บทที่ 4 คุณเชษฐาไม่ใช่ผู้ชายเหรอ

พ่อบุญธรรมพูดจบเดินจากไปอย่างผิดหวัง เธอมองดูเงาหลังค่อมของเค้าที่จากไป เธอนั่งลงกับพื้น กอดร่างน้อยๆของเธอไว้ร้องไห้เสียใจ เธอก็ไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้ ไม่อยากจริงๆ แต่เรื่องมันก็ได้ เกิดขึ้นจะให้เธอทำยังไงได้ ............. เช้าวันต่อมา ตระกูลศิริธาดาเกิดเรื่องขึ้นดังไปทั่วเมืองA ตื่นเช้ามาเธอเปิดดูเว็บไซต์ก็เห็นข่าวนี้จริง เรื่องแรกที่เธอคิดได้คือธนนท์ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง หยิบ มือถือมาโทรหาเค้าแต่ไม่มีคนรับสาย นึกได้ว่าเมื่อวันเชษฐาเอานำบัตรให้เธอ เพื่อช่วยธนนท์ เธอไม่มีเวลามาคิดเยอะแยะรีบโทรศัพท์ไปหาเชษฐา แต่ก็ไม่มีคนรับสาย เค้าเห็นเธอโทรมาไม่หยุด มุมปากได้ยกขึ้นยิ้ม โยนโทรศัพท์ไปที่โต๊ะทำงาน ไม่ไปสนใจ ตามมาติดๆบ้านพ่อบุณธรรมของเธอก็เกิดเรื่องขึ้น เธอเริ่มกังวลแล้วโทรศัพท์ไปหาเชษฐาอย่างบ้า คลั่ง สุดท้ายตอนนี้เค้ารู้สึกว่าถึงเวลาแล้วเลยรับโทรศัพท์ “ ผมเชษฐราชครับ “ “ฉันนิสา ฉันอยากพบคุณหน่อย “ เธอพูดเปิดประเด็นเลยกับผู้ชายคนนี้เธอไม่อยากเสีย น้ำลาย “ ผมยุ่งมาก “ พูดจบเค้าก็วางสายไป เธอได้กัดฟันเมื่อถูกวางสายทิ้ง จ้องนามบัตรเค้าไว้เห็นข้างล่างมีเบอร์โทรของบริษัท เธอเริ่มคิด หาวิธีพยายามติดต่อเลขาเค้าให้ได้ สอบถามตารางงานของเค้า แต่เลขาเค้ายังไงก็ไม่ยอมบอก ในเมื่อไม่มีวิธี เธอก็ได้แต่ไปเฝ้ารอเค้าที่หน้าบริษัท สองทุ่มกลางคืน รถของเค้าถึงออกจากบริษัท เธอที่นั่งเฝ้าอยู่อีกมุมอยากเข้าไปขวางแต่ก็ไม่ทัน แล้ว ได้แต่ยืนโกรธอยู่กับที่ทำอะไรไม่ได้ เค้ามองดูที่กระจกหลังเห็นเธอได้ขึ้นแท็กซี่คันนึงรถวิ่งได้ไม่เร็วและก็ไม่ช้าตามเค้ามา เธอลงจากรถ เงยหน้าขึ้นเห็นป้ายสถาบันเทิงเดอะสตาร์ชื่อดัง ใบหน้าเล็กๆของเธอได้ร้อนขึ้นที่ไม่ อยากมาสถานที่แบบนี้ แต่เค้าเข้าไปในนี้แล้วเธอก็ได้แต่ตามเข้าไป พอเข้ามาถึง เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเค้าอยู่ห้องไหน ตัดสินใจค่อยๆหาไปทีละห้อง ตอนกำลังจะเปิดห้อง เข้าไปดูเห็นชายที่หน้าตาคล้ายผู้จัดการได้เดินมา “ คุณนิสา , ข้างในไม่มีคน คุณจะทำอะไร ? ชายคนนั้นใช้สายตากวาดดูเธอรอบนึง จู่ๆเธอก็รู้ ทันที “ คุณนิสา ? “ เธอตกใจว่าเค้ารู้ชื่อเธอได้ยังไง ในห้องมีผู้ชายอีกคนเดินออกมา “ เฮ้ย ! นี้ไม่ใช่คุณหนูนิสาคนดัง ในเมืองAเราเหรอ ทำไมทนเหงาไม่ไหวอยากหาผู้ชาย ? รองมาทำงานที่นี่ดูมั้ยหละเงินเดือนไม่ เลวนะ ———“ “ ฉันมาหาคุณเชษฐา ไม่ได้มาหาผู้ชาย ! เธอโกรธจนหน้าแดงกน้าม่วง คุณเชษฐาไม่ใช่ผู้ชายเหรอ ? ชายคนนั้นหัวเราะ นึกได้ว่าคุณเชษฐาสั่งไว้ แล้วพูดขึ้น “ ตามผมมา “ เธอเดินเข้าไปห้องมืดห้องนึงหลังจากนั้นประตูก็ถูกปิดตกใจจนอยากหันหนีออกไป แต่มือที่แตะมือ จับประตูก็ได้หยุดลง เธอตั้งใจจะมาหาเค้าจะกลับได้ยังไง ! ในห้องมืดเห็นร่างของชายตัวสูงลางๆไม่ชัดที่กำลังนั่งดื่มเหล้า “ คุณเชษฐา ? “ เธอเลียริมฝีปากหลายครั้งแกล้งทำเป็นนิ่งสงบแต่ในใจตื่นเต้นมาก “ ใคร “ เชษฐาพูดอย่างเย็นชา มองเธออย่างกับคนแปลกหน้าเหมือนไม่รู้จักเธอ นิสารู้ว่าเค้า แกล้งทำ “ ฉัน ......นิสา.....” เธอตื่นเต้นจนหายใจติดๆขัดๆแต่ก็ฝืนทำตัวให้นิ่งไว้ “ เมื่อวานคุณพูด ว่า ..........” เค้ารำคาญเธอพูดช้ามาก น้ำเสียงพูดอย่างเย็นแข็ง : “ ถอดเสื้อ “