ตอนที่11ทำให้เธอชาชินไปทีละนิด

ไม่ว่าชนาจะพูดยังไงเกสรก็ไม่เห็นด้วย ตอนนี้คนที่เธอรักก็เหลือแค่ชนาว่าเขาจะฟื้นมาก็ไม่ใช่เรื่องง่ายยังไงก็ต้องดูแลอย่างใกล้ชิดถ้าชนาไปเป็นทหารคงไมได้เจอกันสี่ห้าปี ชนาไม่อยากให้เกสรโกรธคิดว่ายังไงก็มีเวลาถามไปกี่ทีเธอก็ไม่เคยใจอ่อนเขาเลยไม่ถามอีกคิดว่าไม่แน่ว่าอีกไม่นานเธอก็จะใจอ่อน “พี่เอาจริงๆแม่อยู่ไหน?”ชนาถามถ้าไม่ได้เจอแม่มานานมากเลยคิดถึงมากๆ“ที่นั่นมันไกลจนแม้แต่โทรศัพท์ก็ไม่มีเลยหรอ?” “ใช่แล้วที่นั่นไม่สามารถใช้โทรศัพท์ได้”เกสรพูดไปตามน้ำ“เพราะนายนอนไม่ฟื้นอยู่นานมากแม่เลยไปขอพรให้นายไกลขนาดนั้นไง” ชนาขยับปากอยากจะพูดออกมา เกสรพูดขัดขึ้น“ฉันจะติดต่อแม่ให้แม่รีบกลับมาฉันจะให้นายเจอกับพี่เขยนายเอาไหม” ชนาชงักไปครู่หนึ่งแต่ก็โดนหลอกถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นว่า“จริงหรอพี่เขยกลับมาแล้วหรอแล้วหลังจากที่พี่เขยรู้ว่าท้องเขาตอบสนองยังไงบ้าง?” “เขาดีใจมาก”ตาเกสรหลุบต่ำกลัวถูกจับได้จับไปที่หัวของชนา“พี่เขยนายก็ดีใจมากที่นายฟิ้นเขาก็อยากเจอนาย” “โอเคพี่ก็นัดเวลาละกัน” เกสรหยักหน้าด้วยร้อยยิ้ม ไม่ว่าจะยังไงก็ขอแค่ชนาไม่ถามถึงแม่ก็พอ พอรอเยอรมันกลับมาเกสรก็บอกเรื่องทั้งหมดกับเขาและขอให้เขาช่วยเยอรมันบอกแค่ว่าต้องดูก่อนว่าวันไหนที่บริษัทไม่ยุ่งแค่เท่านี้เกสรก็รู้สึกขอบคุณเขามาก หลังจากที่เยอรมันยุ่งมาหลายวันทำงานทั้งวันทั้งคืนเธอผู้ไม่ได้สำคัญอะไรกับเขาได้รับความช่วยเหลือกับเขาได้รับเวลาเล็กๆน้อยจากเขาเป็นเรื่องที่ไม่ง่ายเลย พลอยไม่มายุ่งวุ่นวายกับเกสรตั้งแต่นั้นมาถ่ายทำกันปกติแต่แสดงสีหน้าของเธอที่นับวันนับได้ใจโดยเฉพาะต่อหน้าเกสร เหมือนกับตั๊กแตนที่ฟื้นจาการโดนทับตาย ถึงเกสรจะมองเห็นแต่ก็ไม่เก็บมาใส่ใจในใจมาแต่เรื่องการฟื้นตัวของชนาอีกอย่างเธอให้คนทำความสะอาดไปทำสะอาดคอนโดที่เพิ่งซื้อตั้งแต่เช้า เธอเอาเงินมาจากเยอรมันที่เหลือจากการรักษาชนาเธอก็เก็บไว้ปีที่แล้วเห็นตึกที่เขตตกดูไม่เลวเลยซื้ออพาร์เม้นผ่านเพื่อนมาชุดนึง ชนาอาการดีขึ้นเร็วมากใช้เวลาไม่นานก็สามารถเดินเหมือนคนปกติได้แล้วหมอตรวจแล้วไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงสามารถออกจากโรงพยาบาลได้แล้วเกสรเลยพาเขาไปอยู่ที่เขตตก เมื่อเธอถึงอาพาร์เม้นที่เขตตกเธอถึงรู้ข่าวจากเยอรมันว่าเขาว่าง เกสรให้ชนาไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ชนาตื่นเต้นเป็นพิเศษเมื่อได้รู้ว่าเขาจะได้เจอพี่เขยในอนาคตของเขายังอยากพูดเรื่องการซื้อเสื้อผ้าแต่เกสรก็พาเขามายังห้องนอนพอเปิดตู้ก็เจอกับชุดสูทและชุดออกกำลังกายเต็มตู้ ชนาอึ้ง“พี่ซื้อทั้งหมดนี่ให้ผมเลยหรอ？” “แล้วนายคิดว่ายังไงล่ะ？”เกสรมองบน“ชุดพวกนี้ฝุ่นเกาะเพราะไม่ได้ใช้มาเป็นปีแล้วคราวนี้มันจำไม่มีฝุ่นเกาะอีกต่อไปครั้งหน้าเราไปช็อปปิ้งกันพี่จะซื้อให้นายอีก” เกสรพยายามปกปิดไว้แค่ในตาเธอกลับแดงขึ้น ชนารู้ว่าทำให้เกสรต้องเป็นห่วงมานานโอบไหล่เธอและพูดอย่างตั้งใจว่า:“พี่วางใจได้หลังจากนี้ผมจะเป็นคนยืนอยู่ข้างๆพี่ตลอดไปดูแลพี่และแม่ให้ดีจะไม่ทำให้พี่เป็นห่วงอีก” “รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าเร็ว”เกสรปัดมือเขาออกหมุนตัวเดินออกไปด้วยความอบอุ่นในใจ ปีนี้ชนาอายุแค่สิบเก้าแต่สูงถึงร้อยแปดสิบเจ็ดร่างเผาบางเผยเสน่ห์ออกมาจากชุดสูทที่สวมในตาอันคมเข้มเหมือนคนในตระกูลสูงศักดิ์ เกสรช่วยเขาผูกเน็คไทแล้วขับรถออกไปกันสองคน เยอรมันไม่ชอบกินข้าวนอกบ้านฉะนั้นเกสรจะซื้อกับข้าวมาทำกินที่บ้านชนาอยากช่วยเกสรทำเพราะกลัวเธอเหนื่อยแต่ถูกผลักออกไป ชนาไม่มีอะไรทำปากแทะแอปเปิ้ลไปพร้อมกับสำรวจอพาร์ทเม้นหรูโชฟาหนังแท้โคมไฟราคาแพงแจกันศาดลที่มีดอกปักอยู่ทุกๆที่เต็มไปด้วยความหรูหรา ดูไปดูมาชนารู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากล ที่นี่ทำให้รู้ว่ามีคนอาศัยสองคนแต่ของของฝ่ายชายดูน้อยเกินไปรองเท้าไม่กี่คู่ในตู้ชุดสูทไม่กี่ชุดที่เหลือเป็นชุดผู้หญิงทั้งหมด หรือว่าพี่สาวกับพี่เขยจะมีปัญหากัน