บทที่ 4 ทำร้ายลูกหลานตระกูลฉิน

ซูซินหว่านอธิบายเรื่องนี้อย่างขุ่นเคืองและคิดว่าคำอธิบายเหล่านี้จะทำให้ลี่มินจินหายความเข้าใจผิดและตอบด้วยสีหน้าดีให้เธอ แต่ไม่คิดเลยว่าลี่มินจินก็ยังวางตัวหยิ่งเย็นชาเหมือนเดิม แถมมุมตาเธอยังจ้องมองมาอย่างดูถูก “โดนวางยางั้นหรอ? ไวล์แดงที่มีสิ่งของปนอยู่เธอยังกล้าดื่มเข้าคอ ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะโง่คืออะไรละ！” ลี่มินจินมองเธออย่างไม่รู้สึกผิดและซิ่งรู้เลยว่าเรื่องนี้เธอเป็นหนึ่งในผู้เข้าร่วมแผนนี้ “ว่า...ว่าไงน้า?” สายตาซูซินหว่านมองไปหาลี่มินจินอย่างไม่น่าเชื่อเหมือนโดนฟ้าผ่า แต่ลี่มินจิงดูเหมือนว่ามีความตั้งใจยิ้มกว้างและกล่าวว่า “ฟังไม่เข้าใจ? ฉันไม่สนหรอกเธอเสียซิงให้ใคร！ ถ้าไม่ใช่เพราะฉันอยากได้หุ้นส่วนที่เธอถือไว้ ชาตินี้เป็นไปไม่ได้ที่จะให้เธอมาคบกับมู่ฟาน สาวกำพร้าอย่างเธอยังไม่มีสิทธิมาถือรองเท้าให้ฉันด้วยซ้ำ！” คำซ้ำเติมของลี่มินจินได้แสดงให้ซูซินหว่านรู้ว่าความรักทั้งหมดที่เคยเกิดขึ้นนั้นเป็นแค่แผนลอกลวงที่ถูกจัดตั้งขึ้นมาเท่านั้น ทุกคนเป็นนักแสดงในเรื่องนี้ มีแต่เธอที่ทุ่มเทความจริงใจลงไปคนเดียว...... “อย่าบอกฉันนะว่าฉินมู่ฟานก็เป็นหนึ่งในการวางแผนนี้?” ถึงแม้ถ้าว่าความจริงที่ถูกเปิดเผยนั้นจะทำให้เธอเหนื่อยจนหมดแรง แต่เธอก็ยังทนไม่ไหวที่จะไปดึงเปิดความจริงี่ซ้อนไว้หลังหน้ากาก หลังจากซูซินหว่านสูบหายใจลึกเข้าอย่างหมดหวังและได้ถามออกไปคำสุดท้าย “คุณพี่ เธอยังไม่เข้าใจหรอ?” ถังยัวหลีลุกยืนขึ้นเดินอย่างหยิ่งผยองมาตรงหน้าซูซินหว่านและพูดใส่เธอว่า “หนูกับพี่มู่ฟานรักกันอย่างจริงแท้ ที่ผ่านมาพี่มู่ฟานหมั้นกับพี่ก็แค่เพื่อหุ่นส่วนที่พี่ถือเฉยๆ......” คำว่ารักแท้นั้นทำให้ซูซินหว่านจ็บปวดหัวใจจนทนไม่ไหวยกมือตบหน้าถังยัวหลี “พ่ะ! น่ารังเกียจ ทำตัวไร้ยางอายเหมือนแม่เธอเลย!” นาทีนี้ ซูวินหว่านไม่ได้ยินอะไรข้างหูอีกเลย เธอลุกขึ้นแล้วผลักตัวถังยัวหลีลง “ฉันจะสู้หมดชีวิตกับเธอ!” ซูซินหว่านพูดตอบอย่างหมดสติ สีหน้าและท่าทางนั้นทำให้คนรอบข้างอึ่งกลัว ลี่มินจินก็ตกใจไปเหมือนกันจนเห็นว่าเธอจะตบถังยัวหลีอีกทีถึงได้สติกลับมาไปห้าม “หยุดเดียวนี้! ซูซินหว่านนี่เธอทำอะไรของเธอ? ฉันสั่งให้เธอหยุดเดียวนี้ได้ยินมั้ย!” “หยุดงั้นหรอ?” ซูซินหว่านตะโกนตอบลี่มินจินอย่างหมดสติ “พวกเธอแต่ละคนทำให้ฉันเหมือนกับคนบ้า คิดหรอว่าฉันจะยอมปล่อยพวกเธอไป? ถึงวันนี้ฉันจะเสียชีวิตก็จะสู้ตายกับพวกเธอ!” ซูซินหว่านพูดไม่สนลี่มินจินและตบหน้าถังยัวหลีอีกที ตัวถังยัวหลีรับพลังไม่ไหวจนล้มลงกับพื้น ไม่นานเธอก็ครางขึ้นมาพร้อมครอบคลุมท้องของเธอ “อ่า! ช่วยด้วย ท้องของฉัน......” ในขณะนี้ก็มีเลือดไหลลงมาตามกระโปรงของเธอ ลี่มินจินเห็นเข้ารีบเดินเข้ามาหาอย่างโมโหและตบหน้าซูซินหว่านไปสองที “ ยัยตัวซวย! ยังไม่ได้หมั้นกับมู่ฟานก็ไปมีชู้กับคนอื่นพอยกเลิกงานหมั้นแล้วยังจะมาทำร้ายลูกหลานตระกูลฉินที่ยังอยู่ในท้องอีกใช่มั้ย?” คำพูดของลี่มินจินทำให้ซูซินหว่านฟื้นสติขึ้นมา หน้าของเธอซิดลงอย่างรวดเร็วพร้อมไปกระแทกใส่มุมโต๊ะ ความเจ็บปวดรุนแรงที่ส่งมาจากร่างกายนั้นไม่สามารถเปรียบเทียบได้กับความจริงที่รับรู้ในตอนนี้ เธอจับมุมโต๊ะอย่างแน่นเพื่อที่จะไม่ให้ตัวล้มลงไป