บทที่ 6 เราหย่ากันเถอะ

"คนที่ไม่ให้เกียรติคุณคือสามีของคุณต่างหาก" น้ำเสียงของเขาเคล้าไปด้วยความยียวน แต่มันกลับเหมือนมีดที่กรีดแทงหัวใจของฉัน ฉันเงียบ และหลับตาลงช้าๆ เมื่อพิรภพเห็นว่าฉันเอาแต่เงียบไม่พูดไม่จา มือของเขายิ่งไม่อยู่นิ่ง เขาลูบไล้ไปทั่วตัวของฉัน จากนั้นหยุดลงตรงแผ่นหลัง ฉันไม่กล้าขยับตัวและไม่กล้าส่งเสียง ในเวลานี้ เสียงครางของหญิงสาวที่ได้ไปถึงฝั่งฝันก็ดังขึ้น เสียงนั้นดังก้องอยู่ในหูของฉัน ฉันแข็งทื่อไปทั้งตัวแล้วมองดูชายหญิงที่อยู่บนเตียง พวกเขาแทบจะรวมเป็นคนเดียวกันอยู่แล้ว ในขณะเดียวกันฉันกลับถูกผู้ชายอีกคนหนึ่งขังเอาไว้ในตู้เสื้อผ้า มองดูสามีของตัวเองมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นด้วยความผิดหวัง ฉันพยายามดึงสติตัวเองกลับมา แล้วหยุดการกระทำของเขา "อย่านะคะ...." ฉันพูดกระซิบเสียงเบา "ซี้ดดดดด.....เร็วเข้าค่ะ เร็วเข้าอีก......." เสียงร้องของคนด้านนอกดังขึ้น เสียงผิวหนังสัมผัสกันดังก้องและการกระทำที่รุนแรงนั้น ทำให้ฉันทำตัวไม่ถูกและพูดอไม่ออก "คุณกำลังมีความต้องการ" พิรภพพูดกระซิบอยู่ข้างหูของฉันจากนั้นเขาก็เม้มกัดมันเบาๆ มือของเขาลูบไล้เรือนร่างของฉันอีกครั้ง เวลานี้ฉันร้อนไปทั้งตัว และในขณะเดียวกันคนสองคนที่อยู่ด้านนอกก็ร้องครางดังขึ้นเรื่อยๆ "แก้แค้นเขาดีไหม?" ในที่สุดฉันก็ยอมแพ้.... พิรภพแสยะยิ้มเจ้าเล่ห์ มือหนาจับหัวของฉันเอาไว้และบังคับให้ฉันมองดูเขา "มองดูผมให้ชัด และตอบคำถามผม" เขาขยับเข้ามาใกล้กับฉันมากขึ้นกว่าเดิม ทำให้ฉันมองลึกเข้าไปในนัยน์ตาคู่นั้น ฉันรู้สึกเหมือนมีมนต์สะกด ฉันนิ่งค้างอยู่พักหนึ่ง จากนั้นหันไปมองดูสองคนที่อยู่บนเตียง ขณะที่พวกเขากำลังเร่าร้อนมีความสุข แต่ฉันกลับอยู่ด้านในตู้เสื้อผ้าด้วยความกลัว พิรภพโน้มตัวลงมาจูบฉันอย่างร้อนแรง เขาพรมจูบไปที่หน้าและต่อด้วยซอกคอ ฉันหลับตาลงช้าๆ ตอนนี้ฉันไม่อยากสนใจอะไรทั้งนั้นแล้ว ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ จู่ๆเสียงโทรศัพท์ของภานุวัฒน์ก็ดังขึ้น ทำให้ฉันรีบผละเขาออกในทันที พริภพดูไม่สบอารมณืเท่าไหร่ มือของเขายังคงโอบกอดเอวของฉันเอาไว้และหรี่ตามองมาที่ฉัน จากนั้นก็บดขยี้ริมฝีปากของฉันอีกครั้ง ฉันพยายามที่จะขัดขืนเพราะไม่อยากให้อะไรมันเลยเถิดไปมากกว่านี้ แต่เขากลับคว้าจับมือของฉันเอาไว้ ทางด้านภานุวัฒน์ หลังจากที่เขาวางสายก็จูบหญิงสาวที่อยู่บนเตียงอีกครั้ง "ผมต้องไปแล้วนะครับที่รัก" "ภรรยาของคุณโทรมาหรอคะ?" หญิงสาวถามและมองดูภานุวัฒน์กำลังใส่เสื้อ ภานุวัฒน์พยักหน้าและคลายยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน จากนั้นก็เดินออกไป หลังจากที่ภานุวัฒน์เดินออกไป ผู้หญิงที่นอนเปลือยอยู่บนเตียงก็เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วตามออกไป ไม่นานหลังจากนั้น ฉันรู้สึกแค่ว่ามือหนาได้คลายมือที่จับเอวของฉันเอาไว้ พิรภพเปิดตู้เสื้อผ้า จากนั้นก็คว้าจับที่เอวของฉันอีกครั้ง แล้วโยนฉันลงบนเตียง ฉันล้มลงบนเตียอย่างแรง มือทั้งสองข้างจับผ้าปูเอาไว้แน่นและมองดูเขาด้วยความกลัว สำหรับพิรภพ ฉันไม่รู้ว่าควรจะตีค่ายังไงดี เพราะตอนนี้ฉันเองก็กำลังโป๊เปลือยอยู่ตรงหน้าเขา ฉันหลับตาลง แล้วนิ่งเงียบไม่พูดอะไร เมื่อพรภพเห็นว่าฉันไม่ขัดขืน เขาจึงหัวเราะในลำคอ "ไม่รู้ว่าคุณเอาตาข้างในดู ถึงได้เลือกคนอย่างภานุวัฒน์มาเป็นสามี" "อย่างน้อยเหมือนก่อนเขาก็ดีกับฉันมาก" ย้อนกลับไปสมัยเรียนมหาวิทยาลัย ตอนนั้นภานุวัฒน์ดีกับฉันมาก เขารักและเอาใจใส่ฉันทุกอย่าง นี่จึงเป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่ฉันยอมทนกับแม่ของเขาตลอดสามปีที่ผ่านมา เพราะฉันคิดว่าตัวเองโชคดีแล้วที่ได้เจอผู้ชายที่ยอมทุ่มเททุกอย่างให้กับตน พริภพมองมาที่ฉัน จากนั้นก็หัวเราะในลำคอ ฉันลุกขึ้นแล้วใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย จากนั้นพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย "เรื่องส่วนตัวองฉัน คุณอย่ามายุ่ง" พูดจบ ฉันก็เดินออกไปจากห้องอย่างไม่ลังเล กลับไปถึงบ้าน ฉันตกใจกับสิ่งที่เห็นมาก เพราะผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเขานอนอยู่บนเตียงเหมือนไม่เคยเกิดเรื่องอะไรขึ้นมาก่อน ฉันโน้มตัวลงนอนข้างๆเขาด้วยความรังเกียจ อยากจะให้ถึงพรุ่งนี้ให้เร็วที่สุด เช้าวันที่สอง ฉันตื่นแต่เช้าและนั่งอยู่ในห้องรับแขก เมื่อมณีจันทร์และภานุวัฒน์ออกมาจากห้องนอน ฉันก็พูดขึ้นเสียงเรียบ "ฉันจริงจัง เราหย่ากันเถอะค่ะ"