บทที่ 3 อยากได้ก็เอาไป

"หันหน้ามา" เขาออกคำสั่งโดยที่เธอก็ยอมทำตามทุกอย่าง ทำไมเธอต้องยอมขนาดนี้ด้วยในเมื่อเธอต้องการทำให้เขาคร่ำครวญร่ำร้องเรียกหาแต่เขาไม่เปิดโอกาสให้เธอได้แสดงบทรักของเธอบ้างเลย แต่ตอนนี้ช่องทางรักของเธอมีร่องรอยของความระยำของชายที่เธอกำลังเผชิญหน้าอยู่ตอนนี้ "ดูดมันซะ เอาให้ฉันพอใจนะโสเภณีข้างทาง" หญิงสาวมองด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเจ็บช้ำน้ำใจ ไม่มีคำว่าถนอมน้ำใจหรือปรานีกับเธอ อย่างน้อยที่สุดเธอก็คือเพศแม่ ทำไมชายคนนี้ถึงป่าเถื่อนได้ขนาดนี้ หญิงสาวได้แต่จำยอมที่จะต้องทำ จากที่เคยมีความรู้สึกดีๆตอนนี้มันแปลเปลี่ยนเป็นความน่ารังเกียจ ขยะแขยง ขยาดที่จะอยู่ใกล้ผู้ชายคนนี้ แต่คอยดูนะ...บทนี้แหละจะทำให้เขาลืมรสชาติของลิ้นร้อนของเธอไม่ลง หญิงสาวส่งลิ้นร้อนตวัดเข้ากับปลายยอดแก่นกายดูดดุล ไล่เลียท่อนกายนี้ทุกซอกมุมไม่เหลือช่องว่างเว้น ขบเม้มให้เขารู้สึกสั่นซ่านไปกับมัน และมันก็เป็นไปตามที่เธอต้องการ อย่างน้อยที่สุดเขาก็ทำให้เธอรู้ว่าเขาก็รู้สึกร่วมไปกับเธอเหมือนกัน ไม่ได้ตายด้านที่จะร่วมเสพสมกับใครแล้วจะไม่มีความรู้สึก แค่นี้มันก็พอสำหรับเธอที่จะทำให้เขาสุขสมด้วยลิ้นร้อนของเธอ หญิงสาวใช้ก้อนเนื้อเนียนสองก้อนที่ตั้งเด่นเป็นสง่าเข้าครอบครองแก่นกายนั่นไว้กลางร่องอกก่อนรุดมันขึ้นลง เธอเหลือบไปเห็นบางอย่างที่หัวเตียง ก่อนจะใช้จังหวะที่เขาคนนี้กำบังเคลิบเคลิ้มคว้ามันมาอมไว้ในปากทันที ทันทีที่เธออมของสิ่งนั้นไว้พร้อมกับโน้มลงไปอมแก่นกายนั้นไว้อีกครั้งทันที ของสิ่งนี้เรียกเสียงร้องครวญครางของเขาได้ไม่น้อย ความเย็นจากก้อนน้ำแข็งในโพรงปากผสมปนกับความอุ่นเข้าครอบครองท่อนกายมันก็ยิ่งตั้งชูชันขยายขนาดใหญ่มากขึ้น หญิงสาวยิ่งได้ใจคว้ามันมาอีกสองสามก้อนใช้มือนวดถูไถไปพร้อมกับมัน ก่อนที่จะความสุขสมนั่นจะล้นปรี่ จนสายธารพวยพุ่งออกมาเต็มใบหน้าเนียนของเธอ หญิงสาวใช้นิ้วเรียวนั้นปาดก่อนดูดดื่มมันจากนิ้วเรียวเล็กของเธอ ก่อนลงไปรีดเอาสายธารนั้นจากแก่นกายเข้าปากทุกหยดหยาด บทต่อไปหญิงสาวเริ่มเห็นการคล้อยตามของชายที่อยู่ตรงหน้ายิ่งทำให้เธอได้ใจ คอยดูต่อไปจะทำให้ติดใจจนลืมไม่ลง หญิงสาวผลักกายแกร่งที่กำลังอ่อนระทวยไปกับบทพิศวาสที่เธอสร้างและเป็นกำหนดนั้น เธอถือก้อนน้ำแข็งที่มันเหลือเป็นก้อนเล็กๆอยู่ในมือ จับมือสอดใส่ค้างไว้ที่ปากถ้ำ ทำเอาตัวเองเสียวซ่านแต่จะมัวรอช้าไม่ได้คนคนนั้นกำลังรออยู่หญิงสาวรีบเคลื่อนปากถ้ำที่หนีบน้ำแข็งก้อนเล็กๆนั้นลงสวมใส่เข้ากับแก่นกายให้พอดี คนคนนี้ที่รอบทพิศวาสของเธอก็ทำเอาเขาสั่นระริกไปทั้งตัวกับความเย็นและอุ่นผสมปนเปภายในช่องทางของเธอ ในตอนนี้เธอเองก็รู้สึกเสียวซ่านไม่ต่างจากความเย็นภายใน มันให้ความรู้สึกชาและสั่นสะท้านไปพร้อมๆกัน “เรื่องพวกนี้มันคงฝังลึกเป็นส่วนหนึ่งของเธอสินะ ดูช่ำชองขนาดนี้” ชายที่อยู่ใต้ล่างเอ่ยด้วยน้ำเสียงดูถูกเหยียดหยาม “ก็คงจะจริง เห็นมาตั้งแต่เด็ก” หญิงสาวเอ่ยบอกอย่างตรงไปตรงมา พ่อเลี้ยงของเธอพาผู้หญิงไม่ซ้ำหน้ามาร่วมหลับนอน เธอเคยเห็นบทรักพวกนี้มานับไม่ถ้วน พ่อเลี้ยงพาผู้หญิงไม่ซ้ำหน้ามาเริงสวาทกันอยู่ในบ้านอย่างโจ่งแจ้ง ทุกห้องทุกที่แม้แต่ห้องของเธอยังเคยเป็นที่เริงสวาทของคู่นอนของพ่อ เรื่องพวกนี้เธอเห็นจนชินตา “หึ!!” "แล้วคุณล่ะเคยถูกผู้หญิงที่รักหลอกลวง ย้ำยีรึยังไง ถึงต้องมาลงกับฉันแบบนี้" คำพูดทิ่มแทงใจดำทำให้เขาชะงักไปครู่นึ่ง นัยต์ตาที่แดงกร่ำแสดงให้เห็นถึงความโกรธแค้นที่อยู่ภายใน เธอไม่ได้ตั้งใจจะไปสะกิดต่อมโมโห แต่มันก็ทำให้เธอได้รู้ในทันทีว่าเขาคนนี้เคยถูกใครสักคนหลอกลวงเขาให้เจ็บช้ำน้ำใจมาก่อน ไม่แปลกเลยที่เขาจะมาลงกับเธอแบบนี้ แต่มันก็ดูจะรุนแรงไปสำหรับเธอ ในเมื่อเธอไม่ใช่ผู้หญิงคนนั้น เขาไม่มีสิทธิมาทำกับเธอแบบนี้ ดวงตาที่จ้องมาที่เธอยังฉายความโกรธ เขาไม่ได้พูดด่าว่าด่ากรนแต่กลับพลิกตัวเองกลับมาอยู่ด้านบน ส่งให้หญิงสาวไปแทนที่เขา ก่อนส่งความแรงของแก่นกายเข้าออกอย่างไม่ปรานีหลายต่อหลายครั้ง แค่ความแรงปกติที่ส่งมาก็ทำให้เธอจุกแน่นท้องจนพูดไม่ออก แต่ความแรงในตอนนี้มันเพิ่มทวีคูณ หนักหน่วงลงน้ำหนักจนเธอไม่สามารถเอื้อนเอ่ยเป็นคำพูดได้ มันไม่ใช่ความสุขเสียวซ่านมีแต่ความเจ็บปวดที่ลงกระแทกอย่างหนักพร้อมกับเสียงร้องโอดครวญที่เขาไม่เคยคิดที่จะสนใจ ความโหดร้ายยังไม่หมด เขาโหมแรงทั้งหมดกระหน่ำแก่นกายลงช่องทางรักอย่างหนักอีกระรอกหนึ่ง ก่อนถอดถอนมันออกอย่างรวดเร็ว "อ่ะนี่ เอาไป" เขาพูดพร้อมกับโยนธนบัตรที่มัดรวมกันเป็นฟ่อนพร้อมกับสร้อยแหวนบางส่วนที่อยู่ในกล่องให้กับหญิงสาว ก่อนที่เธอจะลุกออกจากเตียงไปใส่ชุดคลุม "อย่าดูถูกกันให้มากนัก อย่างน้อยนี่มันก็ครั้งแรกของฉัน" "อย่าคิดว่าการเป็นคนแรกแล้วจะมาแรกร้องให้ฉันรับเธอเป็นเมีย ถ้าฉันทำแบบนั้นก็คงยกโขยงกันมาจนคอนโดไม่มีที่ให้นั่ง ส่วนเธอน่ะเหรอ แม้แต่ผู้หญิงในสต็อคยังไม่มีที่ว่างเหลือให้ก็เป็นได้แค่โสเภณีนี่แหละ" "ไม่ได้คิดจะให้มาสงสารหรือสมเพชเวทนาอยู่แล้ว ก็แค่มันอยาก เอาอะไรมาฉุดไว้ก็ไม่อยู่" "อย่าร่านให้มันมากนัก" อึก!!..เขาไม่เคยปรานีทั้งคำพูดและการกระทำ ช่างทำให้เธอเจ็บปวดรวดร้าวได้เหลือเกิน ไม่รู้เขาสรรหาคำด่าเหล่านี้มาจากไหน แค่ปกติมันก็รุนแรงมากพอแล้ว แต่ยิ่งมันออกมาจากปากของชายที่อยู่ตรงหน้า มันยิ่งเจ็บเป็นเท่าตัว "ฉันก็เป็นของฉันแบบนี้ นึกว่าฉันจะหยุดที่คุณรึไง คนแรกแล้วยังไง เมื่อมีคนแรก สอง สาม สี่ก็ตามมาเท่านั้นแหละ" "หึ้ย!!"  ชายที่อยู่ตรงหน้ากำมัดแน่น หน้าออกสีแต่ก็เก็บอาการไว้ ค่อยๆผ่อนลมหายใจเขาออก ทั้งๆที่ด่าก็แล้ว ว่าก็แล้ว ทำไมยังไม่ออกไปจากชีวิตของเขาสักที คำที่สรรหามาแม้แต่คนที่ไม่โดนกับตัวยังรู้สึกร้าวไปถึงก้นบึ้งหัวใจ แต่กับเธอมันด้านชา ตายด้านรึยังไง ฉันเกลียดผู้หญิงอย่างเธอมากที่สุด ทำให้รักแล้วก็มาหลอกลวงเขาทีหลัง คนอื่นทั้งแม่และพี่ ในสายตาทุกคนอาจจะมองว่าเธอคนนี้ใสซื่อบริสุทธิ์ผุดผ่องทั้งกายใจ แต่เขาจะทำให้ทุกคนรู้ว่ามันไม่ใช่อย่างที่ทุกคนคิดและผู้หญิงคนนี้ความจริงเน่าเฟะขนาดไหน      "ขอบคุณสำหรับเงินแล้วก็ข้าวของพวกนี้นะคะ พอดีเลยฉันว่าจะออกไปปรนเปรอหาความสุขสักหน่อย" หญิงสาวไม่ว่าเปล่าเอื้อมมาหยิบเงินปึกใหญ่ปึกนั้นพร้อมกับสร้อยแหวนที่กองอยู่ตรงหน้า ลุกขึ้นสวมชุดก่อนเดินออกไป ดูไว้ซะไอ้พายุ ไอ้หน้าโง่..บอกแล้วไงผู้หญิงคนนี้มันก็แค่ผู้หญิงเห็นแก่เงิน หลอกให้ใครต่อใครรักแล้วก็หลงไปกับเธอ ต่อจากนี้เขาจะไม่หลงกลกับท่าทางที่ทำเป็นคนดีใสซื่อต่อหน้าทุกคนอีกต่อไป - - - ณ คอนโด M (ห้องของปรายฝน) - - - หลังจากประตูห้องของเธอถูกปิดลง หญิงสาวทรุดกายลงตรงประตูห้องทันที ในมือถือเงินปึกนั้นและสิ่งของราคาแพงแต่มันไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกมีค่าแต่อย่างใด กลับทำให้หัวใจดวงนี้แทบแตกสลาย ชายคนนั้นไม่มีความคิดสักนิดที่จะปรานีเธอ พูดดูถูกให้เจ็บช้ำน้ำใจ ผู้หญิงชั้นต่ำ ผู้หญิงไร้ยางอาย ผู้หญิงเห็นแก่เงิน โสเภณีข้างทางคำแต่ละคำยังคงดังก้องอยู่ภายในใจ ทุกคำพูดของเขาช่างบดขยี้หัวใจดวงเล็กๆของเธอ   กว่าเธอจะรู้ตัวว่าร่างกายนี้ของเธอระบมมากเพียงใดก็ตอนที่จะลุกขึ้นอีกครั้ง มันปวดระบมไปทั่วทั้งอวัยวะเบื้องล่าง เลือดไหลเปรอะอาภรณ์ใต้ล่าง ไม่มีคำว่าปรานีสำหรับเธอ ความบ้าคลั่งที่โหมกระหน่ำใส่หญิงสาวไม่มียั้ง  หญิงสาวปาดน้ำตาที่ยังไหลไม่ยอมหยุดก่อนลากตัวเองไปกับพื้นไปหยุดพิงอยู่กับโซฟาตัวกลางของห้อง ก่อนมองไปตามเรือนร่างที่มีแต่รอยช้ำจากการที่ร่วมเริงพิศวาสกับเขาคนนั้น เคยคิดว่าจะมีสักนิดที่ชายคนนี้จะยอมรับฟังและพูดคุยกับเธอดีๆ แต่ความเป็นไปได้ที่จะเป็นไปตามที่เธอคิดตอนนี้มันเป็นศูนย์หรือเรียกว่าติดลบเสียด้วยซ้ำ เอาเถอะ..ความอดทนของคนมันก็มีขีดจำกัด ยิ่งคนต่ำๆอย่างเธอแล้วล่ะก็ สามารถทำได้ทุกอย่าง ถึงเวลาที่หมามันจนตรอกหมดหนทางที่จะทำอะไรต่อมิอะไร วันนั้นเขาจะได้เห็นว่าหมาบ้าอย่างเธอมันทำอะไรได้บ้าง - - - หลายวันต่อมา - - - - - - ณ บริษัทพิพัฒน์(ห้องทำงานของพายุ) - - - ปรายฝนยกน้ำเข้ามาให้ในห้องทำงานตามที่พายุสั่ง เธอเคาะประตูและขออนุญาตเข้ามาตามมารยาท ก่อนนำน้ำ กาแฟ และของว่างมาให้ชายทั้งสองที่กำลังนั่งคุยกันออกรสอยู่ภายในห้อง หลังจากไม่ได้พบกันนานนับเดือน คิรีน ชายหนุ่มรูปร่างสูงซึ่งเป็นเพื่อนของเขา เข้ามาในวันนี้เพื่อพูดคุยเจรจาธุรกิจ คีรินมองหญิงสาวที่เดินเข้ามาอย่างไม่วางตา มองดูทุกอิริยาบถที่เธอทำ จนชายที่อยู่ข้างๆดูเหมือนรู้จะตัว  "ออกไปได้แล้ว" "ค่ะ" หญิงสาวเอาแต่ก้มหน้าก้มตา ขาลรับเพียงสั้นๆก่อนหันหลังเดินกลับไป โดยไม่รู้ว่ามีสายตาทั้งสองมองตามติดทุกฝีก้าว "พายุแกไม่ได้คิดอะไรกับเธอใช่มั้ย" คีรินเอ่ยถามพายุด้วยใบหน้าที่ฉายให้เห็นถึงความสนใจในตัวหญิงสาวอย่างตรงไปตรงมา "ไม่เว้ย" ชายที่ได้ฟังแบบนั้นรู้สึกหงุดหงิดใจที่เพื่อนของเขาถามเขาแบบนั้น เขาจะไปคิดอะไรกับเธอ นอกจากเกลียดเข้ากระดูกดำ  "ก็ดี ฉันชอบ ขอนะ" อึก!!..ชายที่ได้ฟังแบบนั้นถึงกับนิ่ง ก่อนหันกลับไปมองหญิงสาวที่กำลังเดินออกจากห้องไป เพราะทำหน้าที่ของตัวเองเสร็จเรียบร้อย "หยุดก่อน มานี่" พายุพูดด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าวมากขึ้น ยิ่งคิดมันยิ่งโมโหทำไมเธอต้องยั่วจนเพื่อนของเขาติดกับดัก เธอนี่มันตัวอะไร คิดจะยั่วผู้ชายไปทั่วเลยรึไง หว่านแหจับใครได้ก็เอาหมดเอาเถอะ...อยากได้นักใช่มั้ย เอาไปเลย ดูสิผู้หญิงชั้นต่ำเห็นแก่เงินอย่างเธอ จะตอบว่ายังไง "อยากได้ก็เอาไป" หญิงสาวที่มาหยุดอยู่ตรงหน้าของเขาตามคำสั่งนั้นถูกผลักให้ไปยืนข้างๆเพื่อนของเขาทันที - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -