已经是第一章了
บทที่ 254 แข่งกัน
บทที่ 254 แข่งกัน
“เช่นนั้นก็ดี” จำรูญค่อนข้างไว้วางใจความสามารถและวิจารณญาณของหลานชายคนนี้ นี่คือความคิดเห็นอันเป็นเอกฉันท์ของผู้อาวุโสภายในตระกูลปรีดาอัครกุล ไม่เช่นนั้นพวกเขาคงไม่ไว้วางใจยกสมบัติทั้งหมดให้จิรภาสดูแลเป็นแน่
เพราะเป็นคนที่จิรภาสพามา นั่นหมายความว่าเขาได้เข้าใจ และเลือกผู้หญิงคนนี้แล้ว เพียงแค่จิรภาสชอบ ผู้อาวุโสทั้งหลายก็พร้อมจะอวยพรพวกเขาจากใจจริง
ผู้หญิงที่จิรภาสยอมพามาอยู่ข้างกาย จิดาภาคือคนแรก
เมื่อเห็นคำตอบของจิรภาส จำรูญจึงไม่ให้ความสนใจกับการยั่วยุของตระกูลพุกรัตน์อีก พร้อมทั้งโต้กลับทันที “ผมไม่ค่อยเข้าใจเรื่องของวงการบันเทิงสักเท่าไหร่ แต่บทสัมภาษณ์ของธวัชของพวกคุณเมื่อไม่กี่วัน ผมได้อ่านมันหมดแล้วซะด้วยสิ”
ประโยคนี้ยังถือเป็นการเตือน ว่าอย่าได้แกล้งหลานสะใภ้ของตระกูลปรีดาอัครกุลของพวกเขาอีก
ราวกับสนามรบ ความสัมพันธ์ของพวกเขาอาจจะเห็นว่าอยู่ในระดับที่ดี แต่ท้ายที่สุดหลังจากที่ต้องแข่งขันกันมานาน ต่างสูญเสียให้กับฝ่ายตรงข้ามมาไม่น้อย
กำชัยไม่อาจเลี่ยงได้ จึงได้แต่ยิ้มแห้งๆ “ก็แค่การล้อเล่นกันเท่านั้น อย่าได้ถือสากันเลย”
“ล้อเล่นหรือครับ ฐานะของตระกูลพุกรัตน์ในตอนนี้ คุณชายธวัชจะไม่พึ่งระวังพฤติกรรมของตัวเองยามอยู่ข้างนอกเลยหรือครับ” จิรภาสเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ “นี่คือการสั่งสอนใบแบบของตระกูลพุกรัตน์หรือครับ”
“ท่านประธานจิรภาสนี่ล้อเล่นด้วยไม่ได้เลยหรือครับ และการประชาสัมพันธ์ของเค.เอฟก็ไม่ได้แย่เลยนี่ครับ คุณจะแถลงอะไรก็ว่าไป เหตุใดถึงต้องมาฟ้องกับที่บ้านของผมด้วย” น้ำเสียงของธวัชดูไม่สบอารมณ์ เขากล่าวอย่างหยิ่งผยอง
สีหน้าของเขาดูไม่รู้สึกผิดเลยด้วยซ้ำ
แน่นอนว่าหากเขารู้สึกผิดขึ้นมา เกมนี้ก็ไม่สนุกกันพอดี
“พอแล้ว หยุดพูด” กำชัยจ้องเขาด้วยอารามโมโห “สายตาในการเลือกผู้หญิงของแกหายไปในหมด ลองหันดูผู้หญิงข้างกายของแกบ้างก่อนเถอะ”
“เหอะ ต้องไว้หน้าพวกเขาตระกูลปรีดาอัครกุลอะไรขนาดนั้นกัน ผมไม่เชื่อว่าช่องบลูไลท์ยามอยู่ต่อหน้าเค.เอฟจะ...”
เมื่อธวัชพูดถึงตรงนี้ เขาก็ลุกขึ้นยืนด้วยท่าทีโกรธจัด ราวกับคิดจะออกไปจากตรงนี้
“ดูเหมือนคุณชายธวัชไม่คิดจะปรองดองเลยนะครับ” จิรภาสนั่งพิงพนักเก้าอี้ สายตาเย็นชามองไปยังนักข่าวที่อยู่ข้างนอกหน้าต่างนั่น “เมื่อเป็นเช่นนี้ แล้วจะเชิญนักข่าวมาทำไมกัน”
ธวัชที่ได้ยินเช่นนี้ ก็แสยะยิ้มเยาะเย้ย และโน้มตัวลงเล็กน้อย “ผมจะเชิญมาเท่าไหร่ มันก็สิทธิ์ของผม หรือประธานจิรภาสกำลังหลีกเลี่ยงคำถามของปัญหาที่เป็นประเด็นอยู่ในตอนนี้กัน เช่นนั้นก็น่าสงสัยแล้วนะว่ารสนิยมของคุณคงจะมีปัญหาจริงๆ”
สายตาของจิรภาสเย็นเยียบ ไม่รอให้เขาได้ตอบ ธวัชก็โวยวายขึ้นมาเสียงดัง “เป็นผู้ชายจริง ก็ต้องกล้าที่จะปะทะกับผม ชกมวยกัน กล้าหรือไม่”
โรงแรมระดับใหญ่โตเช่นนี้ย่อมมีสิ่งอำนวยครบครันอยู่แล้ว
ธวัชต้องการให้ทุกคนได้เห็นใบหน้าของจิรภาสแนบไปกับพื้น ถึงได้เชิญนักข่าวพวกนี้มาอย่างไรเล่า
“ชนะผมหนึ่งครั้ง ก็ถือว่าคุณชนะไปเลย”
ใบหน้าของธวัชแดงก่ำ จ้องจิรภาสเขม็ง...
จิดาภารู้สึกเหลือเชื่อที่ได้ยินคำพูดเช่นนั้น นี่มันจะเป็นการดูถูกมากเกินไปแล้วนะ
“สิบนาที ผมจะไปรออยู่ที่สนาม” ธวัชตบโต๊ะ ลุกขึ้นยืน และหันหลังจากไป
จำรูญรู้สึกประหลาดใจที่จู่ๆ จิรภาสก็รับคำท้าของธวัช ด้วยอารมณ์และนิสัยของเขา ตามจริงย่อมไม่แยแสกับอะไรเช่นนี้ แต่ที่จิรภาสกล้าจะรับปาก นั่นหมายความว่าเขาย่อมมั่นใจอย่างแน่นอน ดังนั้นเขาจึงหันไปกล่าวกับกำชัย “อย่างไรวิธีการก็ถูกกำหนดขึ้นแล้ว เชิญพวกนักข่าวเข้ามาเถอะ ข้างนอกอากาศไม่ได้อบอุ่นเลย”
จิรภาสไม่ได้แย้งอะไร เพียงดึงจิดาภาลุกขึ้นมาด้วยกัน “ผมจะไปเตรียมตัวสักครู่”
จำรูญมองเขาที่จะพาจิดาภาไปด้วยกัน ก็เอ่ยถามอย่างสงสัย “จำเป็นต้องพา...”
ค่ำคืนนี้เขาจะห่างจากเพื่อนร่วมงานสาวคนนี้ไม่ได้แม้แต่วิเลยรึ แววตาของจำรูญมีแววขบขันพาดผ่าน
“จำเป็นครับ” จิรภาสตอบอย่างหนักแน่น
กล่าวจบ เขาก็พาจิดาภาออกไปทันที ไม่ได้สนใจนักข่าวที่เอาแต่ถ่ายรูปเลยแม้แต่นิด
จำรูญค่อนข้างรับไม่ได้กับสถานการณ์ในตอนนี้ คาดไม่ถึงว่าจะมาอารมณ์เสียเพราะธวัชได้ ผู้หญิงคนนี้กลับทำให้จิรภาสเริ่มออกตัวได้ เขาที่เย็นชากับผู้หญิงมาโดยตลอด กลับมีด้านนี้อยู่ด้วยรึ
กำชัยกระแอมไอ เมื่อเรื่องเป็นเช่นนี้ เขาจึงทำได้แค่ปล่อยเลยตามเลยเท่านั้น “พวกเราก็ไปกันเถอะครับ”
“อือ ไปดูกัน”
ในใจของจำรูญมองเรื่องปะทะกันนี้เป็นเรื่องเล็กน้อย เขาอยากรู้ความสัมพันธ์ของจิรภาสและจิดาภามากกว่า ไม่รู้ว่าตอนนี้ไปถึงไหนกันแล้ว
“สนามมวยหรือ พวกเขาจะตีกันอย่างนั้นรึ นี่มันเป็นข่าวลือที่ไม่ได้มีการแจ้งเอาไว้เลยนะ”
“เท่าที่ฉันรู้มา ท่านประธานจิรภาสไม่เคยแพ้ให้กับช่องบลูไลท์เลย ครั้งนี้ก็คงอยากจะขยี้ธวัช เพื่อให้เขาเงียบปาก ยังจำเรื่องที่คนบนโซเชียลลงคะแนนให้กับรูปร่างของทั้งสองคนได้หรือไม่ นี่คงเป็นโอกาสที่ดีที่จะได้พิสูจน์รูปร่างของพวกเขา”
“ท่านประธานจิรภาสผู้น่าเบื่อคนนั้น จะยอมรับคำท้าหรือ...”
บรรดานักข่าวต่างจับจองที่ที่ดีที่สุดเพื่อรอถ่ายวิดีโอ และต่างคุยกันอย่างเมามัน เรื่องที่เกิดขึ้นในค่ำคืนนี้มันไม่ใช่ทางของจิรภาสเลยสักนิด เป็นเพราะจิดาภาอยู่ที่นี่ด้วยอย่างนั้นรึ
ก่อนที่จะพบเจอจิดาภา จิรภาสไม่เคยแยแสกับเรื่องอะไรเลย เพราะเขาไม่สนใจเรื่องน่าตลกแบบนี้อยู่แล้ว แต่ที่เขาทำเช่นนี้ เป็นเพราะจิดาภา เธอมักจะโกรธจัดเมื่อต้องเห็นเขาถูกใส่ร้ายเช่นนี้
แต่เขาไม่ต้องการให้เธอโกรธ
การพาภรรยาของตัวเองออกมาข้างนอกด้วยเป็นครั้งคราว ถือว่าเป็นตัวเลือกที่ไม่เลว จะได้กำจัดสวะพวกนั้นไปด้วยในทีเดียว
จิดาภาได้เห็นรูปร่างที่ดูดีของจิรภาสหลังจากที่เขาเปลี่ยนชุดเสร็จแล้วในห้องเปลี่ยนชุด ถอนหายใจด้วยความหงุดหงิด “จะไปทนให้คนอื่นมองได้อย่างไรกัน”
“แค่ครั้งนี้เท่านั้น หลังจากนี้จะมีเพียงคุณคนเดียวเท่านั้นที่ได้เห็น”
ในฐานะกีฬาที่ต้องใช้พละกำลังอย่างมาก การชกมวยนั้นถือเป็นกีฬาที่ต้องใช้ทักษะระดับสูง หากเป็นผู้เล่นระดับเริ่มต้น คงถูกอีกฝ่ายน็อคเอาท์ไปในทันทีที่ปรากฏตัว
จิรภาสไม่ได้มีความสนใจจะเล่นกับเขาให้ถึงห้ารอบ ดังนั้นคะแนนเต็มจึงถูกเปลี่ยนเป็นที่สิบคะแนน หากโจมตีฝ่ายตรงข้ามได้จะนับเป็นหนึ่งคะแนนทันที
ในตอนที่จิรภาสไปเปลี่ยนชุด ธวัชก็ได้สวมนวมและขึ้นไปบนเวทีแล้ว รูปร่างของเขาดูดีกว่าคนทั่วไป ค่อนข้างสมส่วน และมีผิวที่ขาวมาก เพราะว่ามันขาวเกินไป มันจึงไม่ได้อยู่ในสายตาของจิรภาสเลย
แค่เพียงเขาปรากฏตัว เขาก็ชนะในเรื่องของเสียงเชียร์และเสียงปรบมือแล้ว
ธวัชเหยียดยิ้ม เขาขึ้นมาอุ่นร่างกายบนเวที เขารู้สึกสนุกกับเสียงเชียร์ที่ทุกคนส่งมาให้ หากเขาไม่ได้เป็นรองประธานของช่องบลูไลท์ เขาคงเลือกที่จะเป็นดารา เพราะเขาค่อนข้างชอบเสียงชื่นชมจากผู้คนทีเดียว
ณ เวลานี้ กำชัยและจำรูญได้เลือกนั่งตรงที่นั่งที่ดีที่สุด เมื่อเห็นลูกชายขึ้นเวที พสธรก็หันมายิ้มเกรงใจให้กับจำรูญ “เป็นการเล่นกันของเด็กๆ เท่านั้น ไม่มีเรื่องอะไรหรอกครับ”
ดูๆแล้ว เขารู้สึกว่าร่างกายของธวัชดูมีการควบคุมที่ไม่เลว รู้สึกไปว่าธวัชอาจจะชนะก็ได้
已经是最新一章了
加载中
