บทที่ 252 บางคำก็ต้องพูดออกไป

บทที่ 252 บางคำก็ต้องพูดออกไป ตนุภัทรยังคงเลื่อนหาต่อไป และในที่สุดก็เจอภาพจิดาภาและจิรภาสที่ดูสนิทสนมกันมาก โดยเฉพาะตอนที่จิดาภาเริ่มมึนเหล้า และจิรภาสก็กอดเธอไว้อยู่ การกระทำที่ใกล้ชิดขนาดนี้ ยังเรียกว่าความสัมพันธ์ธรรมดาๆ ได้อีกหรือ “ในที่สุดก็ถูกฉันจับได้” ในตอนนี้ตนุภัทรยังไม่สามารถเผยแพร่รูปนี้ออกไปได้ หากเปิดเผยไปในตอนนี้จะกลายเป็นหลักฐานกลบข่าวที่จิรภาสชอบผู้ชายไป หากเขาต้องการทำลายจิดาภาให้ย่อยยับ เขาจึงต้องรอต่อไปก่อน ..... เย็นวันนั้น จาริณีนัดพบกับชายหนุ่มสัญชาติฝรั่งเศสที่เพื่อนแนะนำมาให้เธอ เธอแต่งตัวอย่างตั้งใจ และนัดพบอีกฝ่ายที่ร้านกาแฟระดับไฮเอนด์ อยู่ในวงการนี้มาหลายปี จาริณีจึงพูดภาษาฝรั่งเศสได้อย่างคล่องแคล่ว เธอมองออกว่าฝ่ายตรงข้ามพอใจในตัวเธอขนาดไหน เธอมีจุดประสงค์ในใจอยู่แล้วถึงมานัดบอด ดังนั้นเธอจึงเล่าเรื่องอดีตของตัวเองไป อดีตที่น่าอายไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มสัญชาติฝรั่งเศสดูถูกเธอเลย เขาชื่อไวท์ เป็นรองประธานของบริษัทต่างชาติแห่งหนึ่ง เขามีอารมณ์ขัน ช่างพูดช่างเจรจา ได้ใช้เวลาอยู่กับเขามาหนึ่งชั่วโมง มันผ่อนคลายมากๆ ตอนนี้เองจาริณีถึงได้รู้สึกตัว บางทีการเดินร่วมทางไปกับเขาก็ไม่ได้เป็นตัวเลือกที่แย่นัก พวกเขาอยู่พูดคุยกันหลายชั่วโมง ไวท์ก็ได้แสดงความเป็นสุภาพบุรุษด้วยการมาส่งจาริณีที่อพาร์ตเมนต์ จาริณีเมื่อใคร่ครวญอย่างถี่ถ้วนแล้ว ก็ตัดสินใจขอลองดูกับเขาสักตั้ง ดังนั้นจึงโทรไปเล่าเรื่องนี้ให้จิดาภาฟังด้วยความตื่นเต้น เมื่อได้ฟังจนจบ จิดาภาก็ถามกลับเสียงเบา “เพราะไวท์ไม่สนใจอดีตของเธอ ดังนั้นเธอเลยอยากใช้ชีวิตกับเขาอย่างนั้นรึ” ไม่ใช่รักแรกพบ และไม่ได้อยู่ในบรรทัดฐานของความรักเลย เป็นเพียงแค่ความน้อยเนื้อต่ำใจของเธอ เธอจึงสูญเสียแล้วซึ่งความศรัทธาในความรัก ดังนั้นจึงไม่กล้าที่จะหาคนที่รักเธอได้อย่างแท้จริง หากแต่งงานกันไปมันจะทำให้เธอมีความสุขอย่างนั้นหรือ “ฉันรู้สึกว่ามันไม่ใช่ปัญหาอะไร เขาต้องเป็นเจ้าบ่าวที่ไม่เลวอย่างแน่นอน” จาริณีกล่าวอย่างมั่นใจ แล้วRickไม่น่าใช่เจ้าบ่าวที่ดีอย่างนั้นหรือ จิดาภารู้ว่าเธอยังตกอยู่ในภวังค์แห่งความคิด พูดอะไรไปก็ไม่เข้าหูอยู่ดี เพราะช่วงเวลาสั้นๆ ที่ได้พบหน้ากัน จาริณีก็ได้วางแผนไปถึงการออกจากวงการและการมีลูกก่อนสิ้นปีนี้แล้ว ในแผนการของเธอ ไม่มีเงาของRickอยู่เลย “แบบนั้นก็ดี ฉันจะสนับสนุนเธอ แต่ต้องดูแลตัวเองด้วย ห้ามบาดเจ็บมาอีก หากมีปัญหาอะไร ก็มาหาฉันได้ทุกเมื่อ” “วางใจเถอะ ฉันจะดูแลตัวเองให้ดี แล้วก็ฉันเพิ่งจะเห็นข่าว คุณจิรภาสโดนใส่ร้ายอย่างนั้นหรือ ไม่เป็นอะไรใช่ไหม” จาริณีเองก็ให้ความสนใจข่าวในช่วงนี้เช่นกัน “จิรภาสไม่ใช่คนที่ใครจะมาทำอะไรก็ได้” เมื่ออยู่ต่อหน้าจาริณี จิดาภาไม่อาจปกปิดความคิดของตัวเองได้เลย “เธอวางใจเถอะ ดูแลตัวเองดีๆ นะ” เธอไม่อยากเห็นจาริณีเจ็บปวดเพราะความรักอีกแล้ว จาริณีพยักหน้า หลังจากที่วางสายไป เธอเอาแต่มองไปข้างนอกหน้าต่างอย่างเหม่อลอย เธอหลอกทุกคนได้ แต่เธอหลอกใจของตัวเองไม่ได้ ก็ได้พบเจอกับเจ้าบ่าวที่ดูท่าทางไม่เลวแล้ว แต่ในใจของเธอยังคงโดดเดี่ยวเช่นเดิม เพราะอะไรกัน เธอไม่ได้คิดต่อ และติดต่อไปยังนายหน้าของตัวเอง เธอต้องการเริ่มทำงานให้เร็วที่สุด ถึงจะหยุดคิดในสิ่งที่ไม่ควรคิดได้ นายหน้าเองก็ได้มีการเตรียมความพร้อมเพื่อต้อนรับการกลับมาของจาริณีแล้ว เช้าวันที่สองพวกเธอได้เข้าไปที่บริษัทพร้อมกัน เพื่อไปมอบตารางงานให้กับRick เมื่อต้องเผชิญหน้ากับRick จาริณียังคงแสดงออกดั่งเก่า เมื่อคุยเรื่องงานจบ จาริณีก็ได้รับสายจากไวท์ เขาต้องการมารับเธอไปทานมื้อเที่ยง จาริณีรู้สึกว่าตัวเองไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องจะปฏิเสธ จึงรับปากไป Rickมองเวลา ลุกขึ้นยืนและกล่าวกับจาริณี “คุณจะกลับบ้านไหม ผมจะไปส่ง” “ไม่เป็นไรค่ะ ฉันมีนัดแล้ว” เมื่อได้ยินจาริณีพูดเช่นนั้น Rickก็พยักหน้ารับ “ดีครับ” เขาไม่เคยเข้าใกล้ชิดใครมาก่อน ครั้งนี้เองก็เช่นกัน พวกเขาเดินมาที่ลานจอดรถพร้อมกัน ดอกไม้ในมือของไวท์ถูกส่งให้กับจาริณีที่เดินมา “ไวท์รึ” Rickรู้จักกับผู้ชายคนนี้ ในตอนที่จาริณีกำลังจะยื่นมือไปดอกไม้ เขาก็เข้าไปขวางหน้าเธอ “ออกห่างจากเธอซะ” เขาสาวเท้าลากจาริณีขึ้นรถของตัวเอง และพาเธอออกจากบริษัทไป บรรยากาศในรถขมุกขมัว จาริณีถอนหายใจอย่างอึดอัด “คุณไม่คิดจะอธิบายอะไรหน่อยหรือคะ” Rickมองทางเบื้องหน้า และกล่าวเสียงเรียบ “คุณไปรู้จักไวท์ได้อย่างไร คุณรู้หรือไม่ว่าเขาเป็นคนแบบไหน” “เพิ่งจะรู้จักค่ะ เพื่อนแนะนำมา...” “ขอร้อง ก่อนที่คุณจะเชื่อใครสักคน คุณควรตรวจสอบเบื้องหน้าเบื้องหลังของเขาซะก่อน เขาเป็นเกย์ที่โด่งดังในวงการเดินแบบของฝรั่งเศส และทุกคนก็โดนเขา...” Rickโกรธจนพูดไม่ออก จาริณีชะงักนิ่ง มือกำกระเป๋าไว้แน่น “ถึงแม้คุณอยากจะแต่งงานขนาดไหน ก็ควรเลือกคนให้เป็น” “เพราะชีวิตของฉันมันไม่ดีกระมังคะ ถึงได้ดูคนไม่เป็นเลย” จาริณีรู้สึกผิดหวัง เรื่องที่เธอไม่ต้องการให้เกิดที่สุดก็เกิดขึ้นอีกแล้ว เมื่ออยู่ต่อหน้าRickเธอไม่สามารถมีความสุขกับชีวิตหรือเชื่อมั่นในตัวเองได้เลย เมื่อRickเห็นท่าทางที่ผิดหวังของเธอ ก็เอ่ยปลอบใจ “เรื่องบางเรื่องเดี๋ยวมันก็ผ่านไป... คุณจะเอาแต่ดูถูกตัวเองเช่นนี้ไม่ได้ คุณจะได้พบกับผู้ชายที่ดีอย่างแน่นอน” “จริงหรือคะ” น้ำใสคลออยู่ในตาของจาริณี เธอมองRickอย่างเงียบๆ สิ่งที่อยากจะพูดต่างเผยขึ้นมาในดวงตาของเธอ ไม่ใช่ว่าRickไม่เข้าใจสิ่งที่เธอจะสื่อ แต่เขาเลือกที่จะเลี่ยงมันไปซะ การดำรงตำแหน่งหัวหน้าศิลปินของเค.เอฟ เขาจะว่อกแว่กไม่ได้ เขาไม่ได้พูดอะไรอีกตลอดทาง และเมื่อมาถึงหน้าอพาร์ตเมนต์ของจาริณี “หากจะเลื่อนงานออกไปก่อน ก็ให้นายหน้าของคุณติดต่อผมมา” เขาไม่สามารถเป็นห่วงเป็นใยเธอมากเกินกว่าเรื่องงานได้ “ขอบคุณค่ะ... ฉันจะไม่เอาเรื่องแบบนี้มาทำให้เสียงานเป็นแน่” จาริณีก้มหน้า เธอไม่คิดอยากค้นหาความคิดของRickอีกแล้ว แบบนั้นมันจะทำให้เธอกลายเป็นตัวตลก เธอกลัวการพุ่งชนกำแพง และเธอก็กลัวการปฏิเสธ... “วันนั้นผมไปดูเรื่องนมิดาเท่านั้น ผมกับเธอไม่ได้มีอะไรกัน” การอธิบายในเรื่องนั้นอย่างกะทันหันของRick ทำให้จาริณีชะงักไป “ไม่เกี่ยวกับฉันค่ะ” เมื่อกล่าวจบ เธอก็ปิดประตูรถและตรงเข้าอพาร์ตเมนต์ไปทันที Rickมองเธอที่จากไป กลับรถและออกจากเขตนี้ไป บางคำพูดเขาก็รู้สึกสบายใจที่ได้พูดมันออกไป เรื่องที่พบคู่เดตสุดพิเศษในวันนี้ ทำให้ใจของจาริณีสับสนยิ่งขึ้น เธอไม่ได้เล่าเรื่องนี้ให้จิดาภาฟัง และเลือกที่จะนั่งมองรูปเดี่ยวขนาดใหญ่ของเธอในห้องนั่งเล่นนั้นอย่างเหม่อลอย เธอไม่เข้าใจ เป็นเธอที่ไร้เดียงสาเชื่อคนไปทั่ว หรือเป็นเพื่อนที่ตั้งใจทำร้ายเธอด้วยการส่งเกย์มาให้กับเธอกัน หากเรื่องดังออกไป เธอยังจะมีหน้าไปพบใครได้อีกหรือ