已经是第一章了
บทที่ 47 นิสา คุกเข่าลงกราบแม่ฉัน
ตอนกลับไป ยังเป็นเค้าที่ขับรถ ศีรษะเธอพิงกับกระจกรถ มองไปข้างนอกที่เต็มไปด้วยแสงไฟ
มันเงียบสงบมาก ในตอนนี้เค้าไม่อยากไปทำลายความสงบของเธอ
เธอน่าจะกำลังคิดถึงบ้าน คิดถึงคนที่เธอรัก ไม่ว่าจะยังไงคงไม่ใช่เค้าแน่นอน
พอถึงโรงแรม จะว่าปลดปล่อยก็ดีหรือว่าเค้าอยากที่ต้องการปรับเธออยู่ก็ดี เค้าฉุด
已经是最新一章了
加载中
