ตอนที่ 2 ตกลงสัญญาหลังแต่งงาน

ตอนที่ 2 ตกลงสัญญาหลังแต่งงาน “โอเค” นาเดียพยักหน้า ในห้องวีไอพี ภูดิศเปิดกระเป๋าเอกสารที่ถืออยู่กับตัว แล้วหยิบเอกสารบางอย่างออกมาพร้อมทั้งยื่นไปข้างหน้าของนาเดีย นาเดียเปิดเอกสารนั้นและดูมันอย่างละเอียด สัญญาข้อที่ 1 : ระหว่างที่แต่งงานในกฏหมาย ฝ่ายหญิงจะต้องปฏิบัติตามเงื่อนไขทั้งหมดที่เสนอโดยผู้ซื้อ ‘ผู้ซื้อ’ สองพยางค์นี้ทำให้เปลือกตาของนาเดียกระตุกขึ้น สัญญาข้อที่ 2 : ขณะที่อยู่ในระหว่างการดูแลสามี ฝ่ายหญิงห้ามท้อแท้ ห้ามเหนื่อยล้า ห้ามมีพฤติกรรมที่แสดงถึงความไม่เต็มใจ จะบอกว่าเธอเป็นทาสก็ไม่ต่าง สัญญาข้อที่ 3 : รักสามีของตนด้วยจิตและวิญญาณ ห้ามมิให้มีวาจาหรือการกระทำที่สนิทกับใครจนเกินหน้าเกินตานอกจากสามีของตน........ รัก ? ใครจะไปตกหลุมรักผู้ชายที่ตัวเองไม่เคยเจอมาก่อนแล้วต้องมาแต่งงานด้วยเนี่ย มิหนำซ้ำเขายังเป็นคนปัญญาอ่อนอีกด้วย ! ยังมีเงื่อนไขที่แสนโหดเหี้ยมและอำมหิตอีกเป็นโหล....... “คุณนาเดียครับ ถ้าคุณไม่คัดค้านอะไร ลงชื่อคุณที่ด้านล่างนี้เลยนะครับ” ภูดิศหยิบปากกาออกมาด้ามหนึ่งพร้อมทั้งดึงฝาออกและส่งไปให้นาเดีย แม้ว่าเงื่อนไขพวกนี้จะโหดร้ายมากเพียงใด แต่มันก็ยังดีกว่าการถูกเอาไปขายอยู่บ้างแหละ อีกอย่างการได้แต่งงานเข้ามาในตระกูลสวันนีย์ก็เป็นความฝันของผู้หญิงหลายๆ คนในเมือง G นาเดียพยักหน้า “โอเค” ภูดิศได้ยินคำนี้หน้าตาของเขาก็แสดงออกถึงความโล่งใจ แต่คำพูดที่นาเดียพูดต่อไปทำให้เขาต้องตกใจขึ้นมาทันที “ฉันก็มีเงื่อนไขเหมือนกัน แต่ไม่รู้ว่าคุณชายรองถิรเจตจะเห็นด้วยหรือเปล่า !” นาเดียเงยหน้าขึ้น แววตาของเธอเปล่งประกายสดใสราวกับฤดูใบไม้ร่วง “นี่”...... ภูดิศตกตะลึง ไม่รู้ว่าจะทำยังไง เลยหันหน้าไปขอคำตอบจากBoss ถิรเจตแสดงสีหน้าประหลาดใจชั่วขณะ และใบหน้าที่ดูไร้อารมณ์ของเขาก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม ดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนี้จะไม่ได้ขี้ขลาดและซื่อบื้อเหมือนที่เขาลือกัน หรือว่าข้อมูลฉันจะผิด ? ตอนที่ฉันพบเธอครั้งแรก ด้วยบุคลิกอันอ่อนแอของเธอนั้น ฉันคิดว่ามันจะควบคุมได้ง่ายๆ แต่ตอนนี้...... ใบหน้าอันเย็นชาของเขาแสดงออกมาเชิงขี้เล่น แล้วพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “ว่ามาสิ” ภายในใจของนาเดียราวกับเสียงกลองรบในสงครามที่ดังราวกับฟ้าฟาด แต่ใบหน้าของเธอก็แสดงออกมาอย่างสงบพร้อมกับพูดอย่างใจเย็นว่า “จริงๆ แล้ว เงื่อนไขของฉันมันง่ายมากนะ ฉันรักและพอใจในงานที่ฉันทำ......ฉันไม่อยากเลิกทำงานที่ฉันรัก แต่ต่อจากนี้ฉันก็ต้องกลายมาเป็นแม่บ้าน......นั่นแหละ มันง่ายมากเลย” ภูดิศหันกลับไปมองที่Bossของเขา สีหน้าของประธานแสดงออกถึงความเบื่อหน่ายและไม่แยแสเหมือนที่เคยเป็น แต่การที่ได้คลุกคลีอยู่กับประธานมานานเขาก็พอที่จะเข้าใจอยู่บ้าง ในเวลานี้ อารมณ์ของประธานไม่สู้ดีนัก ! “ได้ !” ถิรเจตพูดขึ้นอย่างไม่คาดคิด คำพูดของเขายังคงสั้นและหนักแน่นราวกับทองคำ ประธานตอบตกลงไปแล้วหรอ ? ภูดิศไม่ค่อยเข้าใจเลย วันนี้ดูเหมือนว่าBossจะผิดปกติไปนิดหน่อย “คุณเห็นด้วยจริงๆ หรอ ?” ดูเหมือนว่านาเดียจะไม่เชื่อสิ่งที่หูตัวเองได้ยิน เธอนั่งอยู่บนเก้าอี้วีไอพี มือของเธอประสานกันพร้อมกับเท้าคางด้วยความรู้สึกที่ตื่นเต้น โน้มตัวของเธอไปข้างหน้า พร้อมกับมองตรงไปที่ถิรเจตที่นั่งอยู่บนโซฟาวีไอพี นัยน์ตาโตดำขลับและขาวใสเปล่งประกายมันวาวด้วยปีกแห่งความหวัง ริมฝีปากอันอ่อนละมุนค่อยๆ เปิดออกราวกับกลีบดอกไม้ นาเดียเป็นหญิงสาวที่สวยงามคนหนึ่ง หากมองอย่างตั้งใจก็จะยิ่งสวยขึ้นเป็นทวีคูณ และถ้าหากมองเธอเพียงเสี้ยววินาทีแรกความงามของเธอนั้นจะตราตรึงใจผู้ที่ได้มองอย่างไม่รู้ลืม และในตอนนี้เธอช่างไร้เดียงสาและสดใส จ้องมองไปที่ถิรเจตอย่างไม่มีพิษมีภัย