已经是第一章了
ตอนที่8 โต้กลับแผน
ตอนที่8 โต้กลับแผน
บ่าวที่ยืนอยู่ข้างหน้าซึ่งสวมชุดสีเขียวมองดูชูเซี่ยด้วยสายตาดูหมิ่น นางพูดอย่างเย็นชา“สิ่งที่บ่าวพูดนั้นเป็นความจริงทั้งหมด พระชายารองมีน้ำใจ แต่พระชายาเอกไม่รับ และตบหน้าพระชายารองด้วย พวกบ่าวเห็นกันหมดและรู้สึกไม่อยุติธรรมต่อพระชายารอง ที่จริงพระชายารองไม่อยากให้พวกบ่าวแจ้งเรื่องนี้ให้กับท่านอ๋อง เพียงแค่พวกบ่าวอดทนไม่ได้เท่านั้น”
ชูเซี่ยตอบว่า“ถ้าเรื่องเกิดขึ้นจริงอย่างที่พวกหล่อนพูด ข้าก็รู้สึกเห็นใจแทนพระชายารอง เมื่อกี้หล่อนบอกว่า ข้าตบหน้าพระชายารอง แล้วข้าถามหน่อยว่าข้าตบด้วยมือข้างไหน”
“ขวามือเจ้าค่ะ ”บ่าวนั้นรีบตอบกลับ
ชูเซี่ยยกขวามือขึ้น ใช้แรงตบไปหน้าของบ่าวคนนั้น และถามอย่างอ่อนโยน“ตบอย่างนี้ใช่ไหม”
บ่าวนั้นโดนตบหน้า มองดูชูเซี่ยด้วยแววตาโกรธเกรี้ยว แต่กลับเห็นรอยยิ้มของชูเซี่ยหายไปหมด แถมสายตามีประกายเย็นชา นางจึงตกใจอย่างมาก ในเวลาที่ผู้คนทำผิดไปและกลัวด้วย จะเป็นเวลาที่เผยข้อบกพร่องได้ง่ายที่สุด
ชูเซี่ยยกมือขึ้นเล็กน้อย ถามต่อว่า“ข้าถามหล่อน เมื่อกี้ข้าตบหน้าพระชายารองอย่างนั้นใช่ไหม”
บ่าวกัดฟันมองไปที่มี่เหอ แต่ใบหน้ามี่เหอไม่แสดงอารมณ์อะไร แค่มองกลับนางด้วยสายตาเย็นชา
บ่าวนั้นอดทนความน้อยใจและความโกรธพูดว่า“ใช่เจ้าค่ะ”
ชูเซี่ยเลิกคิ้มและพูดว่า“เมื่อกี้ข้าแค่ตบหน้าหล่อนหนึ่งที ใบหน้าหล่อนก็บวมขึ้นทันที ถ้าข้าตบใบหน้าพระชายารองรุนแรงอย่างที่บอก ทำไหมใบหน้านางยังนุ่มนิ่มละเอียดเหมือนเดิม ไม่มีรอยนิ้วมือแม้แต่นิดเดียว หรือว่าใบหน้านางยังหนากว่าใบหน้าพวกบ่าวหรือ”
บ่าวนั้นตอบกลับอย่างดุร้าย“บ่าวไม่รู้ แต่บ่าวสาบานกับท้องฟ้าได้ว่าไม่ได้โกหก”
“ดี หล่อนไม่รู้ว่าทำไมเป็นแบบนี้ งั้นข้ามีแต่ทำการทดสอบอีกครั้ง”นางเดินเข้ามาหามี่เหอ ยิ้มเล้กน้อย“น้องสาว ถ้ายืนยันได้ว่าพี่เคบตบหน้าน้องจริง พี่ถึงยอมรับการลงโทษ”พูดจบ นางก็ยกมือตบใบหน้าละเอียดสวยงามของมี่เหอ หลี่เฉินเย่นเห็นเธอจะตบหน้านาง จึงรีบยื่นมือเพื่อจับแขนนางไว้แต่ก็สายแล้ว มือชูเซี่ยตบลงบนใบหน้ามี่เหอ พร้อวเสียง‘เพี่ย’มี่เหอล้มลงบนพื้นทันที บนใบหน้าของนางมีรอยนิ้วมือขึ้นมาอย่างชัดเจน
ทุกคนตกใจหมด เสี่ยวจี๋กับมามาตกใจจนตัวสั่น เมื่อก่อนแค่พูดไม่ดีกับท่ายอ๋องก็โดนลงโทษใหญ่ขนาดนั้นแล้ว ตอนนี้ตบหน้าพระชายารองที่รักที่สุดของท่านอ๋อง คิดไม่ออกว่าผลที่ตามมาจะเป็นอย่างไร
มี่เหอร้องไห้ออกมา ชูเซี่ยหมอบตัวลงแล้วประคองนางลุกขึ้นมา พูดว่า“ขอโทษนะน้องสาว พี่ก็แค่ทำการทดสอบต่อหน้าท่านอ๋องเท่านั้น เพื่อยืนยันสิ่งที่บ่าวแจ้งนั้นไม่จริง บ่าวตั้งใจจะทำร้ายความสัมพันธ์ระหว่างเราสองคน โชคดีที่น้องช่วยการทดสอบ การใส่ร้ายของบ่าวจึงไม่ได้สำเร็จ แต่ไม่ทราบว่าหล่อนได้รับคำสั่งจากใคร ถึงคิดที่จะทำลายความสัมพันธ์ระหว่างเรา หล่อนเป็นบ่าวของน้อง งั้นให้น้องจัดการทุกอย่างเลย พี่เชื่อว่าน้องจะให้คำตอบที่ดีให้กับพี่ และยังคืนความเงียบสงบให้กับตำหนักอ๋องด้วย ใช่หรือไม่”
มี่เหอลุกขึ้น มองดูเธอด้วยสายตาเย็นชา กัดฟันว่า“โชคดีที่พี่สาวฉลาด ไม่งั้นพี่กับข้าสองคนต้องโดนอีนางเลวหลอกไปแล้วแน่นอน”
หลี่เฉินเย่นมองเห็นการแสดงถึงตอนนี้ก็รู้เรื่องหมดแล้ว เขามองไปยังมี่เหออย่างไม่พอใจ“คนที่อยู่ข้างๆเจ้าสมควรที่จะสั่งสอนให้ดีกว่านี้”พูดจบ ก็มองไปที่บ่าวคนนั้นและพูดอย่างรังเกียจ“ยังไม่ใส่หัวไปอีกหรือ”
บ่าวนั้นหวาดกลัวจนตัวสั่น รีบกลาบไหว้แล้วถอยตัวออกไปนอกหน้าประตู
หลี่เฉินเย่นมองดูชูเซี่ยด้วยสายตาสงสัย นางดูเหมือนแตกต่างกับเมื่อก่อนไปแล้ว ในอดีตตอนนางมองเขา สายตาล้วนมีความรักที่บ้าคลั่งอยู่ ไม่ว่าเขาไปไหน สายตานางก็ต้องตามไปด้วย แต่ตอนนี้มองดูสายตานางที่ไม่แยแส ความรักอย่างบ้าคลั่งหายไปหมด และนิสัยที่ชอบหาเรื่องก็เปลี่ยนเป็นสุภาพเรียบร้อยไปหมด
ชูเซี่ยเห็นหลี่เฉินเย่นจ้องมองตัวเองอยู่ รู้สึกตกใจเล็กน้อย แต่ก็รีบปรับตัวเองให้เป็นปกติ นางรู้ว่าตัวเองไม่ใช่ตัวจริงของร่างกายนี้ แต่จิตวิญญาณของนางอยู่ในร่างนี้ แม้จะนิสัยเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม แต่ถ้านางไม่บอก ใครจะสงสัยนางได้ แม้ว่ามีคนสงสัยนาง แต่นางไม่ยอมรับใครจะมาทำอะไรนางได้
แม้ว่าวิธีเมื่อกี้แม้จะอันตรายมาก แต่นางนึกวิธีอื่นไม่ได้อีกแล้ว
นางกำลังพนันอยู่ แม้ท่านอ๋องนี้จะเกลียดนาง แต่ในฐานะเจ้านายของตำหนักนี้ เขาก็ไม่อยากเห็นเรื่องคนในตำหนักรังแกคนล่างและปกปิดคนบน เพราะทำเช่นนี้ก็เหมือนมองเขาเป็นคนโง่
เมื่อนางมองเห็นใบหน้าของหลี่เฉินเย่นค่อยๆหายความโกรธไป เหลือแค่ความสงสัย นางก็รู้ว่าครั้งนี้นางเล่นพนันชนะแล้ว
已经是最新一章了
加载中
