บทที่283 ถูกโจมตีกลับ

บทที่283 ถูกโจมตีกลับ จันทนีที่เห็นทางผู้รับผิดชอบของทางผู้จัดงานกำลังยืนคุยกับคนอื่นอยู่ไม่ไกลนั้น เธอจึงรีบลุกแล้วหยิบกระเป๋า เดินไปทางนั้นด้วยความเย่อหยิ่ง จิดาภาขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอจะไม่สนใจหรือแคร์ใครก็ได้ แต่การปรากฏตัวของจันทนีที่ดูเป็นศัตรูกับเธอเช่นนี้ กลับทำให้เธอต้องรู้สึกสนใจขึ้นมา “บริษัทLGT-Cooperationช่วงนี้พัฒนาไปได้ดีมาก ทำธุรกิจครอบครัวกับบริษัทนานาชาติแบบนี้ และเป็นถึงลูกสาวของตระกูลนุ่นแก้ว นิสัยของคุณจันทนีก็เลยเป็นแบบนี้แหล่ะค่ะ ดูถูกคนในวงการบันเทิง แต่ก็อยากจะเข้าร่วมงานแบบนี้ เพื่อแสดงฐานะของเธอที่แตกต่างไปจากคนอื่นๆ” “ตอนนี้เธอคงจะไปหาทางผู้รับผิดชอบ เพื่อขอเปลี่ยนที่นั่งแน่ๆ” จิดาภามองไปยังฉันท์สินีที่อธิบายให้เธอฟัง แล้วพยักหน้า เพื่อแสดงออกว่าตัวเองเข้าใจแล้ว เพียงแต่อาการของเธอนั้นนิ่งเฉยยิ่งกว่าเดิมเสียอีก “มีเบื้องหลังแบบนั้นนี่เอง มิน่าล่ะ” “ฉันจำได้ว่า ทางบ้านคุณก็มีธุรกิจ บางทีฐานะทางบ้านของคุณก็ไม่ได้แย่ไปกว่าเธอหรอกนะคะ” เมื่อพูดถึงครอบครัวเธอแล้ว แววตาของเธอนั้นกลับจมดิ่งลงไปอีก เธอไม่ได้ตอบอะไร เพียงแค่ละสายตาออกไปเพียงเท่านั้น ฉันท์สินีเห็นเธอเช่นนี้แล้ว ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไปอีก เนื่องจากงานแบบนี้รู้จักกันแค่ผิวเผินให้ผ่านไปเฉยๆก็เพียงพอแล้ว ไม่มีใครที่จะผูกมิตรกับใครจริงๆหรอก? เวลานี้เอง โทรศัพท์มือถือของจิดาภาสั่นขึ้น เป็นข้อความของจิรภาสนั่นเอง “ทางนี้ผมเสร็จแล้วนะครับ เดี๋ยวจะไปรับคุณนะ” “ค่ะ น่าจะอีกซักพักถึงจะออกจากงานได้” จิดาภาตอบกลับไป “เดี๋ยวผมไปรอคุณก่อนแล้วกัน” ดูแล้วการประชุมงานของทางเค.เอฟจะเสร็จแล้ว จิดาภามองนาฬิกาบนข้อมือตัวเอง ถ้าหากที่นี่เธอไม่จำเป็นจะต้องอยู่ที่งานตลอด เธอจะเตรียมตัวออกไปก่อน เวลานี้เอง จันทนีได้เดินกลับมายังที่นั่งของตัวเอง เห็นจิดาภาที่เมื่อครู่กำลังส่งข้อความอยู่นั้น จึงเอ่ยถามเธอขึ้น “คุณจิรภาสหรือ?” จิดาภาได้ยินคำถามนั้นแล้ว ในใจรู้สึกไม่ชอบใจนัก เนื่องจากว่าคำพูดของจันทนีให้ความรู้สึกว่าเธอดูคุ้นเคยกับจิรภาสเป็นอย่างมาก “ฉันกับเขา....ฝากทักทายเขาหน่อยแล้วกันนะคะ ตอนนี้เขาเป็นผู้จัดการส่วนตัวของคุณ พวกคุณน่าจะได้พบกันบ่อยๆเพราะเรื่องงานสินะ?” สายตาของจิดาภานั้นจากมีความอ่อนโยนได้เปลี่ยนเป็นแฝงความดุดันเอาไว้ แม้กระทั่งการตั้งคำถามด้วยความเหยียดหยามจันทนีบ้างเล็กน้อย “คุณจันทนีดูเหมือนว่าคืนนี้จะหาเรื่องแต่ฉันนะคะ?” “เรื่องนี้ฉันไม่สะดวกตอบ คุณอยากรู้ก็ไปถามคุณจิรภาสเองแล้วกันนะคะ” ท่าทางที่บ่งบอกว่าเธอเป็นอดีตของจิรภาสเช่นนั้นทำให้จิดาภารู้สึกไม่พอใจขึ้นมาเล็กน้อย แต่จิดาภาเป็นคนที่สามารถควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ดี และยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นเพียงเพราะคำพูดของคนๆหนึ่งทำให้เธอต้องมาสงสัยในตัวของจิรภาส อีกทั้ง เธอก็ไม่ใช่คนที่จะชอบเอาเปรียบใครด้วย ข้างๆก็มีคนที่ได้ยินคำพูดเหล่านี้ของพวกเธอ ต่างก็รู้สึกว่าจิดาภาโชคไม่ดีเท่าไหร่นัก มาเจอกับอีกฝ่ายที่ชอบเซ้าซี้อย่างจันทนีเช่นนี้ ฉันท์สินีมองไปยังจิดาภา รู้สึกว่าจิดาภาก็เหมือนกับคนอื่นๆที่ทำอะไรจันทนีไม่ได้ จึงต้องถูกกลั่นแกล้ง แต่..... จิดาภาไม่ได้มองสีหน้าของจันทนี เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วกดต่อสายหาจิรภาสในทันที “คุณจิรภาส....” “ครับ เสร็จแล้วหรือ? ผมกำลังไปนะครับ” “ยังไม่เสร็จหรอกค่ะ ฉันมีเรื่องอยากจะถามคุณเรื่องนึง” “อะไรหรือครับ?” ในปลายสายนั้น มีเสียงของจิรภาสถามเธอออกมา “คุณจันทนีฝากฉันมาทักทายคุณค่ะ” จิดาภาเอ่ยพูดกับเขาไป “ใครครับ? ผมไม่รู้จัก” จิรภาสนึกอยู่ซักพัก หากพูดถึงชื่อนี้แล้วในหัวของเขานั้นว่างเปล่า จิดาภายิ้มออกมา แล้ววางสายไป เมื่อครู่ตอนที่จิรภาสตอบคำถามเธอ เธอปรับเสียงโทรศัพท์ให้ดังขึ้น เธอมั่นใจว่าจันทนีได้ยินอย่างชัดเจน เพราะว่าตอนนี้สีหน้าของเธอนั้นดูแย่มาก “เขาแกล้งทำเป็นไม่รู้จักฉัน? ได้ คุณกลับไปบอกเขานะ ตอนนั้นที่เขาโทรหาฉันที่สำนักงานราชการ ฉันตั้งใจจะไม่รับสายเขา! เพราะว่าฉันอยากจะทดสอบเขา ใครจะไปรู้กันว่าเขานิสัยไม่ดีแบบนั้น” นิสัยไม่ดีงั้นหรือ? เพียงแค่ได้ยินคำพูดเหล่านี้ จิดาภาก็รู้ถึงสถานะขอจันทนีแล้ว เธอคือผู้หญิงอันสูงส่งที่ทิ้งจิรภาสไว้ที่หน้าสำนักงานราชการนั่นเอง แต่ถึงแม้จะมีความสัมพันธ์ต่อกันระดับหนึ่ง เพียงแค่จิรภาสบอกว่าไม่รู้จัก นั่นก็คือคนแปลกหน้าที่เขาไม่รู้จักนั่นเอง จิดาภาจะไม่เอาปัญหาเหล่านี้มาพัวพันกัน หรือแม้จะกลับบ้านไปถามเขา หลังจากปิดประตูแล้ว นั่นก็เป็นเรื่องของพวกเขาสามีภรรยาแค่สองคน “คงเพราะเขายุ่งกับเรื่องงานมากแล้ว คนที่ไม่สำคัญเขาก็คงจะจำไม่ได้หรอกค่ะ” จันทนีรู้สึกโมโหเสียจนแทบจะทนไม่ไหว เธอส่งเสียงไม่พอใจออกมา “ฉันรู้ว่าพวกคุณเหมือนกับจะสร้างกระแสข่าวลือกันอยู่ แต่รบกวนคุณทำความเข้าใจกับสถานะของตัวเองด้วยนะคะ สถานการณ์อย่างคุณจิรภาส จะเป็นไปได้หรือที่จะแต่งงานกับคุณได้? คุณไม่ได้มีส่วนช่วยในผลประโยชน์ทางธุรกิจของเขาเลย นักแสดงอย่างพวกคุณ อาศัยอะไรถึงได้มีชื่อเสียงกันมาได้ คุณรู้ดีอยู่แก่ใจมั้งคะ?” “เขาไม่รู้สึกรังเกียจว่าคุณสกปรกหรอกหรือ?” “อ่อ...คงอาจจะเป็นเพราะว่าเขานอนกับคุณแล้วคงจะยังไม่เบื่อสินะ” เมื่อจันทนีพูดจบแล้วนั้น เธอรอให้จิดาภาโมโหจนระเบิดอารมณ์ออกมา แต่จิดาภากลับไปไม่มีปฏิกิริยาอะไรตอบกลับไปเลยแม้แต่นิดเดียว นั่นเป็นเพราะจิดาภาเป็นคนที่เข้าใจจิรภาสมากที่สุด และยังเป็นคนที่เชื่อใจเขามากที่สุดด้วยเช่นกัน “คุณ! ทำไมคุณไม่รู้สึกโมโหอะไรบ้างเลยหรือ?” “ทำไมฉันต้องมารู้สึกโมโหเพราะคำพูดอะไรพวกนี้ด้วยคะ?” จิดาภาเอ่ยถามกลับ “ถ้าหากแม้แต่คำพูดพวกนี้ฉันก็ยังทนไม่ได้ ก็คงไม่ต้องมาอยู่ในวงการนี้แล้วล่ะค่ะ คุณวางใจเถอะ คำพูดที่แย่ที่สุดที่ฉันเคยได้ยินมา ไม่ใช่แค่สิ่งที่คุณพูดมาเมื่อครู่หรอกค่ะ” “ถ้าอย่างนั้นคุณบอกมา ว่าทำไมคุณถึงคบกับคุณจิรภาส คิดจะเอาเงินเขา หรือว่าจะยึดหุ้นของเค.เอฟกันล่ะ! หรือคุณไม่ได้สนใจเลยว่าจะถูกเขาเขี่ยทิ้งเข้าซักวัน?” คำพูดเช่นนี้ ก็สามารถพูดออกมาได้ง่ายๆแบบนี้.....ฉันท์สินีที่อยู่ข้างๆได้เห็นฉากนี้แล้วนั้นรู้สึกว่าละครตรงนี้น่าดูกว่าการแสดงบนเวทีเสียอีก จิรภาสเปิดเผยความสัมพันธ์กับจิดาภาแล้วก็จริง แต่ในวงการนี้ การจะประคับประคองได้หรือเปล่านั้นสำคัญยิ่งกว่า ดาราสาวและนักธุรกิจรักกันมาหลายปี หรือแม้กระทั่งยังไม่ได้แต่งงานกันแต่มีลูกด้วยกันเสียก่อน แต่รอจนอายุมากขึ้น ก็ยังคงไม่สามารถแต่งงานกันได้ และยิ่งไปกว่านั้นคือลูกที่เกิดมาแล้วก็ถูกทอดทิ้งเสียอย่างนั้น หรือจะกล่าวได้ว่า เพียงแค่คำพูดประโยคเดียวของพวกที่มากด้วยประสบการณ์แล้วก็มีสาวๆนับไม่ถ้วนเข้ามา ในโลกของพวกเขานั้น ไม่มีความรักที่แท้จริงอยู่แล้ว พวกเขาสามารถจะปลีกตัวออกมาได้ทุกเวลา นั่นเป็นเพราะยังมีสิ่งที่สวยงามกว่ารอพวกเขาอยู่นั่นเอง สำหรับพวกเขาแล้วนั้น ดาราสาวเป็นเพียงแค่เครื่องมือทางอารมณ์เพียงเท่านั้น จันทนีวางกระเป๋าถือของเธอลง แล้วหัวเราะออกมา “วันนั้นฉันมีธุระที่จะต้องทำพอดี จึงไม่ได้ไปตามนัด แต่ฉันก็ไม่ได้แคร์นะ มีคนที่มีความสามารถที่ยอมจะแต่งงานกันฉันอยู่อีกตั้งมากมาย เพียงแต่ฉันคิดไม่ออกจริงๆว่าทำไมคุณจิรภาสสายตาถึงได้ตกต่ำมาอยู่ตรงจุดนี้ได้กัน แม้แต่นักแสดงที่ไม่สามารถขึ้นไปอยู่บนเวทีได้เขาก็ยังเอาอย่างนั้นหรือ” จิดาภาฟังคำพูดนั้นอย่างนิ่งเงียบ แล้วยิ้มออกมา เธอไม่ได้มองเห็นจันทนีอยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อย และขณะนั้นเองที่ฉันท์สินีคิดว่าจิดาภาถูกจันทนีกลั่นแกล้งเสียจนพูดอะไรไม่ออก มองไปยังศิลปินที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะข้างๆ....สีหน้าของพวกเขาก็ดูไม่ดีเช่นกัน คำพูดของจันทนีไม่ได้หมายถึงเพียงแค่จิดาภาเพียงคนเดียว แต่เธอพาดพิงไปถึงนักแสดงหญิงคนอื่นๆด้วย นักแสดงต่ำๆอย่างนั้นหรือ? คำพูดแบบนี้จะสามารถพูดออกมาอย่างไรก็ได้ในงานแบบนี้ได้หรือ? หญิงสาวผู้สูงส่งของตระกูลนี้ให้ความสำคัญกับตัวเองมากเสียเหลือเกิน