ตอนที่ 8 เป็นเด็กที่สุภาพ

ตอนที่ 8 เป็นเด็กที่สุภาพ เจ่อห้าวในอ้อมแขนของหลินหยู่นจูเรียนแบบท่าทางของผู้ใหญ่ถอนหายใจยาวแล้วพูดอย่างจริงจัง“เมื่อกี้ตอนฉันไปห้องน้ำพบเจอคุณลุงหล่อๆคนหนึ่งเขาเรียกฉันว่าปีศาจน้อยแล้วยังบอกว่าฉันไม่ยืนฉี่เจ่อห้าวโกรธมาก“พูดเสร็จก็คำรามสองครั้ง ถึงแม้ว่าเด็กๆจะพูดอย่างไม่ตั้งใจแต่หลินหยู่นจูก็รู้สึกว่าเป็นหนี้เขาหลายความฝัน ตัวอย่างเช่นในการสอนถึงวิธีการใช้ชีวิตเธอรู้สึกว่าเธอขาดแต่จะมีวิธีไหนไหม?เธอปกติก็ยุ่งมากเพื่อการเติบโตของลูกเธอก็ต้องทำงานหาเงินดังนั้นจึงไม่ได้สนใจสิ่งนี้ โชคดีที่เธอได้รับทุนการศึกษาสูงมากและมีความเชี่ยวชาญด้านการแปลภาษาอังกฤษครั้งนี้เธอกลับมาที่จีนเพื่อหวังว่าจะให้ชีวิตที่ดีขึ้น เธอคิดเกี่ยวกับมันแล้วถามว่า“เจ่อห้าวจริงๆแล้วที่คุณลุงสอนคุณนั้นถูกต้องแล้ว” “......ฉันรู้แล้ว”ชายน้อยตอบอย่างไม่ค่อยเต็มใจ “แล้วคุณได้พูดขอบคุณคุณลุงหรือไหม?”หลินหยู่นจูเสียงอ่อนโยนโดยไม่มีการตำหนิใดๆ “.......”หลินเจ่อห้าวเงียบ เอาหละ!เมื่อกี้เขาโกรธมากเพราะคิดว่าคุณลุงน่ารำคาญหม่ามี๊พูดตอนนี้กลับทำให้เขารู้สึกว่าเหมือนเป็นเด็กไม่มีมารยาท “อ๋อลุงคนนั้นต้องรู้ว่าเจ่อห้าวเป็นเด็กที่ฉลาดแต่เจ่อห้าวลืมใช่ไหม?”ไม่อยากเห็นความผิดของลูกชายของตัวเองหลินหยู่นจูจับลูกชายของเขาไว้ในอ้อมแขนและปลอบโยนเขา “อืมใช่แล้ว”หลินเจ่อห้าวพยักหน้าอย่างหนักแน่นโน้มตัวออกมาจากอ้อมแขนหลินหยู่นจูสัญญาและสาบานว่า“หลินหม่ามี๊ถ้าฉันพบคุณลุงคนนั้นอีกครั้งฉันจะขอบคุณเขา” หลินหยู่นจูยิ้มอย่างนุ่มนวลแล้วใช้นิ้วเกาไปที่จมูกของเจ่อห้าวเบาๆ ในเวลานี้วิทยุของแท็กซี่กำลังออกอากาศข่าวของFinancial Channelผู้ชายตัวเล็กๆที่ยังวิงเวียนเล็กน้อยตาสว่างทันทีแล้วนั่งลงในอ้อมแขนของหลินหยู่นจูแล้วตั้งใจฟัง หลินหยู่นจูพูดไม่ออกแล้วลูบๆคิ้ว เจ่อห้าวอยู่กับเธอมาห้าปีเต็มทั้งทำให้เธอพอใจและทำให้เธอกังวลเจ่อห้าวไม่ชอบทำในสิ่งที่เด็กอายุเท่ากันทำเช่นเล่นของเล่นดูการ์ตูนกินขนมของว่างเขาชอบที่จะดูข่าวโดยเฉพาะทางด้านการเงินและชอบดูทหารหรือคล้ายกับพวกเครื่องบินปืนใหญ่เขาจะสนใจเป็นพิเศษ เมื่อหลินหยู่นจูยุ่งกับการทำงานเขาต้องอยู่บ้านคนเดียวก็เพียงซื้อโมเดลเครื่องบินอยู่กับเขาแค่นี้ก็จะไม่ร้องไห้ ไม่ง่ายเลยที่เธอจะมีเวลาว่างอยากอยู่บ้านเพื่อดูการ์ตูนเจ่อห้าวปรากฏความสนใจพวกนี้ขึ้นมาเธอก็ช่วยไม่ได้จริงๆ รถหยุดอยู่ที่ประตูของย่านที่อยู่อาศัยระดับสูงสองแม่ลูกลงจากรถพวกเขาก็เห็นอีซ่างซีที่รออยู่หน้าประตู “หยุ่นจู!” “ซ่างซี!” เพื่อนสาวที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันนานหลายปีโอบกอดกันอีซ่างซีพูดว่า“เด็กหญิงที่ตายไปแล้วไม่ได้เจอกันมานานหลายปีและเธอก็ยังเหมือนเด็กหญิงตัวเล็กๆในที่สุดก็ยากที่จะยอมแพ้ความงามตามธรรมชาติ” ใบหน้าหลินหยู่นจูค่อยๆแดงยังไม่ทนได้พูดอะไรมากก็ได้ยินเสียงเด็กน้อยพูดว่า “น้าซ่างซีคุณสวยมาก!ผิวขาวกว่าหม่ามี๊ด้วยดวงตาก็ดูดีกว่าของฉัน......” อีซ่างซีก็เพิ่งสังเกตว่าข้างๆหลินหยู่นจูมีเด็กชายตัวเล็กแต่งตัวดียืนอยู่เธอปรึกษาและหันไปหาหลินหยู่นจูผู้ยิ้มอย่างมีความสุขและพยักหน้า “โอ้พระเจ้า!คุณก็คือเจ่อห้าวเพื่อนตัวน้อย!ว้าวคุณเป็นเด็กน้อยที่หล่อที่สุดเท่าที่เคยพบมาเลย”อีซ่างซียืนมือไปลูบหัวเบาๆในใจก็ชอบเด็กคนนี้มาก ปากของเด็กชายตัวน้อยหันไปแล้วพูดอย่างไม่พอใจว่า“น้าซ่างซีฉันไม่ใช่เด็กน้อยแล้วฉันผู้ชายคือโตที่ยืนฉี่ได้แล้ว” คำพูดนี้ทำให้ซ่างซีหัวเราะไม่หยุดอารมณ์ของหลินหยู่นจูก็ชัดเจนขึ้นทันที อีซ่างซีหยิบกระเป๋าเดินทางของหลินหยู่นจูแล้วพาสองแม่ลูกไปที่ชุมชน“พอดีสองสามวันนี้เฉินเฟิงออกไปทำธุระมิฉะนั้นฉันไม่รู้จะจัดการยังไงกับพวกคุณดี” หลินหยู่นจูยิ้มขอโทษ“ซ่างซีฉันต้องขออภัยจริงๆจริงๆฉันก็ไม่อยากที่จะรบกวนคุณแต่ว่าฉันไม่ค่อยเชื่อถือข้อมูลบ้านจากอินเตอร์เนตจำเป็นต้องเข้าไปดูด้วยตัวเองก่อนฉันถึงจะตัดสินใจว่าจะเอาหรือไม่” อีซ่างซีก็เอามือตบเบาๆไปที่ไหล่หลินหยู่นจู“เอาหละ!พูดอะไรกันรบกวนอะไรเธอสามารถกลับมาได้ฉันต้องมีความสุขสิมันจะลำบากอะไรกันเฉินเฟิงไปต่างประเทศดูงานน่าจะประมาณหนึ่งเดือนช่วงเวลานี้พวกเธอก็อยู่ที่นี่อย่างสบายใจได้ไม่ต้องรีบร้อนออกไป” “ขอบคุณน้าซ่างซีน้าซ่างซีคุณเป็นคนที่มีจิตใจสวยงามมากจริงๆ”หลินเจ่อห้าวช่างปากหวานเหมือนน้ำผึ้งเธอตัดสินใจชวนพวกเขาไปทานอาหารค่ำที่โรงแรมตอนกลางคืนราวกับว่าพวกเขา โรงแรมอู่โจว อาหารบนโต๊ะถูกดันแลกไปมาแก้วถูกดันเพื่อเปลี่ยน พนักงานเสิรฟ์สาวสวยบริการอย่างตั้งใจค่อยๆรินให้ฉีเทียนโหย่วเริ่มเบื่อแต่ไม่ใช่เพราะอาหารบนโต๊ะไม่ถูกปากเขาแต่เบื่อในความบันเทิงทุกประเภทในชีวิตของเขา วันนี้เขาอยู่ในตำแหน่งที่สูงมีสินทรัพย์หลายร้อยพันล้านแต่เขาไม่กระตือรือร้นและหยิ่งเหมือนคนอื่นที่ประสบความสำเร็จ เขารู้ดีว่าโอกาสไม่ใช่การดูแลสวรรค์ดังนั้นคามบันเทิงบางอย่างเขขาควรเข้ามามีส่วนร่วม แต่ว่าฉีเหยว่ซึ่งเป็นหัวหน้าเจ้าหน้าที่บริหารเป็นน้องสาวของฉีเทียนโหย่วและเป็นลูกสาวคนเดียวของตระกูลฉีด้วยสถานภาพของการเป็นคนในตระกูลฉีและอาศัยภูมิหลังของพี่ชายในฐานะประธานบริษัทในเมืองGเหมือนปลาที่ได้น้ำโดยเฉพาะซูจิ่งเฉินที่หล่อเหล่าและอ่อนโยนที่อยู่ข้างเธอนี่เป็นการเดินทางที่รวดเร็วของบ้านฉีเหมือนมังกรซึ่งเป็นสิ่งที่เธอโปรดปราน ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ดีเสมอและในไม่ช้าก็จะยุติลงด้วยการแต่งงาน ในอีกห้องที่โรงแรมอู่โจวอีซ่างซีและหลินหยู่นจูเข้าสู่ที่นั่ง อีซ่างซีสั่งอาหารหลินหยู่นจูก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำเธอเป็นห่วงและจ้องมองลูกชายก็พบว่าให้เด็กชายอยู่ข้างๆอีซ่างซีไว้ทั้งสองกระซิบบางอย่างบางทีพวกเขากำลังคุยกันเรื่องอาหารค่ำ ดังนั้นเธอจึงตั้งใจจะพาเขาไป ในทางเดินที่มีแสงสว่างจ้าหลินหยู่นจูเขาเงยหน้าขึ้นมองอย่างเย็นชาแล้วก็พุ่งเข้าไปที่เงาคุ้นเคยในทิศทางตรงข้างหน้าเขา