บทที่288 เธอมีความสามารถที่จะรับได้ทุกบทบาท   1/    
已经是第一章了
บทที่288 เธอมีความสามารถที่จะรับได้ทุกบทบาท
บทที่288 เธอมีความสามารถที่จะรับได้ทุกบทบาท เมื่อได้ยินจิดาภาพูดเช่นนี้แล้ว จิรภาสจึงทำได้เพียงตอบกลับทางกองถ่ายไปตามนั้น หลังจากที่ลงจากเครื่องแล้ว เขาจึงพาจิดาภาไปทานอาหาร แล้วไปยังกองถ่ายภาพยนตร์เลยทันที และหลังจากที่ได้พบกับพวกเขาแล้วนั้น shellyneoรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก จึงรีบพาจิดาภาไปพบกับรองผู้กำกับคนอื่นๆ หลังจากนั้นจึงพาเธอไปแต่งหน้าและเปลี่ยนชุด เมื่อจิดาภาสวมใส่ชุดกระโปรงยาวสมัยโบราณในช่วงกลางศตวรรษเดินออกมาจากห้องเปลี่ยนเสื้อผ้านั้น แววตาของเขามีเพียงแต่ความตกตะลึงแค่เพียงเท่านั้น เขาเคยเห็นจิดาภาในมุมนี้หลายต่อหลายครั้ง แล้วก็เห็นความงดงามที่เปล่งประกายของเธอบนเวทีอยู่บ่อยครั้งด้วยเช่นกัน แต่ครั้งนี้ จิดาภาให้ความรู้สึกที่แตกต่างออกไป เธอสวมใส่ชุดกระโปรงยาวสีเทา และเมื่อเข้าสู่บทบาทตามบทละครนั้น ราวกลับเธอหลุดออกมาจากภาพเขียนสีน้ำมันย้อนยุคเสียอย่างไรอย่างนั้น และเมื่อจิดาภาหมุนตัวตรงหน้ากระจกเช่นนั้น shellyneoก็อดไม่ได้ที่จะปรบมือขึ้นเพื่อชื่นชมเธอ จิดาภาเป็นคนที่มีความสามารถในการรวบรวมเอาบทบาททั้งหมดมาเป็นทัศนคติที่ลึกซึ้งในการแสดงของเธอได้ นับว่าเธอเป็นนักแสดงที่มีพรสวรรค์มากคนหนึ่ง! เวลานี้เองที่จิรภาสได้รับรู้ถึงความมีเสน่ห์ที่โดดเด่นของเธอ ไม่ใช่ว่าเธอกำลังแต่งหน้าเพื่อให้เป็นตัวละครตัวนั้น แต่เธอกำลังทำให้ตัวเองกลายเป็นตัวละครตัวนั้นเสียมากกว่า “สมบูรณ์แบบมากจริงๆ!” จิดาภาหันกลับไปสบตากับจิรภาส ดวงตาของเธอนั้นเต็มไปด้วยความคาดหวัง จิรภาสส่งยิ้มแล้วพยักหน้าให้กับเธอ “สวยมากครับ.....” ความสวยงามนี้ไม่ใช่เพียงแค่ความสวยงามของเธอเพียงเท่านั้น บทบาทนี้ก็สวยงามด้วยเช่นกัน “คุณจิรภาสคะ คุณไม่ต้องลังเลแล้วล่ะภาพยนตร์เรื่องนั้นของคุณนางเอกคงจะหนีไม่พ้นเธอแน่นอนค่ะ!” ได้ยินshellyneoพูดเช่นนี้แล้ว จิดาภาเข้าใจความหมายของเธอ แต่ภายในใจกลับรู้สึกลังเล เธอไม่รู้ว่าตัวเองจะสามารถแสดงออกมาตามที่จิรภาสต้องการได้หรือเปล่า จิรภาสไม่ได้พูดอะไรออกมา เขาไม่อยากให้จิดาภารู้สึกกดดัน ถึงแม้ว่าเขาจะเชื่อมั่นในความสามารถของเธอมากกว่าใคร เมื่อเห็นว่าจิรภาสเงียบอยู่นั้น จิดาภากระพริบตาแล้วเอ่ยถามเขา “คุณว่าฉันเหมาะหรือเปล่าคะ?” “บางที....เป็นเพราะคุณเข้าใจสิ่งที่ผมต้องการจะสื่อออกมามากกว่าใคร แล้วบทเรื่องนั้นคุณเองก็เคยอ่านมาหลายรอบแล้วนี่ครับ” จิรภาสคาดหวังกับภาพยนตร์เรื่องนี้กว่าเรื่องอื่นๆที่ผ่านมา เมื่อเขามองไปยังจิดาภา เห็นแววตาแห่งความตื่นเต้นราวกับไฟที่ลุกไหม้ เพียงแต่ เขาเองรู้ดีกว่าใคร ในฐานะที่เขาเป็นผู้จัดการส่วนตัวของเธอ เขาจำเป็นจะต้องพิจารณาถึงปัจจัยอื่นๆด้วย จิดาภาสบตากับจิรภาสแล้วนั้น ก็เข้าใจทันทีกับคำพูดที่เขาพูดค้างไว้เช่นนั้น จิดาภาจึงเอ่ยพูดกับshellyneo“ฉันไปเปลี่ยนชุดก่อนนะคะ หลังจากนั้นเราค่อยมาคุยกันเรื่องบทต่อ” ที่เธอหมายถึงนั่นก็คือภาพยนตร์เรื่องที่จะเปิดกล้องถ่ายทำเรื่องนี้ ไม่ใช่เรื่องที่ Bieberเป็นผู้กำกับอย่างเรื่อง《ส่วนความทรงจำ》 “คุณจิรภาส คุณเป็นนักธุรกิจที่มีสายตาเฉียบแหลมมากคนหนึ่ง คุณน่าจะรู้นะคะว่าคุณจิดาภาเป็นนักแสดงหญิงที่หายากมากคนหนึ่ง เธอจะต้องทำให้ภาพยนตร์ของคุณมีชีวิตชีวาเป็นอย่างมากเลยล่ะค่ะ” เรื่องนี้ จิรภาสรู้ดี เขายิ้มแล้วบอกกับเธอ “ช่วงนี้ตารางงานของเธอเต็มแน่นมากเลยครับ จัดไปแบบนี้ก่อนแล้วกันครับ” Shellyneo ยักไหล่ เธอรู้สึกว่าจิรภาสอาจจะกำลังพลาดโอกาสดีๆไปก็ได้ เนื่องจากว่าการเข้าถึงบทบาทของจิดาภานั้นเธอสามารถเข้าถึงได้อย่างรวดเร็ว ช่วงบ่ายในวันนั้นก็ถ่ายทำได้ถึงสองตอนแล้ว จิดาภามีการวางตัวดี จึงทำให้ได้รับการยอมรับจากบรรดารองผู้กำกับได้ไม่ยาก “เธอเป็นนักแสดงที่ดีและหาได้ยากจริงๆ”Shellyneoกล่าวชื่นชมเธออีกครั้ง “ตอนนี้ที่เธอต้องการก็คือผลงานด้านความบันเทิงที่จะทำให้เธอได้ขึ้นไปสู่เวทีระดับนานาชาติได้ ไม่ใช่ภาพยนตร์รัก เธอมีความฝัน มีทางเดินที่ต้องเดิน ถ้าหากเธอจะเข้าร่วมงานแสดงเรื่อง 《ส่วนความทรงจำ》เพื่อผม อาจจะส่งผลกระทบกับระดับขั้นของบทละครที่เธอจะรับในปีหน้าก็ได้ครับ” “ผมไม่สามารถเอาเส้นทางของเธอมาเดิมพันได้หรอกครับ” “คุณคิดทุกอย่างเพื่อเธอดีจริงๆนะคะ” จิรภาสมองดูวิดีโอที่ฉายวนอยู่แบบนั้น การแสดงของจิดาภาสร้างความประทับใจให้กับทุกคนเป็นอย่างมาก เวลาที่เธอแสดงนั้นเธอมักจะมีความมั่นใจ รอบๆตัวเธอนั้นจะมีแสงเปล่งประกายออกมา “พระเจ้าประทานสิ่งที่ดีที่สุดในโลกนี้อย่างเธอมาให้ผมแล้ว ผมก็จะต้องรักษาเธอไว้ให้ดีที่สุดสิครับ” Shellyneoได้ยินเช่นนี้แล้ว เธออุทานขึ้นด้วยความรู้สึกซาบซึ้งใจ “ฉันเคยเห็นข่าวสามีภรรยาของพวกคุณหลายครั้ง เมื่อเทียบกับคู่สามีภรรยาคู่อื่นในวงการนี้แล้ว พวกคุณดูมีความสุขมากเสียจนทำให้คนอื่นๆอิจฉากันเลยนะคะ ยินดีกับพวกคุณด้วยจริงๆค่ะ....” “ขอบคุณครับ....” หลังจากที่การถ่ายทำในวันนั้นเสร็จสิ้นลงแล้วนั้น พวกเขานัดกันไปทานอาหารที่ร้านอาหารบริเวณใกล้ๆ ผู้กำกับBieberเองก็รีบเดินทางมาให้ทันเวลา พอดีกับจะได้โอกาสพูดคุยกันกับจิรภาสเรื่องเวลาการเปิดกล้องเรื่อง《ส่วนความทรงจำ》ด้วย พวกเขานั่งล้อมวงอยู่ตรงโต๊ะกลมในร้านอาหาร บรรยากาศการพูดคุยกันเป็นไปอย่างสนิทสนมเป็นอย่างมาก เพียงแต่Bieberเองก็แสดงเจตนาต้องการให้จิดาภามาแสดงเป็นนางเองเรื่อง《ส่วนความทรงจำ》ด้วยเช่นกัน จิรภาสยิ้มออกมาเพียงเท่านั้น กลับไม่ได้ตอบรับใดๆ รอจนกลับถึงโรงแรมแล้วนั้น จิดาภาจึงเอ่ยถามถึงเรื่องนี้ขึ้น “พวกคุณคุยความลับอะไรกันหรือคะ ไม่ให้ฉันรู้เรื่องด้วยเลย” “มีเรื่องลึกลับอะไรกันเสียที่ไหนล่ะครับ?” จิรภาสกอดเธอเอาไว้ แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ จิดาภาเอียงหน้าไปมองหน้าเขาอย่างพิจารณา “ฉันรู้สึกว่ามี อีกอย่างสายตาที่พวกคุณมองฉันไม่เหมือนกับเวลาปกติ....” “เพราะว่าพวกเขารู้สึกว่าคุณเหมาะสมที่จะมาเป็นนางเอกเรื่อง《ส่วนความทรงจำ》ไงครับ” จิรภาสหัวเราะ แล้วพาจิดาภามานั่งบนเตียง จิดาภารู้สึกอึ้งไป ไม่ได้พูดอะไรออกมา...... “ผมไม่ได้ตอบตกลงครับ ดังนั้นคุณวางใจได้” จิรภาสจึงรีบอธิบาย ในใจจิดาภาเองก็อยากจะทำความฝันนี้ของจิรภาสให้สำเร็จไปพร้อมๆกับเขา เพียงแต่ภาพยนตร์เรื่องนี้การถ่ายทำจะตรงกับตารางงานของเธอในช่วงหลัง อีกทั้งเธอในฐานะที่เป็นนักแสดงจำเป็นต้องเคารพมุมมองในการคัดเลือกนักแสดงของผู้กำกับและผู้จัดทำด้วย บางครั้งจะแสดงละครเรื่องหนึ่งได้หรือไม่นั้นก็จะต้องดูโชคชะตาด้วยเหมือนกัน ตอนนี้อาชีพของเธอนั้นเพิ่งจะเข้าสู่ช่วงเวลาที่ค่อนข้างจะมั่นคง ถ้าหากเธอโลภมากจนเกินไป อาจจะเป็นการสร้างความวุ่นวายให้กับจิรภาสได้ บวกกับ ความสัมพันธ์ของพวกเธอที่เพิ่งจะเปิดเผยออกมานั้น เธอรับงานนางเอกของภาพยนตร์เรื่องนี้ที่ทางเค.เอฟเป็นผู้ลงทุนเองเช่นนี้ สื่อเหล่านั้นจะเขียนออกมาว่าอย่างไรกัน? “อย่าคิดมากเลยครับ ผมจัดการได้อยู่แล้ว” จิรภาสทนเห็นเธอเก็บเอาเรื่องงานมาคิดในเวลาพักผ่อนแบบนี้ไม่ได้ จึงผลักเธอให้นอนลงบนเตียง “พักผ่อนเถอะครับ.....” “คุณทำแบบนี้ ฉันจะพักได้อย่างไรล่ะคะ?” จิดาภามองมือที่อยู่ไม่สุขของเขา แล้วรั้งต้นขอของเขาไว้ ทั้งสองนอนบนเตียงคู่นั้นด้วยกัน บางครั้งเธอก็ดูเหมือนกลายเป็นคนบ้า ที่จู่ๆอยากจะจู่โจมเขา แต่จิรภาสกลับชอบที่เธอเป็นแบบนี้ ในเมื่อเรื่องของความรู้สึกจำเป็นต้องมีการโต้ตอบกัน โดยเฉพาะในเวลาเช่นนี้ เขามองเธออย่างอาลัยอาวรณ์ อยากจะครอบครอง....แทบบ้า พวกเขามาถึงจุดที่ไม่สามารถที่จะแยกออกจากอีกฝ่ายหนึ่งได้เลย มีกันและกันทุกวินาที แม้ว่าจะเข้าใจและคุ้นเคยกับความคิดของอีกฝ่ายแล้วเป็นอย่างดี แต่ก็ยังมีความร้อนแรงอยู่เช่นเคย จิรภาสกอดจิดาภาเอาไว้ ให้เธอได้หลับในอ้อมกอดนี้ของตัวเอง รอยยิ้มที่ปรากฏบนมุมปากนี้ เมื่อเวลาที่รักใครซักคนอย่างจริงจัง ก็จะคิดที่จะหาทุกๆวิธีเพื่อมาแสดงออกความรู้สึกของตัวเอง โดยไม่รู้สึกเหนื่อย
已经是最新一章了
加载中