บทที่ 3 ห้ามรังแกเธอ

หญิงสาวรีบเก็บหนังสือนับสิบเล่มที่มันถูกปัดกระจัดกระจายมารวมกันอีกครั้ง ก่อนมานั่งดูอาการของชายที่ยังคงนั่งกำมันไว้ไม่คลาย “ฉันไม่ได้ตั้งใจนะ” “ไปหยิบยามา” “ยาอะไรเล่า แล้วมันอยู่ตรงไหน” “ตรงนั้นไง” ชายที่นั่งกำเจ้าแก่นกาย งอทั้งตัวเข้าหากันก่อนชี้ไปที่ตู้ยาภายในห้องแห่งนี้ หญิงสาวรีบเดินไปหยิบอ่านฉลากยาสักพักก่อนเดินกลับมาหาเขาทันที “เดี๋ยวฉันช่วย” หญิงสาวไม่ว่าเปล่านั่งคุกเข่าลงระหว่างกลางขา ถอดนอกตัวใหญ่ของเขาออก ก่อนรุดซิบกางเกงลงอย่างรวดเร็ว “นี่เธอเอาจริงเหรอ” “ฉันทำก็ต้องรับผิดชอบสิ” เขาที่อยู่ตรงหน้าออกอาการเขินเล็กน้อยทั้งๆที่ไม่เคยเป็นแบบนี้ ขนาดของมันก็ไม่ได้จะทำให้เขาอายได้เลย มันทำให้เขาภูมิใจมากเสียด้วยซ้ำ แต่พอเจ้าโลกของเขาโผล่พ้นกางเกงมาอวดโฉมเป็นประจักษ์ให้กับเขาและหญิงสาวเขาก็ถึงกับหน้าแดงฉ่า หญิงสาวชะงักตกใจเล็กน้อยกับขนาดของแก่นกายที่เธอไม่คิดว่ามันจะใหญ่มากขนาดนี้ ในใจเธอก็รู้สึกเขินไม่น้อยเกือบเก็บอาการไม่อยู่ แต่ก็ต้องเรียกสติที่มันเกือบกระเจิดกระเจิงนั้นกลับคืนมา หญิงสาวละเลงยาใส่ในมือเล็กของเธอไม่ยั้งก่อนโปะเข้าไปที่แก่นกายท่อนมหึมานั้นเต็มๆ มือบางอุ่นๆที่ลงสัมผัสผ่านยาครีมใสๆนั้นก็ทำเอาเขาตัวแข็งเกร็งทันที ใบหน้าที่เก็บอาการไม่อยู่ อาการร้อนวูบวาบเข้าสุม ก่อนมีเสียงที่กลั้นไม่อยู่เล็ดลอดออกจากลำคอเล็กน้อยทำเอาหญิงสาวอดขำไม่ได้ “หึ หึ!!” “นี่เธอทามันเบาๆได้มั้ย” ชายที่อยู่ตรงหน้ารีบพูดกลบเกลื่อนกับความรู้สึกของเขาตอนนี้ มือน้อยๆถูไถไปกับแก่นกายเบาๆ ไล่เรียงถูไปตั้งแต่ต้นจนปลายทุกส่วน “ฉันยังไม่ได้ลงแรงเลยนะ ถ้าลงแรงมันต้องแบบนี้” หญิงสาวเริ่มถูมันขึ้นลงแรงขึ้น สาวมันเขาออกระรัวจนคนที่นั่งสั่นระริก ร้องเสียงหลงออกมาอย่างลืมตัว “นี่เธอกะจะแก้แค้นฉันรึไง อย่ามายั่วฉันนะ” “แล้วนายก็จะรู้เอง” หญิงสาวเลื่อนเรือนระหงของตัวเองเข้าไปชิดกายแกร่งและเข้าไปกระซิบที่หูของชายที่กำลังเคลิ้มกับสัมผัสของเธอ “บอกแล้วนะว่าอย่ามายั่ว” ชายที่นั่งอยู่นั่นพยายามอดอั้นควบคุมสติให้มากที่สุด ผู้หญิงคนนี้จงใจแกล้งยั่วเขาชัดๆ อย่าให้ความอดทนที่เคยมีอยู่สูงตอนนี้เหลือเพียงน้อยนิด รีบออกไปก่อนที่มันจะขาดลง แล้วจะเป็นเธอเองที่ไม่ได้ออกไปจากห้องนี้ ที่เขาต้องอดทนก็เพราะคำสั่งของสายฟ้าและแม่ของเขา ‘ห้ามรังแกเธอ ดูแลพวกเธอให้ดี’ คำสั่งนั้นถือเป็นเด็ดขาด และถึงแม้จะไม่มีคำสั่งของผู้เป็นนายก็ตามก็ควรจะให้เกียรติ แล้วเขาเองก็ไม่เคยผิดคำพูดกับเจ้านายและแม่ของเขา แม่ของเขาพร่ำสอนมาตลอดว่าอย่าทำอะไรกับผู้หญิงที่ไม่พร้อมจะเป็นของเขา แต่ในเวลานี้ดูเหมือนเธอจะยั่วเขามากเกินไปแล้ว แล้วถ้าแบบนี้ล่ะครับแม่ ผู้หญิงให้ท่าก่อนนะ ห้ามรังแกเธอ!!...เสียงที่เป็นประกาศิตของชายหนุ่มและหญิงวัยกลางคนยังคงดังก้องอยู่ภายในหัวของเขา แม้ว่าเธอจะทำตัวแบบไหนหรือเป็นยังไง แกจะต้องให้เกียรติเธอ เธอคือคนของคุณสายฟ้าที่ส่งมาดูแลคุณหนู โอยยยยยยยยย...อะไรๆก็ห้ามๆๆแล้วใครจะไปทนไหวครับแม่ นี่เธอเป็นฝ่ายยั่วผมนะ “นายนี่อดทนเก่งจังเลย อดทนให้ได้ตลอดนะ อย่าขัดคำสั่งคุณสายฟ้ากับแม่ของนายล่ะ” เธอพูดด้วยคำพูดที่เป็นต่อ เพราะเธอรู้เธอได้ยินทุกอย่างที่เขาคุยกับสายฟ้าและแม่ของเขา ถึงได้ทำตัวถือไพ่เหนือเขาได้ตลอดเวลานั่นเอง หญิงสาวถอยออกมา ก้มมองสิ่งนั้นกลางลำตัวที่มันกำลังชูชันและขยายขนาดใหญ่มากขึ้น ก่อนที่เธอจะรีบเดินออกไปและเข้าห้องของตัวเองทันที เสียงที่ตะโกนตามมากนั้นทำเอาหญิงสาวกลั้นหัวเราะภายในห้องไม่หยุด เขามาเคาะประตูหน้าห้องอย่างแรง แทบจะพังประตูเข้ามา แต่ก็ไม่สามารถเข้ามาได้เพราะสายฟ้าจัดการสิ่งนี้ไว้ให้ ไม่มีใครสามารถเข้าห้องของเธอได้หากไม่เปิดจากภายใน นี่เธอทำอะไรกับแก่นกายของฉัน...ชายที่ยืนวนไปวนมาอยู่ภายในห้องก้มมองท่อนกายที่มันกำลังพองโตขึ้น ซึ่งมันไม่ได้ขยายขนาดใหญ่แบบปกติอย่างที่ควรจะเป็น เขาจับมันลูบขึ้นลงก่อนกระแทกกายลงนั่งโซฟาใหญ่นุ่มๆภายในห้องของตัวเองอย่างไม่สบอารมณ์ เมื่อความใหญ่ของมันมากขึ้นเรื่อยๆ เขาก้มลงไปเก็บกล่องยาที่ยังกองอยู่ที่พื้น ก่อนหยิบมันขึ้นมาอ่าน เขาคนนี้แทบอยากจะจะบีบคอฆ่าตัวเองตาย หลงกลให้กับสาวน้อยตัวแสบไปได้ยังไง กล้ามากที่เอายาขยายขนาดมาทาให้เขา เขาเริ่มมีเหงื่อเม็ดโตผุดออกตามร่างกาย เมื่อความใหญ่ของแก่นกายมันยังไม่มีทีท่าลดลง แค่ปกติมันก็ใหญ่แล้วแต่ยิ่งมาขยายมันก็ขยายใหญ่มหึมาจนขนาดเขาที่เป็นผู้ชายเองยังตกใจ เขาไม่เคยใช้มันแล้วใครกันที่เอาของแบบนี้มาไว้ที่ห้องของเขา...อย่าให้รู้ ทั้งๆที่เขาไม่เคยคิดจะรังแกเธอ แต่เธอก็แสบเกินจนเขาชักจะอดทนไม่ไหวแล้ว อยู่ได้อยู่ไปในห้องนั้นแหละ ถ้าจับได้แม่จะจับตีก้นสักสองสามทีให้หายซ่า เขาก็แปลกใจอยู่ว่าทำไมเธอยอมที่จะจัดการเจ้าสิ่งนั้นให้กับเขาทั้งๆที่เขาพยายามเท่าไหร่เธอผลักไสมาตลอด น่าจะฉุกคิดสักนิดนะ เป็นถึงนักฆ่าซะเปล่าหากใครมารู้ว่าเสียรู้ให้ผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างเธอแบบนี้ จะเอาหน้ามุดไว้ที่ไหน สายฟ้ากับตะวันมันได้ล้อยันลูกฉันเกิดแน่ ภูผายังคงนั่งมองแก่นกายของตัวเองนั้นไม่วางตา เมื่อไหร่มันจะเลิกขยายสักกะทีชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ เหงื่อเม็ดโตก็ออกท่วมตัวขนาดนี้ เขาตัดสินใจเข้าห้องน้ำแช่ตัวเผื่อว่าเจ้าโลกสัมผัสน้ำมันจะได้เย็นลงแล้วกลับเป็นปกติเสียที แต่ทำยังไงมันก็ไม่เล็กลง เขาได้แต่ใช้มือลูบถูไถมันขึ้นลง ในความคิดก็นึกถึงแต่ใบหน้าสวยๆดวงตาคู่นั้นของเธอผุดขึ้นมาในหัวของเขา ยิ่งทำให้เขาเร่งจังหวะการสาวขึ้นเรื่อยๆ ก่อนปลดปล่อยสายธารนั้นครั้งแล้วครั้งเล่าแต่ก็ยังไม่สมใจเขาอยู่ดี เขาตัดสินใจออกไปตามสาวในคลังของแก๊งค์อินทรีย์แดงมาแก้ขัดไปก่อน ทำให้คนในแก๊งค์ตกใจไม่น้อยที่ผู้ชายคนนี้มาเรียกร้องหาผู้หญิงไประบายอารมณ์ น้อยครั้งที่เขาจะทำแบบนี้ ถ้าไม่มีงานเลี้ยงสังสรรค์หรือไม่ใช่คนที่สายฟ้ายกให้ นี่ฉันว่าจะไม่ทำแบบนี้แล้วนะ ฉันต้องให้เกียรติผู้หญิง แต่เพราะเธอทำให้ฉันเป็นแบบนี้ ขืนไม่ได้ปลดปล่อยมันกับใครสักคน คงได้ชักมันอยู่แบบนี้ทั้งคืน - - - ณ เวลานี้ - - - หลังจากที่ชายร่างสูงแบกร่างบางที่ดิ้นพราดๆจนเข้ามาภายในห้องได้ก็จัดการโยนคนตัวเล็กลงบนโซฟาตัวใหญ่ตัวนั้นทันที “จำได้มั้ย ว่าเธอทำอะไรกับฉันไว้” “ฉันผิดไปแล้ว ขอโทษจริงๆ” หญิงสาวเริ่มรู้ตัวเองว่ากำลังจนมุมจนตรอกเมื่อไม่มีเจ้านายอย่างสายฟ้าอยู่ก็เท่ากับตัดแขนตัดขาหรือเรียกว่าควักหัวใจเธอไปเลยก็ว่าได้ “รู้มั้ยฉันต้องช่วยตัวเองไปกี่รอบต่อกี่รอบ” อ้ายยยยยยยยยยย...แล้วจะมาบอกฉันทำไม จะกี่รอบมันก็เรื่องของนาย เรื่องแบบนี้ใครเขาเอามาประกาศกันให้รู้ทั่วกันแบบนี้ “ดูซะ มันยังบวมแดงอยู่เลยรู้มั้ย ชักมันเข้าออกเป็นสิบๆรอบมันก็ยังไม่หาย” ชายที่อยู่ตรงหน้าไม่ว่าเปล่าถอดอาภรณ์เบื้องล่างของเขาออกจนหมด จนเธอก็เห็นว่ามันบวมแดงมากจริงๆ หญิงสาวอดขำไม่ได้แต่มันยิ่งทำให้เขาหงุดหงิดมากยิ่งขึ้น - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -