บทที่ 258 คุณค่าของทุกคน

บทที่ 258 คุณค่าของทุกคน เมื่อจำรูญไม่สามารถทำงานของตัวเองให้สำเร็จได้ ก็เปลี่ยนเป้าหมายมาหาจิดาภาแทน “เด็กคนนี้ฉันเป็นคนเลี้ยงมาเองกับมือ เธอฟังฉันนะ กำเขาไว้ในมือให้แน่นๆ และห้ามลืมที่จะดูแลเขาด้วย” “พวกเราเป็นเช่นนั้นมาตลอดอยู่แล้ว บ้านผม ภรรยาเป็นใหญ่” จิรภาสโอบไหล่จิดาภาไว้อย่างเป็นธรรมชาติ กล่าวด้วยน้ำเสียงสบายๆ จิดาภามองพวกเขาคุยกันด้วยรอยยิ้มน้อยๆ คืนนี้ค่อนข้างเป็นที่พึงพอใจ และเมื่อรวมกับที่เธอสวมชุดกี่เพ้ามาในค่ำคืนนี้ด้วย ถือว่าได้รับคะแนนจากลุงใหญ่จำรูญไปไม่น้อยเลยทีเดียว เมื่อเห็นใบหน้ายิ้มแย้มของจำรูญ จิรภาสจึงหันมากระซิบกับจิดาภา “ดูเหมือน ผมจะพาคุณไปที่บ้านได้อย่างสบายใจแล้วนะ ไม่ต้องกังวลเรื่องคุณกับพวกเขาเลยแม้แต่น้อย” “เจ้าจิรภาสนี่ไม่เลวจริงๆ รีบพาเข้าบ้านมาเร็วๆล่ะ และเรื่องลูก... พวกเธอเองก็ต้องเร่งรีบเสียด้วย” ลูกหรือ ปัญหาที่ถูกเอ่ยขึ้นมาอย่างกะทันหันทำให้จิดาภารู้สึกตัวขึ้นมา ถึงแม้พวกเขาจะแต่งงานกันได้ไม่นาน แต่จิรภาสก็สามสิบต้นๆแล้ว เขาคงอยากได้สถานะใหม่ นั่นคือการเป็นพ่อคน แต่เธอเพิ่งจะได้กลับมาเท่านั้น หากมีลูกในตอนนี้ เธอคงต้องหายตัวไปสักพักและถึงได้ค่อยกลับเข้าวงการมาอีกที “ค่อยคุยกันทีหลัง ไม่รีบร้อน” ในจุดจุดนี้ จิรภาสค่อนข้างเคารพในความต้องการของจิดาภา “แต่ว่า...” “ผมยังไม่แก่จนต้องรีบมีลูกขนาดนั้น และในปัจจุบันนี้ ทุกคนต่างก็อยากที่จะใช้ชีวิตคู่สองคนกันซะส่วนมาก” ในตอนที่กำลังกลับ จิดาภานั่งคิดเรื่องตลอดในตอนที่อยู่บนรถ เธอไม่ได้ต่อต้านเรื่องการมีลูก ก่อนหน้านี้เธอกลับมาเพื่อต้องการแก้แค้นชเยศและชนิศา และในภายหลัง เธอพยายามอย่างหนักเพื่อที่จะได้ยืนเคียงข้างจิรภาสอย่างเหมาะสม แต่ในตอนนี้ ส่วนลึกในใจของเธอกำลังบอกกับเธอว่า นอกจากหน้าที่การงานของเธอแล้ว เธอก็อยากต่อเติมครอบครัว ด้วยการมีลูกกับเขา “อีกไม่กี่ปีฉันก็จะสามสิบแล้วนะคะ...” จิรภาสขับรถไป และเหลือบมองใบหน้าด้านข้างของจิดาภาอย่างรักใคร่ “หลายๆ เรื่องไม่ใช่เพียงเพราะว่าต้องทำจึงทำ มันสำคัญที่ว่าคุณต้องการหรือไม่” ชีวิตการแต่งงาน เรียนรู้ที่จะเคารพ และเข้าใจความคิดของอีกคนคือเรื่องที่จิรภาสให้ความสำคัญมากที่สุด “จิรภาสคะ...” “โอเค ไม่ต้องคิดมากแล้ว ปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติเถอะ” “เช่นนั้นฉันแค่รีบรู้จักคุณให้มากก็พอแล้วนี่คะ” จิรภาสจอดรถที่ปากทาง และหันกลับไปมองจิดาภาและเอ่ยตอบ “หากรีบร้อนเกินไป พวกเราก็จะระหองระแหงกัน นิสัยของผมเมื่อก่อนไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่หรอกนะ” “ฉันล่ะสงสัยเสียจริงว่าแบบนั้นของคุณมันคือแบบไหน” ..... เมื่อการพนันเสร็จสิ้น ธวัชก็กลับไปยังอพาร์ตเมนต์ของตนด้วยความไม่สบอารมณ์ และเช้าถัดมา ช่องบลูไลท์ก็ได้เชิญนักข่าวมาร่วมงานแถลงในกรณีพิเศษ แถลงไขว่าเป็นเพราะความสามารถของตัวเองมีไม่พอ จึงเกิดความอิจฉาในตัวจิรภาส จึงได้สร้างข่าวลือไปเช่นนั้น เพียงครู่เดียว เรื่องของเขาก็ถูกจิรภาสแพร่ขยายออกไป ถือเป็นเรื่องตลกแห่งปีเลยก็ว่าได้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องรูปร่างหรือสติปัญญา เขาก็ไม่สามารถเอาชนะจิรภาสได้ จนกระทั่งมีข่าวลือว่า ในเกมพนันที่สอง แม้ว่าธวัชจะแอบโกงแต่สุดท้ายก็แพ้อยู่ดี ดูเหมือนช่องบลูไลท์จะต้องตกไปอยู่ภายใต้แรงกดดันของเค.เอฟเสียแล้ว “ธวัชเริ่มทำเรื่องแย่ๆ ก่อน มันก็สมควรแล้วที่จะได้รับการตอบแทนเช่นนั้น” “ทุกคนก็ตาสว่างกันเสียที บอสจิรภาสของพวกเราไม่ใช่ชายรักชายอย่างแน่นอน รูปร่างเขาแซ่บจะตาย” “เรื่องไร้สาระของไฮโซ ปล่อยมันไปเถอะ ในไม่ช้าไม่เร็วช่องบลูไลท์ภายใต้การบริหารของเขา คงจะได้ล่มจมในเร็ววัน” “น่าอิจฉาจิดาภาที่มีคนหล่อแบบประธานจิรภาสมาคอยดูแลแบบนี้ทุกวันจัง” “เมื่อไหร่พวกเขาจะเปิดตัวกัน ฉันแทบจะเป็นบ้าแล้วนะ” รูปที่นักข่าวปล่อยออกมา จิดาภาคอยมองจิรภาสอยู่ในที่ที่ไม่ใกล้และไม่ไกล และริมฝีปากของเธอนั้นก็มีรอยยิ้มคอยประดับอยู่เสมอ จากสายตาของเธอก็บอกได้เลยว่าเธอกับจิรภาสสนิทสนมกันขนาดไหน ไม่มีใครรู้สึกว่าพวกเขาไม่เหมาะสมกัน นอกจากข้อความของบุคคลนิรนามนี้ “จิดาภาเป็นผู้หญิงมักมากที่เอาไม่เลือกหน้า ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าชอบเธอไปได้อย่างไรกัน ผู้ชายที่เธอซ่อนไว้มีตั้งกี่คนก็ไม่รู้” “คนที่นอนกับคนอื่นไม่เลือกหน้ามาหลายปีแบบนี้ เหมาะสมกับจิรภาสจริงๆ หรือ” “ในมือของฉันมีรูปของจิดาภาที่สนิทสนมกับชายอื่นอยู่ด้วย” เมื่อข้อความนี้ถูกปล่อยออกมา แฟนคลับของจิดาภาก็เข้าปะทะในทันที “ใครกัน มีหลักฐานหรือไง ถึงมาพูดถึงจิดาภาพล่อยๆ แบบนี้” “แน่นอน” จากนั้นบุคคลนิรนามก็ได้โพสต์ภาพถ่ายมาให้หนึ่งรูป เป็นรูปของจิดาภาและจิรภาสกำลังจูบกันอยู่ในสวน จากรูปภาพจะเห็นองค์ประกอบของใบหน้าได้ชัดเจนจนมั่นใจว่านั่นคือจิดาภา แต่ด้วยแสงและมุม จึงมองไม่ออกว่าฝ่ายชายคือใคร พวกเขากำลังจูบกัน และจูบกันอย่างดูดดื่มเสียด้วย... “เป็นจิดาภาจริงๆ หรือ ไม่มีรูปอื่นแล้วหรือ” “ฉันเซฟไว้แล้ว ไม่อย่างนั้นมันจะถูกเค.เอฟตามลบเสีย” “รูปนี่มันมาจากที่ไหนกัน” ในตอนที่คนบนโลกโซเชียลยังคงตามหา แต่บัญชีนั้นไม่ได้ตอบกลับมาอีก ราวกับได้ระเหยหายไปแล้ว เป็นเพราะช่วงเวลานี้ความนิยมและความสนใจในตัวของจิดาภากำลังอยู่ในจุดสูงสุด ผสมกับที่ช่วงนี้ไม่ได้มีข่าวอะไรใหม่ๆ ออกมาเลย ดังนั้นรูปนี้จึงเข้าไปอยู่ในลำดับของยอดการค้นหา ถึงแม้ไม่ติดหนึ่งในสามอันดับแรก แต่ก็เรียกความสนใจได้เป็นอย่างดี “นี่มันอะไรกัน” เมื่อพี่นัฎได้เห็นรูป ก็รีบมาที่คฤหาสน์ทันที เพื่อมาถามจิดาภาว่ารู้เรื่องนี้หรือไม่ “เพิ่งจะได้เห็น... เป็นฉันกับจิรภาสแน่นอน ถูกถ่ายไว้ได้ในสวน” “เป็นขโมยอย่างนั้นรึ ไม่อย่างนั้นจะปีนไปถ่ายที่มุมนั้นได้อย่างไร หรือเป็นปาปารัซซี่ที่กัดไม่ปล่อย” พี่นัฎยังคงเดาเพื่อค้นหาตัวคนทำต่อไป แบบนั้นถึงจะทำให้เรื่องนี้คลี่คลายได้ จิดาภานึกคิด “มีความเป็นไปได้...” “แล้วบอสว่าอย่างไรบ้าง พวกเขาไม่เคยเอารูปนี้ออกไป มันจะต้องมีเบื้องลึกเบื้องหลังเป็นแน่ พวกเราต้องรีบหาวิธีป้องกัน จะละเลยเรื่องนี้ไปไม่ได้” “อือ...” จิดาภานิ่งชะงัก “เรื่องนี้มีRickคอยจัดการอยู่ คงไม่เกิดเรื่องเลยเถิดอะไร หยุดคิดถึงมันเถอะ” ตั้งแต่ที่จิดาภาได้เห็นรูปนั้น ก็ไม่ได้เอาเรื่องนี้มาใส่ใจเลยแม้แต่น้อย และคนในรูปนั้นเป็นใคร พวกเขาก็น่าจะรู้ดี หากมีคนต้องการใช้เรื่องนี้มาแบล็กเมล์เธอ ก็คงทำได้แค่ฝัน เพราะอย่างไรเรื่องนี้ก็ต้องได้รับการแถลงไขในไม่ช้าก็เร็ว “จะปล่อยพวกเขาไปทั้งอย่างนี้รึ” พี่นัฎรู้สึกไม่สบอารมณ์ จิดาภาพับผ้าพันคอใส่ในกระเป๋าเดินทาง นึกคิดแล้วจึงเอ่ยขึ้น “ลองหาดูในโซเชียลว่าเป็นใครที่ปล่อยมัน” “ได้ ฉันจะทำในทันที กับคนพวกนี้ คงต้องใช้วิธีที่พิเศษเสียหน่อย” พี่นัฎหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาด้วยท่าทีกระตือรือร้น เธอจะกำจัดคนที่มาขวางทางของจิดาภา เธอจะไม่ปล่อยพวกคนเลวนั่นไปแม้แต่คนเดียว แค่หาตัวคนที่เป็นต้นตอการด่าจิดาภาเจอ เรื่องนี้ก็จะจบในทันที