บทที่9 ไม่มีพี่สาวอย่างเธอ

ซูชอนจินพยุงคางพูดด้วยความเคลียดและมองดูซูอิโนะข้างเธออย่างตั้งใจ “ทุกคนบอกว่าอิโนะดูหล่อมาก และดูไม่เหมือนกับม่ามี้ ต้องเหมือนกับปะป๋าแน่เลย ดังนั้นจึงเป็นไปได้ไหมที่ใครก็ตามที่ดูเหมือนอิโนะอาจเป็นปะป๋าของพวกเราได้?” ซูชอนจินพูดความคิดตัวเองออกมา แต่เมื่อเธอเห็นซูอิโนะยกคางขึ้นและก็พูดอย่างหยิ่งผยอง "แม้ว่าฉันจะไม่สามารถหาผู้ชายที่ทิ้งพวกเราไปได้ แต่อีกไม่กี่ปีฉันโตแล้ว ฉันก็สามารถปกป้องม่ามี้ได้เหมือนกัน” “ได้โปรดเถอะ ซูอิโนะ ปะป๋าทิ้งพวกเราไปตอนไหน?” หยุดสักพัก ซูชอนจินพูดต่อ “แม้ว่าพวกเราจะไม่ใช่การตกผลึกของความรัก แต่อย่างน้อยมันก็ไม่ใช่เด็กที่ถูกทอดทิ้งในความรัก อย่างน้อยพวกเราก็ถือได้ว่าเป็นผลิตภัณฑ์ที่ขาดความรับผิดชอบหลังจากความหลงใหล ดังนั้นโปรดอย่าสวมหมวกที่ว่าถูกทิ้งมาบนหัวปะป๋าที่รักของฉันโอเคมั้ย? " ซูชอนจินเป็นผู้พิทักษ์ของพ่อแท้ๆจริงเลย แม้ว่าเธอจะไม่เคยเจอก็แล้ว เธอก็จะปกป้องพ่อให้ได้ เห็นได้มันไม่ได้เป็นครั้งแรกที่พี่น้องสองคนทะเลาะกัน ซูอิโนะดูเหมือนจะคุ้นเคยกับคำเถียงน้องสาวของเขาเมื่อเธอได้ยินเขาพูดไม่ดีเกี่ยวกับพ่อ เธอเลยได้แต่ทำหน้าเฉยและไม่โต้กลับ ในขณะเดียวกัน ซูซินหว่านด้วยคำพูดที่ยั่วยุของถังยัวหลี เธอแอบหยิกกำปั้นของเธอ แต่หน้าแสดงออกเพียงความสงบ ปฏิกิริยานิ่งของซูซินหว่าน ทำให้ถังยัวหลีโกรธแค้นเธอกว่าเดิม ใบหน้าที่ได้แต้งไว้อย่างงดงามได้ดูน่าเกลียดไปเลย เธอได้ซ้ำเติมอีกคำ “ซูซินหว่าน ตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับมู่ฟานดีมาก ทางที่ดีไม่ต้องมาทำลายอะไร! และอย่าไปห้อยอยู่หน้าเขา มิฉะนั้นฉันจะไม่ปล่อยเธอไปแน่!” ถังยัวหลีเตือนอย่างโหดเหี้ยม เหมือนกับว่าเธอเห็นซูซินหว่านจะไปหลอกหลอนฉินมู่ฟาน เธอไม่รู้ว่า สำหรับรองเท้าที่ใส่ไม่เหมาะสมซูซินหว่านจะไม่มองเป็นครั้งที่สองอีกต่อไป ดังนั้นเมื่อถังยัวหลีพูดจบ ก็เห็นซู่ซินหวานผูกปากของเธอเบา ๆ และยิ้ม "คุณนายฉินเป็นห่วงมากไปแล้วค่ะ คุณไม่เคยได้ยินคำว่า ผู้ชายบางคนเธอถือเป็นสมบัติ แต่สำหรับคนอื่นนั้นมันยังไม่มีค่าเท่าหญ้า! คุณฉินในปากของคุณสำหรับดิฉันแล้วก็เหมือนกับรองเท้าที่ฉันทิ้งมาก่อน ถ้าคุณชอบมันมากก็มอบให้คุณซะ! ในเมื่อเราเป็นพี่น้องกัน ไม่ใช่เหรอ? " เป็นพี่น้องกันจริงด้วยสิ? ต้องรู้ว่า ตะก่อนซูซินหว่านมีสกุลเป็นถังเหมือนกัน แค่ตอนนี้เธอได้เปลี่ยนเป็นสกุลฝ่ายแม่ เพียงเพราะบิดาผู้ให้กำเนิดของเธอ นายกเทศมนตรีถังแห่งเมืองจิ่น ได้พาแม่ลูกนี้กลับมาหลังจากที่แม่ของเธอเสียชีวิตและยังปล่อยให้พวกเขาใช้สกุลตระกูลถัง ซูซินหว่านเลยตัดขาดจากตระกูลถังในเวลาเดียวกัน แม้แต่นามสกุลของเธอเองก็เปลี่ยนไป ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เธอไม่เคยกลับไปที่บ้านตระกูลถังและไม่เคยมีการติดต่อกับนายกเทศมนตรีถัง ดังนั้นแม้แต่ฉินมู่ฟานก็ไม่รู้ว่าตัวตนที่แท้จริงของเธอ ไม่งั้น ลี่มินจินที่ดูถูกเธอในตอนนั้น ก็ไม่ถือตัวเป็นชนชั้นสูงมาเยาะเย้ยเธอ ทีนี้ ถ้าไม่ใช่คำพูดของถังยัวหลีนั้นหยิ่งมากเกินไป ซูซินหว่านจะไม่พูดถึงสิ่งเก่า ๆ อีกเด็ดขาด และเน้นความจริงว่าเธอไม่ใช่ลูกสาวแท้จริงของนายกเทศมนตรีถัง แน่นอนว่าหลังจากฟังคำพูดของเธอแล้วความเย่อหยิ่งดั้งเดิมของถังยัวหลีก็อ่อนลงอย่างกระทันหันและออกเสียงดังด้วยความโกรธว่า “หุบปาก! ซูซินหว่าน นามสกุลของคุณคือซู นามสกุลของฉันคือถัง! ฉันไม่มีพี่สาวอย่างเธอ!” เสียงของถังยัวหลีเต็มไปด้วยความโกรธ เพราะคำพูดของซูซินหว่านเหมือนกับหนามผูกติดอย่างแน่นไว้กับอดีตที่เธออายที่สุดและต้องการที่จะลบมันทิ้ง เตือนเธอเสมออยู่ว่า ความสุขและชีวิตชนชั้นสูงที่เธอมีในตอนนี้ ก็เพราะพึ่งแม่ผู้ที่เป็นกิ๊กขโมยมานั้นเอง ใช่สิ! ลูกสาวนายกเทศมนตรีถังอะไร! เธอเป็นแค่ลูกติด! ลูกสาวแท้จริงของถังกั๋วจง ซิ่งมีคนเดียวคือ ซูซินหว่าน นามสกุลซู