บทที่ 268 ถ้าจะขายก็ขายให้ผม

บทที่ 268 ถ้าจะขายก็ขายให้ผม จาริณีหยิบสมุดบัญชีและบัตรธนาคาร ดวงตาค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นสีแดง เธอนึกถึงสิ่งที่จิดาภาเคยพูดกับเธอเมื่อก่อน พระเจ้าจะเหลือทางไว้ให้เธอตราบใดที่ไม่ยอมแพ้ก็จะได้พบกับคนที่เหมาะสมที่สุด และความเจ็บปวดที่ผ่านมาทั้งหมดก็จะกลายเป็นความรักที่คนผู้นี้มอบให้เธออย่างไม่มีสิ้นสุด ทุกคนแสดงออกถึงความรักที่แตกต่างกัน แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเชื่อในคนที่เราเชื่อมั่น Rick จูบหน้าผากเธอเบา ๆ "ไปล้างหน้าแปรงฟันเถอะ ผมจะไปทำอาหาร" จาริณีพยักหน้า เขย่งปลายเท้าและจูบตอบ "ตกลง" บางทีอาจดูเหมือนว่า Rick ไม่ค่อยใส่ใจอะไร คอยจัดการนักข่าวและกล้องอย่างลื่นไหล แต่นั่นคือบทบาทของเขา เขาจัดการกับเรื่องนี้ด้วยทัศนคติที่ผ่อนคลาย เก็บซ่อนความเจ็บปวดภายในใจเอาไว้ จาริณีเก็บสมุดบัญชีและการ์ดเข้าที่และสัญญากับตัวเองว่าเธอจะรักษาบาดแผลทั้งหมดในหัวใจของเขา …… เช้าตรู่วันนี้จิดาภาและจิรภาสเดินเข้าไปในห้องทำงานของ Henry Kench ด้วยกัน เขาเป็นผู้กำกับที่ทุ่มเทอย่างมากเช่นเดียวกับสถานะของเขาในวันนี้ เขาจัดห้องทำงานไว้ใกล้กับห้องแต่งหน้าเพื่อให้สามารถสื่อสารกับนักแสดงได้ตลอดเวลา ต้องบอกว่ามีผู้กำกับไม่กี่คนที่สามารถทำได้อย่างนี้ เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีเทาเรียบง่ายและอ่านสคริปต์โดยอาศัยแสงจากดวงอาทิตย์ ดูไม่ต่างจากคนธรรมดา หากแต่ห้องทำงานของเขาตกแต่งโทนสีดำ ขาวและเทาที่น่าหดหู่และมีภาพถ่ายขนาดใหญ่มากมายของนักแสดงหญิงของหนังเรื่องนี้บนผนัง บางรูปถ่ายแผ่นหลัง บางรูปถ่ายขา...... ทันทีที่เห็นจิดาภา Henry ก็ยืนขึ้น จ้องไปที่คอของจิดาภา "ไหล่ของคุณสวยมาก! ผมจะให้ทีมคอสตูมเตรียมเสื้อผ้าที่เผยกระดูกไหปลาร้าให้คุณ" "ยินดีที่คุณมาร่วมงาน" เขายิ้มอย่างพอใจต่อจิดาภา "เอาล่ะ มาพูดเรื่องการเซ็นสัญญากันเถอะ!" "ผมจะให้คุณเป็นนางเอกของหนังเรื่องนี้ ถ้าคุณทำได้ดีคุณอาจกลายเป็นนางเอกของหนังเรื่องต่อไปได้ แต่มีเงื่อนไขว่าคุณต้องเป็นศิลปินของบริษัทผม และไม่สามารถยกเลิกสัญญาได้ภายในห้าปี" เนื่องจากเขาชื่นชอบรูปร่างของจิดาภามาก จึงต้องการปรับแต่งบทภาพยนตร์ให้เหมาะกับเธอ! จิดาภาได้ฟังขอเสนอดังกล่าวแล้วก็ไม่เห็นด้วย "คุณและผู้จัดการของคุณสามารถเซ็นสัญญากับเราพร้อมกันได้!" จิดาภากะพริบตา มองดู Henry หันกลับไปหยิบกล้องแบบเก่า ๆ มา ปากพึมพำว่าจะถ่ายรูปโคลสอัพจิดาภาสอง-สามรูป โดยถ่ายบริเวณคอถึงกระดูกไหปลาร้าของเธอ ผู้กำกับคนนี้ให้ความสนใจกับร่างกายของนักแสดงหญิงมากไปหรือเปล่า? "ผู้กำกับ Henry ผมได้แสดงเจตจำนงชัดเจนแล้วว่าจิดาภาจะเป็นนางเอกสำหรับหนังเรื่องนี้เท่านั้น" จิรภาสไม่ได้เปิดเผยตัวตนของตนเอง ทำตัวเป็นผู้จัดการของจิดาภาและเจรจากับผู้ช่วยของเขามาตลอด Henry ไม่พอใจน้ำเสียงของเขา วางกล้องแล้วพูด "การที่ผมเลือกนักแสดงชาวเอเชียคนหนึ่งเป็นโอกาสที่หาได้ยากมากสำหรับคุณ แล้วยังจะปฏิเสธอีกหรือ?" "ดูรูปพวกนี้บนผนัง นี่คือ J. LULU นี่คือหลุยส์......พวกเขาเป็นนักแสดงภาพยนตร์ที่โด่งดังที่สุดในตอนนี้ นี่ยังไม่พอที่จะเป็นคำเชิญอีกเหรอ?" “เธอจะไม่ขายตัวเองเพราะสัญญาภาพยนตร์ ถ้าจะขายก็ขายให้ผมเท่านั้น” ท่าทางของจิรภาสขึงขังหนักแน่น Henry หัวเราะเย็นและเอนหลังพิงเก้าอี้ของเขา "งั้นพวกคุณก็ออกไปได้" ผู้กำกับอย่างเขาหาตัวจับยาก จิดาภารู้สึกว่าเมื่อก่อนตัวเองเข้าไม่ถึงผลงานของเขามากพอ เขาสามารถแสดงความงดงามของนักแสดงได้พอเหมาะพอดี แต่วิธีการถ่ายภาพที่ใช้...... ความคิดของเขาไม่เพียงแต่มาจากมุมมองของศิลปะแล้ว แต่เหมือนกับโรคจิตที่ฝักใฝ่ร่างกายนักแสดงหญิง! Henry ไม่คิดจะรั้งพวกเขาไว้เพราะเชื่อว่าจิรภาสจะไม่พาจิดาภาออกไป แต่เขาคิดผิด จิรภาสพาจิดาภาออกไปทันที ทันทีที่เดินพ้นประตูห้องทำงานก็ได้พบกับธวัชที่มาพร้อมกับนักแสดงหญิง เห็นจิรภาสแล้วธวัชก็ยิ้มแล้วถอดแว่นกันแดดออก "ประธานจิรภาสทำไมถึงหน้าตาเป็นแบบนี้ ไม่ประสบความสำเร็จในการพูดคุยกับผู้กำกับ Henry งั้นเหรอ?" จิรภาสมองเขาอย่างเย็นชาและไม่สนใจสิ่งที่เขาพูด ธวัชก้าวไปขวางทางเขาและถามด้วยรอยยิ้ม "ให้ผมเข้าไปเป็นตัวแทนจิดาภาดีหรือไม่? ช่วงนี้ผมกับผู้กำกับ Henry มีความสัมพันธ์ที่ดีมาก ๆ!" เขาแสดงออกถึงความภาคภูมิใจ ช่วงนี้เขาสนิทสนมกับทีมของ Henry เรื่องนี้จิรภาสรู้ดีเพราะเขาให้ตฤณคอยจับตาดูความเคลื่อนไหวของธวัชตลอด...... "ไม่จำเป็น คุณกลับไปฝึกซ้อมให้มากขึ้นเถอะ"จิรภาสพูดเสียดสีให้เขาขายหน้า โอบแขนรอบไหล่ของจิดาภาและเดินผ่านธวัชไป แต่ธวัชก็ยังไม่ยอมหยุด "ครั้งนี้คุณแพ้ให้ผมล่ะสิ? เพราะจิดาภาไม่ได้เป็นนักแสดงนำหญิงของผู้กำกับ Henry! " จิดาภากะพริบตารอให้จิรภาสเอ่ยปาก ตั้งแต่เมื่อครู่ที่เธอรู้สึกว่าสไตล์การทำงานของจิรภาสไม่เหมือนเดิม ถ้าเขาต้องการแสดงหนังเรื่องนี้ก็สามารถคุบยกับ Henry ได้แต่เขาไม่ทำ ทั้งยังปฏิเสธแบบตัดบัวไม่เหลือใยกับอีกฝ่าย ในส่วนนี้มีอะไรที่เธอไม่รู้เหรอเปล่า? “วิสัยทัศน์บลูไลท์ดูจะสั้นกว่าที่ผมคิดไว้ การเป็นนางเอกของ Henry Kench คือเป้าหมายของคุณงั้นเหรอ? หรือคุณคิดว่าถ้านักแสดงของคุณได้รับบทนี้คุณจะเป็นผู้ชนะ?"จิรภาสหันไปด้านข้างมุมปากแทบไม่ปรากฏรอยยิ้ม จิดาภาเม้มปาก ที่แท้เขาเตรียมพร้อมมาแล้ว จิรภาสกล่าวอย่างใจเย็น “อันที่จริงละครเรื่องนี้เป็นเพียงส่วนหนึ่งของกำหนดการ ตอนนี้เจรจายังไม่สิ้นสุดตารางงานของจิดาภาก็แทรกเข้ามา" ธวัชปรบมือเยาะเย้ย รู้สึกว่าจิรภาสตั้งใจทำให้เรื่องยุ่งยาก "ประธานจิรภาสคุณไม่ต้องทำให้มันยากหรอก......" ก่อนที่เขาจะพูดจบจิรภาสหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแสดงคำเชิญเซ็นสัญญา "นี่เป็นคำเชิญเซ็นสัญญาจาก Shellyneo สำหรับภาพยนตร์ฟอร์มยักษ์ที่ถ่ายทำพิเศษ เธอเป็นน้องสาวต่างมารดาของ Henry Kench เธอชื่นชมการแสดงของจิดาภาในรายการเรียลลิตี้ <> สิ่งสำคัญที่สุดคือเธอไม่ทำเช่นเดียวกับ Henry ที่จ้องมองกระดูกไหปลาร้าของจิดาภาของเรา" "เห็นว่าคุณชอบงานของ Henry Kench ให้คุณก็เหมาะแล้ว" พูดจบจิรภาสก็พาจิดาภาออกไปท่ามกลางสายตาแสดงความตกใจและโกรธเกรี้ยวของธวัช จิดาภาคิดถึงการแสดงออกของธวัชจึงถามจิรภาส "ช่วงนี้พวกเราอยู่ด้วยกันตลอด แต่ฉันไม่เคยเห็นคุณติดต่อ Shellyneo เจรจาเรื่องสัญญากันตั้งแต่เมื่อไร? คุณวางแผนมานานแล้วหรือยัง?" "เดี๋ยวนี้การติดต่อสื่อสารสะดวกมาก คุยผ่านโทรศัพท์หรืออีเมลก็ได้" "แล้วเกิดอะไรขึ้น?" จิรภาสเล่าเรื่องตั้งแต่เริ่มให้จิดาภาฟัง "Rick พบว่าธวัชนั่งเครื่องบินตามพวกเรามา ผมเลยให้ตฤณบินมาจับตาดูความเคลื่อนไหวของธวัชและได้รู้ว่าทันทีที่เขาจะลงจากเครื่องก็ไปตีสนิทกับ Henry Kench"