已经是第一章了
บทที่ 2 ต้องถูกลงโทษ
- - - ณ สระน้ำเล็กของแก๊งค์หงส์ดำ - - -
“ยี่หวา วันนี้เกิดอะไรขึ้นรึเปล่าจ๊ะ ถึงมานั่งหลบมุมกอดเข่าอยู่ริมสระแบบนี้”
“ขอโทษค่ะนายท่าน หนูแอบมาหลบที่ประจำของนายท่านอีกแล้ว”
เด็กหญิงวัยเจ็ดขวบได้ยินเสียงที่แทรกขึ้นมาระหว่างที่เธอโยนก้อนหินลงสระน้ำ ก็รีบหันกลับไปซึ่งเป็นนายท่านของเธอ ซึ่งเขาคือกรกฎหรือกฎ ชายหนุ่มวัยเพียงยี่สิบแปดปี แต่สามารถขึ้นเป็นหัวหน้าแก๊งค์ของแก๊งค์หงส์ดำได้ตั้งแต่อายุยังน้อย เธอจึงรีบถอยออกมาและยืนก้มศีรษะให้ทันที
“ไม่เป็นไรจ้ะ นั่งคุยกันก่อนสิ”
“คงจะไม่ดีนะคะนายท่าน แม่รัดเกล้าสอนว่าให้หนูรักและเคารพนายท่าน และอย่าทำตัวไม่ดีหรือทำตัวเสมอนายท่าน เมื่อตะกี้หนูแค่โมโห มาระบายความทุกข์เฉยๆค่ะ”
“หือ ระบายความทุกข์?!?”
“ใช่ค่ะ”
“เอาเถอะ ฉันอนุโลมให้เธอคนหนึ่งละกันดีมั้ย ในฐานะที่เราชอบมานั่งระบายความทุกข์ที่นี่เหมือนกัน มานั่งคุยกันก่อนสิ”
“หืม?!? ได้จริงเหรอคะ”
“จริงสิ หรือว่ากลัวฉัน”
“ไม่ได้กลัวค่ะ เพียงแต่หนูไม่รู้จะทำตัวยังไงดี”
“ทำตัวสบายๆกับฉันได้เลยนะ”
“ได้เหรอคะ นายท่านเป็นถึงหัวหน้าแก๊งค์”
“ได้สิ คิดซะว่าฉันเป็นคุณอา เป็นคนในครอบครัวของหนูได้เลยนะ แล้วนี่เป็นอะไรทำไมต้องมาระบายความทุกข์ด้วย”
“ก็เรื่องเด็กดื้อ เออ..ปะ...เปล่าค่ะ ไม่มีอะไรแล้วจริงๆ”
เด็กหญิงวัยเจ็ดขวบกำลังจะบอกเหตุผลของเธอที่ทำให้เธออารมณ์เสียแบบนี้ แต่ก็ฉุกคิดขึ้นได้ว่าคนที่ทำให้เธอไม่สบอารมณ์ คนที่เธอกำลังจะด่า นั่นคือลูกชายของเขา
“มีอะไรในแก๊งค์ที่ทำให้เด็กน่ารักๆอย่างหนูไม่พอใจรึเปล่า บอกฉันได้ทุกเรื่องนะ เดี๋ยวหัวหน้าแก๊งค์อย่างฉันจัดการให้”
“ไม่จริงหรอกค่ะ ถ้านายท่านรู้นายท่านก็ไม่จัดการเค้าให้หรอก”
ถ้าหากเธอตัดสินใจบอกไป ผู้ชายคนนี้ก็คงไม่จัดการให้เธออยู่ดี เผลอๆอาจจะลงโทษเธอด้วยซ้ำไป โทษฐานที่ว่าร้ายลูกชายของเขาแบบนั้น เลือดย่อมข้นกว่าน้ำ เป็นพ่อลูกกันอย่างไรซะก็ต้องเข้าข้างกันอยู่แล้ว แต่มาคิดดูอีกที นายท่านอาจจะไม่ใช่คนแบบนั้นก็ได้นะ เพราะแม่รัดเกล้าของเธอเคยบอกว่านายท่านเป็นคนดีและมีความยุติธรรมมากๆคนหนึ่งเลย ถ้าเราลองบอกไปก็ถือเป็นการพิสูจน์ไปเลยว่านายท่านคนนี้เป็นอย่างไร หากเธอถูกทำโทษก็คงไม่หนักหนาสาหัสจนถึงฆ่าแกงกัน เพราะยังไงเธอก็ยังเป็นเด็กอยู่ เอาให้รู้กันไปเลยว่านายท่านของพวกเราที่ทุกคนนับถือเป็นคนยังไงกันแน่
“เอ๊ะ?!? ใครกันที่ทำให้เด็กหญิงยี่หวาไม่พอใจ”
“หนูพูดได้จริงเหรอคะ”
“ได้สิ ไม่ว่าจะเป็นใคร แม้แต่ฉันเองถ้าทำให้หนูไม่พอใจก็พูดมาได้เลยนะ ว่าแต่ใครเอ่ย”
“ก็คุณฟ้าน่ะสิคะ”
“เอ๊ะ?!? ฟ้า?!?”
“เมฆฟ้าไงคะ”
“อ่ะ อ่อ เจ้าเมฆน่ะเหรอ..?!? ไม่ค่อยมีใครเรียกเจ้าเมฆว่าฟ้าสักเท่าไหร่ ฉันไม่ค่อยคุ้นน่ะ”
“เหมาะที่สุดแล้วล่ะค่ะ นิสัยเอาแต่ใจยิ่งกว่าผู้หญิงซะอีก”
“เหอะ!!...ว่าแต่เจ้านั่นทำอะไรให้หนูยี่หวาไม่พอใจจ๊ะ”
“เค้าไม่ได้ทำอะไรหนูหรอกค่ะ แต่เค้าทำแม่รัดเกล้าของหนู ปกติก็ชอบต่อว่า ด่าทอทุกคนอยู่แล้ว แต่ที่หนูรับไม่ได้เพราะเค้าทำร้ายร่างกายแม่ของหนู”
“หืม!! เจ้าเมฆทำแบบนั้นจริงเหรอ ฉันจะไปจัดการเดี๋ยวนี้แหละ”
น้ำเสียงที่ดุดันนั้น ทำให้เด็กหญิงวัยเจ็ดขวบถึงกับดวงตาเบิกกว้างทันที เธอรับรู้ได้ว่าผู้ชายที่อยู่ตรงหน้ามีท่าทีไม่พอใจอย่างมากที่ลูกชายของเขาทำแบบนั้นลงไป
“เดี๋ยวสิคะนายท่าน คุณฟ้าเค้าอาจจะไม่ได้ตั้งใจก็ได้เค้าแค่ไม่พอใจแล้วปัดถ้วยน้ำซุปร้อนๆ จนทำให้มันไปโดนแม่รัดเกล้าของหนู”
ในตอนแรกที่พูดไป ยี่หวาไม่คิดว่านายท่านจะจัดการเรื่องของเมฆฟ้าให้เธอจริงๆ ก็เลยตั้งใจพูดให้ดูน่ากลัวไว้ก่อน แต่ไม่คิดว่านายท่านจะมีน้ำโหขึ้นมาทันทีหลังจากได้ยินสิ่งที่เธอพูด เธอจึงต้องอธิบายรายละเอียด
ใจจริงให้ลงโทษก็อยากให้ลงโทษ แต่เธอก็ไม่อยากให้รุนแรงมากมายเพราะเขาก็เป็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่มีใครดูแลเอาใจใส่จริงๆ ถึงต้องแสดงกิริยาเรียกร้องความสนใจแบบนั้น และยิ่งทำแบบนั้นกับแม่รัดเกล้าของเธอได้คนเดียว เขายิ่งต้องการความรักความเอาใจใส่จากแม่ของเธอ เธอรับรู้ตรงจุดนี้ดี แต่ก็อดไม่ได้ที่จะโกรธ
“ยังไงซะ เจ้านั่นก็ต้องถูกลงโทษ”
“แต่ว่า...”
“เหมือนกันทั้งแม่ทั้งลูกเลยนะ ไม่ต้องปกป้องเจ้านั่นมันมากก็ได้”
“อย่าทำอะไรรุนแรงนักเลยนะคะนายท่าน”
“ตามฉันมา”
- - - ณ ที่พักของเมฆฟ้า - - -
“เจ้าเมฆ แกอยู่ไหน ออกมาเดี๋ยวนี้” เสียงที่ตะโกนดังมาแต่ไกลนั้น ทำให้คนที่อยู่บริเวณโดยรอบแตกตื่นไม่น้อย เมื่อเสียงนั้นออกมาจากชายที่ขึ้นชื่อว่าหัวหน้าแก๊งค์
“มีอะไรรึเปล่าคะนายท่าน คุณหนูเมฆฟ้าอยู่ที่ห้องหนังสือ”
คนที่รีบร้อนเดินออกมาจากที่พักของเมฆฟ้าไม่ใช่ใครที่ไหน นั่นก็คือรัดเกล้า เธอรับรู้ได้ถึงน้ำเสียงความโกรธของนายท่านในทันที สายตาสอดส่องมองและเห็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กที่ขึ้นชื่อว่าลูกสาวของเธอ เดินตามชายร่างสูงคนนี้มาไม่ห่าง
“อย่างเจ้านั่นน่ะเหรอจะอยู่ห้องหนังสือ ไปตามมันออกมาเดี๋ยวนี้”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - -
已经是最新一章了
加载中
