已经是第一章了
บทที่ 103 มีแม่ให้เกิดมาแต่ไม่มีแม่อบรมสั่งสอนอย่างที่คิดไว้จริง
ซูซินหว่านพเยิดมุมปาก ไม่ปิดปังในคำพูดที่มีความหมายดูถูกเลยสักนิด
ตั้งแต่ไหนมาถังยัวหลีกระพือข่าวจนเคยชินแล้ว คิดถึงที่ไหนว่าซูซินหว่านจะใช้น้ำเสียงอย่างนี้พูดกับตัวเอง
หัวเราะอย่างไม่สนใจในเดี๋ยวนั้น
“เหอะ！ฉันจะตบแกแล้วจะทำไม？แกมันเป็นของที่ต่ำทรามเป็นผู้หญิงที่ง่ายกับผู้ชายไปทั่ว มีแม่
已经是最新一章了
加载中
