บทที่94 ตรงๆอย่างนี้เลยเหรอ（1）

บทที่94 ตรงๆอย่างนี้เลยเหรอ（1） แม้ฟ้าจะถล่ม! ก็จะห้ามเขาให้ตามหญิงคนนี้ไม่ได้! “อาจารย์ ท่านเก่งจริงๆ” ครั้งนี้ส้งชิงชมนางอย่างนับถือ! เขาไม่เคยคิดเลยว่าจะเข้ามาในจวนตระกูลเก่อได้ง่ายเช่นนี้! และยังเข้าไปในห้องใหญ่ได้และไม่มีคนสงสัย! ซินเหยาพูดว่า “อย่าพูดชมเกินไป!” ส้งชิงพูดต่อว่า “อาจารย์ ข้านับถือท่านจริงๆ!ท่านรู้พวกนี้ได้อย่างไรกัน?” ซินเหยาพูดต่อว่า “นี่เป็นคุณสมบัติขั้นพื้นฐานของหน่วยซีล!” ส้งชิงพยักหน้า ตอนนี้เขาไม่สงสัยในตัวซินเหยาแล้ว ตอนแรกเขายังกังวลว่าแม้ฝีมือการต่อสู้ของซินเหยาจะดีมาก แต่ยังไงนางก็เป็นผู้หญิง ถ้าจะช่วยคนออกมาจากจวนตระกูลเก่อ ก็คงจะเป็นเรื่องที่ยาก ตอนนี้เขาไม่กังวลมันแล้ว เขาเชื่อใจในตัวอาจารย์สาวคนนี้มาก! ซินเหยาชี้ไปทางทิศใต้ด้านข้างกำแพงและพูดเสียงเบาว่า “ส้งชิง เจ้าดูสิ ทางนั้นด้านกำแพงมีต้นไม้ เป็นทางหนีที่ดีที่สุด!” ส้งชิงจำเอาไว้ ซินเหยาถามอีกว่า “พวกเราเดินมาทั้งทางนี้ เจอคนมาแล้วเท่าไหร่?” ส้งชิงคิดจากนั้นก็ส่ายหัว ซินเหยาพูดต่อว่า “ทั้งหมดยี่สิบหกคน!ข้ารับใช้ชายยี่สิบสอง ข้ารับใช้หญิงสามคน ยังมีอีกคนที่ใบหน้าเต็มไปด้วยคราบน้ำมัน น่าจะเป็นพ่อครัว” ส้งชิงพูดอย่างตกใจว่า “อาจารย์ ทำไมท่านจำได้เยอะขนาดนี้กัน?และยังจำทุกอย่างได้อย่างละเอียดอีก!ไม่ผิดเลย!ยากจริงๆ?” ซินเหยาพูดว่า “ถ้าเจ้าเคยผ่านการฝึกหน่วยซีลพิเศษมา ก็จะไม่คิดว่ามันยาก นี่เป็นทักษะขั้นพื้นฐานเท่านั้น” “ไปที่ไหนก็ตาม อย่างแรกต้องตรวจสอบบริเวณรอบข้าง หาที่หลบหนีเอาไว้” “และต้องจำทุกคนเอาไว้ ผ่านคำพูด ท่าทาง อารมณ์ และเสื้อผ้า รองเท้าก็ต้องจำให้ละเอียด!” “แม้เจ้าจะไม่ใช่หน่วยซีล แต่ต่อไปในถ้าเจ้าต้องเผชิญกับโลกภายนอก โดยเฉพาะวิชาการต่อสู้ของเจ้าที่ยังอ่อนนัก ทักษะนี้จะช่วยเจ้าได้มาก!” “ขอบคุณครับท่านอาจารย์ ข้าจะจำให้ขึ้นใจ” ส้งชิงรู้ว่าซินเหยากำลังจะสอนทักษะต่างๆให้เขา เขาก็เลยตั้งใจเรียน และเข้าใจมันเอง…… “ชวู่ ด้านหน้าเป็นบ้านใหญ่” ซินเหยาพูด “เจ้ารอสัญญาณที่ข้างกำแพงนี้ก่อน” ส้งชิงถามต่อว่า “สัญญาณยังไงครับ?” “ยังไงเจ้าก็หาที่ไหนก็ได้หลบไปก่อน ย่าให้คนอื่นจับได้ก็พอ!โง่จริง ต้องให้อาจารย์พูดชัดเจนเช่นนี้เลยเหรอ!” พูดจบ ซินเหยาก็เอาเหล้าเนื้อในมือส้งชิง ถือไปด้านหน้าบ้านใหญ่…… หน้าประตูมีชายล้ำบึกสองคนเฝ้าอยู่ ซินเหยาเอาเหล้าเนื้อออกมา บอกว่านายท่านสั่งให้ซื้อมา ชายสองคนไม่สงสัยอะไรมาก ก็ปล่อยให้นางเข้าไปทันที เข้าไปแล้ว ซินเหยาก็เห็นด้านในมีคนรวมตัวกันอยู่ไม่น้อย ส่วนใหญ่เป็นข้ารับใช้ชายที่ใส่เสื้อชุดแดง ส่วนคนอีกกลุ่มก็เป็นหลัวเสี่ยวหู่พวกเขาโดนจับมัดไว้กับเสาไม้ ซินเหยานับแล้วก็มีประมาณสามสิบคน ที่ส้งชิงบอกว่ามีสี่สิบกว่าคนก็ห่างกันเยอะมาก คิดดูแล้วน่าจะมีคนแอบหนีไปด้วย ด้านในตรงทางด้านหน้า มีห้องโถงไว้ฝึกวิชาต่อสู้ สองด้านมีอาวุธเต็มไปหมด…… ด้านหน้าก็มีชายที่มีหนวดเคราเต็มหน้ากำลังคุยกับชายอีกคนที่มีใบหน้าจิ้มลิ้มหน้าใสขาวสะอาด…… ชายที่มีหนวดเคราก็น่าจะเป็นเสือเก่อ! ซินเหยาถือเหล้าเนื้อเดินไปด้านหน้าทันที เข้าไปในห้องโถงก็โดนคนสกัดเอาไว้อีก “ข้ามาส่งเหล้ากับเนื้อ!แขกพิเศษท่านนั้นสั่งให้ไปซื้อมา!”ซินเหยาพูดเสียงดัง โกอานคิดแล้วก็น่าจะเป็นองค์ชายหวางสั่งให้คนไปซื้อมา รีบมองหน้าเสือเก่อ เสือเก่อเข้าใจก็พูดว่า “ปล่อยให้เขาเข้ามา!” ลูกน้องก็ปล่อยเข้ามาทันที ซินเหยาถือเหล้าเนื้อเดินเข้ามา เสือเก่อมองดูซินเหยาก็พูดว่า “เจ้าชื่ออะไร?ทำไมก่อนหน้านี้ไม่เคยเห็นหน้าเจ้าเลย!องคายหวางสั่งให้เจ้ามาเหรอ?เขาอยู่ไหนล่ะ?” ซินเหยาฟังแล้วรู้เลยว่าเสือเก่อเกรงใจองค์ชายหวางคนนี้มาก…… “เหล้าเนื้อวางไว้ เจ้าไปได้” เสือเก่อสะบัดมือ “นายท่าน แขกพิเศษคนนั้นให้ข้าน้อยฝากมาบอกท่าน” “ฝากบอกเรื่องอะไร?” “อันนี้……เป็นคนพูดลับครับ” “องค์ชายหวางคนนั้นฝากมาบอกจริงเหรอ?” “อืม อืม ก็คือ……องค์ชายหวางครับ” “เช่นนั้นเจ้ายังไม่พูดอีก?” เสือเก่อรู้ว่าองค์ชายหวางเป็นฮ่องเต้ เขาไม่กล้าทำให้เขาไม่พอใจ? ซินเหยารู้ว่าเสือเก่อกลัวแขกท่านนี้มาก ก็เลยพูดต่อไป นางถือเหล้าเนื้อเดินเข้าไป เดินไปข้างๆเสือเก่อ…… เสือเก่อพูดต่อว่า “องค์ชายหวางให้เจ้าฝากมาบอกอะไรกันแน่?” ซินเหยายิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ นางรีบกดจุดเสือเก่อทันทีดั่งงูที่เข้าฉกเหยื่อ “เจ้าทำอะไรน่ะ!” เสือเก่อโมโหใหญ่! เขาอยากจะตอบโต้ แต่ก็ไม่ทันกาลแล้ว? เขาโดนซินเหยากดจุดที่ทำให้ขยับไม่ได้ “หึๆ องค์ชายหวางฝากมาบอกว่า ให้เจ้าปล่อยคนที่จับมาทั้งหมด!” “เจ้าเป็นใครกันแน่?” “เจ้ายังไม่เข้าใจเหรอ?ชีวิตเจ้าอยู่ในกำมือข้า!ข้าบอกให้เจ้าทำอะไร เจ้าก็ทำตามนั้น!ไม่เช่นนั้น ข้าจะฆ่าเจ้าเดี๋ยวนี้!จากนั้นก็พังจวนตระกูลเก่อของเจ้าซะ!” “เจ้า……เจ้า……”เสือเก่อโกรธจนหน้าดำหน้าแดง!