บทที่ 231 รอฉัน
บทที่ 231 รอฉัน
รอให้หลินเวยมี่อาบน้ำเสร็จ ฉู่เฉินซีกำลังกลัดกระดุมเสื้ออย่างตั้งอกตั้งใจ บนใบหน้าอันหล่อเหล่าประดับด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
“มารน้อย ฉันมีธุระต้องออกไปก่อน คืนนี้รอฉันนะ”
หลินเวยมี่เดินเข้าไปช่วยเขากลัดกระดุม ทำเป็นไม่สนใจความหมายของคำพูดที่เขาพยายามจะสื่อ พูดขึ้นอย