บทที่ 9 ตัวเธอและชีวิตเธอต่างก็เป็นของฉัน

เธอโดดตึกไม่ค่อยราบรื่นนะ ถูกเต็นท์ที่กางอยู่ที่ชั้นหนึ่งรองรับไว้ แล้วกลิ้งตกลงมาบนพื้น สิ่งที่เค้านึกขึ้นได้อย่างแรกคือโทร 1669 หลังจากนั้นก็วิ่งไปหาเธอแต่เธอได้สลบไปแล้ว เค้าตรวจดูร่างกายเธอรอบนึงมีเลือดออกมั้ยถึงวางใจ เสียงพูดคุยของคนรอบข้างทำให้ เค้ารำคาญจนตะโกนพูด “ ไสหัวออกไปให้ไกล ! “ รถโรงพยาบาลมาถึงอย่างเร็ว เค้าขึ้นรถไปด้วยรถได้มาถึงโรงพยาบาล ตรวจร่างกายอย่างละเอียดเธอไม่ได้เป็นอะไรมาก สมองถูกกระทบกระเทือนเล็กน้อย และกระดูกขาขวาแตกหักปานกลาง ทั้งคืนเค้าเอาแต่วิ่งเรื่องของเธอ ยุ่งจนจบเค้าอยากบีบคอเธอให้ตายไปจริงๆ แต่คิดๆแล้ว สบายเธอเกินไป เธอยังไม่ได้ชดใช้อะไรเค้าเลย จะปล่อยเธอตายไปง่ายๆได้ยังไง พอเธอตื่นมาก็ตกเย็นอีกวันแล้ว เค้าได้นั่งดูเอกสารอยู่ข้างๆ ค่อยๆนึกขึ้นได้เรื่อเมื่อคืน คิดๆแล้วก็กลัวเอง แอบดีใจที่ตัวเองยังไม่ตาย หลังไปเจอประตู นรกมาถึงรู้ว่าชีวิตมีค่าแค่ไหน “ ตื่นแล้วเหรอ “ ได้ยินเสียงเค้าแว่วเข้าหู สติเธอที่ร่องรอยได้กลับมา เห็นเค้าจ้องดูตัวเธออยู่อย่างแข็งทื่อ ตัวเธอชาไปหมด “ ....คุณเชษฐา ......” อยากตายขนาดนั้นเลยเหรอ ? “ เค้าไม่กระพริบตาจ้องมองเธอ เธออยากพูดว่าไม่ใช่ แต่เธอก็ได้ทำลงไปจริง พูดแล้วก็เหมือนประชดได้แต่อยู่เฉยๆไม่พูด อะไร “ นิสา , เธอจำไว้เลยนะไม่ใช่แค่ตัวเธอแต่ชีวิตเธอก็เป็นของฉัน ถ้ากล้าคิดฆ่าตัวตาย ฉันจะทำคุณรู้เองว่าตายทั้งเป็นมันเป็นยังไง เค้าเตือนด้วยความโกรธ “ รู้แล้ว “ เธอตอบแบบไรสีหน้า คนเราเกือบตายไปแล้วครั้งนึงยิ่งรู้ว่าชีวิตมีค่าแค่ไหน ถึงแม้ชีวิตจะพบเจอสิ่งที่เลวร้ายแค่ ไหนเธอก็จะอยู่ต่อไปให้ได้ บ้างครั้งก็เห็นข่าวชายที่ตัวเองรักควงแฟนออกงานแสดงความรักหวานชื่นผ่านสื่อ ในใจ เจ็บปวดเหมือนถูกมีดกรีด เธอยังไม่จบมหาลัย อยากกลับไปเรียนต่อแต่ก็กลัวคนเค้านินทา ถ้าไม่เรียนเธอก็ไม่มีวุฒิ การศึกษาอะไรเลย เธอคงไม่คิดจะเป็นกิ๊กเค้าไปตลอดชีวิต ยังไงก็ต้องไปจากเค้า ถึงตอน นั้นเธอต้องหาเลี้ยงตัวเองให้ได้ ถึงใครจะนินทาก็เหอะยังไงเธอก็ต้องไปเรียนต่อให้ได้ คืนนี้เชษฐากลับมาถึงคฤหาสน์ แม่บ้านเป็นคนเปิดประตูให้ สีหน้าเค้าไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แม่บ้านได้ดูแลปรนนิบัติอย่างระมัดระวัง : ท่านทานอะไรมายังคะ ? “ เค้าอืมแล้วเดินขึ้นชั้นสองไปเลย ถีบประตูห้องเธอออกเธอสะดุ้งตื่น เสียงแหบลุกนั่งจาก เตียง : “ คุณเชษฐาคุณกลับมาแล้วเหรอ “ เธอเห็นเค้าเดินมาทางเตียงนึกถึงเรื่องแบบนั้น้ธอกลัวเค้ามาก เค้าเองก็รู้ เค้าโกรธที่เธอใช้ สายตาอย่างนั้นมองเค้า ทำเหมือนเค้าน่ากลัวขนาดนั้น เค้าไม่ใช่ปีศาจสักหน่อย แต่ในสายตาเธอเค้าก็คือปีศาจชัดๆ เค้าได้ดึงเนคไทออก ถอดเข็มขัดกางเกง เค้าอยากจะทำอะไรเธอรู้อยู่แก่ใจเพราะเธอไม่ได้ เป็นผู้หญิงบริสุทธิ์ไร้เดียงสาแล้ว เธอรู้ชัดและตกใจจนกลืนน้ำลาย : คุณเชษฐาวันนี้ไม่ทำ ได้มั้ยฉันประจำเดือนมา “