已经是第一章了
บทที่ 253 ความกังวลที่ไม่คาดคิด
บทที่ 253 ความกังวลที่ไม่คาดคิด
ก่อนไปร่วมงานเลี้ยงในคืนนี้ จิรภาสจำต้องไปเข้าร่วมประชุมที่บริษัทเสียก่อน ก่อนที่จะออกไป จิดาภาได้จัดสูทให้กับเขา
สีแดงไวน์ที่ถูกปักด้วยลายดอกไม้ ชุดนั้นถูกตัดมาได้อย่างพอดีพอเหมาะจนเผยให้เห็นถึงรูปร่างสุดฮอตของจิรภาส ผูกเนกไทให้กับเขา ก็ให้ความรู้สึกของนักธุรกิจ และความสุขุม
จิดาภามองผลงานของตัวเองอย่างพึงพอใจ ช่วงนี้เธอกระตือรืนร้นที่จะช่วยจิรภาสแต่งตัว เพราะพวกเขาไม่อาจอยู่ด้วยกันได้ตลอดเวลา เธอหวังให้วิธีนี้เป็นตัวแทนความห่วงใยของเธอ
แต่เดิมหากจิรภาสออกไปตอนนี้ก็คือสายมากแล้ว แต่เขายังทำนิสัยเสียด้วยการปล่อยให้จิดาภาทำตามใจชอบ
“สมบูรณ์แบบ...” จิดาภามองชายหนุ่มผู้สง่างามที่อยู่เบื้องหน้าด้วยความตื้นตัน “คุณจิรภาส วันนี้คุณหล่อมากจริงๆ”
“คุณพอใจก็ดีแล้ว” จิรภาสรู้ว่าช่วงนี้จิดาภาหงุดหงิดใจกับเรื่องของเขาบนโซเชียลมากขนาดไหน หันหลังกลับมาโอบกอดเธอ จูบบนหน้าผากของเธออย่างแผ่วเบา “เรื่องทั้งหมดจะผ่านไปโดยเร็ว”
เขาไม่อยากให้คำพูดของคนไม่สำคัญพวกนั้นมีผลกระทบต่อภรรยาของเขา
ตั้งแต่ที่ขึ้นดำรงตำแหน่งประธานบริษัทเค.เอฟมา เขาผ่านคำสบประมาทมานับไม่ถ้วน แต่เขาไม่ต้องการเห็นจิดาภามาโมโหแทนเขาแบบนี้
จิดาภาเขย่งเท้า และกดจูบกับเขาอย่างรุนแรง “รีบกลับมานะคะ ฉันจะรอคุณอยู่ที่บ้าน”
จิรภาสพยักหน้า และมอบความหวานให้กับเธออยู่ชั่วครู่ ก่อนจะสวมเสื้อโค้ทขนสัตว์ออกไป
จิดาภามองตามรถของเขาจนลับสายตา สัมผัสหัวใจของตัวเองที่ยังคงเต้นระรัว ใบหน้าแดงก่ำ ไม่ว่าจะแต่งงานมานานเท่าไหร่ เพียงแค่เข้าใกล้จิรภาส ก็ราวกับถูกดึงดูดด้วยเวทมนตร์ จนใจของเธอเต้นแรงอย่างห้ามไม่ได้
การแต่งงานของพวกเขาราวกับเป็นความรักที่ร้อนแรงอยู่ตลอด
แต่พอเธอคิดว่าคืนนี้เธอจะต้องเจอกับธวัชและคนของตระกูลพุกรัตน์ ใจเธอก็เดือดทันพลัน
เธอจะไม่แพ้ให้กับคนเลวที่มาสร้างข่าวลือดูถูกสามีของเธอเด็ดขาด ค่ำคืนนี้ธวัชรู้ว่าเธอจะไป เขาจะต้องควงแม่ดาราสาวลูกครึ่งที่เพิ่งจะเซ็นสัญญากับช่องบลูไลท์มาด้วยอย่างแน่นอน
สิ่งที่เธอต้องการทำคือชนะผู้หญิงคนนั้น
สำหรับจิดาภา นั่นไม่ใช่ความท้าทาย
ถึงแม้ตระกูลพุกรัตน์จะเชิญชวนพวกเขาก่อน และบอกว่าต้องการปรองดองกับพวกเขา แต่ต้องมีแผนอื่นอยู่แน่นอน บางทีอาจจะเชิญชวนนักข่าวที่พวกเขาสนิทกันมาด้วย จะมาถูกพวกเขาหลอกกันเช่นนี้ไม่ได้เด็ดขาด
และยิ่งไปกว่านั้น ในใจของจิดาภาก็ยังคงมีความกังวล เพราะว่าลุงของจิรภาสจะเข้าร่วมงานด้วย...
เธอต้องการสร้างความประทับใจในแรกพบให้กับคนของตระกูลปรีดาอัครกุล ครั้งที่แล้วก็ไปดูเสื้อผ้าฤดูกาลใหม่กับพี่นัฎมา แต่ก็ไม่พอใจสักชุด สุดท้ายก็ไปร้านชุดกี่เพ้าและขอให้ช่างตัดที่มีฝีมือดีที่สุดปรับชุดกี่เพ้าให้
โชคดีที่รูปร่างของจิดาภานั้นดูดีกว่าคนทั่วไป ดังนั้นจึงจัดการเรื่องขนาดได้อย่างง่ายดาย
ทันทีที่พี่นัฎได้รับสายจากร้านชุดกี่เพ้าก็รีบตรงไปรับมาทันควัน และนำมาส่งถึงมือของจิดาภาอย่างรวดเร็ว “ลองเร็วๆ หากมีตรงไหนไม่พอดี จะได้แก้ทัน”
ทันทีที่จิดาภาเปลี่ยนไปใส่ชุดกี่เพ้าสีดอกบัว ความโดนเด่นของเธอก็เปล่งประกายทันที พี่นัฎมองคนในกระจกด้วยความตื่นเต้นและกล่าวชมยกใหญ่ “สายตาของเธอยอดเยี่ยมจริง ใส่ชุดแบบนี้ไปพบผู้หลักผู้ใหญ่ ต้องได้คะแนนเพิ่มแน่นอน”
“ฉันรู้สึกว่ามันดีกว่าชุดดอกไม้เมื่อวาน และชุดแบบนี้ก็น่าจะเข้าตาผู้หลักผู้ใหญ่มากกว่าด้วย” จิดาภาส่องกระจก “ไม่เลวเลย ไม่ต้องแก้แล้ว”
พี่นัฎกล่าวอย่างชื่นชม “หากฉันมีรูปร่างแบบเธอ...”
เธอยื่นมือไปรับเครื่องประดับไข่มุกที่จิดาภาเลือกไว้ พร้อมกล่าวไปด้วย “ใช่แล้ว ฉันได้ยินว่ามีคนส่งจดหมายไปที่เค.เอฟตลอดๆ และใจความของมันทุเรศมาก”
“มันเกี่ยวข้องกับเรื่องที่บอสถูกใส่ความหรือ...”
“พวกเขาดีใจกันได้ไม่กี่วันเท่านั้นนั่นแหละ” จิดาภาส่องกระจกพร้อมกล่าวเสียงเย็นชา
ผ่านไปเพียงวิเดียว เธอก็กังวลขึ้นมาอีกครั้ง “ฉันจะทำ...”
“เธอเจอคนใหญ่โตมาตั้งมากตั้งมาย ครั้งนี้ทำไมถึงได้กังวลนัก วางใจเถอะ หากฉันเป็นคนในครอบครัวของบอส จะต้องยอมรับเธอมาภรรยาคนใหม่ของเขาได้อย่างแน่นอน”
จากการมองในทุกๆ ด้าน จิดาภานั้นไร้ที่ติ
.....
สองทุ่มในค่ำคืนนี้
หิมะแรกได้ตกลงมาแล้ว
ณ โรงแรมที่นัดหมาย คนของตระกูลพุกรัตน์และลุงของจิรภาสต่างก็มาถึงกันแล้ว มีเพียงเก้าอี้ที่นั่งของจิรภาสเท่านั้นที่ยังว่างอยู่ ที่ลานจอดรถด้านนอกเองก็ยังไม่เห็นมีรถของเขา
ธวัชแค่นเสียงอย่างไม่เกรงใจ เขารอจนเหนื่อยแล้ว ข้างกายของเขาไม่มีเงาของนักแสดงลูกครึ่งคนนั้น การนั่งข้างผู้อาวุโสของตระกูลพุกรัตน์เพียงลำพัง มันช่างน่าเบื่อนัก เขาเข้าใจดี จิรภาสจงใจมาช้า
ข้างนอกเต็มไปด้วยนักข่าวที่มารอเก็บภาพของพวกเขา ที่พวกเขามารวมตัวที่นี่เป็นเพราะบทสัมภาษณ์ของธวัชในวันนั้น
หนุ่มใหญ่ที่ไม่เคยมีผู้หญิงเคียงข้างกายเลยแม้แต่คน ยังเป็นปัญหาที่อธิบายไม่ได้อีกหรือ
เมื่อเลยเวลานัดหมายมาได้ยี่สิบนาที ในที่สุดตฤณก็ได้จอดรถลงที่หน้าประตูใหญ่ จิรภาสและจิดาภาลงรถมาพร้อมกัน เขานำเสื้อกันลมของตัวเองคลุมไหล่จิดาภาไว้ “ไม่ต้องกังวล เพียงแค่พบปะกันเท่านั้น ทุกอย่างผมจัดการเอง”
“มาแล้วๆ เพราะอากาศไม่ดีใช่หรือไม่ ถึงได้มาช้าขนาดนี้” กำชัย บิดาของธวัชมองไปที่ประตู และกล่าวด้วยน้ำเสียงติดหัวเราะ
จำรูญผู้เป็นลุงของจิรภาสเองก็เงยหน้าขึ้น สิ่งที่จดจ่อเป็นอย่างแรกคือหญิงสาวที่อยู่ข้างกายของจิรภาส ร่างสง่างามในชุดกี่เพ้า ทำให้ผู้ที่พบเห็นรู้สึกถึงความเยือกเย็นอย่างสูงศักดิ์ แต่ก็ให้ความรู้สึกที่อ่อนหวานอ่อนโยน
นั่นคือผู้หญิงของหลานชายตระกูลปรีดาอัครกุลของพวกเขา สร้างความตื่นตะลึงเป็นอย่างมาก
เพียงแต่ไม่รู้ว่า ผู้หญิงจากวงการบันเทิงคนนี้ จะมีคุณสมบัติมากพอสำหรับตระกูลปรีดาอัครกุลหรือไม่
“รถติดสินะ นั่งลงเถอะ” จำรูญกล่าวกับจิรภาส
ที่เขาพูดเช่นนี้เป็นเพราะต้องให้เกียรติกับตระกูลพุกรัตน์ เหตุผลรถติดคงเหมาะสมที่สุด
เพียงแต่หลังจากที่จิรภาสทำหน้าที่สุภาพบุรุษคอยดูแลจิดาภายามนั่งเสร็จ ก็นั่งลงที่นั่งของตัวเองอย่างเชื่องช้า พร้อมเอ่ยเสียงเรียบ “รถไม่ได้ติดครับ”
ใบหน้าของจำรูญมืดคล้ำ สีหน้าผู้เป็นพ่อของตระกูลพุกรัตน์เองก็ดูย่ำแย่ลงไปทันที
ทันทีที่จิดาภารับรู้ถึงสีหน้าของจำรูญ หันไปมองจิรภาส เธอได้รับสัญญาณจากสายตาของเขาแล้ว จึงรีบเอ่ยด้วยรอยยิ้มบางๆ “ขอโทษด้วยจริงๆ ค่ะ ความจริงเป็นเพราะคุณจิรภาสมารับฉัน ดังนั้นเลยมาสายขนาดนี้ จนทำให้ทุกคนต้องรอ”
ด้วยเหตุนี้ จำรูญจึงมองจิดาภาด้วยความพึงพอใจ สีหน้าของเขาดูดีขึ้นมากกว่าเก่าเล็กน้อย
จิดาภาเข้าใจ ว่าที่จิรภาสพูดไปเช่นนั้น เพื่อเป็นการเปิดทางให้เธอได้แสดง และทำให้จำรูญพอใจในตัวเธอ
“ไม่เป็นไร เรื่องเล็กน้อยทั้งนั้น...” กำชัยกล่าวด้วยใบหน้ายิ้มๆ “ข่าวในช่วงนี้ ได้เห็นรูปของเด็กคนนี้บ่อยมากเลยนะ”
ราวกับว่ากำชัยกำลังพูดถึงความนิยมของจิดาภา แต่ความหมายอีกนัยหนึ่ง ราวกับจะบอกว่าเด็กสาวที่มีข่าวคราวในหน้าบันเทิงบ่อยขนาดนี้ จะดีต่ออาชีพของจิรภาสหรือ
จำรูญได้ยินเช่นนั้น ก็หันไปมองจิดาภา ก่อนจะหันไปสบตากับจิรภาส “ข่าวพวกนั้น แกรู้ไหม”
“รู้ครับ” จิรภาสตอบกลับอย่างรวดเร็ว
เป็นทั้งนายหน้าและสามีของจิดาภา ทั้งหมดของจิดาภา เขาย่อมเข้าใจที่สุดแล้ว
已经是最新一章了
加载中
