บทที่80 ตำนาน（1）

บทที่80 ตำนาน（1） แน่นอน บนโลกนี้ไม่มีใครรู้จักตำนานไซอิ๋ว โจว๋หยุนถิงถามไปอย่างไม่สนใจว่า “ไซอิ๋ว?ชื่อนี้แปลกๆนะ เรื่องแบบนี้จะทำให้ผู้คนสนใจได้รึ?” ซินเหยายิ้มอย่างมีลับลมคมใน “พี่สี่ เรื่องนี้ก็ให้ข้าจัดการเถอะ ข้ารับรองว่าเรื่องนี้จะสามารถดึงดูดผู้คนได้แน่นอนและยังจะกลายเป็นเรื่องที่สืบทอดต่อกันเป็นตำนานร้อยล้านปีแน่นอน!เอาแบบนี้ ข้ารับผิดชอบเนื้อเรื่อง พี่สี่รับผิดชอบเรื่องเปิดร้าน การขายแล้วกัน” ส้งหมิ่นรีบถามขึ้นว่า “ข้าล่ะ?” ซินเหยายิ้มและพูดว่า “พี่ก็ต้องรับผิดชอบเรื่องวาดรูปอยู่แล้ว ตัวละครแปลกใหม่ จะวาดได้มีชีวิตชีวาไหมก็ต้องดูที่พี่แล้วล่ะ ถึงเวลาตีพิมพ์ ก็เรียกส้งชิงพวกเด็กชายตัวโตมาช่วย ทุกคนมาช่วยกันหาเงิน” ส้งหมิ่นกังวลขึ้นมาและพูดว่า “ข้าวาดได้ไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าไหร่ ไม่รู้ว่าจะออกมาดีหรือไม่” ซินเหยาพูดว่า “ไม่เป็นไร ไม่ต้องสวยก็ได้ ขอแค่สนุกก็พอแล้ว” ส้งหมิ่นพูดขึ้นอย่างสงสัยว่า “สนุก?” ซินเหยาก็พูดว่า “สิ่งที่สำคัญที่สุดคือต้องสนุก มีภาพที่ดี และตำละครเด่นเรื่องนี้มีแค่สี่ตัว เนื้อหาก็มีอาจารย์ลูกศิษย์สี่คนออกไปชมพูทวีปเพื่ออัญเชิญคัมภีร์พระพุทธศาสนาและปราบมารตลอดทั้งทาง ศิษย์พี่เป็นลิงที่กลายเป็นร่างคนชื่อว่าเห้งเจีย ศิษย์คนที่สองเป็นหมูที่พูดได้และเป็นคนที่ขี้คร้านชอบกินและยังบ้ากามชื่อว่าตือโป๊ยก่าย ศิษย์คนที่สามหน้าตาดุร้ายหนวดเคราเต็มหน้าแต่นิสัยดีเป็นปีศาจปลาชื่อว่าซัวเจ๋ง ส่วนอาจารย์ก็……ก็คือพระธรรมดา แต่ว่าเพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่าน ก็วาดอาจารย์คนนี้ให้หล่อเหลา เช่นนี้ถึงจะมีเสน่ห์และทำให้บรรดาเหล่าปีศาจต่างหลงรัก” ส้งหมิ่นพูดต่อว่า “หล่อเหลางั้นเหรอ?อันนี้จะวาดอย่างไรกัน?”นางแอบมองไปทางโจว๋หยุนถิง ซินเหยาพูดตอบว่า “พี่สี่ก็ช่างเถอะ เขาไม่นับว่าหล่อหรอก และในเมืองหลวงส่วนมากก็รู้จักพี่สี่กันหมด เกรงว่าถ้าวาดเขาก็ไม่มีความลึกลับแล้วล่ะ” โจว์หยุนถิงตอบกลับไปว่า “ไว้หน้าข้าบ้างเถอะน้องสาว!” ซินเหยาหัวเราะและพูดว่า “ในใจข้ามีคนที่เหมาะสมอยู่คนหนึ่ง” ส้งหมิ่นถามขึ้นว่า “ใครกัน?” “ชายคนที่เย็นชาและลึกลับ!” ซินเหยาก็นึกถึง……ฮ่องเต้อำมหิต! ฮ่องเต้อำมหิตกลายเป็นถางเซิง? ฮ่าๆ! คิดแล้วก็น่าสนุกจัง! ร้านพักป่ายเหอ โจว๋เจ้าสามตื่นขึ้นมา เขาปวดหัวอย่างมาก เขาใช้แรงตบหัวตัวเองไปแรงๆ “เมื่อคืนดื่มไปเท่าไหร่ล่ะ?” “ทำไมข้าถึงได้เมาขนาดนี้?” “ซินเหยาล่ะ?” “นางดื่มเหล้าเก่งกว่าข้าโจว๋เจ้าสามอีกเหรอ?” “หญิงผู้นี้เก่งมากจริงๆ!” “อั้ยหย่า ปวดหัวมากเลย!” “ทำไมข้าถึงมานอนบนเตียงได้เนี้ย?” “เมื่อคืนเกิดเรื่องอะไรขึ้นงั้นเหรอ?” “เหมือนได้จับกล่องวิเศษอะไรขึ้นมา?” กล่องวิเศษ—— มีแสงสะท้อนออกมา! เขาจำเรื่องเมื่อคืนได้ทันที ซินเหยาเคยบอกเรื่องกล่องวิเศษ…… “กล่องวิเศษอยู่ในห้องลับของบ้านโจว๋ ถ้าตอนนี้ไม่ไปขโมยออกมา ต่อไปก็จะไม่มีโอกาสนี้อีก!” โจว๋ก้องหรุงก็คิดได้ก็รีบลุกขึ้นมาจากเตียงและไปบ้านตระกูลโจว๋ทันที…… โจว๋หยุนถิงใช้เงินตัวเองทั้งหมดที่มีลงทุนเข้าไปทั้งหมด ซื้อเครื่องพิมพ์กับเครื่องยนต์ที่สั่งทำ ซินเหยาได้ดัดแปลงเครื่องอันเก่าอันให้ทำงานได้มีประสิทธิภาพมากขึ้น และเพื่อให้เครื่องยนต์ทำงานได้อย่างปลอดภัย ส้งหมิ่นวาดได้อย่างสวยงาม ทำตามเนื้อเรื่องที่ซินเหยาพูดมา บทแรกของไซอิ๋วคือตอน“กำเนิดปีศาจลิง” นางวาดตัวละครทุกตัวได้อย่างงดงามมีชีวิตชีวา โดยเฉพาะถางเซิงที่ซินเหยาได้ดัดแปลงให้เป็นบุรุษที่หล่อเหลา ตีพิมพ์ครั้งแรกห้าร้อมเล่มเรื่อง《ไซอิ๋ว》ก็ได้ออกมาให้ทุกคนได้อ่านกัน และขายในร้านโจว๋หยุนถิง และการกำหนดราคาก็กลายเป็นเรื่องที่น่าปวดหัวมาก ส้งหมิ่นที่อยู่กลางๆก็กำหนดราคาที่สองเหรียญ โจว๋หยุนถิงก็ไม่เห็นด้วยและส่ายหน้าบอกว่า “ไม่ได้!ไม่ได้เด็ดขาด!ในตลาดการสั่งพิมพ์และใช้กระดาษก็ดีที่สุดทำเรื่องเสี่ยวเหรินซูยังขาย5เหรียญและหนังสือที่ขายแพงๆส่วนมากก็จะขายออกไปได้ช้า มีแค่หนังสือเล่มล่ะ2เหรียญก็จะมีคนซื้อมาก” ส้งหมิ่นพูด “พี่โจว๋ เช่นนั้นพี่คิดว่าเสี่ยวเหรินซูของพวกเราขายเท่าไหร่ถึงจะเหมาะสมก็ราคา?” โจว๋หยุนถิงครุ่นคิดและพูดว่า “พวกเราก็ขายห้าเหรียญเถอะ” ส้งหมิ่นพูดขึ้นอย่างตกใจว่า “เช่นนั้นก็ขาดทุนน่ะสิ?ขนาดโรงงานของพวกเราเล็ก กระดาษที่รับเข้ามาก็แพงมาก รวมทั้งหมดก็ลงทุนไปมากโข ถ้าขายแค่ห้าเหรียญ พวกเราก็ขาดทุนน่ะสิ” โจว๋หยุนถิงคิดแล้วพูดว่า “หนังสือทุกเล่มของเรา แต่ล่ะเล่มก็น่าจะประมาณเจ็ดถึงแปดเหรียญ ถ้าขายออกไปได้หมดก็จะไม่ขาดทุนเท่าไหร่ อย่างน้อย เราก็ได้เปิดการขาย ต่อไปคนซื้อก็จะเยอะมากขึ้น” ส้งหมิ่นพูดต่อว่า “พี่โจว๋ ข้าไม่เก่งเรื่องค้าขาย แต่ถ้าขายแล้วขาดทุนไปเล่มล่ะสองเหรียญ เช่นนั้นพวกเราขายไปมากเท่าไหร่ก็จะขาดทุนไปเท่านั้นไม่ใช่เหรอ2?” โจว๋หยุนถิงยิ้มและพูดว่า “เจ้าเด็กโง่ ถ้าขายไม่ออก เจ้าก็จะขาดทุนมากกว่าอีกนะ?” ส้งหมิ่นถามขึ้นอย่างสงสัยว่า “ทำไมถึงขาดทุนเยอะกว่าล่ะ?” โจว๋หยุนถิงยิ้มและพูดว่า “บัญชีนี้คิดง่ายจะตาย” “ก่อนอื่น เสี่ยวเหรินซูหนึ่งเล่มก็จะมีราคาประมาณ7เหรียญ” “กำหนดราคาที่5เหรียญ” “ขายหนึ่งเล่มเราจะขาดทุนไปเพียง2เหรียญ” “แต่ถ้าเจ้าขายไม่ออก เงิน7เหรียญก็จะขาดทุนไปหมด” ส้งหมิ่นได้ยินดังนั้นก็ยังไม่เข้าใจและถามต่อว่า “พี่โจว๋ ถ้าหนังสือขายไม่ออก หนังสือก็จะยังอยู่ที่เรา ทำไมถึงขาดทุนได้ล่ะ?”