บทที่ 1 งานแต่งเธออาจไม่ได้แต่ง

ในผับ อีกสองวันเป็นวันแต่งงานของนิสา ถูกเพื่อนฝูงชวนไปฉลองวันสละโสด เธอไม่ค่อยชอบเที่ยว กลางคืนเลยไม่ชอบสถานที่อย่างผับปาร์สักเท่าไหร่ แต่เพื่อนชวนหลายครั้งเลยไม่ ปฏิเสธ ก็คิดว่าตัวเองก็จะทิ้งความโสดและก็เลยไป ชีวิตคนเราได้ปลดปล่อยสักครั้งก็ดี ถ้าเธอรู้ว่าเรื่องที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้ให้ตายยังไงเธอก็คงไม่ กล้าคิดจะปลดปล่อยสักครั้ง ! เธอเป็นคนดื่มไม่เป็น ดื่มไปแค่ไม่กี่แก้วก็เมา เท้าเดินเซไปมาเธอเดินไปทางห้องน้ำ เข้าห้องน้ำ เสร็จเธอเดินออกมาจากห้องน้ำ ตัวยืนพิงกับผนังเพื่อบรรเทาอาการวิงเวียนศรีษะ “ คุณนิสา ขออวยพรงานแต่งร่วงหน้านะคะ แก้วนี้สำหรับคุณ นิสาลืมตามองคนที่เดินมา หรี่ตามองเวียนหัวมากเห็นไม่ชัด นึกว่าเป็นเพื่อนเธอเองเลยรับแก้วที่ ยืนมาดื่ม พอดื่มเหล้านี้ลงไป นิสารู้สึกยิ่งมึนหัวมาก อดไม่ไหวถามเธอ “ นี้มันเหล้าอะไร ? “ “ เหล้าดี “ สาวสวยที่พูดอยู่ได้เข้าไปประคองเธอไว้ “ เธอเมาแล้วแน่เลย ฉันพาเธอกลับไปนั่ง ดีกว่า “ นิสาได้เรอขึ้นและตอบ อึม ! เพื่อนของเธอต่างก็ไว้ใจได้เลยไม่ได้ปฏิเสธ เอนตัวกับไหล่เธอแล้วเดินไปกับเธอ รู้สึกวิงเวียนตัวยิ่ง อยู่ยิ่งร้อน ร้อนจนเธออยากถอดเสื้อออกให้เย็นสบาย เธอถูกนำตัวขึ้นรถสีดำคันนึง รถได้ วิ่งออกไปอย่างเร่งรีบ นั่งเอนอยู่ที่เบาะหลัง นิสารู้สึกร้อนไปทั้งเนื้อทั้งตัว บนหน้ายิ่งร้อนวูบเลย สองมือที่ควบคุมไม่ได้ ค่อยๆตึงเสื้อทีบางอยู่ พอผิวเธอได้สัมผัสกับเบาะหนังที่เย็นเธอถอนหายใจยาวอย่างสบาย “ สบายมากเลย......” เธอมึนๆและหลับตาไว้ ค่อยๆถอดเสื้อไปเพลิดเพลินกับลมเย็นสบาย ผู้ชายที่นั่งอยู่มุมมืดปิดปากตั้งแต่งเริ่มจนจบไม่พูดสักคำ นั่งชมท่าทางสาวน้อยอย่างเธออยู่อย่างเย็นชื่น แต่ตอนที่เธอเปิดเสื้อยิ่งกวาง แววตาเค้าก็ยิ่งมืดมน “ จอดริมทาง “ ผู้ชายน้ำเสียงทุ้มต่จู่ๆพูดขึ้น รถได้วิ่งมาถึงชานเมือง บนถนนรถน้อยคนก็ยิ่งน้อย คนขับลงจากรถ หันหน้าไปทางที่มืด ผู้ชายได้ใช้มือตึงเนคไทออก “ นิสา “ ผู้ชายตั้งใจทำเสียงต่ำ “ อึม ...... “นิสากำลังเพ้อละเมอสับสนได้ยินคนเรียกชื่อ เสียงเคลิ้มที่ควบคุมไม่ได้ เสียงนี้เหมือนตัวช่วยเร่งทำให้ชายคนนี้อารมณ์ความรู้สึกยิ่งร้อนขึ้น ยื่นแขนยาวลากตัวเธอมานั่ง ตักเค้า สองคนแนบชิดติดกัน “ รู้มั้ยผมเป็นใคร ? ชายที่อยู่มุมมืดและมือใหญ่ที่เย็นเฉียบลูบไล้ไปมาบนร่างกายเธอ “ ธนนท์ , เธอเป็นธนนท์สามีของฉันไง อีกสองวันเราก็แต่งงานกันแล้วนะ ดีจังเลย ! เธอเมาจน เห็นไม่ชัดคนที่อยู่ต่อหน้าเป็นผีหรือเป็นคน ตั้งแต่เล็กจนโตเพื่อนผู้ชายข้างกายเธอก็มีแต่ ธนนท์เค้าสองคนโตมาด้วยกัน เธอเลยนึงชื่อเค้าขึ้นได้โดยไม่ต้องคิด “ แต่งงานเหรอ ? หึๆ.....งานแต่งครั้งนี้เธอคงไม่ได้แต่ง “ พูดจบเค้าลงมืออย่างไม่มีความสงสาร เธอเจ็บจนร้อง ............... เช้าวันที่สองเธอตื่นขึ้นมารู้สึกหัวจะระเบิด แสงแดดที่ส่องเข้าตาเธอๆอยากจะพลิกตัวหลบโดย อัตโนมัติ แต่ร่างกายปวดเมื่อยหมดแรงไปทั้งตัว กระดูกเหมือนถูกถอดชิ้นแล้วต่อใหม่ ปวด จนเธอขมวดคิ้วลืมตาขึ้น เห็นทั้งห้องที่รกไปหมดและห้องแปลกที่ไม่รู้จัก กลิ่นแปลกๆฉุนเต็มห้อง ผ้าปูและผ้าห่มจะเตียงลากลงถึงพื้น เสื้อชั้นในถึงชั้นนอกทิ้งเรี่ยราดบนพื้น เธอเห็นภาพเหตุการณ์ นี้จนอึ้งไปนาน นี้มันอะไรกัน ? ภาพเมื่อคืนค่อยๆปรากฎขึ้น แต่ความทรงจำหยุดถึงแค่เหล้าที่หญิงสาวยื่นมาหลังจากนั้นก็จำอะไร ไม่ได้เลย จู่ๆเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เธอพยายามลุกขึ้นจากเตียง ตอนลงจากเตียงขาอ่อนเกือบล้ม และความเจ็บปวดช่วงร่างทำให้เธอรู้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น หัวใจได้จมลง เบ้าตาร้อนและขยายใน พลิบตา น้ำตาเต็มจนมองเห็นอะไรไม่ชัด เธอถึงกับเมาจนมีอะไรกับผู้ชายแปลกหน้า ? ทำไมเป็นแบบนี้ได้ ? สายโทรศัพท์วางไป เธอไม่กล้าจะหาโทรศัพท์มาดูสายที่เรียกเข้า น้ำตาไหลพลาดไม่หยุด เห็นกระดาษโน๊ตบนหัวเตียง ลางๆ ยื่นมือหยิบมาดู———-ถึงแม้เป็นการผ่าตัดเย็บมา แต่ก็แน่นดี นี้เป็นค่าทำ ขวัญของเธอ และก็ค่าพักโรงแรมจ่ายแล้วนะ เธออ่านจบโกรธจนฉีกเงินสามพันกับกระดาษโน้ตออกเป็นชิ้นๆ “ ไอ้สาระเลว ไอ้สัตว์เดรัจฉาน ใครเย็ดมา แกนะสิเย็บมา ! ทั้งบ้านทั้งตระกูลแกสิไปเย็บ “ด่าจบก็นอนร้องไห้บนเตียงกับ ความเหยียบย่ำ “ ธนนท์.......” เธอทำเรื่องน่าอัพอายแบบนี้ลงไปได้อย่างไร จะมองหน้าธนนท์ได้อย่างไง นึงถึงสิ่งที่เค้าทำดีกับตัวเอง ในใจที่บีบเจ็บปวดขึ้นเป็นพักๆ ที่แรกเธอตั้งใจไว้ว่าวันเข้าห่อจะมอบความบริสุทธิ์ให้เค้า แต่ตอนนี้ พรุ่งนี้ก็เป็นวันแต่ง เธอจะทำไงดี ? ยกเลิกงานแต่ง ! เธอทำแบบนี้กับธนนท์ไม่ได้ นี้มันไม่ยุติทำกับเค้าเลย เธอฝืนทนความปวดเมื่อยตะเกียกตะกายหามือถือ หลังจากนั้นโทรหาธนนท์ “ นิสา คุณโทรกลับมาหาผมสักที เมื่อกี้ผมโทรไปทำไมไม่รับ อย่าบอกว่ายังไม่ตื่นนะ ? “ “ ธนนท์ , ฉัน ........” คำพูดก้ำกึ่งอยู่ที่คอพูดไม่ออก เธออยากแต่งกับเค้ามาก เป็นภรรยาของ เค้า แต่ตอนนี้เธอไม่คู่ควร “ เป็นอะไรเป็น ? น้ำเสียงเค้าอ่อนโยนเหมือนที่ผ่านมา เธอรีบกัดฟันไว้ไม่ให้ร้องไห้ออกมา ยกมือเช็ดน้ำตาที่ไหลออก “ เธอร้องไห้เหรอ ? “ “ ฉัน ....ฉันแค่กลัว .... “ “ เด็กโง่ ทำไมถึงรู้สึกกลัวได้ เธอน่าจะมีความสุขต่างหากในที่สุดเธอก็จะเป็นภรรยาของผม ใน ที่สุดเราต่างก็เป็นคนของกันและกัน “ ธนนท์ฟังไม่ออกน้ำเสียงที่แปลกของเธอ หัวเราะ ปลอบใจ “ คนดี ไม่ร้องนะ ! รอเป็นเจ้าสาวแสนสวยของผมก็พอแล้ว ตอนนี้ผมไปดูสถานที่จัดงานก่อนว่าไปถึงไหนแล้ว ธนนท์พูดจบก็วางสายไป ฟังเสียงในโทรศัพท์ตู้ดๆ หัวใจเธอถูกอัดไว้จนหายใจไม่ออก น้ำตาได้ ขึ้นมาอีกที ...... งานแต่งนิสากับธนนท์ได้จัดขึ้นตามเดิม สถานที่งานแต่งได้จัดขึ้นเหมือนในเทพนิยายสวยอลังการ เพลงบรรเลงงานแต่งดังขึ้น นิสาคล้องมือมาพร้อมพ่อบุญธรรม ค่อยๆเดินไปทางธนนท์ ร้อยยิ้มมี ความสุขมาก แต่งในใจกลับร้อนรนไม่สบายใจ ในระหว่างพิธีกรได้ประกาศถึงครึ่ง หน้าจอใหญ่ได้ปรากฎภาพและเสียงที่ผู้หญิงกับผู้ชายที่ทำเรื่อง บัดสีเหล่านั้น แขกในงานแต่งโกลาหลวุ่นวายกันหมด นิสาได้ยินเสียงที่คุ้นเคยร่างกายหันไปมองดูจอใหญ่โดย อัตโนมัติ ตกใจจนแข็งนิ่งไปทั้งตัว สีหน้าไร้เลือดฝาดมือเท้าเย็นเฉียบ เธอรู้สึกในหูมีแต่เสียงแว่วดังก้องอยู่ ไม่ได้ยินอะไรอย่างอื่นอีก ภาพในบนจอที่แสงเลือนราง ใบหน้าขอผู้ชายอยู่ในมุมมืดเห็นไม่ชัด แต่ของฝ่ายหญิงเห็นได้ชัดเลยว่าเป็นเจ้าสาวของงานแต่ง วันนี้ นิสา ! แขกข้างล่างเวทีแต่งมองเธอและวิภาวิจารณ์เธอต่างๆนาๆ ทั้งงานแต่งเต็มไปด้วยคำพูดที่ไม่น่าฟัง ญาติผู้ใหญ่สองฝ่ายอับอายจนไม่มีที่ยืน ธนนท์เห็นภาพในจอ ไม่อย่าจะเชื่อว่าผู้หญิงที่เค้าทะนุถนอมไม่คิดล่วงเกินที่จะเป็นว่าทีเจ้าสาว ของเค้าจะไปทำเรื่องแบบนี้กับชายอื่นได้แถมยังอยู่บนรถอีกด้วย เธอทำแบบนี้กับเค้าได้ ยังไง ! “ นิสา , เธออธิบายกับฉันให้เคลียร์เดี๋ยวนี้ นี้มันเกิดอะไรขึ้น ! เค้าชี้ไปที่บนจอใหญ่ด้วยความ โมโหและถามเธอ