บทที่ 5 เค้าชอบความรู้สึกในการที่ได้แก้แค้น

“ ดูถ้าเธอยังไม่ได้คิดให้ดีก่อนมา ฉันว่าเธอคงต้องใช้เวลาคิดให้ดีๆก่อน เธอไปได้แล้ว “ เค้า แกล้งพูด เค้าให้เวลาเธอคิดแต่บริษัทพ่อและธนนท์ไม่มีเวลาให้รอแล้ว “ ไม่ใช่ ! เธอรีบต่อด้วยน้ำเสียงเบาๆ ก้มหัวพูดอย่างเบาๆ “ ฉัน , ฉันได้ยินไม่ชัด.......เมื่อกี้ที่ คุณพูด “ เค้าแอบขมวดคิ้ว เห็นชัดว่ารำคาญความไม่ฉลาดของเธอ พูดซ้ำอีกรอบ “ ฉันบอกให้เธอถอดเสื้อคราวนี้ได้ยินชัดหรือยัง ? “ เค้าตั้งใจดูถูกเธอไม่ได้โง่ทำไมจะไม่รู้ เธอกัดฟันทั้งสองตาเต็มไปด้วยน้ำตา ค่อยๆถอดเสื้ออย่าง ช้าๆ สมองได้นึกถึงวันที่เธอเสียบริสุทธิ์คืนนั้น ร่างกายอ่อนเพลียไม่มีแรงตอนนี้นึกแล้วยังกลัว ครั้งแรก ของผู้หญิงที่ถูกผู้ชายทำแบบนั้นก็ต้องกลัวเป็นธรรมดา ยิ่งกับเธอที่เรียบร้อยแบบนี้ เสียตัวให้กับ ผู้ชายที่ไม่ได้รัก แถมยังเป็นวันก่อนแต่งงานของเธอเรื่องแบบนี้เหมือนฝันร้ายของเธอเลย เค้าเดินชิดเธอทีละเก้าจนเธอถอยติดกับผนัง เค้าใช้นิ้วชี้ยกคางเธอขึ้น “ ทำให้ฉันพอใจแล้วฉันจะ ช่วยเธอเป็นไง ? “ เค้าเหมือนไม่เห็นสีหน้าความลำบากใจของเธอ ใช้นิ้วถูกริมฝีปากแดงๆเธอไปมา : “ คุณนิสา , คุณต้องรู้ไว้นะว่าในโลกใบนี้ไม่มีอะไรที่ได้มาโดยฟรีๆ เธอรู้ว่าถ้าไปเป็นกิ๊กเค้าก็เหมือนกับขายตัวเอง เพื่อช่วยสองตระกูลก่อนมาเธอก็ได้เตรียมใจไว้แล้ว แต่พอเอาเข้าจริงมันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด จิตใต้สำนึกเธอกำลังบอกเธอว่านี้เป็นเรื่องที่น่าอับอาย ถ้าพลาดไปเก้าเดียวก็โหนกลับไม่ได้แล้ว แต่........... “ ความอดทนผมมีขีดจำกัด ดีที่สุดคือเธอเร็วหน่อย “ เค้าพูดขึ้นมาอย่างไม่พอใจ เธอกัดฟันไว้จนริมฝีปากเกือบจะแตก ยกมือที่แข็งทื่ออีกครั้ง ถอดเสื้อด้วยมือสั่น...... เธอได้เตือนตัวเองในใจเรื่อยๆว่าในเมื่อเธอก็ไม่บริสุทธิ์แล้วก็ไม่แคร์ที่จะต้องเสียอีกครั้ง อย่างน้อย ได้ช่วยคนที่เธอรัก เค้ายืนชมเธอที่น่าสงสารที่แบกรับความอัปยศ รู้สึกตื่นเต้นและสะใจ ยกนิ้วชี้สั่งเธอ “ มานี่ “ เธออายจนไม่กล้าเงยหน้า ใช้สองมือกอดปิดที่หน้าอกค่อยๆเดินไป หัวก้มจนจะมุดเข้าไปหน้าอก ยืนอยู่ต่อหน้าเค้า “ นั่งลง “ เธอทั้งโกรธและอายไม่ขยับขยื่น เค้าหรี่ตาและสีหน้าเย็นชา ยื่นแขนยาวออกไปใช้ฝ่ามือกดหลังศีรษะเธอคว่ำลงไปข้างหน้า—— “ อุ๊บ.......” เธอไม่ทันตั้งตัวทั้งตัวค่ำลงไปข้างหน้า ปากได้ถูกยัดเต็มในพลิบตาจนเธอพูดไม่ออก “ เธอกล้าทำให้ฉันไม่มีความสุขละก็ ฉันก็จะทำให้พ่อกับสุดที่รักของเธอไม่มีความสุขไปด้วย “ เค้าพูดขึ้นอย่างลอยๆ แต่ที่จริงแล้วคือกำลังขู่เธอ น้ำตาเธอหยดลงเป็นเม็ดใหญ่ไม่มีเสียงร้องไห้ ....... เวลาค่อยๆผ่านไปแต่กับเธอรู้สึกช้ามาก ระหว่างนั้นรู้สึกเสียงนี้คุ้นมากเหมือนเลยได้ยินจากที่ไหน .......... “ คุณนิสา, คุณเป็นคนมีพรสวรรค์ “ หลังจากเค้าพอใจแล้วถึงพูดขึ้นมา แต่ก็ไม่มีท่าทีว่าจะ ปล่อยเธอ เธอได้สติกลับมาและรู้ว่ามาเพื่ออะไร คำพูดที่พูดก็เกี่ยวข้องกับเป้าหมายเธอเท่านั้น “ คุณเชษฐา , ที่คุณรับปากไว้ต้องไม่คืนคำนะ “ “ แน่นอน “ เค้ารับปากแววตาที่มีแต่ความเย็นชา