งประโยค “เรื่องงานไว้ค่อยคุยวันพรุ่งนี้ก็ได้ เย็นนี้เป็นเวลาของเรา” พี่นัฎยิ้มอย่างขัดเขิน เธอไม่คิดว่าความในใจของเธอจะถูกจับได้เร็วขนาดนี้ “ฉัน...” “พูดต่อเลยครับ” ตฤณจ้องเธอ “คุณไม่ได้บอกว่าทานข้าวเสร็จแล้วจะไปบ้านคุณหรือคะ” เมื่อได้ยินเช่นนั้นตฤณก็กระแอมไอ “หากวันนี้พ่อกับแม่ของผมกลับมาเร็ว พวกคุณก็จะได้พบกัน มันไม่ใช่การพบกันอย่างเป็นทางการ เพียงแค่เพื่อรู้จักกันเท่านั้น... คุณคิดไปถึงไหนกัน” พี่นัฎคิ้วขมวด “เช่นนั้นเมื่อทานข้าวเย็นเสร็จแล้ว คุณที่เรียกเด็กสาวหนึ่งคนไปที่บ้านของคุณ ทำอะไรได้บ้างหรือคะ...” “.....” ตฤณไม่รู้จริงๆ ว่าควรจะตอบกลับไปอย่างไรดี พี่นัฎที่เห็นท่าทางไร้เดียงสาของเขาก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก เป็นเธอเองที่คิดมากไป ลงมือทานข้าวต่อ พร้อมตักอาหารที่ไม่ชอบให้กับตฤณ มื้อเย็นจบไปด้วยความสบายใจ ตฤณพาพี่นัฎกลับมายังอพาร์ตเมนต์ พ่อแม่ของเขายังไม่กลับมา มีเพียงแสงไฟถนนและแสงจันทร์ที่ลอดเข้ามา ในตอนที่พี่นัฎต้องการจะเปิดไฟ ก็ถูกตฤณกดลงที่โซฟาเสียก่อน จากนั้นเขาก็ทาบทับจูบลงมา พี่นัฎขัดขืน เริ่มรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ไว้ใจไม่ได้เลย แต่ในใจของเธอกลับรอคอยจูบนี้เป็นอย่างมาก... เธอคลายมือที่กระชากคอเสื้อของเขา จูบของทั้งสองคนดูดดื่มขึ้นอย่างช้าๆ ตฤณหอบหายใจพร้อมปล่อยเธอไป นอกจากจูบแล้ว ก็ไม่ได้เกิดอะไรขึ้นอีก เขาสาวเท้าเข้าไปในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว เขาต้องจัดการตัวเอง... พี่นัฎลุกขึ้นจากโซฟา อดที่จะหัวเราะไม่ได้ ..... ที่เบญญาต้องลงรูปที่ตัวเองถูกตีจนบาดเจ็บ เป็นเพราะเธอหมดหนทางแล้ว แต่เดิมที่เธอคิดจะขายความลับให้กับช่องบลูไลท์ และหลบไปใช้ชีวิตกับแฟนหนุ่มอย่างสงบสุข แต่ไม่คิดว่าจะต้องมาเจอเขานอนอยู่บนเตียงกับกิ๊กนางแบบของเขา... เธอเจ็บปวดและเสียใจ จึงเลือกมาหลบที่อพาร์ตเมนต์ของนมิดา ตอนนี้นมิดายังคงพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล อพาร์ตเมนต์ที่มืดมน มีเพียงเธอตัวตนเดียว ผ่านค่ำคืนนี้ไป เธอควรจะทำอะไรต่อ เธอยังสามารถไปที่ไหนได้อีกหรือ ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ เบญญาตัดสินใจจะทำเรื่องอันตรายอย่างอาจหาญ เธอยื่นมือไปหยิบกระเป๋า นำเครื่องประดับทั้งหมดของนมิดาขึ้นมาสวมใส่ เธอเป็นนายหน้าของนมิดามาหลายปี เธอสมควรที่จะได้รับรางวัลตอบแทน ยิ่งมานึกถึงเรื่องที่เธอเคยลงไม้ลงมือกับตัวเอง เบญญาก็ยิ่งเดือดจัด เธอเอาเครื่องประดับที่สามารถขายได้ในอพาร์ตเมนต์นี้ไปทั้งหมด เธอสามารถขายทั้งหมดนี้เพื่อเริ่มต้นใหม่ได้ และในตอนที่เธอเพิ่งจะออกมาจากอพาร์ตเมนต์ของนมิดา ก็ได้รับสายที่ไม่เคยคาดฝัน “สวัสดีครับคุณเบญญา ผมคือนักข่าวจากสตูดิโอซื่อสัตย์ ผมชื่อตนุภัทร ทางสตูดิโอของเรารู้สึกสนใจเรื่องราวที่เกิดขึ้นบนโซเชียลของคุณ หากคุณยินยอม จะมาพบผมได้ไหมครับ” “คุณจะพอใจกับราคาของมันอย่างแน่นอน” “หากคุณบอกสิ่งที่เกี่ยวข้องกับจิดาภา ผมจะเตรียมออกตั๋วเครื่องบินไปต่างประเทศให้กับคุณ รับประกันว่าไม่มีใครหาคุณเจอแน่นอน” จิดาภารึ ไฟในใจของเบญญาถูกจุดขึ้นมาทันที เหตุผลที่ทำให้เธอต้องตกต่ำในวันนี้ มันก็เพราะจิดาภามิใช่รึ เธอล้มเลิกแผนการหลบหนียามค่ำคืนนี้ไปทันที และตอบกลับไป “ค่ะ ฉันรับปาก รายละเอียดค่อยคุยกันเมื่อพบหน้า” ตั้งแต่ที่จิดาภาเซ็นสัญญากับเค.เอฟ สตูดิโอซื่อสัตย์ก็คอยตามจิดาภามาตลอด พวกเขาไม่เชื่อว่าจิดาภาจะใสสะอาด ข้างหลังของเธอนั้นจะต้องมีผู้ชายอีกหลายคนเป็นแน่ พวกเขาจึงต้องการข่าวลือของจิดาภามาสร้างผลงาน ช่วงหัวรุ่ง เบญญาและตนุภัทรนัดเจอกันสถานที่ที่ใกล้ๆ กับสตูดิโอซื่อสัตย์ เพื่อแสดงความจริงใจ ตนุภัทรนำรูปภาพที่มีประโยชน์ที่สุดออกมาวาง “นี่คือตอนที่พวกเราตามจิดาภาเมื่อหนึ่งเดือนที่แล้ว เป็นภาพถ่ายในคฤหาสน์ที่ต่างประเทศ ถึงแม้จะไม่รู้ว่าฝ่ายชายเป็นใคร แต่ท่าทางที่ใกล้ชิดกันเช่นนี้...” “ตอนนี้นายหน้าของเธอคือคุณจิรภาส ต่างไปกันเป็นคู่ไม่ว่าจะไปไหน แต่ในตอนที่เธอมีงานที่ต่างประเทศ เธอไม่เคยพักโรงแรมที่บริษัทจองไว้ให้เลย เรื่องมันก็ง่ายดายแล้ว เธอมันดาราสองหน้า” เบญญามองรูปถ่ายนั้น เป็นเพราะมุมและแสง ไม่ว่าจะเพิ่มขนาดอย่างไร ก็มองไม่เห็นใบหน้าของผู้ชายอยู่ดี “ฉันจะต้องทำอะไรบ้าง” เบญญาอยากจะแก้แค้นจิดาภาจนตัวสั่น “ผมต้องการแบล็กเมล์ของจิดาภาไม่ก็จิรภาส รอจนเธอไปพบปะกับผู้ชายคนอื่นและถ่ายมา เมื่อเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเธอต่อหน้าสาธารณชน เธอยังจะอยู่ในวงการบันเทิงต่อไปได้อย่างนั้นหรือ” “แบล็กเมล์หรือคะ” สมองของเบญญากำลังไตร่ตรอง ต้องมีภาพอยู่กับเจ้าหน้าที่ภายในของเค.เอฟเป็นแน่ แต่ไม่มีใครกล้าที่จะนำออกมา ตอนนี้เธอก็ยังเป็นพนักงานของเค.เอฟ ใช้ช่องว่างจากตรงนี้ ไม่ใช่ว่าไม่มีทางจะนำมาได้ แต่เธอจะไปจ่ายค่าชดใช้หลังจากที่เกิดเรื่องได้อย่างไรกันเล่า “เพียงแค่คุณนำหลักฐานมาได้เท่านั้น ราคาไม่ใช่ปัญหา” ในที่สุดตนุภัทรก็ค้นพบหนทาง จึงต้องพยายามอย่างมาก เบญญามองเขา “คุณรู้ไหมว่าคุณกำลังทำอะไรอยู่ เค.เอฟไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่ง่ายดายขนาดนั้น” “เพียงแค่คุณระมัดระวัง ใครจะไปรู้กันว่าคุณกำลังทำเรื่องแบบนี้”