บทที่ 3 เด็กที่คุณทำแท้ง

เมื่อไอรีนฟื้นขึ้นมาอีกครั้งก็เป็นวันรุ่งขึ้นแล้ว เธอนอนอยู่ในห้องผู้ป่วย เมื่อรู้สึกตัว มือข้างหนึ่งของเธอก็เลื่อนไปกุมท้องน้อยที่แบนราบเอาไว้ เธอรู้ว่าลูกได้จากเธอไปแล้ว เด็กคนนั้น เพิ่งจะมาอยู่กับเธอเพียงแค่สามเดือน ก็จากไปเสียแล้ว เธอเอามือกุมปากร้องไห้เบาๆ น้ำตาของเธอไหลลงไปเปียกปอนที่ปลอกหมอนอีกครั้ง “คุณฟื้นแล้วเหรอ?” แพทย์หญิงที่ทำการผ่าตัดให้เธอเดินเข้ามาพร้อมกับขวดแก้วใส ไอรีนไม่ได้ตอบ ได้แต่เลื่อนสายตาไปยังขวดแก้วใสในมือของหมอ ในนั้นมีทารกขนาดเท่าฝ่ามือบรรจุอยู่ มองเห็นเค้าโครงรูปหน้าไม่ชัดเจน แต่ดูจากรูปร่าง เธอรู้ ข้างในมีทารกที่ยังไม่สมบูรณ์บรรจุอยู่ “นี่คือเด็กที่คุณทำแท้ง ฉันเก็บไว้ให้คุณแล้ว นี่ค่ะ” แพทย์หญิงถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่า จากนั้นก็ยื่นขวดแก้วส่งให้เธอ ไอรีนมองหมออย่างซาบซึ้งใจ มือที่สั่นเทายื่นไปรับขวดแก้วมาไว้ในอ้อมกอดเหมือนกับว่ากำลังโอบกอดลูกน้อยอยู่อย่างนั้น ดวงใจของเธอช่างเจ็บปวดเหลือเกิน ในขวดเล็กๆ ขวดนี้บรรจุลูกของเธออยู่ “ขอบคุณ…ขอบคุณค่ะคุณหมอ…” แม้แต่หมอที่แปลกหน้ายังมีจิตใจที่เมตตาเลย แต่ว่าพ่อของเด็กคนนี้กลับเป็นฆาตกรที่ฆ่าเขาทั้งเป็น “ส่วน…การผ่าตัดตัดมดลูกของคุณ ดิฉันได้ทำนัดไว้ให้อีกสามวันค่ะ” หมอเอ่ยปากอย่างลำบากใจ “คุณ…รักษาตัวให้ดีก่อนก็แล้วกันนะ” มือทั้งสองของไอรีนที่กำลังกอดขวดแก้วอยู่นั้นนิ่งชะงักทันใด สายตาของเธอเหม่อลอยไปยังจุดหนึ่งด้านหน้า หลังจากที่ค้างท่านั้นอยู่นานจนแน่ใจว่าหมอได้เดินไปไกลแล้ว ไอรีนก็เลิกผ้าห่มออก จากนั้นก็ลงจากเตียงแล้วสวมรองเท้า เธอจะหนี… เธอจะมานั่งรอความตายอยู่ที่นี่เฉยๆ ไม่ได้ ลูกของเธอถูกกวินทร์พรากไปแล้ว จะยอมให้เขามาตัดมดลูกของเธอทิ้งอีกไม่ได้ ไอรีนที่สวมใส่ชุดผู้ป่วยกอดขวดแก้วเอาไว้ แล้วรีบวิ่งออกไปยังทางเดินอย่างรวดเร็ว เมื่อผ่านห้องผู้ป่วยวีไอพีห้องหนึ่ง เสียงพูดคุยของชายหนุ่มและหญิงสาวคู่หนึ่งดังขึ้นดึงดูดความสนใจของไอรีน “พี่วิน บางทีฉันก็เสียใจมากเลย สองปีก่อน ถ้าไม่ใช่เพราะว่าไอรีน ลูกของฉันก็คงไม่… ส่วนฉันก็ไม่สามารถมีลูกได้อีกเพราะว่ามดลูกไม่สมบูรณ์” ไอรีนที่อยู่ด้านนอกจะไม่รู้ได้อย่างไรว่านี่เป็นเสียงของปรายฝน “อย่าเสียใจไปเลย อีกสามวัน พี่จะให้คนตัดมดลูกของไอรีนมาเปลี่ยนให้เธอนะ” กวินทร์ปลอบเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “จริงเหรอคะพี่วิน?” ปรายฝนเอ่ยด้วยความดีใจ แต่วินาทีต่อมา เธอก็แสร้งทำเป็นเอ่ยปากด้วยความกังวล “อย่าดีกว่าค่ะ ถ้าทำแบบนั้น ไอรีนก็ไม่สามารถเป็นแม่คนได้อีกแล้ว” “เธอไม่ต้องรู้สึกผิด เพราะนี่เป็นสิ่งที่ไอรีนติดค้างเธออยู่!” กวินทร์เอ่ยด้วยเสียงทุ้มต่ำ ด้านนอกประตู ไอรีนที่ได้ยินทุกอย่างนั้นมีหยดน้ำตารื้นขึ้นมาอีกครั้ง ผู้ชายคนนี้ช่างโหดร้ายกับเธอจริงๆ เขาตั้งใจจะเอามดลูกของเธอไปเปลี่ยนให้ผู้หญิงอำมหิตคนนั้นเหรอเนี่ย เธอไม่ยอม… ไอรีนปิดปากแน่น จากนั้นก็ก้าวเท้าเบาๆ แล้ววิ่งไปทางบันใดหนีไฟ “คุณไอรีน คุณจะไปไหนคะ?” พยาบาลสาวมองเห็นไอรีนก็รีบตะโกนเรียกเธอทันที เมื่อกวินทร์ที่อยู่ในห้องผู้ป่วยได้ยินเสียงก็เดินออกมา เขาหันไปสั่งการบอดี้การ์ดที่ยืนรออยู่ห่างๆ “จับตัวไอรีนไว้ อย่าให้เธอหนีไปได้” สุดท้าย ไอรีนที่เพิ่งวิ่งหนีออกมาจนถึงหน้าประตูโรงพยาบาลก็ถูกบอดี้การ์ดร่างใหญ่จับตัวกลับไปเหมือนเดิม “เตรียมการผ่าตัดตัดมดลูกให้เธอตอนนี้เลย” กวินทร์เอ่ยสั่งการ ดวงตาของเขาจ้องไปที่ไอรีนอย่างดุดัน “กวินทร์ ฉันผิดไปแล้ว ฉันไม่ควรแต่งงานกับคุณ…” ไอรีนพูดพลางสะอื้น “เราหย่ากันเถอะ เอาเอกสารข้อตกลงการหย่ามาให้ฉัน ฉันจะรีบเซ็นชื่อให้” “เพิ่งจะมาอยากหย่าเอาตอนนี้เนี่ยนะ? สายไปแล้ว ก่อนหย่า เธอจะต้องเอามดลูกมาเปลี่ยนให้ปรายฝนก่อน” กวินทร์เอ่ยอย่างเย็นชา “ไม่…ฉันไม่เอา…ผู้หญิงอำมหิตคนนั้นไม่คู่ควรที่จะได้รับมดลูกของฉัน เธอไม่คู่ควร…” ไอรีนถูกบอดี้การ์ดลากเข้าไปในห้องผ่าตัด เธอทำได้เพียงแค่ตะโกนและดิ้นต่อต้านอย่างไม่หยุด