บทที่ 269 การละทิ้งที่เลือกแล้ว

บทที่ 269 การละทิ้งที่เลือกแล้ว "สำหรับคำเชิญของ Shellyneo ตอนที่ผมได้คุยกับผู้กำกับ Bieber เรื่องความร่วมมือผมได้บอกว่าคุณเป็นนักแสดง......ไม่คิดว่าเขารู้ว่า Shellyneo ต้องการนางเอกเลยแนะนำคุณให้เธอ" เมื่อคืนผมเพิ่งได้รับจดหมายเชิญฉบับนี้ และผมก็บอกชัดเจนว่าคุณอาจร่วมงานกับ Henry Kench แต่พวกเขาแสดงความเต็มใจที่จะรอผลการเจรจาในวันนี้" "ถ้าวันนี้ผู้กำกับ Henry ไม่ได้ทำเกินเหตุ เราก็มีทางเลือกเพิ่มอีกหนึ่ง" "ใช่ แถมเพราะเพิ่งเจอธวัช......"จิรภาสพยักหน้ากล่าว เพราะคำพูดของเขาความภาคภูมิใจของธวัชต้องถูกเหยียบย่ำอีกครั้ง "ตอนนี้ไม่เพียงแค่ธวัชที่โกรธ แต่ Henry Kench ก็น่าจะโกรธเช่นกัน" “เขากล้ามองคุณแบบนั้น ผมเกือบจะอัดเขาตั้งแต่อยู่ในห้องทำงานแล้ว”น้ำเสียงของจิรภาสเต็มไปด้วยความเย็นชา นึกถึงความปรารถนาที่ซ่อนเร้นในสายตาของ Henry เขาไม่สามารถหยุดจ้องไปที่ตาของอีกฝ่ายได้ "ผู้จัดการของฉันยอดเยี่ยมมาก สามารถพิจารณาทุกด้านได้อย่างรอบคอบ" จิรภาสไม่ได้พูดอะไรอีก เรื่องดำเนินมาจนถึงจุดนี้ได้น่าจะมีโชคเป็นส่วนประกอบ ในวงการนี้ จะมีเชื่อเสียงโด่งดังได้ต้องมีโชคช่วยบ้าง "ตอนนี้เราไปที่สตูดิโอของ Shellyneo กัน" จิดาภาพยักหน้า ตาของเธอมองไปยังทิวทัศน์ข้างทางที่ห่างออกไป สิ่งที่ผ่านมาในวันนี้หมุนเร็วเกินไป ทำให้เธอรู้สึกว่ายอมรับได้ยากอยู่ครู่หนึ่ง อาจเป็นเพราะจิรภาสจัดการทุกอย่างด้วยตัวเอง เธอจึงสามารถเดินออกจากทีมของ Henry Kench ได้อย่างง่ายดายแล้วไปพบกับ shellyneo หลังจากที่เธอเงียบไปก็พูดขึ้นช้า ๆ “จิรภาส ฉันเคยคิดว่าฉันมีคุณสมบัติที่จะยืนเคียงข้างคุณ แต่วันนี้ฉันได้รู้ว่าวิสัยทัศน์ของฉันยังห่างจากคุณมาก หลายสิ่งที่คุณคิดไปถึงแล้วแต่ฉันคิดไม่ถึงเลยแม้แต่นิด" "การหาสิ่งที่ดียิ่งขึ้นเพื่อคุณ พาคุณไปสูงขึ้นคือหน้าที่ของผม แต่การที่คุณสามารถเปล่งประกายบนเวทีได้หรือไม่เป็นความสามารถของคุณ"จิรภาสอธิบาย "ผมอยากบอกคุณตั้งแต่แรก แต่ช่วงนี้หลายเรื่องสุมรวมกันและคุณต้องเผชิญหน้ากับการเซ็นสัญญาครั้งสำคัญ ผมไม่อยากให้คุณเสียสมาธิและส่งผลกระทบต่อการแสดงของคุณ" “ยิ่งคุณไปได้ไกลเท่าไรก็ยิ่งมีคู่แข่งมากขึ้น โอกาสไหนที่ละทิ้งได้ก็ต้องยอม” จิดาภาซึมซับคำเหล่านี้เข้าสู่หัวใจ จิรภาสคิดถึงเธอตลอดเวลา เทียบกับเขาสติปัญญาของเธอเทียบไม่ได้เลย ถ้าวันหนึ่งเขาไม่ได้อยู่ข้าง ๆ โลกของเธอจะไม่ยุ่งเหยิงหรือ? "คุณดูแลฉันไม่มีขาดตกบกพร่องเลย" จิดาภายิ้ม เธอรู้สึกถึงความรักของจิรภาสอย่างแท้จริง Shellyneo เป็นน้องสาวต่างแม่ของ Henry Kench แต่ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาไม่ดีนัก หลังจากได้พบจิดาภาเธอใจดีมากและกอดจิดาภาก่อน "ฉันรอคุณมานานแล้ว หลังจากดูการแสดงของคุณในรายการเรียลลิตี้ก็อยากจะติดต่อคุณเสมอ ไม่คิดว่า Bieber จะแนะนำคุณกับฉันในครั้งนี้" จิดาภามองจิรภาส ซึ่งเขากำลังยิ้มน้อย ๆ "นี่ไม่นับเป็นการเปิดเผยความลับทางการค้าใช่ไหม?" จิรภาสพยักหน้า "ไม่แน่นอน" "ภาพยนตร์ที่ถ่ายทำพิเศษนี้ถ่ายทำไปแล้วส่วนนึง แต่เพราะตำแหน่งนางเอกนั้นว่างอยู่ ดังนั้น......ถ้าจิดาภาเข้าร่วมกับเรา ส่วนของเธอจะถ่ายทำเสร็จภายในเดือนหน้า" "ยิ่งไปกว่านั้นฉันหวังว่าจะได้ตามถ่ายชีวิตจริงบางส่วนของจิดาภาเพื่อใช้ในการโปรโมตภายหลัง" จิรภาสเห็นด้วยกับความคิดทางธุรกิจของเธอ "เราจะร่วมมือเต็มร้อย" หลังจากการเจรจาอย่างเป็นทางการ จิดาภาถามถึงภาพยนตร์ที่ร่วมมือกับ Bieber "คนที่เขียนบทยอดเยี่ยมจริง ๆ ใครเป็นคนเขียนเหรอ?" ในประเทศ นักเขียนบทละครที่เต็มไปด้วยจินตนาการและความคิดสร้างสรรค์ขนาดนี้...... เธอมีความคิดหนึ่งที่บ้าบิ่น แต่จิรภาสเอาแต่ยิ้มแฝงความนัยโดยไม่ตอบ เธอเลยไม่ถามอีก Shellyneo ให้ความสำคัญกับความร่วมมือนี้เป็นอย่างมาก เธอเชิญหัวหน้านักออกแบบของทีมคอสตูมมาเพื่อวัดตัวตัดชุดให้จิดาภา ระหว่างที่จิดาภาวัดตัวเธอถามด้วยความแปลกใจว่า "ศักยภาพของจิดาภาสูงขนาดนี้ ไม่วางแผนให้เธอเข้าสู่วงการดนตรีหรือรายการวาไรตี้หรือ?" "เรื่องนี้ยังอยู่ระหว่างการพิจารณา......" “ที่จริงแล้วฉันยังต้องการนักร้องหญิงสำหรับเพลงปิดท้ายภาพยนตร์ ฉันคิดว่าจิดาภาอาจเป็นตัวเลือกที่ดี” จิรภาสไม่ตอบเพียงยกถ้วยกาแฟด้วยรอยยิ้ม "เธอสามารถลองงานแนวอื่นได้และมันจะเป็นประโยชน์อย่างมากต่อการพัฒนาในอนาคตของเธอ ฉันได้ยินมาว่าเธอแสดงได้อย่างยอดเยี่ยมในงาน Fashion Week เมื่อเดือนที่แล้ว" “เธอเป็นคนมีความพยายามสูงและโดดเด่น แต่ผมไม่อยากให้ชีวิตของเธอมีแต่การทำงาน ถ้าเธอมีความคิดจะทำด้านนั้นผมก็จะช่วยเต็มที่” จิดาภาวัดตัวเสร็จแล้วเดินมาหาทั้งสองคน "กำลังพูดถึงฉันอยู่หรือเปล่า?" "รู้ได้ยังไง?"จิรภาสทำท่าทางให้เธอนั่งใกล้เขา "สัญชาตญาณของผู้หญิง......เพราะคุณมองมาที่ฉันตลอด" "อืม ผมมองไปที่คุณเสมอ"หลังจากพูดแล้วจิรภาสก็ลุกขึ้นจับมือกับ shellyneo เตรียมพาจิดาภาออกไป "ประธานจิรภาส โปรดพิจารณาเรื่องนี้หน่อย" จิรภาสพยักหน้าอย่างสุภาพและพาจิดาภาออกไป ต้องรอทีมคอสตูมตัดชุดตามสัดส่วนของจิดาภาให้เสร็จก่อนจึงจะถ่ายทำได้ ดังนั้นจิดาภาจึงมีเวลาเล็กน้อยที่จะกลับประเทศก่อน "เราจะกลับคืนนี้ จะได้เว้นระยะเวลาจากการเดินทางครั้งต่อไป" "เมื่อกี้เธอบอกให้พิจารณาเรื่องอะไร?"จิดาภาเอียงคอรู้สึกว่าการสนทนาของพวกเขาดูลึกลับมาก "ผมจะค่อย ๆ บอกคุณทีหลัง"จิรภาสมองดูเวลา "ยังมีเวลาสองสามชั่วโมงก่อนจะไปสนามบิน เราไปเดินเล่นกันไหม? มีอะไรอยากจะซื้อไหม?" "ไม่มีอะไรอยากซื้อ แต่ถ้าคุณไปกับฉัน ฉันก็จะเดินเล่นอย่างมีความสุข" จิรภาสกุมมือของจิดาภาด้วยความรัก ประสานนิ้วทั้งสิบเข้าด้วยกัน บางครั้งเธอก็เหมือนเด็ก ๆ ขอแค่ได้รับความเอาใจใส่และความรักก็จะมีความสุขได้เป็นเวลานาน บางครั้งการรู้จักพอก็เป็นความสุขอย่างหนึ่ง หากแต่ขับไปได้ครึ่งทางก็มีสายจากตฤณโทรเข้ามาว่ามีเรื่องสำคัญมากที่ต้องรายงาน จิรภาสกำลังจะตอบจิดาภาก็จับมือเขาแล้วส่ายศีรษะ "ไม่เป็นไร คุณไปทำงานเถอะ ฉันเดินดูของเองได้......" "ผมเป็นห่วง" “ฉันอยู่ในห้างสรรพสินค้าใกล้ ๆ นี้ จะไม่ไปไกล กว่าจะมีเวลาพักผ่อนไม่ใช่ง่ายให้ฉันไปเดินเล่นได้ไหม? จะได้ซื้อของฝากพี่นัฎและจาริณีด้วย"