บทที่ 4 วันพุธ

“หึ หึ!!” “เออ...ขอโทษครับ” “บ่อยเลยเหรอที่ไม่รู้จักแล้วให้เค้าแบบนี้” “เห็นผมแบบนี้ แต่ผมไม่ได้ง่ายให้ใครก็ได้นะครับ คุณคนแรกเลยที่ผมไม่รู้จักชื่อ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน” โลมาเอ๋ย...หาข้อแก้ตัวหรือปฏิเสธอะไรให้ดูพฤติกรรมตัวเองหน่อย ผู้ชายคนนี้คงจะเชื่อเราอยู่หรอกเนาะ ก็แหมเขามาหยอดนิดหน่อย รู้จักกันก็เปล่า ยังกล้าเปิดให้เค้ากินทั้งตัวไปหมดแล้ว “หึ!!...มัวแต่เขินรึไง นี่กินผมแล้วรับผิดชอบด้วยนะ” “เอ๊ะ!!” “ใส่เสื้อผ้าได้แล้วครับ หมดเวลาพักแล้ว” “เออ...คือ เอิ่มมม..” “มีอะไรครับ พูดมาสิ” “พรุ่งนี้เราจะเจอกันอีกมั้ยครับ” นี่แกยังหวังจะให้เค้ามาหาแกอีกเหรอ เค้าก็แค่บริหารเสน่ห์เก็บแต้มประจำวัน อย่าหวังให้มันมากไปเลย “ต้องให้ผมพูดทุกวันเลยมั้ยครับ จันทร์ถึงศุกร์เที่ยงตรงเจอกันที่เดิมครับ” “เอ๊ะ?!?...จริงเหรอครับ” “ผมดูเหมือนคนโกหกเหรอครับ” “มะ ไม่ครับ ว่าแต่คุณ?!?” “ฉลามครับ” >> วันต่อมา (วันพุธ) << วันนี้เวลาเที่ยงโลมามาที่ห้องอาหารตามนัดของพวกเขาทั้งสองคนตามปกติ ซึ่งก็ไม่แน่ใจว่าผู้ชายคนนั้นจะมาตามที่เขาพูดหรือไม่ เขาลงมาถึงตรงเวลา มองไปยังโต๊ะเดิมนั้น แต่ก็ยังไม่เห็นชายร่างสูงคนนั้น โลมา...อย่าคาดหวังอะไรมากมายนักเลย เขาอาจจะไม่ชอบเซ็กส์ของเราก็เป็นไปได้ แต่ลึกๆในใจแล้ว เขายังคงหวังว่าผู้ชายคนนั้นจะมาหาเขาเหมือนเดิม ก่อนที่สายตาอันเฉียบแหลมนั้นจะสังเกตเห็นการก้าวเข้ามาของชายหนุ่มร่างสูง ผู้ชายคนนี้โดดเด่นในกลุ่มคนมากจริงๆ ความสูง ความหล่อ และการแต่งกายของเขาวันนี้นั้นถูกจับตามองจากทุกคนที่อยู่ภายในห้องอาหาร สองวันที่ผ่านมาก็เห็นทุกคนมองมาที่เขาแล้ว วันนี้ยิ่งมากกว่าทุกวันเพราะเขาแต่งกายด้วยชุดสูท ทั้งหล่อ สมาร์ต และดูมีภูมฐาน และการที่เขาเดินตรงเข้ามานั่งที่โต๊ะของเขานั้น ก็ถูกทุกคนหมายตา เพื่อนๆพี่ๆพนักงานในบริษัทก็ถามเรา แต่เราก็บอกไปแค่ว่าเป็นเพื่อนเท่านั้น “นี่แน่ะ น้ำลายไหลอีกแล้ว ขอโทษนะครับที่มาช้า” “อ่อ เออ อ่า...ไม่เป็นไรครับ” “โลมาทานข้าวก่อนเถอะครับ วันนี้ผมทานกลางวันกับลูกค้ามาแล้ว นี่รีบไปรีบมาเลยนะครับเนี่ย” ฉลามแต่งตัวดูดีขนาดนี้เพราะไปพบลูกค้ามานี่เอง แล้วแบบนี้ลูกค้าของเขาจะไม่ติดใจได้ยังไง ถ้าเขาเองเป็นลูกค้า คงยอมให้ทุกอย่างจริงๆนั่นแหละ โอยยย...นี่คิดอะไรของเขาอยู่ “อ้าวเหรอครับ ผมซื้อกับข้าวไว้ให้ครับ” ชายตัวเล็กก้มมองกับข้าวที่เขาซื้อมาสามสี่อย่าง พร้อมกับข้าวเปล่าสองจานที่วางอยู่บนโต๊ะ สมองบอกว่าไม่ให้คาดหวัง แต่ใจนี่คือเดินไปสั่งอาหารไว้รอเรียบร้อยเลย “โลมาซื้อไว้ให้ผมเหรอครับ” “อะ...อ่อ ครับ” “งั้นผมทานก็ได้ครับ” “ถ้าอิ่มไม่เป็นไรนะครับ” ชายตัวเล็กกำลังดึงจานข้าวที่อยู่ตรงหน้าของเขากลับมา แต่ชายร่างสูงก็ดึงกลับไปก่อน ก่อนตักข้าวที่อยู่ตรงหน้าทาน พร้อมส่งยิ้มมาให้กับเขา ทำไมต้องส่งสายตาแบบนั้นมาให้เขา โอยยยยยยยย...แล้วแบบนี้ใครจะไม่หวั่นไหวกันล่ะ “วันนี้ไปดาดฟ้ามั้ยครับ” “หื้ม?!?” วันที่สองก็ชวนไปดาดฟ้าซะแล้ว เราจะใจง่ายแบบนั้นเลยเหรอ สุดท้ายก็ขึ้นมาจนได้ โลมาเอ๋ย...ทำไมแกใจง่ายขนาดนี้ หลังจากขึ้นมาถึงดาดฟ้าฉลามไม่รีรอ ดันร่างขอโลมาติดผนังทันที ก่อนจะใช้มือหนาประคองใบหน้าของเขาเข้ามารับจูบที่แสนอ่อนหวานนี้ของเขาเป็นการประเดิมบทเพลงที่จะบรรเลงในวันนี้ได้อย่างดี ชายตัวเล็กเริ่มสนองโดยการส่งลิ้นร้อนไปรับกับลิ้นหนาที่ตรงเข้ามา กวัดแกว่งเกี่ยวกันภายในโพรงปากดูดดื่มอย่างสมใจ โลมาจัดการปลดกระดุมเสื้อและปลดตะขอกางเกงของตัวเองออกด้วยมือของเขาเอง ก่อนที่ฉลามจะยิ้มออกมาเล็กน้อยกับการกระทำของเขา ไม่รอช้าส่งมือที่กำลังร้อนผ่าวนี้ตรงเข้าไปสัมผัสกับยอดถันอมชมพูของชายตัวเล็กทันที เพียงเท่านั้นก็ทำให้ร่างเล็กบิดกายด้วยความเสียวซ่าน ส่วนอีกมือก็ตรงไปใต้ล่างให้สัมผัสกับเจ้าโลมาน้อยทันที ก่อนที่เขาจะปรับเปลี่ยนลิ้นร้อน ค่อยๆถอดถอนริมฝีปากหนาจากปากเล็กๆหลังจากชิมรสความหวานภายในโพรงปากนั้น ลากมันลงมาขบเม้มซอกคอขาวอีกครั้ง ก่อนตรงดิ่งมายังประทุมถันที่ตั้งเด่นรอการลิ้มลองนั้น เขาใช้ลิ้นระรัวขึ้นลงเล็กน้อย ดูดดุลยอดถันสองข้างอย่างเมามัว ก่อนจะลากไปตามเรือนกาย จากการที่เขาสัมผัสร่างกายคนอื่นๆมาพอสมควร เขาไม่เคยชิมร่างกายใครที่หอมหวานขนาดนี้มาก่อน มีเพียงแต่เขาเท่านั้น เขาคนเดียวที่ให้รสสัมผัสและกลิ่นหอมจากกาย จนเขาไม่สามารถควบคุมร่างกายตัวเองก็ว่าได้ เขาไม่รอช้าที่จะจับมือเล็กนั้นมาลูบไล้แก่นกายที่มันเต่งตั้งชูชันของเขา ส่วนคนตัวเล็กเองก็เหมือนจะรู้งาน จับแก่นกายไปถูไถเข้ากับระหว่างขาทั้งสองข้าง ให้มันเบียดเข้ากับเนื้อเนียนของเขา ซึ่งการกระทำนั้นทำไมชายร่างสูงร้องครางอื้ออึงในลำคอ เขาแทบไม่อยากรอเวลา อยากยัดเหยียดฉลามยักษ์ของเขาให้กับคนตรงหน้าซะตอนนี้เลย เขาอยากทำแบบนั้นทุกครั้งที่เห็นหน้าคนตัวเล็กคนนี้ แต่มันจะโหดร้ายไปถ้ายังไม่เตรียมด้านหลังให้กับเขา เขาอยากให้ทุกครั้งที่เราสองคนมีอะไรกันเป็นสิ่งที่เขาจดจำและไม่มีความคิดอยากไปจากเขา เฝ้าแต่เรียกหาเขาตลอดเวลา นั่นเป็นสิ่งที่เขาปรารถนา เขาจะทำให้เป็นแบบนั้นให้ได้ แม้ว่าเราสองคนจะเริ่มต้นด้วยเรื่องอย่างว่า แต่เขาก็จะทำให้ชายตัวเล็กยอมรับให้ตัวเขาให้ได้ ตอนนี้ดูเหมือนว่าความคิดที่อยากให้เป็นแบบนั้นกับความจริงมันอาจจะสวนทางก็ได้ เพราะฉลามยักษ์ของเขามันจะไม่ไหวแล้ว จะให้ใช้นิ้วนำร่องไปก่อนตอนนี้คงไม่ไหวแน่ๆ แก่นกายเขามาร่ำร้องโพรงถ้ำของคนตัวเล็กมากมายขนาดนี้  "เอาเลยได้มั้ย ผมจะไม่ไหวแล้ว" "อึก!!..เออ..อย่ารุนแรงนะครับ" ฉลามไม่รอช้าจับขาเล็กชันกับแท่นซีเมนส์ตรงกลางดาดฟ้า โลมาเองก็กางขาออกโดยอัตโนมัติ เขาจับแก่นกายที่แข็งตึงสวมใส่ถุงยาง ส่วนโลมาเองก็ทาเจลหล่อลื่นกับช่องทางด้านหลังของเรารอ เพราะเกรงว่าเขาจะไม่ไหวเอา ฉลามเห็นแบบนั้นไม่รอช้าจับแก่นกายนั้นเข้าจ่อกับช่องทางนั้นของคนตัวเล็กและฝังมันเข้าไปภายใน โลมาหน้านิ่วเมื่อสัมผัสถึงความมหึมาที่มันกำลังเคลื่อนเข้ามา เพราะการที่ไม่ได้มีนิ้วรำร่องก่อนนั้นสามารถเรียกน้ำตาคนที่อยู่ตรงหน้าของเขาออกมาได้ “โอ๊ยย” “เจ็บเหรอครับ” “นิดหนึ่งครับ ของฉลามมันใหญ่มากจริงๆครับ” “ขอโทษครับ ต่อไปผมจะใช้นิ้วเตรียมให้ก่อนนะครับ” “ไม่เป็นไรครับ ผมไหว” เสียงอื้ออึงอยู่ในลำคอเมื่อความเสียวซ่านเริ่มก่อตัวขึ้นบริเวณช่องทางด้านหลังของเขา ส่วนเขาเองก็สั่นสะท้านไปทั้งตัวเมื่อช่องทางนั้นตอดรัดแก่นกายของเขาอย่างรู้งาน เขาส่งริมฝีปากไปประทับที่เปลือกตาเพื่อเช็ดน้ำตาที่ไหลหยดออกมาและผ่อนคลายร่างเล็กนั้นไม่ให้เกรงไปมากกว่านี้ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -