บทที่280 ความหวานกลางดึก

บทที่280 ความหวานกลางดึก ภายในคฤหาสน์มีเพียงแสงไฟสลัวๆสีเหลืองเพียงเท่านั้น จิดาภาเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อช่วยจิรภาสอาบน้ำ ตอนนี้แขนของเขาได้รับบาดเจ็บ ไม่สะดวกเท่าไหร่นัก “เจ็บไหมคะ?” จิดาภามองไปยังแขนของเขา แล้วถอนหายใจออกมา “ต่อไปอย่าทำให้ตัวเองตกอยู่ในอันตรายแบบนั้นอีกเลยนะคะ ฉันเป็นห่วง” จิรภาสหันกลับมากอดเธอไว้ “ผมรับปากคุณครับ จะไม่ทำให้ตัวเองต้องเจ็บตัวอีกแล้ว” เวลานี้ อารมณ์ของพวกเขาทั้งสองคนนั้นค่อนข้างหนักหน่วงเป็นอย่างมาก ซื้อหุ้นของช่องบลูไลท์มานั้นไม่ได้ทำให้พวกเขารู้สึกดีใจเลย แต่กลับเป็นการต้องมาแบกรับภาระอันใหญ่โตไว้เองเสียอีก “คุณจิรภาสคะ คุณเป็นผู้ชายที่เก่งที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมาแล้วค่ะ แต่....เมื่อคุณรู้สึกเหนื่อย คุณสามารถพึ่งพาฉันได้นะคะ” “ผมเพียงแค่รู้สึกหดหู่น่ะครับ จริงๆแล้วความตายอยู่ใกล้เราเพียงแค่นิดเดียวเอง เรามักจะรู้สึกว่ามันสายเกินไปก็ตอนที่ความตายยืนรอเราอยู่ข้างๆนี่แหล่ะครับ....ถ้าหากผมไม่ได้มาเจอคุณ สิบปีหลังจากนี้ ผมอาจจะเป็นเหมือนคุณกำชัยก็ได้ ที่เดินมาคนเดียวอย่างโดดเดี่ยว” จิดาภากอดจิรภาสไว้ แล้วพิงศีรษะไว้ที่หน้าอกของเขา ฟังเสียงหัวใจของเขาเต้นเป็นจังหวะ แล้วเอ่ยขึ้น “ใครๆก็ต้องมีวันนั้นทั้งนั้นแหล่ะค่ะ....คุณจิรภาส พักผ่อนก่อนเถอะนะคะ โอเคไหม?” จิดาภาเอาชุดนอนมาสวมให้เขา แล้วทั้งสองคนก็เดินกลับเข้ามายังห้องนอนเช่นเดิม ที่ผ่านมา ล้วนเป็นจิรภาสที่คอยช่วยเหลือเธอให้เธอทำความฝันของเธอให้สำเร็จ เธอเองก็ชัดเจนในเป้าหมายของตัวเอง แต่จิรภาสล่ะ? เป็นถึงประธานบริษัทเค.เอฟ เขาควบคุมทุกอย่าง แต่กลับไม่มีซักเรื่องเดียวที่เขาทำเพื่อตัวเอง “กำลังคิดอะไรอยู่ครับ?” จิรภาสมองจิดาภาที่ยืนเหม่ออยู่ข้างๆเตียง จึงเอ่ยปากถามเธอ “ฉันกำลังคิดอยู่ค่ะว่าในใจของคุณต้อนนี้กำลังคิดอะไรอยู่ นอกจากประธานบริษัทเค.เอฟ คุณมีอะไรอย่างอื่นที่อยากทำบ้างไหมคะ?” จิดาภาเอ่ยถามออกมาตรงๆ “มีครับ....ผมอยากทำบทละคร” จิรภาสพิงไปยังหัวเตียง แล้วจับมือของจิดาภาเอาไว้ ตอนนี้เขาทำความฝันที่หลายๆคนทำได้เพียงแค่ฝันสำเร็จไปแล้ว แต่ในใจจริงๆของเขาที่อยากทำนั้นกลับเป็นอีกสิ่งหนึ่ง จู่ๆจิดาภาก็นึกขึ้นได้ว่าเขาเคยคุยกันถึงการร่วมงานกับBieberในเรื่อง《ส่วนความทรงจำ》เธอรู้สึกมีลางสังหรณ์ จิรภาสมีความรู้สึกที่ลึกซึ้งมากในละครเรื่องนี้ ตอนที่เขาพูดถึงละครเรื่องนี้นั้น อารมณ์ความรู้สึกของเขาจะไม่เหมือนกับเวลาปกติ “《ส่วนความทรงจำ》นักแสดงนำเลือกแล้วหรือยังคะ?” “ยังเลยครับ กำลังหาคนที่เหมาะสมอยู่” จิรภาสหลับตาลงแล้วเอ่ยตอบคำถามเธอ จิดาภาพยักหน้ารับ “ฉันอยากดูบทเรื่องนั้นหน่อยน่ะค่ะ.....” จิรภาสหันกลับมาแล้วกระชับกอดเธอให้แน่นขึ้น “อยู่ในลิ้นชักในห้องหนังสือครับ คุณจะดูตอนไหนก็ได้ แต่คืนนี้ดึกแล้ว พักก่อนดีกว่านะครับ” จิดาภามองดูใบหน้าของเขาที่เข้ามาใกล้เธอ “ถ้าอย่างนั้นคุณบอกบัญชีผู้ใช้ของคุณกับฉันได้ไหมคะ ฉันอยากอ่านข้อความที่แฟนคลับฝากกันเอาไว้” จิรภาสหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา บัญชีและรหัสผ่านถูกตั้งค่าไว้ให้ล็อคอินเข้าใช้งานได้โดยอัตโนมัติ เขาจึงยื่นโทรศัพท์มือถือส่งให้เธอไป จิดาภาจึงเอาวางไว้ตรงหัวเตียง เธอปิดไฟ แล้วทั้งสองคนก็หลับตาเข้าสู่ห้วงนิทราไปพร้อมกัน..... เช้าวันรุ่งขึ้น ยอดการเข้าดูหน้าหลักของจิรภาสนั้นระเบิดขึ้นอีกครั้ง เนื่องจากว่าวันนั้นที่เขาโพสต์รูปนั้นไว้ ด้านล่างมีข้อความหนึ่งเพิ่มขึ้นมา เป็นบัญชีผู้ใช้งานของตัวเขาเอง แต่เนื้อหานั้นเห็นได้ชัดว่าเป็นจิดาภาเป็นคนโพสต์ข้อความนั้นเอง! “ขอบคุณที่อยู่ด้วยกันนะคะคุณจิรภาส คืนนั้นฉันรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนที่มีความสุขที่สุดในโลกนี้แล้ว” พวกเขากำลังแสดงความรักออกมาให้ทุกคนได้เห็นนั่นเอง! บรรดาแฟนคลับต่างก็พากันอินกับความหวานนี้ และฝากข้อความไว้ทางด้านล่างด้วยเช่นกัน “ว้าว หวานเกินไปรึเปล่า?” “พวกคุณดูเวลาที่จิดาภาตอบกลับสิ ตีหนึ่งกว่า! เวลานั้นพวกเขายังอยู่ด้วยกัน......” “อาจจะเป็นเพราะคุณจิรภาสได้รับบาดเจ็บ จิดาภาเลยต้องดูแลเขา มีคนเห็นพวกเขาที่โรงพยาบาลด้วย!” “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมบอสถึงได้รับบาดเจ็บ! เป็นห่วงจัง....” นับตั้งแต่ที่พวกเขาเปิดเผยความสัมพันธ์กันนั้น บรรดาแฟนคลับต่างก็พากันคอยติดตามการเคลื่อนไหวของพวกเขาเป็นอย่างมาก ทั้งยังหอบเอาคำยินดีและอวยพรมาติดตามและให้ความสนใจพวกเขาอีกด้วย อ่านจากคำวิพากษ์วิจารณ์เหล่านั้นก็สามารถรับรู้ได้ว่าทุกคนคาดหวังที่จะให้พวกเขารีบๆแต่งงานกันเสียด้วยซ้ำ แล้วอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขไปตลอดชีวิต บนอินเตอร์เน็ตยังมีหลายๆคนที่เข้าไปเปิดดูรายงานข่าวของช่วงก่อนหน้านี้ คิดว่าพวกเขาจะต้องคบกันมานานแล้วอย่างแน่นอน เป็นเพราะว่าสายตาของคนที่รักกันนั้นไม่สามารถมีอะไรมาปิดบังได้อยู่แล้ว! และยังมีบล็อกเกอร์บางคนที่ถูกถามถึงเรื่องนี้ และตอบคำถามโดยซ่อนชื่อจริงเอาไว้ “ทุกคนวางใจได้กับความรักของพวกเขา พวกเขาทั้งสองคนคบกันมาได้ซักพักแล้วครับ ประธานจิระใส่ใจภาตัวน้อยเป็นอย่างมาก พวกเขาเป็นคู่รักที่เป็นที่ยอมรับในวงการนี้มาตั้งนานแล้ว ทั้งสองคนไม่ใช่คนที่เล่นๆไม่จริงจังกับความรู้สึก ต่อไปเราจะได้ยินข่าวดีอีกอย่างแน่นอน ขอแสดงความยินดีกับพวกเขาด้วยครับ” .......... ขณะที่จิรภาสกำลังยุ่งอยู่กับงานของช่องบลูไลท์นั้น จิดาภาเองก็ไม่อยากจะให้เขาต้องเพิ่มความกดดันในการทำงานของตัวเอง ดังนั้นจึงเอาตารางงานของตัวเองที่จัดไว้แล้วให้กับพี่นัฎ และในเวลาที่ว่างนั้น เธอก็มาอ่านบท《ส่วนความทรงจำ》เพียงลำพัง มีความแตกต่างไปจากบทละครภาพยนตร์โดยทั่วไป บทละครเรื่องนี้มีแนวโน้มที่จะเป็นการเล่าถึงเรื่องราวย้อนหลังไปในอดีต ทั้งยังมีบทพูดน้อยมาก ส่วนใหญ่แล้วนักแสดงจะต้องใช้แขนขาท่าทางและการแสดงออกทางอารมณ์เป็นหลัก และจะต้องใช้สายตาในการดึงอารมณ์ร่วมจากผู้ชม ในบทละครนางเองจะอยู่ในความเพ้อฝันของตัวเองและอยู่กับความโดดเดี่ยวเป็นระยะเวลาห้าปี เธอพูดกับตัวเองในทุกๆวัน พูดกับอากาศภายในบ้าน ดอกไม้ ใบหญ้า.....และเธอก็ตกอยู่ในความรู้สึกนี้ในโลกของเธอมาโดยตลอด ไม่ได้นึกเลยว่าจะมีชายหนุ่มข้างบ้านเธอที่จะคอยจับตามองเธอมาโดยตลอด เธอคิดว่าชีวิตของตัวเองนั้นเป็นเหมือนต้นหญ้าที่แห้งเหี่ยวไปแล้ว แต่ในช่วงเวลาที่เธอรู้สึกเหมือนทุกอย่างกำลังจะพังทลายลงเธอกลับพบรักแท้ในชีวิตของเธอเข้า แม้ว่าตัวละครตัวนี้จะดูให้ความรู้สึกโศกเศร้า แต่ในส่วนของรายละเอียดต่างๆกลับให้ความรู้สึกที่อยากจะรักษาเอาไว้ จิดาภาไม่เคยรู้สึกว่ามีละครเรื่องไหนที่ดึงดูดเธอได้เท่าเรื่องนี้มาก่อน ในขณะที่จิดาภากำลังแต่งหน้าเธอได้ศึกษาบทบาทเรื่องนี้อยู่นั้น พี่นัฎได้หอบเอาชุดที่จะใช้ในกิจกรรมในครั้งหน้าเดินเข้ามา มองเห็นว่าบทโต๊ะมีบทละครวางอยู่จึงเอ่ยถามขึ้น “นี่บทของใครหรือ? เธอจะแสดงเรื่องนี้?” “เปล่าค่ะ....ฉันแค่ดูเฉยๆ” พี่นัฎวางเสื้อผ้าเหล่านั้นลง รู้สึกสงสัยเล็กน้อย “เดือนหน้าไม่ใช่ว่าจะต้องเข้ากองถ่ายละครของshellyneoแล้วไม่ใช่หรือ?” ต้องมาอ่านบทด้วยความยากลำบากแบบนี้อีก เธอเป็นห่วงสุขภาของจิดาภาเหลือเกิน “ฉันลองอ่านดูน่ะค่ะ รู้สึกว่าเรื่องนี้เหมาะกับรสนิยมของตัวเองดี” “นั่นแหล่ะเธอก็ต้องดูแลสุขภาพตัวเองด้วย ยังดีที่ช่วงนี้งานไม่ค่อยยุ่งเท่าไหร่ เออใช่สิ นี่คืองานเลี้ยงแฟชั่นของEURO เป็นแบรนด์ที่มีอิทธิพลและเป็นแบรนด์ใหญ่ที่สุดที่เชิญเธอไปร่วมงาน พี่คิดว่าเราไปงานนี้แล้วกันนะ งานอื่นๆพี่ตัดออกไปเลยแล้วกัน” “ค่ะ” เรื่องนี้จิดาภาเชื่อพี่นัฎอยู่แล้ว “ในที่สุดตอนนี้หลังจากที่เธอมุ่งมั่นมาโดยตลอดก็ได้เห็นแสงสว่างเสียทีนะ หลังจากที่บอสประกาศเรื่องความสัมพันธ์ของพวกเธอแล้ว ทางเจ้าของแบรนด์มากมายที่จะเชิญเธอไปร่วมงานพากันต่อคิวยาวเหยียดเลยล่ะ แถมยังมีแต่แบรนด์ดังๆทั้งนั้นเลย ตามสองข้างทางก็มีแต่รูปเธอเต็มไปหมด!” พี่นัฎเริ่มจะเพ้อฝันอีกแล้ว จิดาภาหัวเราะออกมา “คืนนี้มีงานอะไรหรือเปล่าคะ? ไปทานข้าวกันไหม?” พี่นัฎส่ายหน้า แล้ว ลุกขึ้นหยิบกระเป๋า “ช่วงนี้พี่ลงชื่อเข้าคลอสลดน้ำหนักไว้น่ะ เดี๋ยวพี่ต้องไปเข้าคลาสแล้ว อา...ใกล้เวลาแล้ว พี่ไปก่อนนะ” “อา...ระวังตัวนะคะ” จิดาภารั้งเธอไว้ไม่ได้ จึงปล่อยให้เธอไป จริงๆแล้วช่วงนี้จิดาภาพบว่าพี่นัฎกำลังลดน้ำหนักมาโดยตลอด อีกทั้งขนมและช็อคโกแลตที่เมื่อก่อนชอบกินมาก ตอนนี้ก็แทบไม่ได้แตะเลย ดูแล้วพลังของความรักนี่ช่างยิ่งใหญ่เสียเหลือเกิน