บทที่ 267 มีเขาอยู่ข้างกาย

บทที่ 267 มีเขาอยู่ข้างกาย ดวงตาเย็นชาของจิรภาสจ้องไปยังทิศทางของคนเหล่านั้น จากนั้นหันหัวรถเพื่อไปพบกับจิดาภาที่ทางเข้าหลักของโรงแรม ให้ปาปารัสซี่พวกนี้คิดว่าจิดาภาไม่ได้ออกจากที่นี่ตลอดทั้งคืน "เป็นอย่างไรบ้าง?" จิดาภาพยักหน้า หยุดไปครู่หนึ่งแล้วพูด "ฉันจะไม่สงสารพวกเขาและฉันไม่คิดว่าทำอะไรผิด ฉันทำงานของตัวเองอย่างสงบโดยไม่ทำร้ายใคร เป็นตนุภัทรเองที่จ้องทำร้ายฉัน" "เขาอาจจะทำเพื่อเงินและชื่อเสียง แต่ไม่ใช่ทั้งหมด......" "บางทีเริ่มแรกอาจเป็นเรื่องบังเอิญที่ถ่ายภาพได้ ต่อมาพอตามถ่ายคุณไปเรื่อย ๆ ก็เกิดความสนใจ 'ข่าว' ติดตามร่องรอย เขาน่าจะเข้าใจคุณผิด" "ตฤณพบข้อมูลของเขา ครั้งหนึ่งเขาเคยผ่านการแต่งงานที่ล้มเหลวอย่างมากเขาให้อภัยภรรยาที่นอกใจทุกครั้งแต่ภรรยายังเลือกที่จะทิ้งเขาไป หลังจากการหย่าร้างตนุภัทรลาออกจากบริษัทต่างชาติที่ทำงานมาเป็นเวลาห้าปี แล้วเริ่มทำงานปาปารัสซี่พร้อมคนกลุ่มหนึ่ง" "กลัวว่าเขาแค่ต้องการใช้วิธีนี้เพื่อพิสูจน์ความทุกข์ของผู้อื่นและบรรเทาความเกลียดชังในใจของเขา" หลังจากได้ยินจิดาภารู้สึกว่าความคิดของคนผู้นี้ยิ่งไร้สาระขึ้นไปอีก “เขากลายเป็นคนโชคร้ายเมื่อพบคนที่ไม่คู่ควร เลยต้องการให้คนทั้งโลกกลายเป็นเหมือนเขางั้นเหรอ?” มันแปลกที่ได้รู้ว่าถูกคนแบบนี้รังเกียจเป็นครั้งแรก "ฉันมีแฟนคลับไม่ดีมากมาย รวมถึงเขาด้วย แต่ฉันเชื่อว่าสามีซึ่งก็คือผู้จัดการของฉันจะจบเรื่องนี้แทนฉันอย่างแน่นอน" ไม่ว่าเธอจะได้รับความเดือดร้อนมากน้อยแค่ไหน จิรภาสจะปกป้องเธอจากลมและฝนเอง จิรภาสมองเธอด้วยความรักล้นเหลือ “แน่นอน” ในสายตาของเขานี่เป็นเสน่ห์พิเศษอย่างหนึ่งของจิดาภา เธอสามารถเห็นทิศทางความเป็นไปของสถานการณ์ได้ทะลุปรุโปร่ง ความคิดของคนอื่นเธอก็เข้าใจแจ่มแจ้ง ในวงการบันเทิงผู้ที่สามารถทำอย่างนี้ได้มีไม่มาก เธอรู้เป้าหมายของตัวเอง และทุ่มเททั้งหมดเพื่อมัน...... นี่คือคู่ชีวิตที่เหมาะสมที่สุดที่เขามองหา ใครบางคนที่สามารถเคียงข้างเขาได้ในวงการนี้ สิ่งที่เขาต้องการคือทำให้เธอเปล่งประกาย หลังจากกลับถึงโรงแรม จิรภาสก็เร่งให้จิดาภาพักผ่อนเร็วหน่อย "ไม่ต้องอยู่เป็นเพื่อนผม พรุ่งนี้คุณต้องเตรียมตัวถ่ายหนังแล้ว......เป็นเด็กดี ไปพักผ่อน" "ฉันอยากอยู่กับคุณซักพัก"จิดาภากอดแขนเขาไม่ยอมปล่อย จิรภาสมองดวงตาปรือปรอยของเธอ ถอนหายใจถือเอกสารและนั่งกอดจิดาภาไว้บนเตียง "นอนซะ ผมจะเฝ้าอยู่นี่......" จิดาภากะพริบตาและคิดว่าความเอาใจใส่นี้ก็ไม่เลว เธอนอนในอ้อมแขนของจิรภาสและกอดรอบเอวของเขา มือซ้ายของจิรภาสถูกใช้เป็นหมอนให้จิดาภา มันเป็นเรื่องยากมากที่จะถือเอกสารและพลิกหน้าด้วยมือขวาข้างเดียว...... ที่สำคัญที่สุดคือเขาไม่อยากทำให้จิดาภาตื่น เห็นได้ชัดว่าสาวน้อยคนนี้ตั้งใจกอดเขาไว้ไม่ให้เคลื่อนไหว ด้วยความสิ้นหวังจิรภาสจึงต้องโทรหาตฤณและจัดการงานให้เสร็จอย่างรวดเร็ว "ประธาน ผู้อำนวยการกสิณยังคงแสดงความต้องการลงทุนกับบริษัทภาพยนตร์วรรณรุย ในเรื่อง <> ราคาที่เขาเสนอไม่น้อยเลย......นอกจากนี้ลูกสาวของเขา คุณกานดาเป็นผู้ถือหุ้นอย่างเป็นทางการรายใหญ่ที่สุดของบริษัทภาพยนตร์วรรณรุย ที่พวกเขาต้องการลงทุนอย่างกระตือรือร้นในครั้งนี้อาจเป็นเพราะความคิดของลูกสาวเขา" "บอกพวกเขาอย่างชัดเจนว่ามีเงินทุนพอแล้ว ครั้งต่อไปปฏิเสธพวกเขาตามตรง"จิรภาสลดเสียงลงแล้วพูด "ไม่ยากที่จะปฏิเสธพวกเขา แต่หุ้นของเค.เอฟในมือของผู้อำนวยการกสิณเพิ่มขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้และ 4% ของหุ้นเขาถูกโอนไปยังกานดา ผมคิดว่าพวกเขาอาจจะทำการใหญ่ในอนาคต" "พวกเขาคิดว่าผมเสียสติเหรอ? ถึงหาโอกาสแทะเล็มเค.เอฟ? " "ประธาน ตอนนี้เป็นเพียงการคาดเดา......" "จับตาดูพวกเขาให้ดี อย่าปล่อยเบาะแสใด ๆ หลุดรอดไป" พูดจบก็วางสายโทรศัพท์ทันทีแล้ววางมันไว้เบา ๆ บนโต๊ะข้างเตียง แล้วค่อย ๆ หมุนไปกอดคนที่อยู่ในอ้อมแขน นัยน์ตาสีดำของเขายิ่งเข้มขึ้นในยามค่ำคืน คนเหล่านั้นโลภมาก เขาเป็นผู้จัดการของจิดาภา ไม่ได้หมายความว่าเขาจะละทิ้งอำนาจในการปกครองเค.เอฟ หรือมีใครบางคนสงสัยความสามารถของเขา? …… ตั้งแต่จาริณีและ Rick ตกลงเรื่องความสัมพันธ์ได้เธอก็ไม่เคยห่างบ้าน Rick อีก พักอย่างน้อยสองวันทุกครั้ง แน่นอนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอยังคงนอนในห้องพักแขก เธอตื่นแต่เช้าแล้วเดินเบา ๆ เข้าไปในครัว พยายามทำอาหารเช้าให้คู่พ่อลูก แต่เมื่อเธอกำลังมองหาส่วนผสม Rick ที่สวมกางเกงขาสั้นตัวเดียวก็เดินออกมาจากห้อง เมื่อสายตาสองคู่สบกัน Rick นิ่งงันไป ไม่คิดว่าจาริณจะตื่นแต่เช้า ปฏิกิริยาแรกของเขาคือหันกลับไปที่ห้องและสวมชุดนอนก่อนจะกลับออกมา "ทำไมตื่นแต่เช้า?" “วันนี้ต้องกลับไปเตรียมตัว อีกไม่กี่วันต้องไปถ่ายหนังแล้ว ตอนนี้ค่อนข้างใช้เวลานาน ฉันอาจจะต้องอยู่ในพื้นที่ถ่ายภาพยนตร์สอง-สามเดือนเลย" "อืม ตั้งใจถ่าย ช่วงนี้ผมก็ต้องอยู่ที่บริษัทอาจไม่มีโอกาสแวะไป"Rick ตอบอย่างใจเย็น "ฉันไม่ยอมให้คุณตามฉันเหมือนประธานจิรภาสทำกับจิดาภาหรอก ฉันรู้ว่าบริษัทต้องการคุณมาก"จาริณีพูดช้า ๆ "ฉัน......ฉันกลัวว่าพอกลับมาจากที่ไปถ่ายหนังสองสามเดือนแล้วคุณจะขึ้นหน้าบันเทิงกับคนอื่น ถ้ามีกรณีที่ศิลปินหญิงในบริษัทต้องการให้คุณช่วยล่ะ?" เธอเป็นห่วงขนาดนี้เลยเหรอ? Rick ช่วยเธอนำวัตถุดิบอาหารเช้าออกมาจากตู้เย็น มองดูเธอด้วยแววตาจริงจังแล้วพูดว่า "แฟนตัวจริงของผมยืนอยู่ตรงหน้าผมตอนนี้" ทันใดนั้นจาริณีรู้สึกว่าเธอคิดมากเกินไป เธอเอื้อมมือออกไปกอด Rick วางศีรษะไว้บนหน้าอกของเขาฟังการเต้นของหัวใจ "ฉันกลัวว่าคุณจะไม่สนใจฉัน......" Rick ไม่ตอบ แต่ตบไหล่เธอแล้วดึงเธอเข้าไปในห้องนอนด้วยกัน จากนั้นก็เปิดลิ้นชักโต๊ะข้างเตียงต่อหน้าเธอหยิบสมุดบัญชีและบัตรธนาคารสองใบออกมา "เป็นเวลาเกือบแปดปีแล้วตั้งแต่เธอเสียไปจนกระทั่งผมรับตรันเป็นลูก ไม่มีผู้หญิงในบ้านของผมยกเว้นพี่เลี้ยง ถ้าคุณต้องการคุณสามารถเป็นนายหญิงเพียงคนเดียวของที่นี่" "คุณ......" "การ์ดใบหนึ่งสำหรับกองทุนการศึกษาของตรัน อีกใบเป็นบัญชีสำหรับภรรยาของผม เมื่อมีคนที่อยากแต่งงานด้วยก็ต้องยกบัญชีนี้ให้เธอ ไม่ว่าเมื่อไรแค่คุณออกปากเราสามารถแต่งงานกันได้ทันที" จาริณีตกตะลึง เธอคิดว่า Rick เป็นผู้ชายเย็นชาไม่มีความโรแมนติก ไม่คิดว่าแค่สองวันที่พวกเขาตกลงความสัมพันธ์ได้ก็คุยเรื่องการแต่งงานกันแล้ว! "ผมอยากให้คุณรู้ว่าผมคิดอย่างไร คุณเป็นคนเดียวที่ผมต้องการแต่งงานด้วย" พวกเขาผ่านพ้นความเจ็บปวดมามากมาย และตอนนี้การจะเป็นที่พึ่งของกันและกันก็ไม่ใช่เรื่องง่าย ความหวงแหนเท่านั้นที่จะเป็นเสาหลักในการพาพวกเขาไปด้วยกัน