ตอนที่8ความสัมพันธ์แบบธุรกิจ

“คุณเกสร” ใบหน้าเกสรฉายแววกังวลได้ยินมีคนเรียกกระทันหันเมื่อเงยหน้าขึ้นก็เห็นน้าเหอคนขับรถคนสนิทของเยอรมันเดิมตรงมาหาเธอ “น้าเหอทำไมมาอยู่โรงพยาบาลล่ะคะ?”เกสรรีบเอาใบผลตรวจซ่อนไว้ข้างกลังแล้วถามด้วยรอบยิ้มว่า“คุณเยอรมันกลับมาจากดูงานต่างประเทศหรือยังคะ?” น้าเหอพยักหน้าแล้วพูดว่า“คุณเยอรมันเพิ่งกลับมาตอนกลางวันหลังจากโทรหาคุณเกสรและรู้ว่าคุณเป็นลมก็ให้ผมหาคุณคุณเกสรคุณไม่เป็นไรใช่ไหม?” “ไม่เป็นอะไรหรอกแค่เรื่องเล็กน้อย”ตอนนี้น้าเหอมารับยังไงก็ต้องกลับไป“’งั้นช่วยรอข้างนอกสักครู่เมื่อทำเรื่องเสร็จฉันจะรีบกลับไปกับน้า” “ตกลงครับ” น้าเหอออกไปรอข้างนอกเกสรเดินกลับไปในห้องพักฟื้นเพื่อเก็บของบอกชนาว่าพรุ่งนี้จะมาหาเขา“พยาบาลกะกลางคืนมาแล้วจำไว้ว่าต้องทำกายภาพได้ยินรึป่าว?” “รู้แล้ว”ชนาหยักหน้ายังถามด้วยความหวังว่า:“พี่พรุ่งนี้พี่จะทำกับข้าวมาให้ผมกินไหม?” เกสรมองบน“หวังมากไปแล้วกินโจ๊กต่อไปแหละ” ชนาเลยหุบปาก ระหว่างนี้ถ้าเขากินแต่โจ๊กแบบนั้นละก็เขาต้องหิวจนเป็นลมก่อนขาจะหายดีซะอีก ตอนกลับเกสรแวะซื้อของสดผักผลไม้ที่ซุปเปอร์มาเก็ตก่อนหลังจากเข้าอพาร์ตเม้นไปก็เห็นเยอรมันยืนคุยโทรศัพท์เป็นภาษาอังกฤษอยู่ที่ริมหน้าต่าง น้ำเสียงทุ่มต่ำกับสำเนียงลอนดอนจ๋า เขาสวมกางเกงสีดำและเชิ้ตสีขาวแขนเชิ๊ตถูกพับขึ้นเผยให้เห็นข้อมือของเขาชุดธรรมดาแต่ก็เผยเสน่ห์ที่ไร้ข้อกังขาจนทำให้เกสรยากที่จะละสายตาไป ผู้ชายคนนี้ไม่ได้มีเงินอย่างเดียวทั้งหนุ่มและรูปหล่อไม่รู้ว่าจะเป็นผู้ชายในฝันของผู้หญิงกี่คนไม่น่าเชื่อเธอผุดความคิดที่อยากจะอยู่กับเขาขึ้นมา ความคิดบ้อบอพวกนั้นทำให้เธอรู้สึกตื่นเต้นมาก เยอรมันหันมามองเธอเกสรก็รีบถือของที่ซื้อเข้าห้องครัวไปพร้อมกับหัวใจที่เต้นรัว เกสรเอ๋ยเกสรเธอยังแยกไม่ออกอีกหรอว่าตัวเองคือตัวอะไร? เกสรรู้ว่าเยอรมันไม่ชอบกินเผ็ดกับข้าวที่ทำเลยเป็นรสจืดทั้งหมดกุ้งต้มซุปสาหร่ายพอทำเสร็จก็จัดโต๊ะทันทีกินหอมฟุ้งกระจายไปทั่ว เยอรมันคุยโทรศัพท์เสร็จพอดีนั่งลงเพื่อกินข้าวด้วยความหิว อาหารถูกปากเขามากขณะที่กินเขาก็พูดชมเชยเกสรออกมาด้วพร้อมรอยยิ้มเล็กๆว่า:“ไม่คิดว่าคนที่ปกติยุ่งกับการถ่ายละครจะมีฝีมือปลายจวักที่ดีขึ้นเรื่อยๆ” “นั่นเป็นเพราะฉันใส่ใจคุณเยอรมันมากพอ”เกสรม้วนเขิน“จะให้พูดก็คือการดูแลคุณเยอรมันให้ดีนั่นคือหน้าที่หลักของฉันถ่ายละครคือเรื่องรอง” หลังพูดจบเยอรมันก็จ้องมองไปที่เกสรอย่างไม่ปิดบัง เกสรรู้ว่ามันหมายความว่าอย่างไรโชคดีที่ตัวเธอนั่งอยู่ตรงข้ามเขาไม่งั้นห้องครัวก็จะได้กลายเป็นสนามรบ “กินกุ้งกินกุ้ง”เธอรีบวางกุ้งที่หยิบไว้ในถ้วยของเขาแล้วพยายามหาเรื่องอื่นคุย:“คุณเยอรมันคราวที่แล้วคุณบอกว่าจะพาฉันไปเขตใต้มีเรื่องให้ฉันช่วยหรอคะ?” เยอรมันกระแอม เขาไม่ได้หันไปตอบคำถามเกสรซึ่งๆหน้าพูดแค่ว่า:“ที่ฉันโทรหน้าเธอก่อนหน้านี้มีผู้ชายที่บอกว่าเป็นน้องชายเธอรับสายแล้วบอกว่าเธอเป็นลมที่โรงพยาบาล” “ใช่น้องชายฉันจริงๆไม่ใช่คนอื่น”เขาถามแบบนี้เกสรรู้เลยว่าเขากำลังสงสัยเลยบอกว่า“น้องชายฉันเมื่อก่อนได้รับบาดเจ็บหนักอาการโคม่ามาตลอดนอนติดเตียงมาตลอดสองปีที่ผ่านมาที่จริงก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรฉันก็เลยไม่ได้บอกคุณ” พูดจบคิ้วของเยอรมันยกขึ้นเหมือนเข้าใจอะไรบางอย่างจ้องลึกลงไปในตาเธอ“ดังนั้นสองปีนี้ที่เธอเอาเงินจากฉันไปเอาไปใช้กับน้องชายเธอทั้งหมดเลยหรอ?” “ใช่ใช่แล้ว…..”เกสรเหลือบมองเขาด้วยความกระวนกระวาย ทำไมเขาต้องถามแบบนี้ด้วยหรือว่าเขาจะสงสัยสิ่งที่เธอพูดว่าจริงหรือไม่หรือยังไง? “คุณเยอรมันถ้าคุณไม่เชื่อฉันละก็……”เกสรลังเลเมื่อกี้คิดว่าถ้าคุณไม่เชื่อฉันกับน้องชายฉันไปตรวจดีเอ็นเอได้นะแต่ยังไม่ทันเอ่ยปากเขาก็พูดขัดขึ้นมา “เงินไม่พอก็ไปเอาที่กัมพล” กัมพลคือผู้ช่วยคนพิเศษของเยอรมันเกสรเคยเจอเขาสองครั้งตอนที่เขามาส่งเอกสารที่อพาร์ทเม้น เกสรไม่รู้จะตอบสนองยังไง เธอคิดว่าเขาสงสัยว่าเธอแอบเลี้ยงเด็กข้างนอกแบบนั้นแต่ไม่ได้คิดว่าเขาจะกลัวว่าเธอมีเงินไม่พอเอ่ยปากให้สิทธิพิเศษขนาดนี้ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นในหัวใจ หลังจากมื้อเย็นเยอรมันก็ได้รับโทรศัพท์อีกสายเหมือนว่าจะเป็นเรื่องสำคัญเกสรเข้าเปิดเปิดน้ำให้เขาอาบน้ำและหาโอกาสกินยาที่ได้จากโรงพยาบาลด้วย ไม่ว่าจะเอาเด็กออกหรือไม่อย่างน้อยตอนนี้เธอก็ต้องดูแลให้ดี