บทที่ 3 ผมไม่ไหวแล้ว ขอเลยได้มั้ยครับ

การมีเซ็กส์กันของพวกเรานั้นก็ได้ผลประโยชน์ด้วยกันทั้งสองฝ่าย เหมือนได้ปลดปล่อยความอยากความต้องการมันออกมาผ่านร่างกายนี้เท่านั้น ก็เหมือนคนอื่นๆที่ผ่านเข้ามา หวังแต่จะเอาๆให้เสร็จแล้วก็หายไป แกอย่าคิดอะไรให้มันมากนักเลย...โลมา วันนี้ทำให้เต็มที่ เพราะพรุ่งนี้เราสองคนอาจจะกลายเป็นคนไม่รู้จักกันเลยก็ได้ เขาไม่รีรอถอดกางเกงทั้งหมดของชายร่างเล็กและของตัวเองออกไปกองกับพื้นอย่างรวดเร็ว พร้อมกับจับร่างเล็กๆพลิกไปติดผนังห้องน้ำ มือหนาที่รู้งานลูบไล้บั้นท้ายของชายร่างเล็ก ก่อนเลื่อนไปที่ยอดถันสีอมชมพูนั้น เขาบิดมันเล็กน้อย ทำเอาคนตัวเล็กบิดตามแรงที่เขาบิดยอดถันนั้น ก่อนที่ด้านหลังจะส่งนิ้วเรียวไปลองเชิงและเตรียมพร้อมพื้นที่ให้กับแก่นกายแกร่งของเขาให้ได้สัมผัส ชายร่างสูงเคลื่อนนิ้วเรียวนั้นเข้าออก ขึ้นลงช้าๆพอให้ช่องทางของเขาได้ปรับตัว ร่างเล็กๆของเขาบิดไปมาเล็กน้อย พร้อมกับมีเสียงเล็ดลอดออกมาจากลำคอ ทำเอาคนตัวเล็กใบหน้าแดงกร่ำเพราะเขินอายที่มีปฏิกิริยาตอบสนองแบบนั้นได้ตลอดเวลา ยิ่งเห็นใบหน้าที่กระเส่าและร้อนแรงแบบนั้น ยิ่งทำให้เขาอยากยัดเหยียดแก่นกายของเขาให้กับผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าแล้วจริงๆ แต่จะทำแบบนั้นไม่ได้เพราะเขาจะต้องเจ็บมากแน่ๆ ถ้าไม่เตรียมด้านหลังให้กับเขาก่อน ครั้งแรกของพวกเขา เขาก็อยากให้เป็นที่จดจำของคนตัวเล็ก เอาละนะ...จะทำให้ติดใจจนลืมไม่ลงเลย โอยยยยยยย...ไม่ไหวแล้วโว้ยยยยยยยย ชายร่างสูงควานหาเจลหล่อลื่นที่อยู่ในกระเป๋าของตัวเอง แต่แล้วก็พบกับความว่างเปล่า ชิบหายแล้ว...อยู่ในกระเป๋าทำงานของเขาแน่ๆ แต่จะให้หยุดตรงนี้ก็คงไม่ได้แล้ว เอายังไงดีว่ะ...ถ้าใส่ไปคือเจ็บแน่ๆ กลัวจะเข็ดจนไม่กล้ามาหาเขาอีกน่ะสิ “ผมไม่ไหวแล้ว ขอเลยได้มั้ยครับ” “เออ...คือ...ผมเตรียมมาครับ อยู่ในกระเป๋า” ชายตัวเล็กพูดพร้อมกับใบหน้าแดงฉ่าที่ปรากฏขึ้นมา จะปฏิเสธได้ยังไงก็เขาไม่ได้เตรียมมา ในเมื่อเขาเตรียมของทุกอย่างใส่ลงในกระเป๋าไว้ทั้งหมดแล้ว “หื้ม?!?” เขายิ้มออกมาเล็กน้อย พร้อมกับคว้ากระเป๋าเป้ของชายร่างเล็กที่วางอยู่ที่มุมห้อง ก่อนจะเห็นอุปกรณ์ทุกอย่างอยู่ภายในกระเป๋าของเขาจริงๆ ทั้งเจลหล่อลื่นและถุงยางอนามัย นี่เขาเตรียมการมาหาเขาจริงๆเหรอเนี่ย ในเมื่อเขาเตรียมตัวมาขนาดนี้ ก็ต้องจัดให้แล้วล่ะ ชายร่างสูงไม่รอช้าละเลงเจลหล่อลื่นลงที่มือหนาของเขา ก่อนจะทาบริเวณโดยรอบของช่องทางด้านหลังใช้นิ้วสอดใส่ละเลงเข้าไปภายในด้วย ก่อนจะแกะถุงยางอนามัยและสวมเข้ากับแก่นกายที่มันตั้งชูชันของเขาทันที “จะใส่มันเข้าไปแล้วนะ” เขากระซิบบอกกับชายที่อยู่ตรงหน้าให้พอได้รับรู้ ก่อนที่เขาจะพยักหน้าให้และตอบรับคำพูดนั้น เขาเองก็รอแก่นกายนั้นของเขา และพร้อมรับแล้ว “อู้ววววว แน่นมากเลยครับ” เขาค่อยๆจับแก่นกายนั้นสอดใส่เข้าไปภายในโพรงถ้ำด้านหลังของชายร่างเล็กได้ไม่มากก็ออกอาการหน้านิ่วขึ้นมา เพราะตอบสนองโดยการตอดรัดแก่นกายของเขาอย่างดี “โอะ อู้ววววว จะ..เจ็บ ครับ” ชายร่างเล็กพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า พร้อมกับมือที่กำแน่นทาบไปกับผนังห้องน้ำแห่งนี้ “เออ...จะ..เจ็บมากมั้ยครับ อย่าเกร็งนะ ทน นิดหนึ่งนะครับ เดี๋ยวมันก็ดีเอง อ่าาาาส์” ชายร่างสูงเองก็พูดด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่า ครางออกมาเล็กๆ หลังจากถ้ำด้านหลังที่เขาเข้าไปสำรวจนั้น มันตอดรัดจนทำให้เขาแถบหายใจไม่ออก เหมือนคนขาดออกซิเจน แต่การสำรวจครั้งนี้ยังแค่เริ่มต้น ยังไม่สิ้นสุดง่ายๆหรอกนะ เขาค่อยๆเดินเครื่องเคลื่อนไปอย่างช้าๆเหมือนอยากทะนุถนอมสิ่งนี้ไว้ ก่อนแก่นกายจะค่อยๆเคลื่อนเข้าออกอย่างช้าๆ “เป็นยังไงบ้างครับ โอ้ววววววส์” “อื้ม มม ดีครับ เร็วอีกนิดก็ได้ครับ อ่าส์ โอ้วววววววส์ สุดยอดเลยครับ” เสียงปลุกเร้าทำให้ผู้ที่ได้ยินเร่งจังหวะตามคำขอ เสียงที่ร้องครางออกมาไม่ขาดสาย มือบางจิกไปกับผนัง เขาเอนบั้นท้ายรับกับสัมผัสนั้นเป็นจังหวะ ใบหน้าแหงนรับกับเพดาน ชายร่างสูงโน้มลงมาจูบรับกับปากที่ขบเม้มริมฝีปากจนแดงระเรื่อนั้น จนเสียงครางนั้นกลืนลับไปกับรสจูบทันที เขาส่งลิ้นร้อนเข้าไปดูดกินความหวานภายในโพรงปากเล็กๆ ก่อนที่จะถอนออกมาให้คนตัวเล็กได้พอหายใจหายคอ ชายร่างเล็กอึ้งกับการกระทำของเขาเล็กน้อย ไม่คิดว่าผู้ชายคนนี้จะอ่อนโยนได้แบบนี้ บางคนที่เข้ามาหาเค้าก็คิดแต่เรื่องพวกนี้ มีอะไรกันไม่เคยคิดจะเล้าโลมเค้าสักนิดเลยก็มี มีแต่จ้องจะเอากับตรงนั้นของเขาอย่างเดียว ปวดระบมไปทั้งตัวก็ไม่สนใจ พอเข้ากันไม่ได้ก็ต้องเลิกลากันไป “ดีขึ้นมั้ยครับ ยังเจ็บอยู่มั้ย” “ก็เจ็บอยู่นิดหนึ่งครับ แต่ผมชอบให้คุณทำแบบนี้” “เอ๊ะ?!?” “พูดขนาดนี้ ก็จัดให้เลยครับ” ชายร่างสูงค่อยๆพลิกร่างเล็กให้หันหน้ากลับมาอีกครั้ง ก่อนจะใช้ริมฝีปากหนาค่อยๆจูบและเลียโลมสัมผัสความหวานภายในช่องปากของเขา ก่อนจะยกขาเล็กๆทั้งสองข้างของเขาขึ้น พร้อมกับแยกขาออกจากกันและสวมลงเข้ากับแก่นกายของเขา ก่อนยกตัวของชายตัวเล็กขึ้นลงและซอยท่อนกลางลำตัวของตัวเองนั้นจังหวะเร็วและแรงมากขึ้นเรื่อยๆ ชายร่างสูงค่อยๆเร่งจังหวะเร็วและแรงมากขึ้น จนสุดท้ายก็พาพวกเขาทั้งสองคนไปสุดทางพบสวรรค์จนได้ ก่อนที่เขาจะค่อยๆถอดถอนแก่นกายแกร่งนั้นออกมาและวางตัวเขาลง สายธารที่เอ่อล้นออกมาจากถุงยางนั้นทำให้เขายิ้มได้ไม่น้อย นานแล้วที่เขาไม่ได้มีความสุขจนล้นปรี่ขนาดนี้ พวกเขาทั้งสองคนผ่อนลมหายใจออกมา โลมาค่อยๆหย่อนตัวลงไปกับพื้นห้องอาบน้ำอย่างอ่อนแรง ส่วนเขาเองก็ใช้ไม่ลืมที่จะเช็ดทำความสะอาดบริเวณนั้นให้กับคนตัวเล็ก ก่อนจะใช้แขนและไหล่กว้างของเขารองให้ชายร่างเล็กได้พิงที่บ่าของเขา ก่อนขยับประชิดและกอดเขาให้แน่นมากขึ้น พร้อมกับจูบลงที่เปลือกตาของคนตัวเล็กเบาๆ ทำไมผู้ชายคนนี้อ่อนโยนกับเขาได้มากขนาดนี้ เขาไม่เคยได้รับความอ่อนโยนหรือทะนุถนอมร่างกายนี้จากใครแบบนี้มาก่อน ทุกครั้งที่มีอะไรกันก็จบลงที่การแยกย้าย แต่กับผู้ชายคนนี้ ทำไมเขาต้องดูแลเรามากมายขนาดนี้ หรือเขาจะทำแบบนี้กับทุกคน นึกถึงทุกฉากทุกตอนแล้ว หากผู้ชายคนนี้ไปทำแบบนี้กับคนอื่น ก็อดที่จะหวงไม่ได้จริงๆ นี่เราคิดอะไรของเราอยู่…เราจะมีสิทธิอะไรไปหวงไปหึงเค้า แม้แต่แฟนยังไม่ใช่ วันนี้เขาอาจจะดีกับเรา แต่พรุ่งนี้อาจจะหาคนอื่นที่ดีกว่าได้แล้ว พรุ่งนี้เราสองคนก็อาจจะกลายเป็นคนที่ไม่รู้จักกันเลยก็ได้ พูดถึงคนรู้จัก...จริงสิ นี่เรายังไม่รู้จักชื่อเค้าเลยนี่นา นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่มีอะไรกับคนที่ไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อของเขา นี่ถ้าใครรู้เรื่องนี้จะพูดว่ายังไงดี ใช่สิ...เรามันใจง่ายเอง “เออ ว่าแต่ชื่อคุณ....” “โลมา” “โลมา?!?”  เค้าชื่อโลมางั้นเหรอ เอ๊ะ!!...ชื่อคุ้นๆทำไมชื่อเหมือนเราเลย คนอะไรจะบังเอิญชื่อเหมือนกันขนาดนี้เลยเหรอ เราว่เราก็ไม่ได้ชื่อโหลแล้วนะ “หมายถึงคุณนั่นแหละ” “อะ..ทำไมรู้จักชื่อผมล่ะครับ” “ก็ชื่อตรงบัตรพนักงานไง ผมเห็นตั้งนานแล้วนะครับ” “นานแล้ว หมายถึง?!?” “ว่าแต่โลมานี่มันคือชื่อจริงเลยเหรอเนี่ย” “อะ อ่อ ครับ ย่าผมตั้งให้ คงขี้เกียจจำครับ แล้วคุณ?!?” “นี่พึ่งรู้นะว่าต้องกินกันก่อนถึงจะถามชื่อ” “เอ๊ะ?!?”  ก็จริงอย่างที่เขาพูด นี่เขายังไม่รู้ชื่อของผู้ชายคนนี้เลยแต่ก็ให้เขากินทั้งตัวไปหมดแล้ว ผู้ชายคนนี้คงมองว่าเราเป็นคนใจง่ายไปแล้ว เอาเถอะ...โทษใครไม่ได้ คงต้องทาตัวเอง ทำอะไรไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจเอง เห็นเค้ามาอ่อยนิดอ่อยหน่อยก็ยอมซะแล้ว - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -