ตอนที่13 หลินเจ่อห้าว ที่เป็นเด็กดี

ตอนที่13 หลินเจ่อห้าว ที่เป็นเด็กดี หลินเจ่อห้าว ได้ยิน มองอีซ่างซีอย่างตั้งใจ พูดเหมือนผู้ใหญ่ว่า " น้าอีซ่างซี หลินเจ่อห้าว ไม่หิว ไม่หิวนะ หม่ามี๊เคยพูด ตอนกินข้าว ผู้ใหญ่ไม่กิน เด็กก็กินไม่ได้ " ไม่น่าเชื่อว่าเด็กคนนี้จะมีมารยามากขนาดนี้ อีซ่างซีพยักหน้าอย่างเห็นด้วย แต่ก็ได้ยินเสียงๆหนึ่ง “… คูคู … คูคู …” นี้เป็นเสียงท้องหิวของหลินเจ่อห้าว เด็กน้อยเห็นสายตาของอีซ่างซีที่กำลังมองเขา หน้าแดงหมดเลย อีซ่างซีรู้สึกว่าจะรังแกเด็ก จึงพูดว่า " หลินเจ่อห้าว ตรงนี้มีแค่น้ากับคุณแม่ของผมนะ ไม่มีบุคคลภายนอก น้าให้หลินเจ่อห้าว กินข้าวก่อน หลินเจ่อห้าว ก็กินข้าวก่อนได้นะ " แค่เห็นเด็กน้อยที่เมื่อกี้มองอาหารอยากจะน้ำลายไหล ตอนนี้นั่งตรง ถามอย่างระมัดระวังว่า "น้าอีซ่างซี หม่ามี๊ไปไหมครับ ? " อีซ่างซีมองหลินเจ่อห้าว ที่ทำท่าตั้งใจแบบนี้ เลยตอบว่า " เธอ ... น่าจะ ... มีธุระ " " น้าโกหก " เด็กเห็นสีหน้าลังเลของอีซ่างซี ในโลกของเด็กก็เป็นแบบนี้ เห็นเรื่องราวอย่างตรงและทำตามใจ เพราะตอนที่น้าสวยๆคนนี้ตอบเขา ไม่ได้มองตาของเขาเลย " จะโกหกผมได้ยังไง ? " อีซ่างซีไม่รู้หลินหยู่นจู ไปไหมจริงๆ หลินเจ่อห้าว ทำหน้าเสียใจ มองอาหารบนโต๊ะ พูดอย่างเสียใจว่า "หม่ามี๊ ... ขายผมให้น้าไปหรอ ... " คำพูดนี้ทำให้อีซ่างซีตกใจ เธอรีบก้มลงไปปลอบใจ "เป็นไปได้ยังไง หม่ามี๊รักผมขนาดนี้ จะขายหลินเจ่อห้าว ได้ยังไง " " แล้วหม่ามี๊หายไปไหนอะ ? "ในตาของหลินเจ่อห้าว มีแต่น้ำตา " เป็นเพราะหลินเจ่อห้าว ไม่เป็นเด็กดี ทำให้หม่ามี๊เสียใจ หม่ามี๊รู้สึกเหนื่อย เลยให้น้าพาผมมากินของดีๆ แล้ว ... ขายให้น้า " อีซ่างซีตกใจจนจะเป็นลม " ไม่ใช่นะหลินเจ่อห้าว น้าสาบานได้ ไม่มีเรื่องแบบนี้แน่นอน หลินเจ่อห้าว น่ารักขนาดนี้ ใครจะขายได้ หม่ามี๊ของผมมีธุระ เดียว ... เดียวคงจะกลับมาแน่นอน " หลินเจ่อห้าว ก็เป็นเด็กที่ปากแข็ง ตอนนี้ได้จินตนาการถึงหม่ามี๊โบกมือลากับตนเองแล้ว เขายกมือ แล้วตบหน้าของตนเอง " เป็นเพราะหลินเจ่อห้าว ไม่ดี ช่วยอะไรหม่ามี๊ไม่ได้ ... หลินเจ่อห้าว ทำอะไรไม่เป็นเลย เป็นเพราะหลินเจ่อห้าว ไม่ดีไม่สามารถปกป้องหม่ามี๊ได้ ... " อีซ่างซีรีบจับมือของหลินเจ่อห้าว เด็กเล็กขนาดนี้ ก็รักหม่ามี๊ของตนเองแบบนี้ เธอถึงจะเข้าใจ ทำไมหลินหยู่นจู ห้าปีมายอมเลี้ยงลูกคนเดียว ก็ไม่ยอมแต่งงานกับคนอื่น รถออฟโรดจอดอยู่หน้าประตูอีกครั้ง หลินหยู่นจู ลงจากรถ เธอวนไปรอบหนึ่ง มาถึงหน้าต่างของคนขับรถ ชายในรถหนึ่งมือจับที่บังคับ อีกมือวางอยู่บนขอบหน้าต่าง มองหลินหยู่นจู แล้วยิ้ม เท่สุดๆ หล่ออย่างเทวดา หลินหยู่นจู มองเขาอย่างสงบ แล้วพูด " ขอบคุณนายมาก " " ไม่เป็นไร " เสียงของเขาก็ยังอ่อนโยนและไพเราะ ให้คนฟังแล้วรู้สึกสบายหูมาก " งั้น ... ลาก่อนนะ " หลินหยู่นจู พยักหน้า แล้วโบกมือลา มองเธอเดินจากไป ฉีเทียนโย่วรู้สึกว่าตนเองลืมอะไรไป แต่จนถึงเธอเดินหายไปในสายตาของเขา เขาถึงจะนึกขึ้นได้ว่าเขาลืมอะไรไป อย่างเช่น เบอร์โทรศัพท์ติดต่อ เช่น ชื่ออะไร แล้วเช่น ครั้งหน้ายังเจอกันอีกได้ไหม ... หลินหยู่นจู เข้าไปในโรงแรมก็รีบวิ่งไปในห้อง ตอนเปิดประตูก็ได้ยินเสียงร้องไห้ของหลินเจ่อห้าว " หม่ามี๊ -----" หลินเจ่อห้าว เห็นหลินหยู่นจู ที่วิ่งมา ดีใจจนตาเหมือนไฟ รีบวิ่งเข้าไปกอดหลินหยู่นจู " ผมนึกว่าหม่ามี๊จะทิ้งหลินเจ่อห้าว ไป ผมคิดว่าหม่ามี๊จะขายผม ... " เด็กน้อยเมื่อกี้ยังทำลายตนเอง แต่ตอนนี้เห็นหลินหยู่นจู รีบหยุดร้องไห้ เพราะเขารู้ ว่าหม่ามี๊ตนเองไม่อยากให้ตนเองร้องไห้ เพราะหม่ามี๊จะเสียใจ อีซ่างซีคิดในใจว่า เด็กคนนี้IQสูงจัง จะมีคุณพ่อเป็นคนแบบไหนกันนะ หลินเจ่อห้าว อารมณ์ดีมาก ภายใต้การดูแลของหลินหยู่นจู กินอะไรเยอะมากเลย หลินหยู่นจู รีบด่าตนเอง ทำให้หลินเจ่อห้าว หิวแบบนี้ ความรักระหว่างแม่ลูกนี้ดีจริงๆ ความรู้สึกที่ให้อีซ่างซีรู้สึกคือเหนือกว่าครอบครัว เห็นแม่ลูกแบบนี้ เธอก็แอบหึงในใจ หลังอาหาร หลินเจ่อห้าว เหนื่อยมาก นอนอยู่ในอกกอดของหลินหยู่นจู อีซ่างซีเห็นเวลาก็พอดี จึงไปชำระเงิน อีซ่างซีเดินออกไปอย่างสง่างาม รับเสื้อจากพนักงาน วางไว้บนมือ หลินหยู่นจู กอดหลินเจ่อห้าว อยู่ด้านหลัง ตอนที่สองคนเดินถึงชั้นสอง หลินหยู่นจู เห็นประตูโรงแรมมีชายหญิงหลายคน ในหนึ่งก็เป็นซูจิ่งเฉิน หลินหยู่นจู ก็เหมือนเห็นเขา เธอหยุดเดินหันไปมองหลินหยู่นจู " ชั่งเถอะ พวกเราออกทางประตูหลังเถอะ " หลินหยู่นจู เสนอ " เพราะอะไร ? " อีซ่างซีไม่สน " ใครขาดอะไรเขา ทำไมพวกเราต้องออกทางประตูหลัง ?" หลินหยู่นจู ขมวดคิ้ว ไม่อยากพูดอะไร " กลับไปค่อยอธิบายให้เธอ " พูดจบ ก็กอดหลินเจ่อห้าว เปลี่ยนทาง อีซ่างซีเห็นเลยเดินตาม เธอรู้นิสัยของเพื่อนคนนี้มาก สิ่งที่เธอจะทำเธอต้องทำให้ได้ ตอนกลับ อีซ่างซีขับรถ หลินหยู่นจู กอดหลินเจ่อห้าว นั่งข้างหลัง " หลินหยู่นจู เธอแต่เห็นซูจิ่งเฉินใช่ไหม ? " อีซ่างซีถาม ถ้าเป็นครั้งแรกที่เจอกัน หลินหยู่นจู จะไม่หนีเขาแน่นอน เธอนึกถึงเมื่อกี้ที่หลินหยู่นจู หายไป เรื่องนี้อาจเกี่ยวกับซูจิ่งเฉิน " ใช่ " หลินหยู่นจู พยักหน้า " เคยเจอกัน " อีซ่างซีก็ไม่ถามอะไรอีกเลย สองคนอาจจะเกิดเรื่องไม่ค่อยดีกัน หลินหยู่นจู จึงหนีเขา