บทที่ 255 จะยอมแพ้ตอนนี้ก็ยังทัน

บทที่ 255 จะยอมแพ้ตอนนี้ก็ยังทัน จำรูญไม่ตอบกลับ และเพียงมองไปยังบนเวทีอย่างเงียบๆ เท่านั้น ในหัวของเขากำลังใคร่ครวญอยู่เรื่องเดียวเท่านั้น ตอนนี้ขึ้นอยู่กับสภาพร่างกายของธวัชแล้ว ว่าจะรับหมัดของจิรภาสได้สักเท่าไหร่ ครั้งที่แล้วเมื่อเจ็ดปีก่อนที่จิรภาสเคยมีเรื่อง คนที่โดนเขาต่อยถึงกับต้องพักอยู่ที่โรงพยาบาลไปตั้งสามเดือน ตอนนี้เขาคงจะพอยั้งแรงไว้ได้บ้าง เพราะหากเผลอไปทำร้ายธวัชจนบาดเจ็บสาหัส คงได้ถูกตระกูลพุกรัตน์เล่นงานเป็นแน่ “ทำไมท่านประธานจิรภาสถึงยังไม่ออกมากัน” “ถ่ายรูปคุณธวัชไปก่อน รูปร่างเขาไม่เลวเลยนะ” “รูปเขาตอนกำลังโต้คลื่นที่เคยถูกนิตยสารเจ้าหนึ่งถ่ายไว้...” กำชัยเองก็ได้ยินเสียงนินทาของพวกนักข่าว ใจของเขาพลันระรื่นขึ้นมา ตั้งแต่ที่จิรภาสขึ้นดำรงตำแหน่งประธานของเค.เอฟ ช่องบลูไลท์นั้นโดนเค.เอฟกดมาตลอด... หากในคืนนี้ ธวัชชนะจิรภาส ก็คงทำให้ตระกูลพุกรัตน์ได้หน้าบ้าง “นี่คือดีหรือ พวกเธอเคยไปฟิตเนสกันบ้างหรือเปล่า นี่ถือว่าธรรมดามากเลยนะ แค่เห็นไหล่ก็รู้แล้วว่าแทบไม่มีแรงเลย” “แล้วคุณมองเห็นร่างใต้เสื้อผ้าของท่านประธานจิรภาสหรือ ถึงได้บอกว่ารูปร่างของเขาดีกว่า” “อย่างน้อยก็ไม่ได้แย่กว่าหรอก” จำรูญกระแอมไอ เพื่อบอกให้พวกเขาเบาเสียงลง การโต้เถียงนี้ชักจะเสียงดังเกินไปแล้ว เหล่านักข่าวต่างเงียบไปในทันที ต่างมองไปที่ทางเขาอย่างรอคอย โดยเร็ว จิรภาสและจิดาภาก็ปรากฏตัวขึ้นมาพร้อมกัน พวกเขาค่อยๆ เดินมายังเวทีจากทางเดินที่มืดๆ นั่น ค่อยๆ สว่างขึ้นตามระดับของแสงไฟ ทุกคนที่กำลังรอคอยต่างลุกขึ้นยืนอย่างอดใจไม่ไหว เพราะความจริงมันเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นทีเดียว... ไม่มีใครคาดคิดมาก่อนว่ารูปร่างของจิรภาสจะดูดีถึงขนาดนี้ พวกเขาเบิกตากว้างด้วยความตื่นตระหนก ไม่คิดอยากพลาดที่จะมองกล้ามเนื้อนั่นแม้แต่เซนเดียว กล้ามท้องเช่นนั้นทุกคนสามารถฝึกกันได้อย่างนั้นหรือ แล้วยังกล้ามแขนนั่น... สมบูรณ์แบบเกินไปแล้ว เมื่อรวมเข้ากับผิวสีแทนนั่น ราวกับผลงานประติมากรรมชิ้นเอก นักข่าวทุกคนต่างชะงักไป เพียงชั่วครู่ถึงจะนึกขึ้นได้ว่าต้องถ่ายรูป ต่างก็หยิบมือถือและกล้องขึ้นมาถ่ายเขากันจนมือเป็นระวิง “ว้าว กี่ชั่วโคตรฉันถึงจะฝึกจนได้กล้ามเนื้อแบบนั้นกัน” นักข่าวหนุ่มคนหนึ่งเอ่ยขึ้นด้วยความอิจฉา “นี่มันร่างในฝันของฉันชัดๆ” “เร็วๆ ถ่ายมาเยอะๆ เลย” “ฉันว่าธวัชรับหมัดของเขาไม่ได้หรอก” “นี่แหละที่เรียกว่าลูกผู้ชายที่แท้จริง เมื่อเทียบกับธวัชแล้ว เฮ้อ... ไม่ไหวๆ” เสียงนินทาจากรอบทิศดังมาถึงธวัช เขากำลังถูกทำให้ขายหน้าอย่างรุนแรง จ้องมองจิรภาสที่กำลังเดินมาทางเวทีด้วยอารามโมโห เขาได้เห็นการลงคะแนนโหวตบนโซเชียลแล้ว ในเรื่องของรูปร่างนั้น คะแนนของเขานั้นนำจิรภาสไปมากโข เพราะฉะนั้นเขาถึงภูมิใจกับรูปร่างของตัวเองมาเสมอ แต่เมื่อเห็นรูปร่างของจิรภาสในวันนี้ เขาถึงได้รู้ว่าตัวเองเข้าใจผิดไปมาก ธวัชอยากจะหนีขึ้นมาในทันที มองจากที่ไกลๆ กล้ามเนื้อของจิรภาสไม่เพียงแต่ได้รับการฝึกจนเด่นชัดเท่านั้น แขนและกำปั้นยังดูทรงพลังมากเสียด้วย เมื่อเทียบกัน อัตราการชนะของเขาช่างต่ำเตี้ยเรี่ยดินนัก ที่แขนของจิดาภานั้นมีเสื้อกันลมของจิรภาสพาดอยู่ เดินเยื้องอยู่เบื้องหลังของเขา เธอเห็นอาการตื่นเต้นของผู้ชมทันทีที่เดินเข้าสนามมา ผลลัพธ์ของการแข่งนี้ได้ออกมาแล้ว ดูสิว่าภายหลังธวัชยังจะกล้าปากดีอยู่อีกหรือไม่ รูปร่างบางเป็นแผ่นไม้ของเขา แม้แต่จะเป็นกระสอบทรายให้กับจิรภาสยังเป็นไม่ได้เลย สีหน้าของจำรูญบ่งบอกว่ารู้อยู่แล้ว เพราะเขารู้อยู่แล้วว่าผลลัพธ์จะต้องออกมาเป็นเช่นนี้ แต่เขาไม่คิด แม้จะผ่านไปหลายปีแล้ว แต่รูปร่างของจิรภาสกลับดียิ่งขึ้นไปอีก แต่กำชัยที่อยู่ข้างๆ เขากลับเริ่มนั่งไม่ติดที่... พวกเขาสองพ่อลูกประเมินจิรภาสต่ำไป สถานการณ์ที่น่าหวาดหวั่นในตอนนี้ มันทำให้เขาอยากจะตะโกนขึ้นไปว่าขอให้ยุติลงซะ หากจิรภาสลงมือไปเพียงครั้ง ลูกชายของเขาไม่ต้องเข้าโรงพยาบาลเลยหรอกรึ “ฉันว่าผลโหวตนั่นมีปัญหาแล้วแหละ ฉันจะไปลงให้กับท่านประธานจิรภาส” “รูปร่างแบบนี้ บ้าไปแล้ว ผู้ชายแบบนี้หากชอบผู้ชายด้วยกัน ดวงอาทิตย์ก็ขึ้นทางใต้แล้ว” “ฉันเองก็อยากถือเสื้อผ้าให้ท่านประธานจิรภาส ไม่ ฉันอยากเป็นเสื้อผ้าของเขา...” “แต่ว่านะ พวกเขาสลับตำแหน่งกันอีกแล้วหรือ ตอนนี้เหมือนจิดาภากำลังทำหน้าที่นายหน้าให้กับท่านประธานจิรภาสเลย” บรรยากาศของผู้ชมเริ่มคึกคักจนถึงขีดสุด เมื่อจิรภาสเดินขึ้นไปบนเวทีในที่สุด ธวัชถอยหลังไปสองก้าว และมองจิรภาสอย่างหวาดหวั่น แต่ยังคงไม่พูดคำว่าขอยอมแพ้ออกมา จิรภาสพันผ้าที่มืออย่างเชื่องช้า และเปิดปากเอ่ยขึ้นมา “จะยอมแพ้ตอนนี้ก็ยังทันนะ ผมเคยมีเรื่องเมื่อเจ็ดปีก่อน คนคนนั้นต้องนอนโรงพยาบาลอยู่สามเดือน” หากเป็นสิบห้านาทีก่อนหน้านี้ ธวัชคงจะหยิ่งยโสจนไม่สนใจคำพูดของเขาแน่ แต่ตอนนี้... เขาได้เห็นกล้ามเนื้อและความแข็งแกร่งของจิรภาสที่กำลังระเบิดออกมาด้วยตาของตัวเองแล้ว เขาไม่กล้าที่จะดูถูกคู่แข่งที่แข็งแกร่งคนนี้อีกแล้ว ธวัชฟังคำนินทาของนักข่าว ก่อนจะก้มหน้าลง “ผมยอมแพ้” ไม่ชนะในครั้งนี้ ก็ใช่ว่าเขาจะไม่มีโอกาสอีกในครั้งหน้าเขาไม่เชื่อว่าจิรภาสจะสามารถชนะเขาได้มันซะทุกครั้ง เขาเป็นไฮโซที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในเมือง กล่าวได้ว่าไม่มีใครเทียบเขาได้สักคน เมื่อจิรภาสได้ยินคำคำนั้น ก็พยักหน้า “บางทีแม้แต่จิดาภาคุณก็ยังเอาชนะไม่ได้เลย ให้ผมต่อยคุณ ดูจะเป็นการรังแกที่เกินไปหน่อยนะ” “ครั้งหน้า ผมจะอ่อนข้อให้บ้างแล้วกัน” ธวัชขบกรามแน่นด้วยความโมโห “อย่าได้ผยองนัก” จิรภาสเหนื่อยหน่ายจะสนใจเขา จึงเดินลงจากเวทีไป ธวัชหันกลับมามองกำชัย เขารู้ว่ามันน่าอับอายที่เอ่ยยอมแพ้ก่อนจะเริ่มต่อย แต่ให้อับอายซะดีกว่าจะเจ็บตัว “ไม่มีใครคิดหรอก ว่านั่นจะเป็นคนตระกูลปรีดาอัครกุล ครั้งนี้มันกะทันหันเกินไป ครั้งหน้าก็เอาสิ่งที่ตัวเองถนัดที่สุด มาฆ่าจิตวิญญาณของเขาซะ นักธุรกิจที่เจนจัดเช่นเขา น่ากลัวที่สุดแล้ว” กำชัยเอ่ยสอนลูกชายของตน กำชัยเข้าใจเป็นอย่างดี ลูกชายของเขาที่เป็นเจ้าชายที่เดินอยู่ในทุ่งดอกไม้ เมื่อนำทั้งสองมาเทียบกัน จิรภาสก็เป็นนักธุรกิจผู้เจนจัด หลังจากที่ธวัชเข้าใจเรื่องทั้งหมด เขาที่เอาแต่ใช้ชีวิตอยู่บนกองเงินกองทอง เขาไม่เคยพบสถานการณ์กดดันจากคนที่เหนือกว่ามาก่อน เพราะเขาเอาแต่เที่ยวเล่น... จำรูญรู้สึกได้ว่าจิรภาสกำลังรอให้ธวัชท้าแข่งกับเขาตั้งแต่เริ่มแล้ว หลานเขาคนนี้ยิ่งโตก็ยิ่งร้าย แต่วิธีนี้ก็ทำให้ธวัชตกเหวไปได้จริงๆ เพราะเขาคงไม่เคยลิ้มรสชาติของการโดนกดขี่มาก่อน ความเย่อหยิ่งที่ตระกูลพุกรัตน์สั่งสมตัวเขามา ในวันนี้ได้ถูกจิรภาสสั่งสอนบทเรียนดีๆ ให้เสียแล้ว นักข่าวต่างรีบลงรูปบนโซเชียลเพื่อเป็นการเสนอข่าวใหม่แบบเรียลไทม์ และเพื่อกระตุ้นความสนใจของคนในโลกโซเชียลไปด้วย ส่วนเป้าหมายนั้น แน่นอนว่าคือรูปร่างจิรภาสนั่นเอง รูปร่างแบบนี้ของจิรภาส แท้จริงแล้วไม่น่าเอาไปเปรียบเทียบกับรูปร่างธรรมดาแบบนั้นของธวัชเลยแม้แต่น้อย “ขอรูปHDค่ะ ฉันจะเอาไปแปะฝาบ้าน” “ฉันหวังว่าสามีในอนาคตของฉันจะมีรูปร่างแบบนี้นะ ไม่ แค่หนึ่งเปอร์เซ็นต์จากของท่านประธานจิรภาสก็พอแล้ว”