บทที่ 6 ผมจะทำให้ทั้งกายและใจคุณอยู่ที่ผม

มันผ่านไปแค่วันเดียว ตระกูลศิริธาดาได้เกิดเรื่องใหญ่ขึ้น ผู้บริหารถูกจับ บริษัทที่สั่นคลอนได้มี ธนนท์รับช่วงต่อ ประชาชนที่ดูข่าวต่างก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ ตระศิริธาดาถึงข้างนี้แล้วยังไม่ ล้มละลายก็น่าแปลกใจจริงนะ เธอเห็นข่าวรู้ว่าธนนท์ไม่เป็นอะไรก็ค่อยสบายใจ ในเวลาเดียวกันก็คิดถึงเค้ามาก ทนความเหนื่อยล้าในร่างกายวิ่งไปหาเค้าที่บริษัท เธอรู้ว่าเธอไม่ควรทำอย่างนี้ผู้หญิงที่สกปรกอย่างเธอมีหน้าอะไรไปสู้หน้าเค้า แต่หัวใจคนเรา บังคับไม่ได้ เธอบอกกับตัวเองแค่ไปเจอหน้าเค้าก็พอนี้อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เธอได้พบเค้า กลางวัน ,ธนนท์ขับรถออกจากบริษัท ช่วงนี้มัวแต่ยุ่งเรื่องบริษัทจนผอมไปมาก ใบหน้าที่หล่อนั้นมี แต่งความเหนื่อยล้า นิสาที่รออยู่หน้าประตูทั้งสันเห็นรถเค้าก็รีบวิ่งไปขวาง เค้าได้เบรครถกระทันหัน พอเห็นคนที่ยืนขวางหน้า ในแววตาเค้าที่มีแต่ความเครียดและเจ็บปวด เห็นเธอยืนขวางไม่ยอมถอย สีหน้าโกรธเขียวเปิดประตูลงมา “ นิสา , ไสหัวไปเลย “ นิสาไม่สนใจเค้าอ้อมไปเปิดประตูขึ้นรถและคาดเข็มขัดนิรภัย ธนนท์กับเธอโตมาด้วยกันรู้จักนิสัยเธอดี ถ้าเธอขึ้นรถแล้วก็ไม่ยอมลงมาง่ายๆแน่ ทนความโกรธไว้ กลับขึ้นรถแล้วขับวิ่งตรงไป ไม่พูดกับเธอสักคำ ในรถรู้สึกกดดัน เธอใช้หางตามองไปที่เค้าด้วยระมัดระวัง เห็นสีหน้าเค้าตึงเครียดยังโกรธไม่หาย และเธอก็รู้ว่าเป็นฝ่ายผิดเค้าไม่สนใจเธอก็สมควรแล้ว “ ธนนท์ ...... “ เธอได้เรียกชื่อเค้า เค้าไม่ฟันเธอพูด ตั้งแต่แรกเค้าก็ตั้งใจหลังแต่งงานกับเธอเค้าสองคนจะได้อยู่ด้วยกันตลอดไปแต่ เธอกลับไปมั่วสุมกับชายอื่น ทำลายความรักที่เค้ามีให้กับเธอตลอดที่ผ่านมา ไม่ว่าเธอจะรู้สคกผิด หรือไม่ เค้าก็จะไม่มีวันอภัยให้เธอ “ ธนนท์ , ฉันขอโทษ “ เธออดใจไม่ไหวร้องไห้ออกมา ยื่นมือดึงแขนเค้าไว้ เค้าได้รังเกียจปัดมือเธอทิ้ง ระหว่างนั้นกันไปเห็นรอยจูบช้ำบนคอเธอความโกรธนั้นได้พุ่งขึ้นสมอง “ นิสา , เธอมันน่ารังเกียจจริงๆ ! “ รถที่จอดอยู่หลังรถของธนนท์คนขับได้โทรศัพท์ไปหาคุณเชษฐา “ ท่านครับ คุณนิสาได้อยู่บนรถ กับคุณธนนท์ รถได้จอดอยู่ข้างทางนานแล้วไม่ไปไหนเลยครับ ในตาเชษฐาทีปรากฎแววตาเย็นชาและความโกรธ ได้สั่งให้คนขับตามต่อไป วางสายจากตรงนี้ แล้ว โทรศัพท์ไปอีกสาย ธนนท์รับโทรศัพท์ขึ้น ได้ขมวดคิ้วไว้แน่น พอวางสายไปจะเก็บก็ได้รับข้อความ กดเข้าไปดูเป็นภาพ นิสา .......... เสียงข้อมือกำแน่น ทันใดนั้นลงรถแล้วลากเธอออกจากรถ “ นิสา , ฉันไม่อยากเจอหน้าเธออีก เธอไสหัวไปซะ ! “ พูดจบผลักเธอออกข้างทาง เธอล้มนั่งกับพื้นอยู่ข้างทาง เห็นรถวิ่งออกไปน้ำตาได้ไหลลงอีกครั้ง หลายวันที่ผ่านมาสิ่งที่เธอทำบ่อยที่สุดคือร้องไห้ .............. หลังจากถูกเค้าโยนออกจากรถเธอก็ไม่กล้าไปเจอเค้าอีก แต่เธอเห็นจากในข่าวว่าหลายบริษัทได้ ยกเลิกสัญญากับบริษัทธนนท์ เธอได้รีบร้องไปหาคุณเชษฐาไปขอให้เค้าช่วยเค้า เค้าตกลงกับเธอ ไว้ว่าหลังจากเธอยอมเค้าแล้วจะช่วยเหลือบริษัทธนนท์ เธอยอมทำตามแล้วเค้ากลับบอกไม่พอใจ และไม่ช่วย “ คุณเชษฐราช, คุณรับปากฉันแล้วจะคืนคำได้ไง “ เธอมองหน้าชายที่พูดแล้วไม่ทำตามคนนี้ สี หน้าเธอโกรธและตัวสั่นไปทั้งตัว “ ผมให้คุณทั้งกายและใจต้องอยู่กับผมคุณทำได้หรือยัง ? เชษฐาถามกลับเธอด้วยน้ำเสียงเย็น ชา แววตาเต็มไปด้วยความเยือกเย็น กดทับเธอไว้กับโต๊ะทำงาน