已经是第一章了
บทที่ 2 อยากได้นักใช่มั้ย
“ชักจะต่ำขึ้นทุกวัน”
“คุณพายุ คุณก็ฟังฉันสิ”
“อย่ามาออกคำสั่ง”
“ช่วยอธิบายให้ฉันเข้าใจสักนิดไม่ได้รึยังไง”
“หนวกหู”
“คุณ พายุขาาาาา” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน พยายามใช้หน้าอกอวบอิ่มนี้สัมผัสกับอกแกร่งผ่านผ้าผืนใหญ่ที่คลุมชายคนนี้อยู่
“เอามันอออกไป”
“คุณกลัวห้ามใจตัวเองไม่ไหวล่ะสิ”
“น่ารังเกียด ขยะแขยง”
ไอ้บ้าเอ้ย!! ทุเรศสิ้นดีกล้ามาว่าอกคู่สวยของฉันได้ยังไง ต่อให้ตายฉันก็จะทำให้คุณมาสยบลงที่มันให้ได้ ยิ่งว่าก็เหมือนยิ่งยุ หญิงสาวยิ่งเบียดเอาอกอวบอิ่มคู่โตกระแทกเข้าอกแกร่งของเขาอีกครั้ง มือเล็กๆก็พยายามปลดตะขอกางเกงและเสื้อผ้าของชายที่อยู่ตรงหน้าลูบไล้ตั้งแต่ใบหน้าเนียนๆของเขา ลากลงมาที่ริมฝีปากหนา ซอกคอ ไหล่กว้าง อกแกร่ง ค่อยๆเปิดให้เห็นเนื้อหนังที่อยู่ภายใน ใบหน้าชอนไชเข้าไปแนบชิดกับซอกคอปล่อยให้ลมหายใจบางๆรดอยู่บริเวณต้นคอของชายที่อยู่ตรงหน้า ขาเรียวก็พยายามเสียดสี ถูไถเข้ากับต้นขาของเขา
“พอใจรึยัง”เสียงที่เอ่ยออกมาอย่างเรียบเฉยไม่ต่างจากใบหน้า
“ก็ช่วยฟังฉันหน่อยสิ” หญิงสาวพูดกระซิบอยู่ข้างหูเบาๆหวังให้เขาได้หลงเคลิ้มไปตามที่เธอบรรเลง หญิงสาวยิ่งเห็นแบบนี้ เห็นชายที่อยู่ตรงหน้าไม่พูดไม่ว่ายิ่งได้ใจ ปลดเปลื้องทุกชิ้นให้มันลงไปกองทับชุดของเธอก่อนหน้านี้
“ฉันไม่รู้ว่าฉันทำอะไรผิดไป ฉันแค่อยากจะ...” หญิงสาวพึ่งจะเริ่มต้นอธิบาย เขาคนนี้ก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน
“อยากมากนักใช่มั้ย”
“หื้อ?!?”
“ถามว่าต้องการไอ้นั่นของฉันนักใช่มั้ย”
“ฉัน..” หญิงสาวเริ่มขมวดคิ้วเข้าหากัน ไม่พอใจในสิ่งที่เขาพูด ก็ในเมื่อเธอกำลังจะอธิบายก็ช่วยฟังก่อนได้มั้ย หรือถ้าไม่ฟังก็ช่วยพูดช่วยอธิบายให้ฟังหน่อย ไม่ใช่ปล่อยให้ฉันไม่เข้าใจอยู่แบบนี้
“เดี๋ยวฉันสงเคราะห์ให้”
ชายที่เธอทับทาบและพยายามใช้ทุกส่วนมาเสียดสีเพื่อยั่วยวนเขานั้น ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร ในเมื่อเธอเสนอมาขนาดนี้ เขาเองก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่เห็นผู้หญิงแก้ผ้าแล้วจะไม่คิดอะไร นั่งทนมองมันแบบไม่สนใจอะไรเขาก็จะสนองให้กับเธอคนนี้ให้ได้รู้ว่า...อย่ามาเล่นกับคนอย่างเขา
ชายคนนี้ไม่พูดพร่ำทำเพลงจับหญิงสาวแบกขึ้นบ่า เดินตรงเข้าไปที่ห้องทันที เธอสติหลุดขึ้นมาทันที ไม่มีสติเหลืออยู่แล้ว ทั้งๆที่เธอเป็นคนยั่วเขาคนนี้เอง แต่ตอนนี้ใจกลับตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม ไม่อยากจะคิดเลยว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น เพราะในตอนนี้ผู้ชายคนนี้ดูโกรธมากด้วย แล้วคราวนี้เธอจะเอาตัวรอดยังไง
ชายร่างสูงอุ้มเธอเข้ามาในห้องนอน ไม่ปล่อยให้เธอได้ตั้งตัวหรือตั้งสติคิด เหวี่ยงร่างบางลงบนเตียงนอนของเขาทันที
ไม่มีการปลอบประโลมการบอกกล่าวให้รู้ตัว ไม่มีคำเอื้อนเอ่ยให้หญิงสาวได้พอรู้สึกดี เขาจับแก่นกายยัดเข้าช่องทางที่เปิดรับให้กับเขา ความรู้สึกแรกที่รับรู้คือเจ็บปวด ปวดร้าวโดยเฉพาะที่เจ้าหล่อน ร้าวมาจนถึงหัวหน่าวและท้องน้อย หญิงสาวหน้านิ่ว เอามือจิกเข้าที่ผ้าห่มผืนหนาที่มันถูกล่นกองรวมกันหลังจากเธอถูกโยนลงกับเตียงนี้ ทนกัดริมฝีปากตัวเองจนเลือดซิบ
หญิงสาวร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด น้ำตาที่กำลังจะถูกหลั่งออกมานั้นเธอสามารถกลั้นเก็บมันเข้าไปไม่ให้ชายที่อยู่ตรงหน้าที่มีแต่ความบ้าคลั่งป่าเถื่อนนั้นได้รับรู้ เธอบอกกับตัวเองแล้วว่าไม่ว่าจะเจ็บปวดมากขนาดไหนเขาคนนี้จะไม่ได้เห็นน้ำตาหรือได้ยินเสียงร้องสะอื้นจากเธอ
"อย่าร้องออกมานะ"
ชายที่กำลังทาบทับร่างบางอยู่นั้นไม่พูดเปล่าส่งมือหนามาปิดปากของเธอไว้ แค่นี้มันก็เจ็บปวดทรมานมากพอแล้ว เขายังไม่เปิดโอกาสให้เธอได้ระบายออกมา มันโหดร้ายเกินไปแล้ว แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ความป่าเถื่อนของคนๆนี้ลดน้อยลง ยังไม่ทันที่น้ำหล่อเลี้ยงจะย่างกายออกมา เขาเคลื่อนแก่นกายอย่างแรงไปจนสุดทาง ฝ่าเยื่อพรหมจรรย์เข้าไป ท้าทายกับความคับแคบของโพรงถ้ำ ความเจ็บปวดนี้ทำเอาหญิงสาวกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่
การที่ผ่านผู้หญิงมาก็พอสมควร เขารับรู้ได้เลยว่าเขาคือผู้ชายคนแรกของเธอ ไม่อยากจะเชื่อ แต่อย่าไปหลงให้กับผู้หญิงคนนี้ เอาเถอะถึงจะเป็นคนแรกแล้วยังไง คนหลอกลวงก็คือคนหลอกลวง ปลิ้นป้อน ตลบตะแลง ตอแหล
แม้แต่เขาเองยังสามารถร้องเสียงหลงเพราะโพรงถ้ำที่ตอดรัดของเธอได้ แต่กับเธอเขาใช้มือปิดปากไว้สนิท หญิงสาวพยายามดิ้นสุดชีวิตเพื่อต้องการปลดปล่อยเสียงออกมาและลดความเจ็บปวดนั้นแต่เมื่อไม่มีทางให้เสียงออกก็อันตรทานหายลงคอไป
ความรุนแรงที่เขาทำกับเธอวันนี้ สาบานกับตัวเองเลยว่าจะตอบแทนคืนให้อย่างสาสม แล้วเขาจะได้รู้ว่าผู้หญิงต่ำๆอย่างเธอสามารถทำได้ทุกอย่าง ในเมื่อเขาคิดว่าเธอมารยา ต่ำช้า ไร้ยางอายหลอกลวง เห็นแก่เงิน เธอก็จะทำให้ครบหมดทุกข้อที่เขาอยากให้เธอเป็น
แก่นกายที่เคลื่อนเข้าออกเอาแต่ใจนั้นไม่สนใจความรู้สึกของคนใต้ล่างแม้แต่นิด ไม่แม้แต่จะหันมามองใบหน้าของเธอ เอาแต่เสพสมอยู่กับโพรงถ้ำ ใจจดใจจ่ออยู่กับแต่ตรงนั้น แม้แต่อกอวบอิ่มคู่นี้ที่มันตั้งเด่น เขาก็ไม่คิดที่จะมาสัมผัส ในเมื่อเขาไม่ทำเธอก็ต้องช่วยตัวเอง หญิงสาวจึงใช้มือคู่บางนี้นวดไปที่หน้าอกทั้งสองข้างบีบขยี้เล่นกับยอดถันให้ตัวเองรู้สึกเสียวซ่านเพื่อบรรเทาความเจ็บปวดนั้นลง ไม่อยากไปสนใจหรือให้ความสำคัญกับมัน ในเมื่อคนคนนั้นยังไม่ให้ความสำคัญเธอก็จะปล่อยมันไปตามธรรมชาติที่ควรจะเป็น
หญิงสาวเห็นชายที่ทับทาบอยู่นั้นปรายตามองเธออย่างเอือมระอาท่าทีและการกระทำที่เธอพยายามช่วยตัวเอง มันคงดูน่าทุเรศสมเพชมากใช่มั้ย คนเขาไม่เอาก็มาเสนอให้ถึงที่ ยั่วให้เขาเป็นของเราจนได้ คงสะใจมากสินะที่ทำให้เธอเป็นได้มากขนาดนี้ เอาเลย..ไหนๆเธอมันก็น่ารังเกียจขนาดนี้แล้ว ให้เขาได้เห็นสิ่งที่อยู่ในใจส่วนลึกของเธอให้มันสุดๆไปเลย
ไม่มีเสียงร้องครางหรือคำราม ไม่มีคำพูดใดออกจากปากของเธอมีแต่ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเสียใจ ความน้อยใจกับชายที่อยู่ตรงหน้า เธอแอบชอบเขามาตั้งแต่อยู่มัธยมต้นจนถึงตอนนี้ในวันที่เธอยอมพลีกาย เขาก็ยังไม่ยอมรับฟังหรืออธิบายสิ่งใดให้เธอได้รับรู้ ทุกสิ่งที่ทำมามันไม่มีความหมายสำหรับเขาเลยแม้แต่น้อย สิ่งที่ได้รับกลับมาคือความช้ำใจ มีแต่คำพูดดูถูกเหยียดหยามที่ทำให้เธอน้อยเนื้อต่ำใจ
ใช่!!..เธอไม่คู่ควร เธอก็แค่พนักงานต๊อกต๋อยในบริษัทเครือพิพัฒน์กลุ๊ปคนหนึ่ง ตัวเธอเองก็ไม่เคยคิดที่จะคว้าของสูงอยู่แล้ว ก่อนหน้านี้เพียงแค่ได้แอบมองแอบชอบก็เพียงพอแล้ว แต่บอกไปแล้วไง ตอนนี้ความรู้สึกเหล่านั้นมันไม่เหลืออีกแล้ว เขาจะต้องมากราบแทบเท้าอ้อนวอน แม้จะเป็นแค่เรื่องบนเตียงเธอก็ยอม ขอแค่ให้ชายคนนี้เอ่ยปากขอร้องเธอก็พอ
"ผู้หญิงอย่างเธอมันผู้หญิงชั้นต่ำ เห็นแก่เงิน ปลิ้นป้อน หน้าไม่อาย ยอมพลีกายให้ถึงที่" คำพูดดูถูกที่แทบจะเรียกน้ำตาจากหญิงสาว แต่เธอกลับไม่หลั่งมันออกมาแม้แต่น้อย
แล้วคุณจะได้รู้ว่าไม่ควรมาดูถูกผู้หญิงอย่างฉัน ผู้หญิงที่คุณคิดว่าต่ำต้อยแบบนี้แหละ มันทำได้ทุกอย่าง จะทำให้ได้รู้รสชาติของคำว่า..เจ็บปวด จากผู้หญิงชั้นต่ำคนนี้ เขาจะต้องทนทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัสกับการที่เขาทำกับเธอแบบนี้เหมือนกัน
"แล้วฉันจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงให้ทุกคนได้รับรู้ว่าเธอมันมารยาสาไถ แกล้งทำตัวใสซื่อบริสุทธิ์ ความจริงก็ไม่ต่างจากหญิงโสเภณีข้างทาง"
เขาไม่พูดเปล่าดันแก่นกายนี้เข้าออกอย่างหนักหน่วง รุนแรงจนคนใต้ล่างอยากจะร้องไห้ออกมา แต่ไม่ใช่เพราะเจ็บที่ร่างกาย แค่นั้นมันทนได้อยู่แล้ว แต่ที่มันเจ็บสุดๆตอนนี้คือหัวใจดวงนี้ ถ้าหากจะดูถูกกันขนาดนี้ เกลียดฉันขนาดนี้ ก็ฆ่ากันให้ตายเลยดีกว่าจะได้สาสม
"แค้นฉันมากก็ฆ่าฉันให้ตายเลยสิ จะเก็บไว้ให้รกหูรกตาทำไม" หญิงสาวคว้ามือหนาที่เอาแต่ปิดปากเธออยู่นั้นสะบัดออกก่อนพูดตอกกลับไปอย่างเจ็บปวด
"ฆ่าเธอให้ตายมันก็ไม่สนุกสิ ปล่อยให้ตายทั้งเป็นแบบนี้ดีที่สุดแล้ว อยากได้ฉันนักไม่ใช่รึไง"
"สารเลว!!" หญิงสาวสบถออกมาทำเอาชายที่ฟังอยู่นั้นเลือดขึ้นหน้าทิ่มแทงกายแก่งอย่างเอาแต่ใจ เสพสมท่านี้จนสุดก็จับเธอพลิกโดยไม่บอกไม่กล่าวทั้งๆที่แก่นกายยังคงคาอยู่ในโพรงถ้ำ
หลังจากที่เขาจับร่างบางพลิกก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงจับสะโพกคอดนั้นเคลื่อนอย่างเร็ว ส่วนตัวเองก็ลงน้ำหนักสะโพกอย่างหนักยัดเข้ายัดออก เนื้อบั้นท้ายกระทบกับต้นขาอย่างแรงทุกครั้งที่เคลื่อนแก่นกายหญิงสาวก็ได้แต่กำมัดแน่นขยำเข้ากับผ้าปูอย่างเจ็บใจ เพราะแรงกระแทกที่เขาส่งมานั้นไม่มีคำว่ายั้งมือ เธอจึงต้องลดความเจ็บด้วยการแอ่นใบหน้าขนานรับกับเพดานตลอดเวลา จนเขาเสพสมกับท่านี้จนเสร็จและไม่สนใจด้วยซ้ำว่าเธอจะสุขสมขึ้นสวรรค์ไปด้วยรึเปล่า อย่าได้หวังว่ามันจะออกจากปากของชายคนนี้
เขาถอดถอนกายแกร่งออก ก่อนจับมันแท่งทะลุผ่านประตูหลังของเธออย่างรวดเร็ว หญิงสาวร้องเสียงหลงออกมาอย่างทรมานเมื่อเขาไม่ปล่อยให้เธอได้พัก ไม่บอกไม่พูดไม่กล่าวอะไรอีกตามเคย เธอเอาหน้าทรุดลงไปกับเตียง ปล่อยให้น้ำตาที่ไหลหลั่งออกมาหายไปกับผ้าปู แต่เก็บเสียงสะอื้นไว้ ปล่อยน้ำตาออกมาให้กับความบัดซบที่เธอได้รับในวันนี้ เขาไม่สนใจที่จะหยุดดูหรือสนใจร่างบางที่ทรุดลงไป ยังคงดำเนินบทพิศวาสต่อไปเรื่อยๆ แทงเข้าแทงออกไม่รู้จักหยุดยั้ง ความทรมานและความเจ็บปวดของหญิงสาวไม่มีท่าทีจะทุเลาลงมีแต่จะเพิ่มขึ้น ดูจะแปรไปทิศทางเดียวกับความแรงและหนักหน่วงของเขา
อยากจะต่อก็ต่ออยากจะหยุดก็หยุดซะดื้อๆ อยากจะแทงมันเข้าออกี่ครั้งกี่ทีรุนแรงขนาดไหนเขาเป็นคนกำหนดทั้งหมด ก่อนที่จะถอดถอนมันออกมาอีกครั้ง
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
已经是最新一章了
加载中
