บทที่ 2 ผมเป็นผู้ชายของคุณ

คำถามของธนนท์ทำให้เธอได้สติกลับมา ทั้งตกใจทั้งกลัวชี้หน้าจอตะโกนใส่คนฉาย “ ปิดมันทิ้ง ! รีบปิดมันทิ้ง ! “ หันไปตึงแขนเค้าที่ชี้ไปทางจอ พูดด้วยน้ำเสียงตกใจสั่นทำอะไรไม่ถูก “ ธนนท์ , คุณฟังฉันพูดนะ ....... “ เพียะ ! มือได้ตบลงบนใบหน้าเล็กของเธออย่างแรง ผิวนุ่มเนียนบนหน้าเห็นรอยตบอย่างชัดเจน มือตบแรงมากทำเธอเกือบล้ม ที่ผ่านมาเค้าไม่เคยแตะเธอแม้แต่ปลายผม ตอนนี้ใช้มือหน้าเธอเข้าอย่างแรง ! “ อยากบอกกับผมว่านี้มันไม่ใช่ความจริงเหรอ ? ใบหน้าเค้าเต็มไปด้วยเส้นเลือดโกรธจ้องเธอ อยู่ เค้าทั้งโมโหทั้งเจ็บใจ นี้เป็นผู้หญิงดีพร้อมที่เค้ารัก ทำไมถึงทำเรื่องต่ำช้าแบบนี้ลงได้ “ นิสาผมไม่ได้ตาบอด คุณทำแบบนี้กับผมได้ยังไง เสียแรงที่ผมรักคุณมากมาย คุณกลับดี สวมเขาชุดใหญ่ให้ผม ผมทำผิดต่อคุณอะไร คุณถึงได้ทำกับผมแบบนี้ “ “ ไม่ , มันไม่ใช่อย่างนั้น ......ธนนท์ คุณฟังฉันอธิบายก่อน ........ “ ทันใดนั้นธนนท์ตึงเข็มกลัดดอกไม้บนหน้าอกโยนลงพื้นเหยียบทิ้งอย่างแรง ยื่นมือไปตึงแขนเธอ ลากลงเวทีไปตะคอกอย่างโมโห “ หย่ากัน ไปหย่าตอนนี้เลย ! รีบไปที่สำนักกิจการพลเรือน “ อาการโกรธโมโหของเค้าแบบนี้เธอเพิ่งเคยเห็นครั้งแรก ถูกเค้าข่มจนสั่นไปทั้งตัว ครืนๆ——— เมืองAจากที่ฟ้าสว่างสดใสตอนนี้กลับมืดครึ้มฟ้าร้องฝนตก บนถนนนานๆมีรถที่เปิดไฟวิ่งผ่าน นิสานั่งอยู่หน้าสำนักกิจการพลเรือนอยู่นาน ร่างกายเปียกฝนไปทั้งตัวดูเหนื่อยล้า ฝนสาดลงหน้า ไม่หยุดแยกไม่ออกว่าเป็นน้ำฝนหรือน้ำตา ทั้งสองตาแดงบวม ตอนนี้ในใจเธอล่มสลายไม่รู้จะที่ ไหน เธอก็ไม่อยากเสียความบริสุทธิ์ก่อนแต่งงาน แต่เรื่องแบบนี้ที่เกิดขึ้นได้กับคนหนึ่ง ในหมื่นคนแค่นั้นกลับเกิดกับตัวเธอ เกิดเรื่องแบบนี้ก็แล้วยังถูกคนร้ายอัพคลิปไว้ตั้งใจทำลายงาน แต่งเธอ เธอไม่เคยกเหลวไหล ไม่ใช่ผู้หญิงเกเร เธอไปขัดใจใครเข้า ? “ ธนนท์ ...... “ เสียงฝนตกดังจนกลบเสียงร้องไห้ของเธอ รถดำคันนึงจอดอยู่ คนขับกางร่มเดินลงมาหาเธอ ช่วยเธอกางฝน คุณนิสาเชิญขึ้นรถครับ “ เธอค่อยๆเงยหน้าขึ้น เห็นรถเบนท์ลีย์สีดำจอดอยู่ไม่ไกล เป็นรถที่ธนนท์ขับแววตามีแสงสว่าง โง่หลงคิดว่าเค้ากลับมาหาเธอ ผลักคนขับออกรีบวิ่งไปที่รถ “ ธนนท์ ! หลังขึ้นนั่งที่รถ เธอปิดประตูหันไปเห็นชายที่อยู่ข้างใน รอยยิ้มก็ได้รีบจานหายไป “ ธนนท์ .......? “ ไม่ใช่ธนนท์.........ชายที่นั่งอยู่ในรถหน้าตาหล่อเหลามาก แต่ดวงตาที่มีแววตาเย็นชา ให้ความรู้สึกที่ว่าคนนอกห้ามเข้าใกล้ยังไงอย่างงั้น ในเวลาเดียวกันมีความมั่งใจในการวางแผนและสั่งการทุกอย่าง ทั้งตัวมีกลิ่นไอเย็นเฉียบของนัก ล่ากระจายเต็ม ขาที่เรียงยาวนั่งไขว่ห้างอยู่อีกฝั่ง เห็นหน้าที่ผิดหวังของเธอ แววตาเย็นชาของเค้าหันมองไปข้างหน้าด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ คุณนิสา ผมเกลียดน้ำตาผู้หญิง ฉะนั้นคุณอย่ามาร้องไห้ต่อหน้าผมจะดีที่สุด “ คุณเป็นใคร ? “ ต่อหน้าชายที่เย็นชากดขี่เธอรู้สึกกดดัน อยู่ๆแผ่นหลังเธอก็ค่อยๆเอนไป ติดกับประตูรถ เค้าเอนทับลงไปด้วย ใช้มือจับที่คางเธอ : “ ผมเป็นผู้ชายของคุณ “ เชษฐาได้ยิ้มแบบร้ายๆขึ้น