บทที่ 47 ยุงร้าย
ฉลามยิ้มออกมาได้ไม่น้อยเมื่อเห็นท่าทีของคนตัวเล็กที่ยอมทำตามที่เขาบอกแบบนั้น ทั้งเล่นดูดๆอมๆ เล้าโลมตั้งแต่โคนถึงปลาย และขบเม้มแก่นกายอย่างเมามัน พร้อมกับมือเล็กๆข้างหนึ่งไม่ยอมปล่อยให้ว่างเว้นนั้นมาลูบไปมา ทำให้เขาถึงกับร้องครางเสียวซ่านระงมไปทั้งห้อง
“เร็วอีกครับ เร็วอีก โอ่ววววส์”
เขาเอง