已经是第一章了
บทที่ 89 ใช่ลิ้นเลีย ผมก็ไม่ถือสา
“ คุณแน่ใจ？”
ลี่หานเซียนกระดกคิ้วพูดอย่างไม่สะทกสะท้านว่า
“ ผมออกไปอย่างนี้ถ้าถูกชอนจินเห็นเข้า กลัวว่าจะมีผลกระทบต่อสภาพร่างกายและจิตใจของลูก！”
ลี่หานเซียนพูดอย่างมีหน้ามีตา ซูซินหว่านได้ยินยิ่งอยากจะหัวเราะออกมาจากจมูก อยากจะพูดว่าเด็กน้อยนั่นจะรู้อะไร
กลับไปคิดถึงชอนจินที่กินเป็นที่หนึ่งและ
已经是最新一章了
加载中
